Microsoft Word Vaqif Memmedov xatirelerde doc
Yüklə 21,11 Mb. Pdf görüntüsü
|
Vaqif Məmmədov xatirələrdə 105 madı. Onun qəfil ölümü Naxçıvan ictimaiyyətini, universitet kollektivini, tələbələri, bir sözlə, onu tanıyanların hamısını dərindən sarsıtdı. Fədakar pedaqoq, təcrübəli mətbəə işçisi, şair- publisist, vətənpərvər insan Vaqif Məmmədov aramızda olmasa da, onun əməlləri və xoş xatirələri daima bizlərin qəlbində yaşayacaq. Onun “o dünya”sı da, “bu dünya”sı kimi nurlu və ibrətamiz olacaq. Vaqif Məmmədov xatirələrdə 106 Əli Cabbarov İqtisad üzrə fəlsəfə doktoru, dosent XEYİRXAH ƏMƏLLƏRİ İLƏ YADDAŞLARDA DƏRİN İZ QOYMUŞ ALİM-ŞAİR Bəzən bir yazıya başlamaq üçün günlərlə zaman keçsə də, elə mövzular vardır ki, onlar haqqında söhbətə başlamaq üçün bir anlıq kövrək duyğudan qopan kiçik qığılcım da yetər. Vaqif müəllim haqqında yazmaq istədiyim kəlmələr əslində bir ali təhsil müəssisəsində yenicə işə başlamış bir gəncin yaddaşında möhkəmcə özünə yer salmış ilk xatirələrdir. Bundan 17 il əvvəl Naxçıvan Dövlət Universitetinin “İqtisadiyyat” fakültəsində müəllim kimi fəaliyyətə başladığımda Vaqif müəllim burada ilk tanış olduğum insanlardan biri olub. Üzündə qayğılı siması olan, ancaq hər gün hamı ilə səmimi salamlaşıb, görüşən bir müəllim kimi yadımda qalıb. Universitein əsas korpusunda yerləşən “Qeyrət” nəşriyyatının direktoru vəzifəsində işləyən Vaqif müəl- limin əslən Sədərəkdən olduğunu biləndə onunla yaxınlığım bir az da artmışdı. Yaxşı xatirimdədir, düşmənlərimizin Ağrı dağına olan iştahasını ifşa edən bir yazı materialımla bağlı Vaqif müəl- limlə də birgə müzakirələr aparmışdıq. Sonra həmin araşdırma- larımı bir az da dərinləşdirib “Respublika” qəzetinin 12 may 2004-cü il nömrəsində çap etdirdim. Şübhəsiz, bu o zaman mənim üçün çox böyük uğur idi. İndi də şəxsi arxivimdə ayrıca bir bölümdə saxladığım həmin qəzetdəki məqaləmin sevincini rəhmətlik Vaqif müəllimlə də paylaşmışdım. Vaqif müəllim ixtisasca tarixçi idi. Amma bir iqtisadçı kimi mənim onunla yaxınlığım rəhmətlik atamın da tarixçi olmağı və xüsusən Azərbaycan tarixinə dair bilmədiklərimə olan marağım idi. Xüsusən, 1990-cı ilin 20 yanvar hadisələri ərəfəsində Sədə- rəyə düşmən hücumu zamanı sədərəklilərin, naxçıvanlıların qəh- rəmanlıqları haqqında onun xatirələrini üzbəüz dinləmək mənim üçün çox qiymətli anlar olub. Səhv etmirəmsə, 2012-ci ilin yanvar ayında onunla iş otağında görüşüb bu mövzuda yenicə Vaqif Məmmədov xatirələrdə 107 rəsmi əməkdaşlığa başladığım “Şərq qapısı” qəzeti üçün müsa- hibə almışdım. Yaxşı da alınmışdı. Vaqif müəllimin dissertasiya müdafiəsindəki iştirakım bu nəcib insanla bağlı ən yaddaqalan xatirlərimdən biridir. Dəqiq olaraq