Microsoft Word umidlerin izi ile son 10. 02. 2012
Yüklə 1,72 Mb. Pdf görüntüsü
|
| 39 4. Şirin günlərin acı xatirəsi Hər görəni ilk dəfə valeh edən qəhvəyi rəngli iri gözlərindir. Gözlərinin daima bulaq suyu kimi şəffaf, şən, hərəkətli olması insanı günlərin susuz yolçusu kimi yoldan çıxardır. Heç bir sürməyə ehtiyacı olmayan qara uzun kirpiklərin bu gözəlliyi tamamlayır. Təbiətin yaz aylarının yaşıllıqları bulağın əsrarəngizliyini tamamladığı kimi. Qaşlarınsa üçgünlük ayın parıldayan ulduzları yarımçevrəsinə aldığı kimi gözlərinə nəzarət edir elə bil. Yanaqlarına gəldikdə almacıqlarının qabarıq olması gülən gözlərinin aynasıdır sanki. Ağzının böyüklüyü, dodaqlarının qalınlığı isə cizgilərindəki cazibədarlığı bir az da artırır. Elə məni öp deyir, sev deyir. Gözlərin kimi gah qara, gah da qəhvəyi rəngdə görünən saçların lap tanrının möcüzəsidir. Sanki Tanrı gözlərin ilə saçlarını eyni rəngdən istifadə edərək boyamışdır. Saçlarını arxadan yığaraq, bir az da boş buraxanda heç bir varlıq bu gözəlliyin qarşısında tab gətirə bilməz, ruhunu belə bilmədən satar. Doğru sözümdür, yaradan sənə nə gözəllik vardısa, onu da verib. Boynunun uzunluğu, çiyinlərinin enli olması, sinənin meydan kimi genişliyi, belinin incəliyi səni bir qadın kimi çox ecazkar edir. Sənin simanda məsumluqla 40 cazibədarlıq vəhdətdədir. Bir kişi kimi sənə baxdıqda həm qəlbinə, həm də təninə hakim olmaq arzusu adamın ağlını alır. Belə bir məktubu Ramil səkkiz mart qadınlar bayramında yazmışdı. Hə, indiki kimi yadımdadır – 1991-ci ildə. Və tapşırmışdı ki, evdə tək olanda oxuyum. Bunları oxuyanda çox gülmüşdüm Ramilimə. Nə qədər çox sevsə də, məni, söz ehtiyatının azlığındanmı, böyüyüb-başa çatdığı yerin əxlaqındanmı, ya da ki az mütaliə etməyindənmi, o, heç vaxt məni ürəyi istədiyi kimi tərifləyə bilmirdi. Əsl Azərbaycan kişisiydi. Amma mən ona belə deyəndə acığına gəlirdi. Azərbaycan kişisinə nə olub,-deyə,- “Dədə Qorqud” dastanındakı kişilərin qadınlarına dediyi gözəlləmələri misal çəkirdi: Par-par yanan, parıldayan incə donlum, Yeriyəndə yerə qədəm basmayan, Qar üstünə qan dammış tək al yanaqlım! Qoşa badam sığmayan dar ağızlım, Qələm ilə rəssam çəkən qara qaşlım, Hörükləri qırx tutamlıq qara saçlım! Sonra da deyirdi ki, görürsən Azərbaycan kişiləri necə olub?! “Yeriyəndə yerə qədəm basmayan” bunu hansı xalqın romantik kişisi deyə bilərdi? Mən başa düşürdüm ki, o, məni tərif edəndə Füzulinin Leyli üçün yazdığı ən gözəl sözləri demək istəyir. Bunu deməsəydi də, başa düşürdüm. Amma ondan eşitmək daha çox ürəyimə yatırdı... Doğrudan da, bir qadın kimi çox gözəl idim. Hələ məktəbdə oxuyarkən bu gözəlliyimi dərk etmişdim. Məhəlləmizdəki oğlanların gizlin-aşkar mənə göz qoyması, paralel sinifdəki oğlanların dəfələrlə mənə görə dava-dalaşı, rəfiqələrimin hərdən məni qısqanması məni bir az da nazlandırırdı. Sanki gözəlliyimlə hər kəsə meydan 41 oxuyurdum. Gözəlliyimin dəyərini artıran da özümə verdiyim qiymət idi. Bu gözəlliyi, yaraşığı heç vaxt yerlərdə süründürməzdim. Heç kimdən çəkinməz, yeri gələndə arxamca düşüb yerli-yersiz danışan oğlanları geri qaytarmağı bacaran bir qız idim. Şıltaqlığım da ki öz yerində. Atamın məni çox istəməsi, ailənin ilk övladı olmağım, bəlkə, məni belə böyütmüşdü. Atam mənə “Xınalı kəklik” deyərdi. Çox az atalar olardı ki, atamın məni əzizləməsi kimi əzizləsin. Bütün nazımla oynayardı. Böyük qız olandan sonra da saçımı darayar, bantlarımı vurar, sonra da gözlərimdən öpərdi. Hətta bir dəfə dırnaqlarımı da laklamışdı. Bunu anam hər gələnə danışardı. Atamdan bir dəfə niyə mənə “xınalı kəklik” dediyini soruşduqda, o kəkliyin ən gözəl quşlardan olduğunu dedi. Dedim ki, kəklik niyə belə gözəl olub? Sualıma cavab olaraq “Xınalı kəklik” əfsanəsini danışdı. O əfsanə heç vaxt yadımdan çıxmır, həmişə güzgünün qarşısına keçəndə o qızın gözəlliyini yadıma salırdım. Atamın mənə verdiyi “Xınalı kəklik” adının mənə yaraşdığını təsdiqləyirdim. Universitetdə də məni bəyənən çox idi. Ramil təzə-təzə məni sevəndə nə qədər oğlanla üz-üzə gəlmişdi. Ta ki mən ona razılıq verib, birlikdə gəlib-gedənə qədər. Hətta Ramilin mənim yanımda gedəndə kiminsə mənə baxmaması üçün gözlərinin daima axtarışda olduğunu görmək məni gözəlliyimlə bir az da fəxr etməyə, qürrələnməyə sövq edirdi. Çünki məni sevən var idi, məni qoruyan var idi. Mənimlə bir yerdə olmaqdan xoşbəxt olan var idi. Güzgüyə baxanda ayrılarkən bir sözü həmişə təkrarlayırdım: “Dünyanı gözəllik xilas edəcək...” Amma nə biləydim ki, bir zaman gözəlliyim məni xilas etmək əvəzinə məhv edəcək, içimdən əridəcəkdi, həm də asta- asta. Elə əridəcək, yandıracaqdı ki, tüstümü yalnız özüm görəcək, yalnız özüm udacaq, səsimi yalnız özüm eşidəcəkdim. Yüklə 1,72 Mb. Dostları ilə paylaş:
|