Microsoft Word umidlerin izi ile son 10. 02. 2012
Yüklə 1,72 Mb. Pdf görüntüsü
|
46 və yorğun gecədə qeyri-ixtiyarı olaraq qocanı söydü də... Buludların arxasında gizlənən ay sanki onun bu sözlərinə şahidlik etmək üçün özünə yer edib boylanaraq ətrafı öz nurlu işığı ilə boyadı. Addımlarını ləngidib yaxınlıqdakı ağacın yanındakı skamyada oturdu. Yəqin ki, həmin günü xatırlayırdı – dəftərin ona verildiyi günü... *** *** *** Bu hadisə ötən il Qüdrətov Fransada olarkən baş vermişdi. O vaxt Qüdrətov bunu bəlkə də təsadüf adlandıra bilərdi. Amma indi təcrübəli əməliyyatçının fikrincə, həmin vaxt dəftərin ona verilməsi, doğrudan da, planlaşdırılmış hadisə idi. Və məxfi şöbənin gizli agenti bunu təxminən altı ay sonra dəqiqləşdirə bilmişdi. Əslində indi də şübhələrində dəqiq qənaətə gəlib çıxa bilməmişdi. Buna baxmayaraq, həmin dəftərin sonunda qeyd olunanları araşdırmaq çox vacib idi. Və, bəlkə də, Qüdrətovun şəxsən özünün fikirləri əsasında 47 formalaşan bu əməliyyat sonda uğursuzluğa düçar olacaqdı. Ya da ki şübhələri boşa çıxaraq vaxtını, əsəblərini boşuna tükədəcəkdi. Həmin dəftər əlinə keçəndən sonra Bakıya qayıdan kimi bu barədə rəisə məlumat vermişdi. Bu barədə onun xüsusi tapşırığı da olmuşdu. Amma bu barədə aparılan araşdırma öz nəticəsini vermədiyinə görə dayandırılmışdı. O yalnız indi özündə daxili əminlikdən yaranan bir duyğudan öz hislərinə bağlanmağı və özünə, doğru düşündüyünə inanmaq istəyinə nail olaraq altı ay əvvəli yadına sala bildi... Avqust ayı idi. O, verilən tapşırığa əsasən Fransada bir sıra yerlərdə olmalı və dövlətlərarası bir neçə rəsmi görüşdə iştirak etməli idi. Tapşırığı vaxtından əvvəl başa vurduğuna görə indi xeyli asudə vaxt yaranmışdı. Özü üçün oteldə kirayələdiyi otaqda paltarlarını dəyişib idman dəbində olan tünd göy rəngli digər paltarlarını geyinərək aşağı endi. Artıq dördüncü gün idi ki, burada tək qalırdı. Otel böyük olduğu üçün bir neçə restoranı, əyləncə və istirahət mərkəzləri var idi. Nahar etmək üçün oteldən kənarda yerləşən hansısa maraqlı restoranlardan birinə getmək fikri ilə küçəyə çıxdı. İlk qarşısına çıxan taksi sürücüsü onun əl işarəsindən sonra maşını saxladı. Arxa sağ tərəfdən maşına əyləşib sürməyi xahiş etdi. – Müsyö, haraya gedəcəyik? – taksi sürücüsünün kişi üçün o qədər də xarakterik olmayan ciyiltili səsi eşidildi. Qüdrətov fransızca pis bilmirdi. Sürücünün danışığındakı ləhcədən onun fransız olmadığını hiss etdi. – Yəqin başa düşdünüz ki, turist olduğum üçün şəhəri yaxşı tanımıram. Məni çox da uzaqda olmayan restoranlardan birinə apara bilərsiniz? – Qüdrətov bu sözləri deyərkən sürücünün salonun güzgüsündən diqqətlə ona qulaq asdığını gördü. Deyəsən, yaxşı anlamırdı. 