Microsoft Word umidlerin izi ile son 10. 02. 2012
Yüklə 1,72 Mb. Pdf görüntüsü
|
31 bilmirdi. Bilirdi ki, tam sağalan kimi o da döyüş bölgəsinə qayıdacaq. Ona görə də fikrini yarımçıq qoyub susdu və evə girdi. Ramil yalnız həmin gün bildi ki, xətrini çox istədiyi dostu ondan inciyib. Əvvəlcə məktub yazmaq istəsə də, bunun işə yaramayacağını düşünüb fikrindən daşındı. Adilə zəng etmək, səsini eşitmək, könlünü almaq isə mümkün deyildi. Ən azından indi bu dəqiqə harada olduğunu bilmirdi. Düşündü ki, bir-iki gün səbr eləsin. Necə olsa, Adil ailəsi ilə əlaqə saxlayanda hərbi hissənin telefon nömrəsini birtəhər öyrənib onunla danışa bilər. İki gün sonra Adildən xəbər gəldi... Amma bu xəbər... O aprelin birinə keçən gecə Kəlbəcər uğrunda gedən döyüşlərdə minaya düşərək şəhid olmuşdu... ... ... ... Əlindəki siqaretin közü barmaqlarını yandıranda Ramil sanki yuxudan ayıldı. Siqaret yanaraq filtirinə qədər gəlib çatmışdı. Kötüyü yerə ataraq stuldan qalxdı və növbəti siqareti yandırıb həyətdəki evin arxa tərəfində heç kəsin görə bilməyəcəyi yerə tərəf getdi... ... İndi o, on səkkiz il əvvəl baş vermiş bu hadisəni xatırlayaraq için-için ağlayırdı... *** *** *** Əl telefonuna gələn zəng mayor Qüdrətovu oxuduğu qara cildli kitabdan bir anlıq ayrılmağa məcbur etdi. Gələn zəngə cavab vermək üçün telefonu qulağına apardı: – Eşidirəm. – Cənab mayor, həmin müəllimlə bağlı yeni məlumatlar əldə eləmişəm, – zəng edənin səsi eşidildi. – Dünən axşam verdiyin məlumatlarla ziddiyyətli olanı var? – Hələ ki xeyr. 32 – Yeni məlumatları sənəd şəklində elektron poçt ünvanıma göndər. Bir azdan baxacağam. – Oldu, cənab mayor! *** *** *** Telefon danışığından sonra Qüdrətov əlinin altındakı qara cildli kitabı yenidən götürdü. Kitabın qara rəngdə olmasını, elə bil indi görürdü. Bəlkə də, ondan soruşsaydılar, oxuduğun kitabın cildinin rəngi necədir, yadına sala bilməzdi. Yox, Qüdrətov bu qədər diqqətsiz ola bilməzdi. Amma, doğrudan da, kitabın rəngi onun diqqətini cəlb etməmişdi. Axı bu detektiv üçün xoş olan hal deyildi. O, kitabın rəngini görmüşdü, bilirdi də, sadəcə indiyə kimi nə əvvəllər, nə də indi oxuduğu kitabın rəngi ilə qara bəxtləri, qara talelələri bir yerə qoymamışdı. Qarabağın qara bəxtini müqayisə etməmişdi. Kitabı yazan şəxs də, yəqin ki, bilərəkdən bu rəngi seçmişdir. Qüdrətov sonuncu əməliyyatdan sonra Qarabağ hadisələri ilə bağlı çoxlu sənədli materiallarla, kitablarla tanış olmuşdu. Amma, deyəsən, məhz indi əlində olan bu kitab onun diqqətini daha çox cəlb etmişdi. Yəqin, bu, son iki gündə bu kitabla yanaşı oxuduğu həmin girov qızın gündəliyinin təsirindən idi – Aytəkinin... Bayaqdan özü ilə danışan Qüdrətov özünə haqq qazandıra bildiyi üçün bir az rahatladı, hətta üz cizgilərinə diqqətlə baxan olsaydı, özü ilə qürur duyduğunu da görə bilərdi. Qüdrətov öz hisslərini heç zaman biruzə verməyən bir insan olsa da, sonunda insan idi. O da sevinə, kədərlənə, hirslənə, hətta ağlaya bilirdi. Bu dəfə məxfi agent öz diqqətini bir anlıq sorğu-sual edəndə özünə vurğunluğunu gizlədə bilmədi. Amma yox, o, hər zaman vətəninə xidmət etməyi özü üçün müqəddəs borc bilmişdi. Elə indi də belə idi. Əslində 33 Qudrətovun qürrələnəcək, fərəhlənəcək, özü ilə sözün əsl mənasında fəxr edəcək o qədər işləri olmuşdu ki... Qüdrətovun Aytəkinin