Microsoft Word umidlerin izi ile son 10. 02. 2012
Yüklə 1,72 Mb. Pdf görüntüsü
|
23 hərəkətinə görə üzr istəməsi məni ona bir daha bağlamışdı. Özünü o qədər itirmişdi ki, Cəbhəçilərin tüğyan etdiyi vətənpərvərlik hislərinin yüksək olduğu bir zamanda dilinin əzbəri olan “rədd olsun SSRİ!” şüarını unutmayan Ramilin oxumaq üçün götürdüyü Marksizim və Leninizm fəlsəfəsindən bəhs edən hansısa bir kitab idi. Bu hadisə yadıma nə vaxt düşürdü, gülümsəməyə bilmirdim. Bir neçə dəfə də anam buna görə danlamışdı ki, niyə gülürsən öz-özünə. Bütün bu düşündüklərimi elə həmin gecə basdırdım Xocalıda. Neçə illərdi, bu danışdıqlarım yadıma düşəndə sinəm həyacanla qalxıb enmir, gülümsünə bilmirəm, elə bil yadıma düşdüyü zaman unutmağa çalışıram. O, mən deyiləm demək istəyirəm. Amma nə edək ki, insan özündən qaça bilmir, uzaqlaşa bilmir. Nə olaydı ki, Tanrı bizə bu lütfü də verəydi. Necə ki bəyənmədiyimiz hər şeyi ata, unuda bilirik, kaş ki özümüzdə də xoşagəlməz, xatırlamaq istəmədiyimiz hisləri kəsib ata biləydik... Saf, məsum, pak gülüşümün donduğu o gecə səbəbkar idi buna. Həmin gecə ki, camaatın niyə çığırışdığını, hara qaçdığını, sanki yuxuda görmüşəm. Nə tam xatırlaya bilirəm, nə də unuda... Amma xatırlamaq istəmədiyim kimi, unuda da bilmirəm. *** *** *** .... Nənəmin ayaqlarını ovurdum. Birdən odun gətirmək üçün həyətə çıxan anamın pəncərədən: “qaçın”,- deməsi ilə atəş səsinin açılması bir oldu. Anam susdu... Üzümüzə baxa- baxa susdu. Gözləri ilə “məni bağışlayın” deyə-deyə susdu... Sanki anam ölümlə həyat arasındakı bir anlıq baxışında bizə kömək edə bilməyəcəyi üçün narahat idi. Sanki başımıza nələrin gələcəyini bilirdi. Bizi başsız gördüyü üçün ürəyi ağrıyır, gücsüz olduğu üçün əzab çəkirdi... 24 O zaman anamın o cür qəddarcasına öldürülməsinə nə qədər kədərlənmişdimsə, sonralar Tanrıya anamı bu cür ölümlə mükafatlandırdığına görə dəfələrlə şükür etmişdim. Sözsüz ki, anam onun ölümü üçün Tanrıya şükür etməyimi eşidə, görə bilsəydi, məni ömrü boyu bağışlamazdı. Amma yazıq anam, nə biləydi ki, 6 yaşlı körpəsinin cinsiyyət orqanından gülələnməsini, əzablar içində qıvrınmasını, mənə sığınmaq istəməsini, qışqırtısını, fəryadını görmədiyi, eşitmədiyi üçün Tanrıya şükür etmişəm?! Nə biləydi ki, bir zamanlar əlinə keçəni cehizləri üçün aldığı, telli-duvağlı gəlin köçəcəyini ümid edən qızları ömürlərinin bahar çağında üç erməni dığası və ruslar tərəfindən nənələrinin gözü qabağında zorlandığını görməməsi üçün Tanrıya şükür etmişəm! Nə biləydi ki, insan övladına xas olmayan hərəkətlərlə zorlandığı anda gözlərini analarına dikən, fəryad qoparan, nalə çəkən, inildəyən qızlarının pəncərədən bütün bu hadisələri sadəcə daş olmuş, donmuş, lal olmuş kimi baxan analarından kömək istədiyini eşitməməsi üçün Tanrıya şükür etmişəm?! Nə biləydi?! Nə biləydi ki, qoca anasının ermənilər tərəfindən alçaldılacağını, “hə, nə deyirsən, qoca, birdən tamahın düşər ha, könlündən keçir, sənin də, a kaftar?”