hansı ildə olduğunu deyə bilməsəm də, 2000-ci illərin əvvəlində keçirilmiş bu müdafiə çox uğurla keçdi. Həmin elmi məclisin sonunda universitetin rektoru, akademik İsa Həbibbəy- linin Vaqif müəllmin elmi, pedaqoji və poetik fəaliyyəti barədə dediyi xoş sözləri çox yaxşı xatırlayıram. Vaqif müəllimlə əslində üzbəüz və sosial şəbəkə vasitəsilə tez-tez görüşür və əlaqə saxlayırdıq. Şeirlərini oxumaq, onunla ünsiyyət saxlamaq xüsusilə xoş idi. Şeirləri ilə ürəyimizdən xə- bər verir, bəzən bunu bizə də etdirirdi. Bu yazını işləyərkən keç- mişə, 12 aprel 2015-ci il tarixinə qayıtdım. O vaxt, ilk baharda kəndimizdə təzə boy atmış gözəl bənövşə şəkillərinə bir bənd şeir yazmağı xahiş etmişdim sosial şəbəkə vasitəsilə. İnanın bir neçə dəqiqə sonra “Əli müəllim, nə sənin sözündən çıxmağa, nə də bu gözəlliyə bir bənd şeir yazmamağa haqqım yoxdur” -deyə, cavab verdi, Vaqif müəllim: Bu da bir ömürdü, bu da həyatdı, Boylanır göz ilə qaş arasında. Kükü bənövşəsi nə tez boy atdı, Sal qaya üstündə, daş arasında. Boynubükük yaz bənövşəsinə deyilmiş bu kəlmələr o zaman mənə çox təsir etdi. Və bir xeyli fikirləşib: Şair qəlbli dost, bir nəğmə söylə, Ağlasın bənövşə yaş qarasında. Ətrindən məst olub, solmasın deyə. Oxşayıb saçını xoş darasın da. – deyərək, birtəhər düzüb-qoşmağa çalışdım. Vaqif Məmmədov xatirələrdə 108 Vaqif müəllimin cavabı gecikmədi. Dərhal cavab yazdı: Bənövşə gözünü yola dikdi ki, O yolda nə ağrı, nə də acı yox. Bənövşə elə bir gözəllikdir ki, Bəzəyə-düzəyə ehtiyacı yox. Vaqif müəllim bəzəyə-düzəyə ehtiyacı olmadan, sadə, və- tənpərvər bir insan ömürü yaşadı. Sadəlikdən uzaq olan insanlar- dan xoşlanmazdı. Yadımdadır, 2014-cü ilin yayında 14 il işlədi- yim universitetdən ayrılarkən ən son onunla otağında görüşdüm. Yenə həmin qayğılı baxışlarla mənə son sözü: Əli, sən getdin, bəs biz nə edək? – oldu. Dünyasını dəyişmədən öncə, təqribən bir il əvvəl, tarixçi alimlərlə bərabər bizim kəndə, Küküyə, rəhmətlik atamın yas mərasiminə də gəlmişdi Vaqif müəllim. Nə qədər uzaq yerdə olsa da belə məclislərdən qalmazdı. Kim bilirdi ki, həmin qarlı yanvar günündə bu mənim üçün Vaqif müəllimlə son görüşü- müz olacaqdı. Daha sonra… 2016-cı ilin bir fevral günü dostlarımızın paylaşdığı acı xəbəri göz yaşı içində oxudum. Hər kəsə nəsib olmayan nəcib- liklə yaşayıb, fəaliyyət göstərmiş müəllimimiz, dostumuz Vaqif Məmmədov Bakı şəhərində Allahın rəhmətinə qovuşmuşdu. Ağır xəstəlikdən əziyyət çəkmiş Vaqif müəllimi saglığında ziyarət edib, görə bilmədiyim üçün çox sarsıldım. 6 fevral 2016- cı il tarixdə göz yaşı içində yaza bildiklərim indi mənim üçün bir təsəllidir. Allah rəhmət eləsin! Yüklə 21,11 Mb. Dostları ilə paylaş:
|