48 – Sizdən ingiliscə danışmağınızı xahiş etsəm, olar? – taksi sürücüsü növbəti dəfə məyusluqla dilləndi. Və yalnız bundan sonra qonağın istəyini tam anlaya bildi. Başa düşdüyünü bildirmək üçün tələsik əlavə etdi: – Hə, əlbəttə! Mən sizi şəhərin ən gözəl və böyük restoranlardan birinə apararam. Təbii ki, siz razı olsanız. Çünki bir az uzaqdır. Qüdrətov bu dəfə razılıq əlaməti olaraq başı ilə taksi sürücüsünə işarə etdi və fikrinə aydınlıq gətirmək üçün bildirdi: – Maraqlı olsun, yetər, narahat olmayın bir az uzaq olsa da, olar. Mən onsuz da tələsmirəm. *** *** *** Qüdrətov sifariş etdiyi çayı bu sevimli içkidən qəribsəyibmiş kimi sonuna qədər içib ayağa qalxdı. Və çıxışa tərəf yaxınlaşdı. Düşündü ki, taksi sürücüsü ingilis olmasına baxmayaq şəhəri yaxşı tanıyırmış. Baxmayaraq ki, fransız dilində kəkələyə-kəkələyə danışırdı, zalım oğlu ağzının dadını yaxşı bilirmiş. Birdən girişə yaxın əyləşmiş kişi diqqətini cəlb etdi. O, oğrun-oğrun Qüdrətova baxırdı. Onun haqqında nə isə düşündüyü üz cizgilərindən yaxşı sezilirdi. Mayor bu adamın onu izlədiyindən şübhələnərək istiqamətini dəyişdi və hiss etdirmədən ikinci mərtəbəyə qalxdı. Amma elə o dəqiqə də hiss etdi ki, kişi də oturduğu yeri kiməsə tapşıraraq tələsik onun dalınca gəlir. Qüdrətov ikinci mərtəbəyə qalxan kimi yaxınlıqdakı masalardan birinin ətrafında əyləşdi. Oturduğu yerdən ikinci mərtəbəyə açılan qapı yaxşı görünsə də hələ ki, həmin qoca kişi gəlib çatmamışdı. Nəhayət, bir neçə dəqiqə sonra qoca özünü yetirdi. Onun əlində kitaba oxşayan nə isə 49 bükülü var idi. Birbaşa Qüdrətovun əyləşdiyi masaya yaxınlaşaraq rusca soruşdu: – Narahat etmirəmsə, sizə çatacaq əmanətim var, onu verməyə gəldim, – kişi bir qədər üzrxahlıqla dilləndi. Qüdrətov onu ani nəzərlə süzərək oturmaq üçün masanın ətrafında olan üç boş stuldan birini göstərdi. Qoca minnətdarlığını bildirib onun göstərdiyi stulu altına çəkdi və yubanmadan söhbətə keçdi. – Adım Vasyadır. Qüdrətov özünü təqdim etmədən gözlənilməz qonağın sözünün davamını dinləmək istədiyini hiss etdirdi. Əslində onun özünə məxsus olmayan adını səsləndirməsinə ehtiyac yox idi. Çünki restorana girərkən digər turistlər kimi pasportunu göstərib keçmişdi. Və əgər qoca onu restorana girəndən izləyirdisə, deməli, Qüdrətovun adını əzbər bilirdi. – Siz restorana girərkən telefon danışığınızı eşidən restoranın tərcüməçi işçisi “həmyerlin gəlib” deyə mənə söz atdı – qoca nəyə görə ona yaxınlaşdığını izah etmək istədi. Qüdrətov başa düşdü ki, kişi bir az əvvəl onun Fransadakı Azərbaycan səfirliyinin əməkdaşı ilə telefon danışığına işarə etdi. Həmin telefon söhbəti ana dilində olmuşdu. Kişi hiss edirdi ki, Qüdrətov o qədər də səbirli adam deyil. Tez də əlavə etdi: – Anam fransız olsa da, atam rusdur. Atam ölənə qədər biz Rusiyada yaşayırdıq – Leninqradda. Mən müharibədən qayıdandan sonra anamı da götürüb buraya gəldim. Onda atam bir ildən çox idi ki, yatalaq xəstəliyindən dünyasını dəyişmişdi... Sovet hökumətinin vaxtında hamı mehriban idi. İnsanlar rahat yaşayırdılar. Mənim üçün o vaxt daha yaxşı idi. Müxtəlif millətlərdən çoxlu dostlarım var idi. Bayaq siz restorana girəndə telefonla danışığınızı eşidəndə başa düşdüm Yüklə 1,72 Mb. Dostları ilə paylaş:
|