dəftərini oxumağa marağı olsaydı da, bundan qaçmaq istəyirdi. Çünki o, müharibənin dəhşətlərini dərindən araşdırmış, akademiyada təhsil aldığı dövrlərdə və sonradan milli təhlükəsizlik sistemində işlədiyi vaxtlarda bu hadisələri dərk etməyə çalışmışdı. Orta yaş dövrünə yeni qədəm qoyan təcrübəli əməliyyatçı öz dövlətinin təhlükəsizliyi naminə az işlər görməmişdi. İndi isə xatirələri andıran həmin dəftəri oxuyub Aytəkinin taleyini araşdırmaq hissi ilə, müharibə dəhşətlərini yenidən xatırlamaq hissi bir- birinə zidd idi. Hələ dəftərin ilk səhifələri ona bu qədər əziyyət verirdi. Yadına bir anlıq 1990-cı illərin əvvəlindəki ictimai-siyasi vəziyyət düşdü... O zaman Azərbaycan SSRİ-nin tərkibindən ayrılıb öz müstəqilliyini yenicə elan etmişdi. İqtisadi vəziyyət çox çətin idi. Hakimiyyətə gələnlər nə qədər vətənpərvər olsalar da, səriştəsiz olduqları üçün çoxlu siyasi problemlər yaşanırdı. Digər bir tərəfdən Rusiya Azərbaycanın müsətqilliyinə razı ola bilmədiyi üçün əlində olan bütün imkanlardan istifadə edib ölkəyə təzyiqlər edir, Sovet hərbi qüvvələrini ölkədən çıxartmaq istəmirdi. Bu da Azərbaycanın müstəqilliyinə açıq- aşkar təhlükə idi. Eyni zamanda 1980-ci illərin sonundan aşkarcasına havadarlıq etdiyi ermənilərin Azərbaycan torpaqlarına hücumuna yardım edir, onları silah-sursatla təmin edirdi. Hətta münaqişənin əvvələrində uzaqgörənlik edib bütün azərbaycanlılardan ov tüfənglərini belə yığmışdılar. Guya ki, xalqlar arasında dostluq yaratmaq istəyirdilər. Sonralar isə məlum oldu ki, ermənilərdən heç bir silah alınmamışdır. Bunu iki ildə ermənilərin Azərbaycanın bir neçə rayonunu asanlıqla işğal etməsi sübut edirdi. Erməni 34 tərəfi o dövrün bütün müasir rus silahları ilə silahlandığı halda, azərbaycanlılar dayandolduruma, ov tüfənginə belə həsrət idilər. 1992-ci ildə Xocalı faciəsinin də baş verməsinə səbəb belə irili-xırdalı məsələlər idi. Xocalını sadəcə şəhərin özündən olan heç bir zirehli texnika ilə silahlanmayan özünümüdafiə batalyonu qoruyurdu. Həmin batalyona cəmi iyirmi nəfərdən ibarət olan minaatanlar briqadası kömək edirdi. Ermənilər düşmən Rusiya ordusunun Xankəndindəki 366-cı mexanikləşdirilmiş atıcı alayı ilə birgə fevralın 25-dən 26-na keçən gecə mühasirədə olan şəhərə hücum etdi. Qısa bir zamanda düşmən tankları, zirehli maşınlar şəhərə girdi. Şəhərdə küçə döyüşləri başladı. Cəsur komandir, Milli qəhrəman Tofiq Hüseynovun başçılıq etdiyi batalyonun sayca xeyli az döyüşçüsü yağı düşmənlə mərdliklə döyüşdü. Düşmənə mane olub çoxlu insanın mühasirədən çıxmasına imkan yaratdı. Sonra isə komandir əsir düşməmək üçün özünü güllələdi. Sözsüz ki, Aytəkinin bunlardan xəbəri olmamışdı... Çox güman evlərində kişi olmayan Aytəkinin ailəsi evlərinə girib, qapı-bacanı bağlayıb ya düşmənin gəlməsini gözləyirdi, ya da Bakıdan gələcək köməyi. Amma birinci baş verdi. Həm də qəfildən,- deyə düşündü Qüdrətov. Aytəkinlərin taleyi həmin gecə ayı batmış gecəyə döndü. *** *** *** Hər bir azərbaycanlı kimi Qüdrətovun da yaralı yeri olan bu mövzu nə vaxt yadına düşürdü, beləcə o illərə dalır, prosesləri xatırlayırdı. Gördükləri, əsirlərdən və döyüşçülərdən eşitdikləri ən ağrılı hadisələr gözlərinin önündən getmirdi. Milli qəhrəman Çingiz Mustafayevin, Şamil Sabiroğlunun və Yüklə 1,72 Mb. Dostları ilə paylaş:
|