Vaqif Məmmədov xatirələrdə
91
Əli Rza Xələfli
“Kredo” qəzetinin baş redaktoru,
Beynəlxalq Rəsul Rza mükafatı laureatı,
şair-publisist
VAQİF DUZDAĞ TALEYİ
Düz beş il bundan əvvəlin söhbətidir; Naxçıvanda yaşayıb-
yaradan, Naxçıvan Dövlət Universitetində çalışan şair Vaqif
haqqında “Vaqifliyin poetik sirri” adlı növbəti yazımı “Kredo”
qəzetində dərc etmişdim. Aradan bir neçə gün ötmüşdü. Əlbəttə,
işimin çoxluğu, gündəlik yazı axını, qəzeti yaşatmaq naminə
əlavə yazılar yazmağım... Başımı elə qatır ki, Vaqif də, Vaqif
haqqında yazdığım yazı da yadımdan çıxır və bir gün telefonu-
mun ekranında Vaqifin adını və təxəllüsünü görürəm: Vaqif
Duzdağ... Həmin yazıda Vaqifə təxəllüs təklifi vermişdim –
“Duzdağ” əbədi təxəllüsünü. Yazını yazıb bitirən kimi telefo-
numda onun adının yanına elə həmin ədəbi təxəllüsü əlavə elə-
mişdim. Bir anlığa unutdum ki, telofonda görünən bu ad mənim
öz qeydimdir, elə düşündüm ki, Vaqif elə bu adla zəng eləyir:
“Hə, Vaqif Duzdağ zəng eləyir. Görək nə deyir?” Salam-kəlam-
dan, hal-əhvaldan sonra gördüm “Duzdağ” ədəbi təxəllüsü haq-
qında heç nə demir. Elə özüm münasibətini soruşmaq istəyirdim
ki, о: – “bizim İsa müəllim səninlə danışmaq istəyir...”, – dedi.
Və İsa müəllimi dinləyirəm.
İsa müəllim (аkademik İsa Həbibbəyli) onda Naxçıvan
Dövlət Universitetinin rektoru idi. Bizim “Kredo" qezetinə də
həmişə diqqət və qayğı göstərirdi. İndi mənim üçün İsa müəl-
limlə danışmaq gözlənilməz deyildi, amma gözlənilməz olan
sözləri elə İsa müəllim dedi: “Əli Rza “Vaqifliyin poetik sirri”ni
oxudum, yaxşı yazmısan, Vaqifə də yaraşan bir ədəbi təxəllüs
vermisən. Vaqifi də təbrik edirəm, səni də. Duzdağın mahiyyə-
tinə də yaxşı varmısan. Ümumyətlə, duz haqqında, Duz dağı
haqqında yazıların varsa göndər mənə. Həmin mövzu ətrafında
yazıları bir kitaba cəm edəcəyəm. Qəzetin də müntəzəm gəlir, nə
Vaqif Məmmədov xatirələrdə
92
kömək lazım olsa, əsirgəmərik. Çalış qəzetin dayanmasın.
“Əlbəttə, bu, İsa müəllimin bizə sağlam ziyalı münasibəti idi.
Bu, öz yerində... Hər halda həmin qeydləri dostum Vaqif də İsa
müəllimə məmnunluqla göstərmişdi. Görünür, onun rəyini də
bilmək istəyirmiş. Bu, Vaqifin səmimiyyəti, ağsaqqala ehtiramı
ilə bağlı idi. Duzdağ barədə isə sonra söhbətimiz oldu. Bu
barədə bir qədər sonra...
Vaqif təbiət etibarilə Naxçıvanın güzgüsü idi. Yaxşı yadım-
dadır, yaylağa gedəndə və yaylaq yerimiz Naxçıvana yaxın olan-
da atam Naxçıvandan sal duz gətirərdi. Atlara, dəvələrə yüklən-
miş duz salları tərəkəmələr arasında elə sal-sal paylanardı. O duz
sallarının arasında eləsi olardı ki, tam qatışıqsız, parlaq, şəffaf
güzgü kimi görünərdi.
Vaqifin göyəm gözləri, nurlu sifəti, geniş alnı, parlaqlığı ilə
həmin qatışıqsız duz sallarını gözlərimin önünə gətirirdi. Və
mən Vaqifdə bir duz şəffaflığı, duz ağlığı görürdüm. Tanrı ona
uca boy, mütənasib bədən, qürurlu görkəm vermişdi. Təbiətən
qürurlu olmağı da onun möhtəşəm formasına dolğun bir
məzmun bəxş edirdi.
