Microsoft Word umidlerin izi ile son 10. 02. 2012
Yüklə 1,72 Mb. Pdf görüntüsü
|
7 Ayla maşını ilə buradan keçər. Əslində bu hər gün baş vermirdi, amma professor Sabir müəllim bu qızı həmişə gözləyirdi. Birinci dəfə qız onu maşınına səsləyəndə Sabir müəllim özünü itirmişdi də. Amma qızın xətrinə dəyməmək üçün alimlər, müəllimlər, atalar, analar yetişdirən bu professor qızara-qızara maşına minmiş, mindiyi kimi də evinin qarşısında düşmüşdü. Çünki şən, şıltaq, parlaq gözlü bu qızın mini yubkasından görünən düz ayaqlarını görməmək üçün üzünü pəncərədən ayırmamışdı. Bir də ona görə mindiyi kimi maşından düşmüşdü ki, axı o çox az hallarda belə xarici maşınlara minirdi. Onun üçün də içəridə necə davranacağını belə müəyyənləşdirə bilməmişdi. İstidənmi, xəcalətdənmi tərləməsinə baxmayaraq, pəncərəni də açmamışdı. Axı necə açardı, qapının üstündəki düymələrin nə olduğunu bilmirdi, əvvəlki sovet maşınlarında olan, şüşəni endirdiyin zaman cığhacığ salan pənəcəraçan bu maşında yox idi. Birinci gün özünü necə aparacağını bilməyən Sabir müəllim yavaş-yavaş buna alışmışdı. İndi artıq bu komfortlu maşında evə getmək ona ləzzət edirdi. Buna necə sevinməyəydi Sabir müəllim?! Deyirlər, müəllimin vicdanı təmiz olanda, cibi də təmiz olur. Sabir müəllimdə də belə idi. Universitet auditoriyalarında dərs deyərək qazandığı pul ailəsinə yetmədiyindən hər şeyi atıb repetitorluqla məşğul olduğu zamanlardan cibi bir az çirklənmişdi. Buna baxmayaraq, Sabir müəlimin vicdanı təmiz idi. Bütün bu sevinci Sabir müəllimə 20 illiyini həvəslə gözlədiyi müstəqillik gətirmişdi... 8 *** *** *** “BMW” markalı avtomobil universitetin əsas darvazasının qarşısından ötərək mətbuat prospekti istiqamətindəki arxa darvazaya yaxınlaşdı. Sürücü hiss etdi ki, sol tərəfdə səkinin kənarında dayanan üç tələbə qızdan birinin baxışları ona tərəf yönəlib. Maşını irəli sürüb növbətçinin onun üçün açdığı darvazdan içəri keçdi. Maşının salonundakı güzgüsündən bir anlıq diqqət edəndə gənc qızın hələ də onun arxasınca baxdığını gördü. Amma qız onu görmürdü. Bütün fikirləri “MX” seriyalı bu maşında idi. Yanındakı rəfiqələrini də unutmuşdu. Sürücü maşını universitetin həyətinin arxa tərəfində yerləşən açıq dayanacaqda saxlayıb avtomobildən düşdü. Əlində üz qabığına qara rəngli cild yerləşdirilmiş kitab var idi. Ani olaraq ətrafa diqqət yetirib inamla əsas həyətə tərəfə addımladı. Bu, 30-32 yaşlarında, əynində qara rəngli qısa palto olan ciddi görkəmli adam idi. Paltonun qabağı açıq olduğu üçün altındakı səliqə ilə ütülənmiş ağ köynək və bu rəng ahəngi ilə uyğunluq təşkil edən qara şalvar və parlaq qara ayaqqabı onun ciddi görkəmini tamamlayırdı. Universitetin ikinci tədris korpusunun qarşısında şəhidlər üçün qoyulmuş abidə kompleksinin yanına çatanda bir az ayaq saxlayıb yenidən yoluna davam etdi. Saatına nəzər saldı. Tədbirin başlanmasına on beş dəqiqəyə qədər vaxt qalırdı. İndi günəş də nisbətən mülayim səhər saatlarını geridə qoyub buludların arxasından boylanır, sanki ölkəsinin ürəyi miskinli sakinlərinə