243
ərlər böyük ordular quraraq Xəzərin şərqinə doğru yürüşlər
etmişlər, yəcuc-məcuc tayfalarını Çin ərazilərinə qədər qovmuş-
lar. Bu müharibələr ilə qədim türkdilli tayfaların Hun dövrü
başlamışdır. 1500 ildən çox davam etmiş müharibələr nəticəsin-
də qədim türkdilli tayfalar Anadolu ərazilərini tərk etmişlər. E.ə.
XIII əsrdən başlayaraq yunan tayfalarının bu ərazilərdə məskun-
laşması başlamışdır; 10. E.ə. XIV əsrin ikinci yarısında, indiki
Xızı ərazisində Xızır peyğəmbər dünyaya gəlmişdir. Adı Bəlya,
atasının adı Məlikandır. “Bəlya” qədim türkcədə “suların bili-
cisi” deməkdir. Bəlya, Xız adlı oğuz tayfasından olduğu üçün
Xızır peyğəmbər adlandırılmışdır; 11. Xəzərin şərqində döyüş-
lər aparan ordular getdikcə doğma torpaqlardan uzaqlaşır və
bunun nəticəsi olaraq ordunun təchizatı mümkünsüz olurdu.
Hunlar (yürüş edənlər) yad tayfalardan (altay, tibet, çin və s.)
qız alıb evlənirdilər. Nəticədə dil və irqi dəyişmələr başlandı.
Xızır peyğəmbər bu fəlakətin qarşısını aldı. O dövrdən dilimiz-
də deyim qaldı: “Sayadan dönən soyundan dönər”. Xızırın məs-
ləhəti ilə ordular müharibəyə elliklə, heyvanatları ilə getdilər.
Arabalarda və atlar üstündə sürətlə hərəkət edən, təchizatı və
ailəsi yanında olan oğuzlara Taş Oğuz – taşınan (süvari, mobil)
oğuz, yəni “arabalarda daşınan oğuz” dedilər. 12. Müqəddəs
İncildə, Quranda Musa və Xızır peyğəmbərlərin qayada görüş-
dükləri yazılmış və V əsrdən başlayaraq tarixçilər bu qayanın
məhz Beşbarmaq (Xosr-vem, Xursan) qayası olduğunu təsdiq
etmişlər. Bu görüş e.ə. 1235-ci ildə olmuşdur; 13. Allahın
verdiyi hikmətlə, dəmir filizini əritmək elminə yiyələnmiş
Assur hökmdarı, qüdrətli I Tukulti Ninurta (Zul Qar Neyn –
Neyn şəhərinin sahibi) e.ə. 1215-ci ildə Azərbaycan ərazisindən
keçərək Çin sərhədlərinə qədər (heç bir tərcüməçidən istifadə
etmədən) getmiş, orada, indi Böyük Çin səddi adlanan səddin
ilk və kiçik bir hissəsini tikdirmişdir, tikintidə ərinmiş dəmirdən
istifadə etmişdir. Onun məqsədi, qərbi, o cümlədən inkişaf
zirvəsində olan İkiçayarası əraziləri yəcuc-məcuc basqınından
xilas etmiş oğuzlara kömək etmək idi. E.ə. XIII əsrin sonlarında
244
oğuzlar dəmir ox ucluqları hazırlamağa başlamışlar; 14. E.ə. XII
əsrin ilk yarısında qüdrətli As-ər ölkəsi süqut etmişdir. Xəzərin
qərbində və şərqində yaşayan qədim türklər ayrı-ayrı tayfalara
parçalanmışlar. E.ə. VIII əsrdən başlayaraq bir-birləri ilə savaş-
lar etmişlər; 15. E.ə. VIII əsrdən başlayaraq oğuzların və digər
türk tayfalarının dədə-baba yurduna qayıdışı başlamış, XI əsrdə
Səlcuqlar tərəfindən yekunlaşdırılmışdır; 16. Dərbənd şəhərin-
dən Kür çayına, bəzən də Muğana qədər ərazidə Hun çarlığı e.ə.
VII əsrdən başlayaraq ərəb işğalına qədər, 1400 il mövcud
olmuşdur. Şir-hun (şirak, siroğuz) tayfalarının bu ərazidə kütlə-
vi məskunlaşmasından başlayaraq Hun çarlığı ərazisinə həm də
Şirvan deyildi. Xızıdakı Upa kəndi şir-hun, şiroğuz tayfalarının
paytaxtı olmuş Uspa şəhərinin adını daşıyır. Beşbarmaq qayanın
adlarından biri də Şiroğuz qayasıdır; 17. Dərbənd-Beşbarmaq
sədləri və istehkamları Sasanilər tərəfindən tikilə bilməzdilər.
