D i l ç i l i k İ n s t i t u t u n u n ə s ə r l ə r i – 2 0 1 8
239
əsərində təsvir olunan idealizə edilmiş koqnitiv modellərin bir hissəsini
təşkil edir [10, s.170-171].
J.Fokonyeyə görə, kommunikasiya prosesi koqnitiv səviyyədə
daimi layihələşdirmə tələb edir. Artıq mövcud olan məkana yeni mental
məkanların və yeni elementlərin əlavə edilməsi, onların daxili quruluşu,
elementlər və məkanlar arasında əlaqələrin təmin olunması və s. Hər yeni
söyləm əvvəl gələn diskursun və praqmatik kontekstin əsasında qurulmuş
konfiqurasiyaya əsaslanır və öz növbəsində, o, ona (konfiqurasiyaya)
əlavə olunması tələb edilən dəyişikliklər haqqında informasiya verir.
Müxtəlif dil vasitələri mental layihələşdirməyə aid müxtəlif tipli informa-
siyaları, o cümlədən aşağıdakıları [3, xxiii] əhatə edir:
− yeni məkanların yaradılması haqqında informasiya. Qeyd edək
ki, bu, adətən, “məkan konstruktorları” (space builders) ilə ifadə olunur;
− hazırda hansı məkan diqqət mərkəzində yerləşir, fonla necə
əlaqədardır və nə qədər əlçatandır. Bu, adətən, qrammatik zaman və feil
formaları ilə ifadə olunur;
− məkanlara yeni elementlər (onların analoqları da ola bilər) daxil
edən təsvirlər;
− mövcud olan elementləri (ehtimal ki, onların analoqlarını)
müəyyənləşdirən təsvirlər, anaforik sözlər və adlar;
− ümumi sxemləri və freymləri yaradan sintaktik informasiya;
− mental məkan elementlərini fon biliklərinə aid freymlərlə və
koqnitiv modellərlə əlaqələndirən leksik informasiya; bu informasiya
mövcud strukturlaşmış fon sxemlərindən yararlanaraq məkanları daxilən
sistemləşdirir.Əvvəlcədən strukturlaşmış belə sxemlər mövcud
konstruksiyalar çərçivəsində dəyişə, yaxud konkretləşdirilə bilər.
− bəzi strukturların məkan konfiqurasiyası vasitəsilə dərhal
yayılmasına imkan verən presüppozisional (əvvəlcədən müəyyən
olunmuş) işarələr;
− praqmatik və ritorik informasiya (even (‘hətta’), but (‘lakin’),
already (‘artıq’) kimi sözlərlə verilərək mühakimə və arqumentləşdirmə
üçün müəyyən oriyentirlər təqdim edir.
J.Fokonye yeni məkan törədən, yaxud əvvəlki diskursun gedişində
yaranmış köhnəyə istinadı ehtiva edən ifadələri məkan konstruktlarına
aid edir. Bu, zərflər, ara sözlər (mümkün qədər, nəzəri cəhətdən,
həqiqətən, doğrudan da və s.) sözönülü zərflik konstruksiyaları (1929-cu
ildə, Lenin şəklində, Conun ağlında, nöqteyi-nəzərdən, Azərbaycan
idmanında və s.), bağlayıcılar (əgər..., yaxud...) mübtəda və xəbərin
birləşməsidir (məsələn, Maks düşünür ki..., Mariya ümid edir ki....).
D i l ç i l i k İ n s t i t u t u n u n ə s ə r l ə r i – 2 0 1 8
240
Məkanların yaradılmasına aid ümumi qayda belə xülasə olunur:
SB
m
məkanının konstruktu tərəfindən yaradılan M məkanı artıq
mövcud olan M məkanına daxil olmalıdır – bu məkan mənbə-məkan
(parent space) adlanır: mənbə və törəmə məkanlarda səbəb və məqsədləri
əlaqələndirə bilən konnektor (əlaqələndirici) olmalıdır.
Məsələn, Max believes that in the picture, the flowers are yellow
(‘Maks inanır ki, şəkildəki güllər sarıdır’) cümləsində mənbə-məkan
Maks inanır ifadəsidir. Onda şəkildəki zərflik konstruksiyası ilə daxil
edilən başqa məkan yerləşdirilir. Ümumi halda mənbə-məkan haqqında
informasiya söyləmdən əvvəl gələn diskursun tərkibindədir [3, s.17].
J. Fokonye believe (‘inanmaq, zənn etmək, hesab etmək’) feilini
yeni mental məkanlar yaratmağa qabil feillərə aid edir; buraya o, paint
(‘şəkil çəkmək’), prevent (‘xəbərdarlıq etmək’), look for (‘axtarmaq’),
wish (‘arzu etmək’) və digər feilləri daxil edir. Ümumilikdə onların sayı
çox deyildir. Feillərin əksəriyyəti məkanlar daxilində əlaqələrin
qurulmasına xidmət edir. Çox maraqlıdır ki, be (‘olmaq’) feili hər iki
funksiyada işlədilə bilər. Məsələn:
1. Məkanlar arasındakı əlaqələr üçün:
In that movie, Cleopatra is Liz Taylor (hərf. ‘Bu filmdə Kleopatra
Liz Teylordur’).
