Microsoft Word umidlerin izi ile son 10. 02. 2012
Yüklə 1,72 Mb. Pdf görüntüsü
|
75 şəkillər isə ürəyində az da olsa, insaf olan insan övladını ağlatmaya bilməzdi. – Axı onlar bizdən nə istəyirlər, ata? – bu dəfə atasının məyus olduğunu görən qız əlini onun çiyninə qoydu. Nəyə görə bizimkiləri bu hala salıblar? Hə, ata?! Mən Azərbaycan əsgəri olsaydım, onlardan heç vaxt qorxmazdım! Avtomatımla onların hamısını öldürərdim... *** *** *** – Ana, bəs mənim şokoladım hanı? – çay süfrəsi arxasında oturmuş Aytəkin soruşdu. – Bəs bu nədir bala?! – qızına yaxın qoyulan şokolad ilə dolu vazanı işarə edən Nərminə dilləndi. – Axı, bunlar hamısı qara şokoladdır. Mən bunları sevmirəm! – Aytəkin hazırcavablıq göstərdi. Həmişə atası işə gedəndə onun üçün ağ şokolad alıb gətirməsini xahiş edən qız nə istədiyinə işarə etdi. – Hə, ağ şokolad istəyirsən. Biz səninlə razılaşmışdıq ki, yadından çıxıb? – Yadımdan çıxıb, nəyi deyirsən ana? – Həkimin deyib ki, qara şokolad yemək dərslərə yaxşı çalışmaq üçün beynimizə daha faydalıdır. Sənə keçən dəfə bunu danışanda söz vermişdin ki, bundan sonra ağ şokoladın inadını etməyəcəksən. Bəs nə oldu? – Ay ana, vallah yadımdan çıxıb, atacanı! – Ramil müəllim, görürsən də qızın necə huşsuz olub?! – Nərminə Aytəkin ilə tək bacarmayacağını görüb üstüörtülü şəkildə ondan kömək istədi. Əslində qadının ərinə ünvanlanan bu sualının cavabı hər ikisinə məlum idi. Aytəkin isə uşaq məsumluğu ilə atasının onu müdafiə etməsini gözləyirdi. Hiss etdi ki, qızının iki gözü onun bir ağzına dikilib nə deyəcəyini gözləyir. Bir az əvvəl çay süfrəsinə gələrkən özü ilə iş 76 otağından gətirdiyi kitabı büküb kənara qoyaraq sevimli qızına gözucu nəzər saldı. Qızı bunu hiss edib fürsəti əldən vermədi: – Ata, Gülər müəllimə də mənə həmişə deyir ki, çox oxumaq lazımdır. İndi anam da deyir ki, huşsuzam. Səncə, niyə? – Əlbəttə ki, ağ şokoladı çox yediyinə görə, - həyat yoldaşını daha intizarda qoymaq istəməyən Ramil qızına Nərminənin istədiyi cavabı verdi. Hətta fürsət tapıb hər ikisi gülümsədi də. Amma Aytəkin, deyəsən, bu anı qaçırmışdı. Çünki bir anlıq özü də bunun doğru olub-olmamasını aydınlaşdırmaq üçün beynini işə salmağa çalışmışdı. – Bəs, mənə daha öz şokoladımdan almayacaqsan? – Əlbəttə, alacağam, amma həftədə bir dəfə. Danışdıq? – Ramil həkimin sözlərini xatırlayıb fikrini bildirdi. Poliklinikanın sahə həkimi demişdi ki, uşaq yaşlarında həddən artıq ağ şokolad yemək xeyir gətirməz. Əvəzində isə digər şirniyyatlardan istifadə etməyi məsləhət görmüşdü. – Yaxşı, ata, – Aytəkin nəhayət ki, yola gəlmişdi. İndi onun çöhrəsində bir az əvvəl öz otağında ağlayarkən yaranan qəmgin cizgilərdən əsər-əlamət qalmamışdı. Ramil bundan məmnun halda qızına bir qədər tamaşa edib yarımçıq qalan çayını içərək ayağa qalxdı. Bu dəqiqələrdə onun fikirlərini nəyinsə məşğul etdiyi hiss olunurdu. Həyat yoldaşı Nərminə xanım da, onu yaxşı tanıyan digər dostları da Ramilin bu halını yaxşı bilirdilər. Başa düşürdülər ki, müharibədə aldığı zədə onu ayda bir neçə dəfə narahat edir, səhhətində çətinliklər yaradırdı. Belə olanda Qarabağ döyüşlərində gördükləri amansız düşmən vəhşilikləri, əsirlər, həmin