təskinlik verməyə çalışırdı. Həyətdəki tələbələr iki- iki, üç-üç gəzişir, müxtəlif mövzularda qızğın mübahisələrini davam etdirirdilər. Bir az kənardakı skamyalarda oturan cavanlar isə sanki həyatdan təcrid olunaraq ətrafdakı bütün hadisələrə laqeyd halda əllərindəki telefonu qurdalayır, arabir 9 sağ əllərinin iki barmağı ilə etinasız şəkildə tutduqları siqaretdən sümürməyi də unutmurdular. Bir az da irəli gedib universitetin əsas binası ilə üzbəüz iri şam ağaclarının altındakı boş skamyalardan birində oturdu. Gözlərinin dərinliyindəki ifadədən onun indi hansısa mühüm bir məsələ haqqında düşündüyünü demək olardı. Bu, doğrudan da, belə idi. O, öz millətinin keçmişini əzbər bilən, gələcəyini düşünən və vətəndaşlıq borcunu tam məsuliyyəti ilə dərk edən vətənpərvər idi. Ətrafındakılar onu Mikayıl müəllim kimi tanısalar da, əslində o, milli təhlükəsizlik sisteminin xüsusi şöbəsinin gizli agenti Tənha Canavar ləqəbli mayor Mikayıl Qüdrətov idi. Bu şöbə birbaşa ölkə rəhbərliyinə tabe idi və məxfi fəaliyyət göstərirdi. Qüdrətov ölkəmiqyaslı sonuncu uğurlu əməliyyatdan sonra general- mayor Kamil Əzimovun təqdimatı və rəhbərliyin əmri ilə bu şöbəyə keçirilmişdi. Keçmiş şöbə əməkdaşlarına isə onun dövlətin göstərişi ilə sevimli peşəsindən ayrıldığı deyilmişdi. Əslində isə... Qüdrətov əlindəki kitabı skamyanın üstünə qoyub siqaret yandırdı. İndi bayaqkı fikirli gözlər yerini simasında daha çox hiss olunan narahatlığa vermişdi. Universitetin həyətindəki tələbə gənclər, ətrafdakı səliqə-sahman, gözəlliklər bu gün diqqətini çox az çəkirdi. Bəlkə də, o, həmişə belə idi. Yaşına görə çox çətinliklər görmüşdü. Həyat təcrübəsi də az deyildi... Saatı bir daha dəqiqləşdirdi. Təxminən beş-altı dəqiqə sonra universitetin əsas binasındakı böyük akt zalında Xocalı faciəsinin 19 illiyi ilə bağlı tədbir keçiriləcəkdi... 10 1. Gözlənilməz təsadüf, yoxsa..? Namusunu hifz etməyə, Bayrağını yüksəltməyə, Cümlə gənclər müştaqdır! Şanlı Vətən, şanlı Vətən! Azərbaycan, Azərbaycan! Bayaqdan ayaqüstə dayanıb maqnitofonun yüksək sədaları altında dövlət himnini oxuyan tədbir iştirakçıları, nəhayət ki, dahi Ü.Hacıbəyovun və Ə.Cavadın yaratdıqları bu möhtəşəm əsəri tamamlayıb yerlərinə oturdular. Rektorun giriş sözündən sonra tədbir iştirakçıları növbə ilə çıxış etməyə başladılar. Çox rahat şəkildə demək olar ki, Xocalı faciəsindən sonra ötən bu 19 il eyni ssenari ilə ölkənin əksəriyyət müəssisələrində qeyd edilir və bir gündən sonra həyat yenə də adi qaydasında davam edirdi. Kimlər üçün adi, kimlər üçün əsl faciə hesab olunan bu gün illər keçdikcə sanki unudulurdu... –Əziz həmvətənlərim! Mən çıxışımı Bakı Dövlət Universitetinin tarix fakültəsinin baş müəllimi Ramil İbrahimov kimi deyil, bir zamanlar bu universitetdə oxuyarkən sevdiyi qızı itirən tələbə Ramil olaraq quracağam. Tədbirdə iştirak edən tələbələrimdən üzr diləyirəm. Çıxış üçün yenicə kürsüyə yaxınlaşan, yaşı 40-42 arasında olan universitet müəlliminin bu ifadəsi demək olar ki, zalda Yüklə 1,72 Mb. Dostları ilə paylaş:
|