D i l ç i l i k İ n s t i t u t u n u n ə s ə r l ə r i – 2 0 1 8
221
istifadə olunur. Sintaqmatik anlayış olan “mətn toru” yalnız konkret
mətnə daxil olan dil vasitələrini (leksik, morfoloji, sintaktik) əhatə edir.
Mətnin
formal-qrammatik,
struktur-semantik,
funksional-
kommunikativ, məntiqi-semantik bütövlüyünün təmin edilməsində mətn
kateqoriyaları mühüm vasitələr hesab olunur. Həmin kateqoriyalar
mətnin komponentləri, tərkib hissələri, diskurs və abzaslarını
əlaqələndirir və kateqoriyalar əlaqəliliyin təzahür forması kimi ortaya
çıxır. Məhz bu əlaqəlilik də mətni əmələ gətirir və onu formalaşdırır.
Mətn kateqoriayaları mətnin qrammatik, kommunikativ, məntiqi və
semantik aspektdən bir bütöv və tam kimi formalaşmasında iştirak edir,
sıx qarşılıqlı əlaqədə funksionallaşır və sanki mətni “əlaqə toru”na salır.
Bu bütövlük yalnız ayrı-ayrı mətn kateqoriyaların birliyinin nəticəsində
mümkün olur. Dilçiliyin müasir və aktual sahəsi olan mətn sintaksisinin
əsas predmetlərindən olan mətn kateqoriyaları dünya dilçiliyində
müəyyən dərəcədə tədqiq olunmuş və mühüm nəticələr əldə edilmişdir.
Mətn kateqoriyalarının araşdırılması mətn sintaksisinin vacib və aktual
istiqamətidir və mətnin mürəkkəb parametrlərinin qurulmasına şərait
yaradır. Ümumiyyətlə, mətn sintaksisinin hələ tam öyrənilib, tədqiq
olunmamış, araşdırılmasına ehtiyac duyulan elə aspektləri var ki,
kateqoriyalar da bunlardandır. Kateqoriyaların araşdırılması o qədər
mürəkkəb bir məsələdir ki, bunun üçün mətnin ayrı-ayrı elementləri,
onların daxili əlamətlərindən mətnin bütövlükdə öyrənilməsinə qədər bir
proses nəzərdən keçirilməlidir. Prospeksiya, predikasiya, retrospeksiya,
presuppozisiya və digər mətn kateqoriyaları mətn sintaksisi sahəsindəki
tədqiqata cəlb olunmuş, bu haqda Azərbaycan dilçiliyində müəyyən
fikirlər söylənilmiş, onların mətnin formalaşmasındakı rolu
araşdırılmışdır. Mətn kateqoriyalarından biri olan partiturluq haqqında isə
Azərbaycan dilçiliyində söhbət açılmamışdır.
Mətnin kateqoriyalarının funksionallaşması yalnız qarşılıqlı əlaqədə
mümkün olur. Başqa sözlə, mətnin kateqoriyalarının qarşılıqlı əlaqəsinə
onların funksionallığının prinsipi kimi baxmaq lazımdır (3, s. 135).
Mətnin ilk baxışdan müşahidə olunmayan, yalnız əsaslı təhlil
nəticəsində ortaya çıxarılan dərin laylarının öyrənilməsi bir sıra məqamların,
eləcə də partiturluq kateqoriyasının nəzərdən keçirilməsini zəruri edir.
Partiturluq – bədii mətndə müxtəlif dil səviyyələrinə məxsus vahidlərin
tamlığını, vəhdətini təmin edən əsas rolunu oynayan struktur-semantik
kateqoriyadır. Partiturluq mətndə temporallıq, lokallıq, modallıq kimi
kateqoriyalarla qarşılıqlı əlaqədə olmaqla onların da ifadə və
D i l ç i l i k İ n s t i t u t u n u n ə s ə r l ə r i – 2 0 1 8
222
funksionallıq baxımdan daha əlverişli üsullarla əks olunmasına şərait
yaradır.
“Partiturluq” termini dilçiliyə musiqişünaslıqdan gətirilmişdir.
Musiqişünaslıqda çoxsəsli musiqi əsərinin bütün partiyalarının cəmini
ifadə edən bu termini dilçilikdə ilk dəfə işlədən V.Admoni qeyd edir ki,
“nitq zənciri ... bir-birinin üzərində qurulan qatların mürəkkəb, kompleks
təşkil edən qurumdur” (, s.21). Müəllif sadə cümlənin partitur quruluşu
dedikdə cümlənin qurulması prosesində onda eyni zamanda müxtəlif
mənaların yerləşməsini nəzərdə tutur: “Nitq axınında mənaların bir
akkordda cəmlənməsi, çoxölçülülükdən vahidliyə keçid qrammatik
mənanın leksik mənanın üzərinə “laylanması” nəticəsində baş verir” (4,
s. 21-22). Qrammatik mənanın bu çoxlaylı sistemini V.Admoni nitq
zəncirinin partitur quruluşu adlandırır.
Mətnin dərin strukturu partiturluq kateqoriyasının “tor”unun digər
mətn kateqoriyalarının “tor”unu özündə birləşdirdiyi müxtəlif səviyyəli
vahidlərin mürəkkəb qurumunu əks etdirir. Son dövrlərə qədər
qrammatik mənanın öyrənilməsi ilə bağlı bir neçə istiqaməti
fərqləndirmək mümkündür: semantik, praqmatik, sinonimlik baxımdan
yanaşma və qrammatik vahidlərin bir-biri ilə uyğunluğu baxımından…
Sonuncu yanaşmanın xüsusilə əhəmiyyətli olmasından bəhs edən V.
Admoni konkret nitq zəncirində hətta bu yanaşmanın belə birtərəfli
olması və qrammatik məna və əlaqələri tam əks etdirməməsi
qənaətindədir (5, s. 4). Qarşılıqlı əlaqədə olaraq müəyyən birlik yaradan
qrammatik mənaların eyni – düz xətt üzrə yerləşdiyini, ifadə olunan
məzmun baxımından nitq zəncirinin vahidi kimi çıxış edərək cümlədə
paralel şəkildə yerləşib bir-birinə “sarıldığını” və çoxmənalılığın
ifadəsinə şərait yaratdığını yazan müəllif qeyd edir ki, “nitq zəncirində
vahid “akkordda” çıxış edən bu müxtəlif mənaların cəmi, onların
“interferensiyası”, çoxmənalılığın bəlli birliyə - vahidliyə çatdırılması,
məlum olduğu kimi, qrammatik mənanın nitq prosesi iştirakçılarının
diqqətinin birbaşa yönəldiyi və əsas təşkil edən leksik mənanın üzərinə
yerləşməsi yolu ilə mümkün olur” (5, s. 5). Bu zaman hətta ünsiyyət aktı
üçün aktuallıq kəsb edən mənanın əsas mənaya əlavə olunması və ya
fərqləndirilməsi belə mümkündür (5, s. 5). “Cümlənin quruluşunda
qrammatik mənaların lay-lay yerləşməsi ilə bağlı konkret təsəvvür əldə
etmək üçün biz musiqi partiturunu xatırladan bir qədər qeyri-adi sxem
təqdim edirik. Bu bənzərliyi nəzərə alaraq biz sxemi nitq zəncirinin
qurulmasının partitur sxemi adlandıracağıq” (5, s. 6). Müəllif bu sxemdə
üslubi məqamların və leksik mənanın səciyyəvi cəhətlərinin tam
Dostları ilə paylaş: |