Microsoft Word Vaqif Memmedov xatirelerde doc
Yüklə 21,11 Mb. Pdf görüntüsü
|
Vaqif Məmmədov xatirələrdə 98 Əlim gəlmədi özünə zəng etməyə. Götürüb kürəkəni Gün- düz bəyi yığdım. Cavab gəlməyəndə əlacsız özünə üz tutdum – 050 334 69 03. Üçüncü çağırışda zəng qırıldı və ayrı bir nöm- rədən Səbuhinin-Vaqif müəllimin oğlunun səsini eşitdim: – Salam, Qəşəm müəllim, necəsiniz? – Sağ ol, ay bala, Vaqif müəllim necədi? – Yaxşıdı, əməliyyat olunub. – Hardadı? – İndi evdə, müalicə alır. – Məndən salam de, sabah gəlirəm. Sabah-yanvarın 10-u idi. Maşınla Qara Qarayev metrosunun qarşısından keçib sola bu- ruldum. 100-150 metr getməmiş, gördüm Səbuhi mənə əl eləyir... Otağa girəndə həmişə ayaqüstə üz-üzə gəlib görüşdüyüm qardaşımı çarpayıda uzanıqlı gördüm. Baxdım, heç xəstəyə oxşamırdı – hətta üz-gözündə sağlam bir ifadə vardı. Bir az da kök təsiri bağışladı mənə. Qardaşı Müzəffər müəllimlə, qaynı Vidadi müəllim də yanındaydı. Yadıma A. Ələsgər düşdü: Yadın oğlu yağlı aşa mehmandı, Dar günündə görərsən ki, usandı. Düşmən günü düşməninlə düşməndi, Yüz il keçsə qohum səndən yad olmaz. Bərk narahat idim, sizi yaxşı gördüm, ürəyim aram oldu, Vaqif müəllim,– əyilib əl uzatdım. – Düzü, xəstəxananın adı heç xoşuma gəlmirdi. Amma son dərəcə müasir avadanlıqlarıyla, mükəmməl həkim personalıyla diqqətimi çəkdi. – 35 il əvvəl, şair Rafiq Yusifoğlu eynən sizin kimi əmə- liyyat olunub. – Dedim. Vaqif müəllim bir anlıq fikrə getdi və özünəməxsus təm- kinlə, lap bir az da özünə təsəlli yeri tapmış kimi soruşdu: – Rafiq Yusifoğlu? – Düz 35 ildi. Diqqətlə üzümə baxıb, dinmədi... Sanki xəstəxanada yazdığı bu misralar keçdi ürəyindən: Vaqif Məmmədov xatirələrdə 99 Əsl möcüzələr çoxdu həyatda, Yataq da çox olur, əməliyyat da. Təyyarə qəzası, maşın qəzası... Qəzalar çox olur... hey aşır-daşır. Çoxu çox yerindən əməliyyat olur, Şairə əməliyyat başdan yaraşır. Vaqif Məmmədovun qorxaq olmadığına əmin idim. Baxma- yaraq ki, onun əlinin qabarını heç barmaqlarının ucuyla da hiss eləyə bilməzsən! Amma bu gün sənə yumşaq gələn ovcunun içi erməni qəsbkarlarına qarşı döyüşlərdə od saçan silahların qaba, qırtmıqlı və soyuq qundağının üstündə olmuşdu. Öz səliqə-səhmanıyla diqqəti cəlb edən şair qardaşımın mü- haribə dövründə, Şəhriyar demişkən “Heykəlli, saqqalı Tolstoy baba” qiyafəsində çəkilmiş fotolarını da görmüşəm. O, cəbhədə necə soyuqqanlı idisə, illərlə, onillərlə canına yığılıb, indi birdən ona güc gəlmək istəyən xəstəliyə qarşı da olduqca soyuqqanlıydı. Təbiət hərdən bizi azarla-bezarla sınağa çəkməsə, vallah, ömrün qədrini bilmərik! Bəlkə də biz ateistlərin “təbiət” donu geydirdiyimiz bu qüvvə elə Allahın özüdür ki, var. Sınaq da onun sınağıdı. – Xəstəlikdən və xəstəxanadan qorxmasam da, əməliyyat- dan sonra gözümü reanimasiyada açanda... üşəndim. Elə bildim ölmüşəm, məni də bura qoyublar. – Vaqif müəllim sol əlində təsbeh, sağ əliylə sol əlimdən yapışmış halda aramla dost hesa- batı verirdi. – Bu yandan da tərs kimi tibb bacısı girdi içəri, əlində də əsl çənə bağlamaq üçün sarğı. Dedim: – Tez deyil? (Yəni hələ ölməmişəm axı!). Dedi: – Vaxtıdı. Lap yəqin elədim ki, çənəmi bağlamağa gəlib. Day dinmə- dim. Fikirləşdim ki, “bu da bir taledi...”