Vaqif şair idi. Özü də Məmməd Araz ədəbi məktəbinin artıq
ustadlıq mərhələsinə yetmiş müdаvimi idi. Hərdən mənə elə
gəlirdi ki, Vaqifin bircə şerindən də ayrıca bir kitab yazmaq olar.
Onun hər bir şerində dəqiq poetik obrazlar, yetkin və dolğun
fikirlər zəngin ictimai məzmun daşıyır. Təkcə ayrı-ayrı şeirlər
deyil, həm də bəndlər və misralar da ayrlıqda götürəndə dil açıb
danışır. Vaqifə yazdığım məktublardan birində bu münasibətimi
bildirməyə çalışmışdım: “Necə dəqiq həyat müşahidələri, necə
həyatın bənzərsiz anlarını tapıb şeirə gətirmək gücü və bir çox
hallarda, nadir poetik örnəklərlə heyrət yaratmaq gücü varmış
sənin poeziyanda!”
Əlbəttə, ictimai məzmun daşıyan şeirlərin hər birisi qayğı
ilə təhlilə möhtacdır. Bəlkə, elə yurddan küsüb gedəni bir vaxt
yurdun ahı tuta biləcək adamları günahdan qorumaq üçün sənin
poetik örnəklərini təhlilə çəkmək, fikirlərin alt qatında yatan
mənaların dərinliyinə varmaq və bununla da şair intuisiyası ilə
Vaqif Məmmədov xatirələrdə
93
sözə çevrilən, zaman-zaman öz gücünü və qüdrətini saxlayan
hökmləri zəmanənin üzünə oxumaq bəs eləyərdi. Bu mənada,
sənin yazığın gələn kişilərin ünvanı nə qədər dəqiqdir:
Əzmindən alçalıb, enən də kişi,
Xəbis tənəsindən sönən də kişi.
Çörək ağacına dönən də kişi,
Mənim kişilərə yazığım gəlir.
Adam qorxur ki, verəcəyin izahat bu misraların siqlətini
daşımaya bilər. Dəhşətli bir həyat mənzərəsi kimi zaman boyu,
zamanın üzünə lənət oxuya biləcək İlahi qüdrət var bu misralarda.
Və elə yeri gəlmişkən, onu da deyim ki, xalq yaradıcılığı ənənə-
lərinin, klassik dəyərlərin əleyhdarları kor olmuş batinini gözlərilə
bircə dəfə bu mənzərəni görə bilsəydilər, nitqləri tutulardı,
qələmləri əllərindən düşərdi” (“Kredo” qəzeti №6(626), 12 fevral
2011-ci il). Budur, mənim Vaqif poeziyasına ədəbi münasibə-
tim... Vaqif Allah vergisi olan şair idi. Elə ona görə də onun istər
şəxsi həyatı, istərsə də ədəbi-mənəvi həyatı sözə bütün gücü ilə
gəlir, söz o qədər durula-durula gəlir ki, sanki dağdan-daşdan sü-
zülən bulaq suyu gəlir, bu, Vaqifin özünün ruhu deməkdir. Bakı-
ya gələndə mütləq redaksiyaya baş çəkirdi. Bəlkə, elə də artıq
olmayan imkanından qəzеtə də pay ayırırdı. Mən deyə bilmərəm
ki, yaradıcılığı, ədəbi taleyi ilə bağlı qeydlərimdə onu nə qədər
sevindirmişəm... Amma, o, məni daha çox sevindirib: haqqında
yazdığım yazıları toplayıb özünün rəhbərlik elədiyi “Qeyrət”
nəşriyyatında “Vaqifliyin poetik sirri” adı ilə kitabçа çap etdirib.
Kitabçаnın adını elə mənim məqaləmin adından götürüb. Yazı-
ların kitabçа halında nəşri müəllifi nə qədər sevindirir, bunu hər
kəs özü yaxşı bilir. Ancaq məni daha çox sevindirdi. Ona görə ki,
kitabçаnı poçtla alanda gözlərimə inanmırdım. Bir də bu sevincin
tərs üzünü Vaqif mənə təzədən yaşatdı – ölüm xəbəri ilə. İnan-
madım, təkrar-təkrar soruşdum. Təəsüf ki, xəbər doğru idi. Ötən il
dərc olunan “Söz və Qan” kitabımda Vaqifin yaradıcılğına bir də
qayıtmışdım. “Vaqif Duzdağın şəhid şeri” adı ilə.
Dostları ilə paylaş: |