Life is love (‘Həyat sevgidir’).
Our future is science (‘Gələcəyimiz elmdir‘)
2. Məkandaxili əlqələr üçün (funksiya və məna arasındakı əlaqə):
Max is my brother (‘Maks mənim qardaşımdır’).
The winner is John Doe (‘Qalib gələn Con Dou oldu’) [3, s.143–
146; 10, s.173].
Lakin diskursun dinamik inkişaf etdirilməsində feilin rolu yuxarıda
deyilənlərlə məhdudlaşmır. J.Dinsmora [18] istinad edən J.Fokonye
göstərir ki, feilin qrammatik forması (yəni feilin zaman və şəkil
göstəriciləri) mühüm informasiya daşıyır: onlardanhansı məkan diqqət
mərkəzində yerləşir, hansı fon rolunu icra edir və söhbətin gedişində necə
dəyişir. Bu minvalla feili sözforması – məkan konstruktları, anaforik
sözlər və ifadələrin bəzi digər tipləri ilə yanaşı – diskursun hazırkı anını
nəzərdən qaçırmayaraq yaradılmış məkanların və onlar arasındakı
əlaqələrin məcmusunu izlməkdə həmsöhbətlərə kömək edir. Misal
qismində J.Fokonye fransız dilində iki cümləni müqyisə etməyi məsləhət
görür. Bu cümlələrdə feilin lazım və xəbər şəkilləri təyin budaq
cümləsində müvafiq surətdə arzuolunan və həqiqi məkan haqqında
məlumat verir
D i l ç i l i k İ n s t i t u t u n u n ə s ə r l ə r i – 2 0 1 8
241
Marie veut que Gudule mette une robe qui soit jolie (hərf. ‘Mariya
istəyir ki, Qüdül gözəl olan bir paltar geyinsin (Qüdülün geyindiyi paltar
gözəl olaydı)’).
Marie veut que Gudule mette une robe qui est jolie (hərf. ‘Mariya
istəyir ki, Qüdül gözəl paltar geyinsin’).
Feilin qrammatik forması da – feil zamanlarını baş və budaq
cümlələrdə uzlaşması hesabına –müvəqqəti təhkiyə planının qurulmasına
xidmət edir [3, s. 33].
J.Fokonye məkana yeni elementlərin daxil edilməsi mexanizmi
haqqında məsləyə toxunaraq qeyd edir ki, onların ən sadəsi qeyri-
müəyyən artikldir [3, s.19]. Mental məkanların yaradılmasında müəyyən
artiklin rolu o qədər də birmənalı deyildir və bu, çoxmənalı cümlələrin
aşağıdakı nümunələri ilə aydınlaşdırılır:
The president changes every 7 years (‘Prezident hər 7 ildən bir
dəyişir’)
The food here is worse and worse (‘Qida burada, olduqca, pisdir’)
Bu cümlələrdəki ad qruplu the president (‘prezident’) və the food
(‘qida’) gah eyni obyektə, gah da eyni funksiyaya aid olaraq izah edilə
bilər (Obyektlər kimi bu funksiyada da onlr mental məkan elementləri
olur) [10, s.174].
Anlaşılmazlıqdan qaçmaq üçün J.Fokonye öz əsərlərində dəfələrlə
vurğulayırdı ki, mental məkanlar gerçəkliyin, yaxud mümkün
dünyalardan hansınınsa inikası deyildir. Mental məkanlar bu və ya digər
şeylər haqqında danışdığımızın obrazını özündə təcəssüm etdirir, ancaq
bu zaman həmin şeylər haqqında hansısa informasiyanı ehtiva etmir.
Metaforalarda bu, xüsusi aydınlıqla özünü göstərir: bizim dərk et-
məyimizdən asılı olmayaraq gündəlik həyatda bizə belə demək (hətta
düşünmək) rahatdır:The sun rises, sets, moves across the sky – ‘Günəş
çıxır, batır, göy üzündə hərəkət edir’ və s. [3, s.152]. Burada atomun
bölünməzliyi (ən kiçik atoma qədər, qavrayışın atomizmi, atomistik
konsepsiya) haqqında dünyanın müasir elmi mənzərəsində ziddiyyətli,
amma gündəlik şüurda saxlanılan təsəvvürü də xatırlamaq yerinə düşər
[19, s.175].
Mental məkanların koqnitiv təbiətini C.Lakof xüsusi qeyd edir. O,
J.Fokonyenin konsepsiyasının mümkün dünyalar və situativ semantika
ilə zahiri oxşarlığının aspektlərini göstərərək qeyd edir ki, bu yanaşmalar
öz əsasına görə tamamilə fərqlidir. Mental məkanlar insan beynindən
kənarda ontoloji statusa malik olmadığına görə, prinsip etibarilə, birbaşa
dillə gerçəkliyi əlaqələndirən obyektivist məna nəzəriyyələrində
Dostları ilə paylaş: |