günlər bir-bir yadına düşür, hamıdan təcrid olunaraq özünə qapılırdı. İndi də, deyəsən, bir az əvvəl Xocalı faciəsi ilə bağlı evlərində baş verən kiçik situasiyadan sonra həmin 77 günlərə aid nə barəsindəsə düşünürdü. Nərminə onun bu halına bələd olduğuna görə ərini narahat etməyib qarşısındakı çayı təzələmək üçün mətbəxə keçdi. Ramil isə kitabı növbəti dəfə açaraq qaldığı hissəyə gətirdi. Süfrə arxasında rahatlaşa bilməyəcəyini düşünüb yenidən iş otağına qayıtdı. İçəri keçən kimi otağın əsas işığını söndürüb iş masasının üstündəki lampanı yandıraraq kitabı vərəqləməyə başladı. Deyəsən həmin illəri yada salmaq, müharibəni, Xocalını, Qarabağı, şəhid olanları, Aytəkini, qəhrəman Azərbaycan oğullarını xatırlamaq istəyirdi. Və hər dəfə də onları yad edəndən sonra vətəndaşlıq borcunu veribmiş kimi rahatlanardı. Necə olsa, özü də bir qəhrəman idi. Bunu heç vaxt dilə gətirməsə də, döyüşlərdə çox şücaətlər göstərmişdi. Qızının bayaqkı sualını xatırladı... İndilərdə simasındakı acı təbəssüm izləri getdikcə daha çox hiss olunurdu... Kitabı növbəti səhifəyə gətirəndə erməni terrorçusu Melkonyanın adını görüb dayandı. Bu qaniçən canini öldürmək Ramilə nəsib olmamışdı. Yaxşı ki, o yaralanıb hospitala gətiriləndən sonra dostu İbad ona verdiyi sözü tutmuş, həmin məşhur erməni terrorçusun ələ keçirmişdi. Nədənsə, oxuduğu kitabı yenə yarımçıq halda iş masasının üstünə ataraq ayağa qalxdı. Siqaret yandırıb iş otağından həyətin arxa tərəfindəki bağçaya açılan qapıya tərəf getdi. İndi həmin erməni terrorçunun İbad tərəfindən necə zərərsizləşdirildiyini xatırladı... Ramil girov düşən nakam sevgilisinin axtarışı zamanı özü də bir dəfə bu terrorçunun izinə düşmüşdü... 78 10. Qədim kişi Mən otuza qədər adamla birlikdə qapını döyməkdən, çığırmaqdan əldən düşüb bir küncdə oturdum. Çarəsizliyimi indi başa düşdüm. Heç nəyə gücümün çatmadığını indi anladım. Halbuki Gülcahanın yanında özümü güclü hiss etmiş, ona havadar olacağıma özümü inandırmışdım. Bu gücü bir az da Gülcahandan alırdım, deyəsən. Gülcahandan ayrılandan sonra sanki ermənilərin əlində girov olduğumu indi hiss etdim. Onu bir daha görməmək qorxusu, o məsum gözlərini görə bilməmək dəhşəti, məni qucaqlayaraq başını sinəmə qoyan zaman saçlarını qoxulaya bilməmək həsrəti sanki ikinci dəfə atamı itirmək qorxusuna bərabər idi. Anamın ölümü o qədər ani olmuşdu ki, narkoz verilmiş insan kimi heç nədən xəbərim olmamışdı. Amma atam öləndə universitetə bir ay idi ki, qəbul olmuşdum. Atamın da ən böyük arzularından idi, mənim ali təhsilli olmağım. O, bunun üçün əlindən gələni etmişdi. Universitetə də ilk dəfə atamla getmişdim. Onun yanında universitet koridorlarını qürurla addımlayır, gələcəyimin qurulması üçün heç bir əngəl görmürdüm. O da mənimlə fəxr edirdi. Mənə “Siyasi tarix” fənnindən “2” yazan müəllimlə axıra qədər mübarizə apardı. Rektorun qəbuluna qədər getdi. İmtahanın yenidən keçirilməsini tələb etdi və buna da nail oldu. Mən də onun başını uca etdim. İkinci dəfə “2” aldığım imtahandan “5” aldım. Atam bunu hər gələnə danışır, bir özündən deyəndə, beş də məndən deyirdi. Birinci Yüklə 1,72 Mb. Dostları ilə paylaş:
|