Microsoft Word Vaqif Memmedov xatirelerde doc
Yüklə 21,11 Mb. Pdf görüntüsü
|
Vaqif Məmmədov xatirələrdə 169 verməyə alışıq olsam da, onun bu utancaqlığı, həyası qarşısında özümü itirir, hər hansı bir məsələ və daha çox da yaradıcılığı ilə bağlı suallarımda daha diqqətli və ifallı olmağa çalışırdım. Bil- mirəm niyə, amma mənə elə gəlirdi ki, Vaqif müəllim bu dünyada bir dəfə yaşayıb, həyatın bütün ağrı-acılarını dadıb, əzab və əziyyətlərinə bələd olub, necə deyərlər hər şeyin və hər kəsin gözü ilə baxıb bu dünyaya və müdrikcəsinə pıçıldayıb: Hər şeyin öz adı, öz havası var, Istidi, soyuqdu, sirindi, şitdi, Indi bu dünyanın yüz havası var, Daha insanlar da çeşid-çeşiddi. Yaşadığı ömür sürəci bu çeşidli insanların arasında saf qalmaq, təmiz qalmaq, uşaq kimi hər yerdə ədalət, həqiqət, halallıq görmək istəyirdi Vaqif müəllim. Onun şeirləri ilə tanışlıqdan sonra bir daha əmin oldum ki, insan öz dilinin altında, fikrinin kölgəsində gizlənir. Kim nə boydadırsa, sözü də elə o ucalıqda, o mərtəbədə, o zirvədədir: Mən dünyayam, tufanlar var içimdə, Kimliyimi mənliyimi bilmişəm. Yaşayıram bu donda, bu biçimdə, Yaranışdan elə belə gəlmişəm. ...Pisliyi də yaxşılıqla bələdim, Xeyirxahlıq hər əməldən öncədir. Neçəsinə arzu-murad dilədim, Öz arzumsa ürəyimdə qönçədir. Dedim ki, sakit, rahat adam idi Vaqif müəllim. Həmişə başıaşağı, həmişə fikirli-düşüncəli. Ilk baxışdan bir az qaraqa- baq, bir az adamayovuşmaz, ünsiyyətə “qıfıllı”görünürdü. Hər halda mənim aləmimdə belə idi və bir az əvvəl də qeyd etdiyim kimi, onun köhnə kişilərə xas o ağır, batman yerişi, ölçülü-biçili söz-söhbəti, sanbalı, ciddi görkəmi... sən demə içində ümid kimi göyərib boy atan şeirləri ilə dərdləşdiyi anlara bağlı imiş. Şairin Vaqif Məmmədov xatirələrdə 170 də ki, nə qəlbi, nə hissi-düşüncəsi, nə də ki, poeziyaya sevgisi tükənər... beləcə bir canda iki dünyanın, bir ruhda iki havanın yükünü, əzabını yaşayır şairlər... İllər keçdi... Vaqif müəllim Sədərək kənd məktəbinin direk- toru oldu, bu kəndin ən ağır günlərində əlinə silah alıb, doğma torpaqlarımızın müdafiəsinə qalxdı, düşmən tərəfə güllə atdı, bir zamanlar gözəlliyini vəsf etdiyi çiçəklər üstünə çilənən şəhid qanını göz yaşları ilə yudu, qəddinin əyildiyi, belinin büküldüyü, dizinin qatlandığı günlər oldu. Ancaq ürəyindəki Vətən sevgisi azalmadı, onun uğrunda Şəhid olmaq istəyi korşalmadı. Şəhid!-qərinələr saxlar bu səsi, Qanı torpağımız, daşımız üstə. Şəhidlər Tanrının ulu bəndəsi, Ruhu da hər zaman başımız üstə. Vaqif müəllim harada işləməsindən, hansı vəzifəni daşı- masından asılı olmayaraq, həmişə saf, təmiz qaldı. Əminəm ki, heç vaxt da POEZİYAYA vədini, andını pozmadı, onunla bağladığı əhdi-peymana sadiq qaldı: Bu payız günündə, xəzan günündə Elə qəribsədim, sanki, xəyalsan. Bir az da geciksən, Bir az da qalsan, Surətin gözümdən çəkilə bilər. Ya da sənsizliyə dözə bilməyib, Ömrüm yarpaq-yarpaq tökülə bilər... Bax beləcə, ömrünü yarpaq-yarpaq, ləçək-ləçək, çiçək-çiçək çilədi şeirlərinə. Hər misra ilə ruhunun bir zərrəsi uçdu göylərə, Vaqif Məmmədov xatirələrdə 171 hər sətirlə havalandı Məcnun kimi… kitabları nəşr olundu, adı şeir, sənət məclislərində yada düşdü, şeirlərindən örnək göturən- lər oldu, çəkdiyi zəhmət dəyərləndirildi. Hər dəfə yolu Bakıya düşəndə ərklə, Azərbaycan televiziyasının da qapısını döydü, apardığım proqramların qonağı oldu, mətbəə qoxulu kitablarını hədiyyə etdi, arzularından, istəklərindən söz açdı… Sonra Bakıya