D i l ç i l i k İ n s t i t u t u n u n ə s ə r l ə r i – 2 0 1 8
223
açılmasının nəzərə alınmadığını, nitq zəncirində əks olunmadığını, buna
baxmayaraq, bir-birinə paralel şəkildə yerləşən xətləri - cümlənin ritmik-
intonasiya quruluşu, fonem-morfem strukturu, leksik mənaların
ardıcıllığı, on dörd müxtəlif qrammatik mənanın sırasını göstərdiyini
qeyd edir (5, s. 6). “Sxemin başlıca məqsədi nitq zəncirində qrammatik
mənaların sistemini göstərmək, onların bir-biri ilə münasibət formalarını
müəyyən etməkdir” (5, s. 6). Bütün mürəkkəbliyi nəzərə alınmaqla,
qrammatik mənanın “akkordu”nun – aktual və qeyri-aktual, potensial və
latent, daimi və müvəqqəti məzmuna malik olmasından asılı olmayaraq,
heç şübhəsiz, linqvistik səciyyə daşıdığını və tədqiqinin xüsusi
əhəmiyyətə malik olduğunu yazan müəllif hər bir dil üçün fərqli
xüsusiyyətlərə malik olan qrammatik mənaların akkordunun – nitq
zəncirinin partiturluğunun nitq axınının anatomik kəsiyini əks etdirdiyini
qeyd edir (5, s. 13).
“Musiqi əsərinin bütün səslərinin yazılması sistemi ansamblın,
opkestrin, yaxud xorun fəaliyyətini yerinə yetirmək üçün nəzərdə tutulur.
Partiturluq yazısının prinsipi, onun vertikal yerləşməsi onların eyni
zamanda səslənməsində bütün səslərin hərəkət istiqamətinin asan
əhatələnməsi imkanı verir” (6, s. 133–134).
Partiturluq - mətnin müxtəlif dil səviyyələrinə məxsus vahidləri
birləşdirmək xüsusiyyətinə əsaslanan və çoxsəslilik effekti yaradan
struktur-semantik kateqoriyasıdır. Bədii mətndə çoxsəslilik bir neçə
personajın (surətin) eyni zamanda danışması şəklində təzahür edir. Bədii
mətndə bu “səs” tələffüz olunan sözlərə və ya personajın gizli, dilə
gətirilməyən fikir və hisslərini ifadə edən daxili nitqinə uyğun gələ bilər.
Polifonik bədii mətndə personajın partiyası (nitqi) müəllif nitqinin “içərisinə
daxil olur”.
Partiturluq prinsipini sadə cümlədən mətn səviyyəsinədək genişlən-
dirərək İ. Qalperin partiturluğu mətnin xətti və şaquli “kəsiyi” ilə əlaqə-
ləndirir. İ. Qalperinin “Mətnin qrammatik kateqoriyaları” adlı məqaləsində
ilk dəfə olaraq partiturluğu mətn kateqoriyaları sırasında mətndə faktual-
məzmun və konseptual məzmun olmaqla iki növ informasiyanı əhatə edən
və müvafiq olaraq mətnin üfiqi və şaquli kəsiyini təşkil edən struktur
kateqoriya kimi verilmişdir (7, s. 524-530). Bu yanaşmaya görə, partiturluq
kateqoriyası informativlik kateqoriyası ilə sıx şəkildə əlaqəlidir.
Bu baxımdan yanaşdıqda “konsept” anlayışı ilə mətnin bütövlüyünü
şərtləndirən partiturluq arasında da əlaqənin olduğunu görmək mümkündür.
“Konsept”in mənası “təsəvvür” deməkdir. Ayrı-ayrı mövzular konsept təşkil
edir. Məs.: vətən, sevgi, təbiət, ailə və s. konseptləri. Bu və ya digər
D i l ç i l i k İ n s t i t u t u n u n ə s ə r l ə r i – 2 0 1 8
224
mövzular mətnlər vasitəsilə (istər nəzm, nəsr, istərsə də dram) reallaşır.
Bizcə, məzmun baxımından belə mətnlər məntiqi-semantik cəhətdən
bütöv olmasa, həmin konsept aydın dərk edilə bilməz. Konseptin
dərkində - çatdırılmasında, eləcə də partiturluğun qurulmasında mətn
formasının fərqli nitq formalarında təqdim olunması ilə bağlı maraqlı
məqamlar özünü göstərir. Dialoqa məntiqi-semantik aspektdən nəzər
yetirsək və məntiqi- semantik aspektdə mətnin formadan məzmuna və
məzmundan formaya inkişafı prinsipinə əsaslandığını nəzərə alsaq,
(8,9,10) bu əsaslar daxilində mətnin sual sahəsi və mətnin cavab
sahəsinin gerçəkləşdiyini diqqət mərkəzində saxlamalıyıq. Hər bir dialoq
vahidinin komponetləri məntiqi-semantik cəhətdən bir-biri ilə bağlanır –
kogerentlik və kogeziya münasibətləri formalaşır.
Dialoq mətnləri dərəcə baxımından kompressiyaya (sıxılmaya) da
məruz qalır (11,12).
Dialoq mətnlərində mühüm struktur-semantik, məntiqi-semantik və
funksional vasitələr olur və dialoq həmin qəbildən olan mətnlərin bir sıra
vasitələrlə əlaqəsini gerçəkləşdirir. Bu əlaqələrdən intonasiya, sintaktik
əlaqənin struktur vasitələri, mürəkkəb cümlələr və yuxarı fraza vahidləri,
sintaktik vahidlərin sırası, əvvəlinci mətnin sonrakılara təsiri,
qrammatikləşmənin meydana gəlməsi (ellipsis və yarımçıqlıq),
determinativ elementlərin, kommunikativ-praqmatik mənaların və dialoq
strukturunda sintaktik vasitə kimi paralelizmin rolunu göstərmək olar.
Dialoji nitqin iştirakçıları bir-birlərini bilavasitə qavrayır və emosional
vəziyyətlərini qiymətləndirirlər.
Psixoloji durumla əlaqədar nitqdə öz
əksini tapmayan sözün və ya ifadənin semantik yükünü isə kontekst
daşıyır.
Dil insan psixikası ilə sıx bağlı olduğundan nitqdə təzahür edən hər
bir hadisənin az və ya çox dərəcədə psixoloji baxımdan izahı olmalıdır.
Bu baxımdan da nitq aktına psixolinqvistik dəyər vermənin də xüsusi
önəmi vardır
.
Psixolinqvistik baxımdan yanaşmada müxtəlif istiqamətlər mövcud
olsa da, N. Xomskinin baxışları xüsusilə fərqlənir. Alim “Dil və təfəkkür
” əsərində qeyd edir ki, universal qrammatika səviyyəsində dilçi insan
təfəkkürünün bəzi ümumi xüsusiyyətlərini meydana çıxarmağa çalışır –
bu halda linqvistika təfəkkürün bu aspektlərini öyrənən psixologiyanın
bölməsindən başqa bir şey deyil (13, s. 24).
Başqa bir müəllif isə semantikanın psixologiya ilə əlaqəli
öyrənilməsini vacib hesab etmişdir: “Semantik əlaqələrin xüsusiyyəti və
Dostları ilə paylaş: |