Sadə hesablamalar göstərdi ki, bu möhtəşəm tikililərin inşasına,
hətta bir səddin çəkilməsinə belə Sasanilərin nə qüdrəti, nə
vaxtı, nə də cəsarəti yetməzdi. Qədim mənbələrdə də bu barədə
ümumi sözlərlə, biri-birini inkar edən məlumatların verilməsi
buna sübutdur; 18. Xızının Göyxan, Gədik, Quşçu, Beşbarmaq
və Qomişər mahallarında məskunlaşmış oğuzlar qədim iç-oğuz
tayfalarından bəzilərinin adlarını bu günə qədər qoruyub saxla-
mışlar; 19. Xızı və Siyəzən ərazilərindəki toponimlərin araşdı-
rılması nəticələri və bu nəticələrin tarixi faktlarla tam uzlaşması
Azərbaycanın, o cümlədən Dərbənd-Beşbarmaq ərazisinin,
türkdilli tayfaların məskəni kimi, ən azı dörd min illik tarixə
malik olduğunu təsdiqləyir. Bəzi toponimlər bu tarixin altı min
il olduğundan xəbər verir.
Göründüyü kimi, Dərbənd-Beşbarmaq sədləri və istehkamla-
rının öyrənilməsi nəinki vətənimiz Azərbaycanın, ümumiyyətlə
türk xalqlarının tarixinə aid çox əhəmiyyətli faktları aşkar et-
mişdir.
245
3.3. Dərbənd-Beşbarmaq müdafiə sistemindəki
qala şəhərlərin öyrənilməsi perspektivi
Albaniya ilə Xəzər dənizi arasında, Dərbənddən Kür çayına,
bəzən Muğana qədər uzanan ərazidə yerləşmiş qədim Hun döv-
lətində Dərbənd, Abxaz, Şabran, Şirvan, Şamaxı, Xız qalası
(Beşbarmaq qalası və ya Bacərvan), Çola adlı şəhərlər olmuş-
dur. Mənbələrdə adı çəkilən bu şəhərlərdən Şabran istisna ol-
maqla, hamısı qala-şəhərlər olmuşlar. Mənbələrin birində: “Şab-
ran qalasız yerdir. Əhalisinin əksəriyyəti xristiandır, sərhəddə-
dir” yazılmışdır (86, s. 121). XIX əsrdən başlayaraq bir sıra təd-
qiqatçılar Şabran, Şirvan, Şamaxı şəhərlərini qarışıq salmışlar.
Halbuki, mənbələrdə bu şəhərlərin ayrı-ayrılıqda adları çəkil-
miş, coğrafi şəraiti, əhalisi və tikililəri barəsində aydın məlumat
verilmişdir. Şirvan və Şabran şəhərlərinin yerləri müəyyən edil-
sə də, Çola və Abxaz şəhərlərinin harada yerləşdikləri barədə
dəqiq məlumat yoxdur. Tarixçilər Çola şəhər-qalasının Samur
çayı yaxınlığında olduğunu ehtimal edirlər. Abxaz şəhəri haq-
qında Nailə Vəlixanlı “Ərəb Xilafəti və Azərbaycan” kitabında
yazır: “Mənbələrin məlumatına görə Abxaz (əl-Abxaz) şəhəri
Şərvanın iki günlüyündə, Samur körpüsünün (Cisr Samur) 12
fərsəxliyində (təqribən 70-72 km) yerləşirdi. Əl-Müqəddəsi Ab-
xazın “bu vilayətin başqa şəhərləri kimi çox səfalı yerdə” oldu-
ğunu bildirir, başqa səyyahlar isə onun adını Arranın kiçik şə-
hərləri sırasında çəkirlər. Tədqiqatçılar (N.Karaulav, S.Aşurbəy-
li) Abxazı ya müasir Quba şəhəri ilə eyniləşdirir, ya da Quba-
nın yaxınlığında ola biləcəyini ehtimal edirlər. Mənbələrin mü-
qayisəli təhlilindən bizə elə gəlir ki, Abxazı indiki Xaçmaz və
ya Qusar rayonları ərazisində aramalıyıq. Bu ehtimallar da yal-
nız arxeoloji axtarışların nəticələri ilə təsdiqlənə bilər” (86, s.
121). Həmin kitabda Şirvan şəhəri haqqında, ərəb səyyahı Ya-
qut əl-Həməvinin qeydləri verilir: “Oradan bir çox alimlər çıx-
mışlar. Deyirlər ki, onun yaxınlığında Musa əleyhissalamın qa-
Dostları ilə paylaş: |