. Demə, zalımın qızı boyn-boğazımın tərini qurutmaq üçün sarğını çənəmin altından keçirtməliymiş. Vaqif Məmmədov xatirələrdə 100 Sarğı nədir axı, Günel, Baş əyib xətrinə dəymərəm. Ölümə də baş əymərəm, Zəhmətinizi bilirəm. Böyük mədəniyyət sahibi olan Vaqif müəllim, öz vəzifəsini (guya) yerinə yetirən qızın üstünə hirslənmək əvəzinə, özünü onun ixtiyarına verməyi lazım bilir. Bax, qardaşımızın tibb bacısının bu hərəkətinə münasibətiylə necə böyük ürək sahibi olduğunu görə bi- lərsiniz – ölümə razılıq verir, qızın qəlbinə dəyməyə yox. Hansı birimiz bu dəyanətdə ola bilərdik, inanmıram. Ən azından üsyan eləyərdik! Bir hərəkət də mənə təəccüblü gəldi. Şair Vaqif Məmmədov iki daşın arasında – xəstəxanada qələmini dinc qoymayıb. Bir sıra şeirlər yazıb. Bu şeirləri oxuyandan sonra özümü onunla müqa- yisə elədim. Xasiyyətimdi, canım ağrıyanda, öldür, bir kəlmə də dilimə gəlməz. Necə deyim, azar-bezarı fikrimə-hissimə bələyib, başımı da qoyaram üstünə. Saatlarla gözüm açılmaz yuxudan. Özü də bu yaşda, köhnələr demişkən, hər “nazik əyiləndə” (yəni yanımdan yel ötəndə), lap elə qan təzyiqim sözümə baxmayanda ölüm gəlib durur gözümün qabağında. Mənim həyəcanlarımı da Vaqif müəllimin aşağıdakı misralarında görə bilərsiniz: Xəstəxanada yanıma gələn qohumlara, həkim və tibb bacılarına Mən bir bulaq idim, axdım çəmənə, Daha qurumuşam, axa bilmirəm. Elə yazıq-yazıq baxmayın mənə, Vallah, üzünüzə baxa bilmirəm! 16.11.2015-ci ildə yazdığı bu nisgilli şeirdən bir həftə sonra həyat enerjili aşağıdakı misralara, orda ifadə olunan duyğulara nəzər salmaq pis olmaz: Vaqif Məmmədov xatirələrdə 101 ...Mən çox yaraşdırdım bunu özümə, Dünyanı dərk etdim təzədən doldum. Bu da qismət idi güldü üzümə, Bu yaşda beynimdən əməliyyat oldum. Demək, bundan sonra hələ yaşamaq, Dərdləri bir az da təkləmək olar. Hələ bir qədər də belə yaşamaq, Beyini bir az da yükləmək olar. Gördüyü işin, elədiyi yaxşılığın, tutduğu əlin minnətində olmayan Vaqif müəllim, nümunə gətirdiyimiz şeirin son misra- larında onu əməliyyata çəkib aparan beyninin boynuna hələ bir minnət də qoyur: Hələ bir qədər də belə yaşamaq, Beyini bir az da yükləmək olar. Mən şair qardaşımın xəstəxana şeirlərinin qısa əhval-ruhiy- yəsini sizə çatdırmaq istədim. Amma deməliyəm ki, bu şeirlərin özü ayrıca bir tədqiqat obyekti olmağa layiqdir. Çünki həmin şeirlərdə qəm-kədər, ümidsizlik, məyusluq və sonda həyata qayıtmış bir insanın sevinc, şadlıq, minnət, razılıq duyğuları var. Bu duyğuları məgər gündəlik həyatımızda yaşamırıqmı?! Sadə- cə şair Vaqif Məmmədov bizdən qabağa düşüb, onları şeirə gətirib – hamımızın malı edib. Çox sağ olsun! SÖZARDI: Sözümü “can sağlığı”yla bitirsəm də, bu arzu tezliklə “rəhmətlik” sözünə antonim olacaqmış, demə. Yola dü- şüb rayonumuza – xəstə yatan qohumum Xanbaba kişiyə dəy- mək istədiyim bir vaxtda Vaqif müəllimin oğlu Səbuhidən zəng gəldiyini gördüm. – Salam, Qəşəm müəllim! – Salam, ay bala, Vaqif müəllim necədi? Dayandı, sonra da ahını eşitdim: – Vaqif müəllim o kitabı görə bilmədi...-səsi qırıldı-hönkürdü. Yüklə 21,11 Mb. Dostları ilə paylaş:
|