-deyilərək heysiyyəti tapdalanacağını, sonra da nəvələrini müdafiə üçün özünü qabağa atan bir qocanın sinəsinə kalaşnikovun doldurulmasını görmədiyi üçün Tanrıya şükür etmişəm! O Tanrıya ki, yaratdığı bu dünyada şər qüvvələrə bu qədər imkan verdiyi üçün onu dəfələrlə lənətləmişəm də. Dünyasına sahib çıxa bilmədiyi üçün qınamışam, daim şərin əməllərinə göz yumduğu üçün dünyasına da, özünə də yox demişəm, rədd etmişəm. Zalımın zəifə verdiyi işgəncələrdən zövq almasına qapı açan bizi yaradan ola bilməz dediyim Tanrıya bir neçə saatdan sonra da şükür etmişəm. Çox qəribədir... 25 Özü kimi yaratdıqları da ziddiyyətlidir. Mən ateist olmasam da, hərdən üsyankar fikirlər söylədiyim zamanlarda zalımın zülmünə qurban gedən, ömrünün sonuna qədər tanrısına tapınan, daima “o bilən məsləhətdir” deyən rəhmətlik nənəm həmişə deyərdi ki, Tanrı öz sevdiklərini daha çətin imtahanlara çəkər. Mənsə bu cür sevgini istəmirdim mənim tanrımdan... Kaş ki məni sevməyəydi... Heç nifrət də etməyəydi. Heç yaratmayaydı da... Bu sanki bir aşiqin öz sevgilisini sınamaq üçün soyundurub başqa bir kişiyə təqdim etməsinə bənzəyir. Və həmin aşiq bununla da sevgilisinin ona olan sədaqətini görmək istəyir. Əzmlə mübarizə apardığını görmək istəyir, qısqanclığını ovundurmaq istəyir. Sonra da iş-işdən keçir. Sədaqətini yoxlamaq istədiyi sevgilsi ona da, sevgisinə də nifrət edir. Bu da sevginin sonu olur, nifrətin əvvəli... Ümid edirəm ki, gördüklərimdən sonra ölümümə belə razı olmayan Tanrı nənəmin dediyi kimi, hələ də məni imtahana çəkir... 26 3. Acı peşmançılıq Xəfif əsən qış küləyi azacıq aralı qalan qapıdan özünə yol tapıb nəhayət ki, içəri keçərək özü ilə bayırdakı soyuq havanı da içəri gətirdi. Sanki gecədən bəri apardığı mübarizədən sonra qapıya qalib gələn külək indilərdə bir-bir otaqları gəzirdi. Dəhlizdən baxdıqda qarşı tərəfdə bir geniş otaq, sol tərəfdə isə ümumi giriş qapısı ilə əlaqələnən zalın kənarlarında daha iki otağın qapılarının bağlı olduğu diqqəti çəkirdi. Hava artıq çoxdan işıqlanmışdı. Bazar günü olduğu üçün ev sakinləri hələ ki, səssizcə yatırdılar. Təzəcə işıqlanmış mənzilə nəzər saldıqda zalın sonundakı divanda gecədən yatıb qalmış yorğun ev sahibini görmək olardı. Üstü qalın yorğanla örtülsə də, paltarlarını soyunmadığı, işdən gəldiyi kostyumda yatdığı aydın görünürdü. Qonşu otağın qapısı açıldı. Otaqdan çıxan qadın ərini oyatmamaq üçün barmaqlarının ucunda koridora keçib mətbəxə tərəf getdi. Çaydanı təzəcə dəmə qoymuşdu ki, kiminsə koridora çıxdığını görüb geri çevrildi. – Sabahın xeyir, Ramil! Allah məni öldürsün, oyatdım səni hə?! Nərminə özünəməxsus ahənglə ərinə səsləndi. – Çoxdan oyanmışdım, gedəcək yerim var. Mənim üçün çay qoy, çıxmalıyam bir azdan. Yüklə 1,72 Mb. Dostları ilə paylaş:
|