gəldiyini, xəstələndiyini, sonra da… bu gün də inanmadığım xəbərini… Qismət elə gətirdi ki, (xaricdə ezamiyyətdə idim) onun yas məclisində də iştirak edə bilmədim. Cümə axşamlarına, 40–na da gedə bilmədim. Və bu qeydləri yazarkən qəlbimin lap dərin guşəsində düşünürəm ki, görünür Ulu Tanrı mənə Vaqif müəl- limin yoxluğuna inanmamaq, o təziyə məclislərinə getməmək üçün hər dəfə bir mane yaradıb. Nə bilim, bəlkə bu, daha çox özümə təskinlik və toxtaqlıq vermək, onun ruhu qarşında, ailəsi, qohumları qarşısında “qəbahətimi” etirafım üçün uydurduğum nəsnədir. Bilmirəm, təkcə onu bilirəm ki, mənim tanıdığım o əziz insan, o söz və sənət xiridarı, mütavazi və təvazökar şair, yüzlərlə şagirdin yaddaşında yaşayan müəllim, o köhnə kişi- Vaqif Məmmədov kitablarında, şeirlərində, ürəklərdə, xatirə- lərdə, sevdalı könüllərdə və bir də hər bahar yolu səbirsizliklə gözlənilən bənövşələrin, yasəmənlərin pıçıltısında yaşayacaqdır: Gələcəkdir, gəlişinə güman var, Daha yazdı, nə bir çən var, duman var. Bəlkə bilmir, ondan vüsal uman var, Yasəmənlər niyə belə gec açdı… Xəyalən də olsa onun son mənzilinə bütün oxucuları adın- dan bir qucaq yasəmən ünvanlayıram. Qoy ruhu sevinsin, Vaqif müəllimin. Ayaqları Sədrəyin bom-boz qayalarının xınasına boyanan kəkliklər, siz də o şəhid qanına bələnmş çiçəklərin keşi- yini çəkməyi unutmayın. Qar papağını heç vaxt soyunmayan Ağrı dağı, şairin Ruhu sənə və tənha yuvalı Leyləklərə əmanət! Axı, o, sizi çox sevirdi! Cavabsızsa sevgi olmaz!!! Vaqif Məmmədov xatirələrdə 172 Şərabanı Məmmədova Filologiya üzrə fəlsəfə doktoru ÖLÜMƏ BAŞ ƏYMƏYƏN ŞAİR Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin, Jurnalistər Birliyinin üzvü, Naxçıvan MR-nın “Əməkdar mədəniyyət işçisi”, “Qabaqcıl təhsil işçis”, şair Vaqif Məmmədovun imzası ilə tanışlığım orta mək- təbdə oxuyarkən başlamışdı. 1990-cı ildə erməni təcavüzkarları tərəfindən Sədərək kəndinə hücum edilərkən kəndin qadın, qoca və uşaqları kənddən çıxarılmışdı. Vaqif müəllim də bu hadisədən təsirlənərək “Şərq qapısı” qəzetində “Bu kənd niyə yetimdir?” adlı şerini çap etdirmişdi. Qəlbi vətən eşqi ilə döyünən şairin qələmindən süzülüb gələn bu şeir, o qədər xoşuma gəlmişdi ki, dəfələrlə məktəb tədbirlərində bədii qiraət etmişdim. Bu mis- raların müəllifinə qəlbimdə dərin rəğbət hissi oyanmışdı. Sonralar harada Vaqif Məmmədov imzasıyla yazılan şeirlər görürdümsə, mütləq onları kəsib saxlayır, əzbərləyirdim. İş elə gətirdi ki, NDU-da oxuyarkən Vaqif Məmmədovu şəxsən tanıdım. Şeirlərini sevə-sevə oxuduğum Vaqif Məmmədov xoş sifətli, qayğıkeş, alicənab bir insan idi. Dövlət Universitetinin “Qeyrət” nəşriyyatının direktoru vəzifəsində çalışan Vaqif müəl- limlə hər dəfə rastlaşanda beynimdə bu misralar qeyri-ixtiyari olaraq səslənirdi: “Yenə göylərdədir şair xəyalın...”. Tələbəlik illərimdə Vaqif müəllimin haqqında hazırlanan televiziya verilişlərində, kitablarının təqdimat mərasimlərində onun şeirlərini bədii qiraət etmişdim. Bu illər ərzində heç düşün- məzdim ki, bu misraların müəllifi ilə bir kollektivdə çalışa- cağam. 2004-cü ildə magistraturanı bitirdikdən sonra akademik İsa Həbbibəylinin qayğısı və dəstəyi ilə NDU-da fəaliyyətə baş- ladım. Məni ilk təbrik edənlərdən biri Vaqif müəllim idi. Həmin vaxtan sonra misraları qədər həzin, sakit, ahəstə səsi, nüfuzu və səmimiyyəti ilə iş yoldaşlarının, tələbələrinin rəğbətini qazanan Vaqif müəllimi daha yaxından tanımağa başladım. Bir müəssisə- Yüklə 21,11 Mb. Dostları ilə paylaş:
|