Microsoft Word Zahid ikinci kitab
Yüklə 2,17 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Milli Kitabxana
Milli Kitabxana
66 Bu bədbəxt gəlinin isə dağlarda sevgilisi qalmışdı. Padşah onu görən kimi xoşlamış və sarayına gətirmişdi. Lakin bu gəlin dağlarda qalan çobanı gözləyirdi. Amma özünü bədbəxt kimi aparmamaq üçün ən-qiymətli daşlarla bəzənirdi ki, adamlar duyuq düşməsin. Balaca parıltı onun bədəninə yapışan kimi bu gəlin elə parıldadı ki, hətta xoşbəxtlikdən parıldayan o biri gəlinlər onun paxıllığını çəkməyə başladılar. —Siz bu bəxtəvərə baxın, — deyə padşahın köhnə arvadları qəm-qüssəyə batdılar və onu yandırmaq üçün yalandan parıldamaq istədilər. Bu zaman böyük Parıltı onların üstündən qopub qaçdı. Balaca bacı bədbəxtlikdən parıldayan bu arvadların hamısına sahib oldu. Qəribə burasıdır ki, insanlar da tam başa düşdülər ki, xoşbəxt olanda qətiyyən parıldamağa çalışmaq lazım deyil. Xoşbəxtliyin özü elə parıltı kimi bir şeydir və uzaqdan adamı cəlb edir. İndi kiçik bacının işi yaxşı gedir. Böyük bacı də özünə iş tapıb. Dünyanın ən qiymətli incilərini, şehləri, dənizləri, şüşələri, otları, yarpaqları parıldadır. Bir sözlə, kiçik bacı insanlarla dostluğa başlayır, böyük bacı isə təbiətin dostudur. Bəs bu parıltıların hansı yaxşıdır? Bax, orasını gərək özün ayırd edəsən.
Milli Kitabxana
67
İKİ AĞCAQANAD ünyada iki ağcaqanad var idi. Birinin adı gözəllər gözəli Ağçiçək, o birinin adı igidlər igidi Ağkişi. Onlar lap xoşbəxt yaşayırdılar. Axşamlar səs-səsə verib oxuyurdular. Ağkişinin həm gözəl səsi vardı, həm də kamança çalırdı. Ağçiçək də pis oxumurdu. Elə axşam süfrəsi yığışdırılan kimi konsert başlayırdı. Əvvəl Ağçiçək bir zəngulə vururdu. İnsafla desək, hələ heç bir ağcaqanad onun kimi zəngulə vura bilməyib. Sonra Ağkişi başını kamançaya tərəf əyib, necə yanıqlı çalıb oxuyurdusa, qurbağalar bir anda öz sevimli mahnılarını kəsib, bu gözəl nəğməyə qulaq asırdılar. Amma bu işlər xır-xır qurbağanın heç xoşuna gəlmirdi. Görün iş hara çatmışdı ki, o dura-dura Ağkişinin səsinə qulaq asırdılar. Bir dəfə Qurbağalar padşahı Göygöz Qurbağa aman- zaman bir qızının toyunu eləmək üçün Ağkişini çağırdı. Bunu eşidən xır-xır qurbağa necə bərkdən xırıldadısa səsi tamam tutuldu. Di gəl ki, xır-xır Qurbağa fürsət tapıb, Ağkişini dirigözlü uddu. Bu əhvalatı eşidən gözəllər gözəli Ağçiçək necə hönkürüb ağladısa gözündən su əvəzinə iki qığılcım düşdü. Onun gözündən yaş əvəzinə qığılcım düşdüyünü görən cırcırama soruşdu —Gözəllər gözəli Ağçiçək, nə olub? —Daha bundan artıq nə olacaq. Xır-xır Qurbağa igidlər igidi Ağkişini uddu. Cırcırama bu sözü eşidəndə necə cırıldadısa bütün cırıldayan stol və çarpayıların səsi bir anda batdı. Hamı elə
Milli Kitabxana
68 bildi dünyada Cırcıramadan başqa cırıldayan yoxdur. Qarğa Cırcıramanın belə yanıqlı cırıltısını eşidib soruşdu: —Nə olub? —Daha bundan artıq nə olacaq. Xır-xır Qurbağa igidlər igidi Ağkişini necə yeyibsə, gözəllər gözəli Ağçiçək gözündən yas əvəzinə od tökür. Bir görəydiniz bu zaman qarğa necə qarıldadı. Onun qarıltısı bütün dünya qurbağalarının qurultusunu batırdı. Adamlar fıkirləşdilər ki, qarğanın bu qarıltısının cavabında gərək o qədər qar yağsın ki, düzü-dünyanı tutsun. Bunu görən Sair Bülbül soruşdu: —Ay yayın ortasında qar yağdırmaq istəyən Qarğa, nə оlub?
—Daha nə olacaq? Xır-xır Qurbağa igidlər igidi Ağkişini necə yeyibsə gözəllər gözəli Ağçiçək gözündən yaş əvəzinə od tökürmüş. Bülbül doğrudan da bərk hirsləndi. Necə yanıqlı oxudusa bağçadakı bütün güllər gözlərini açdılar. Sən demə, bağçada bitən güllər əslində gül deyilmiş, onlar gülə oxşayan quşlar imiş və yay yuxusuna gediblərmiş. Adamlar isə mürgüləyən bu quşları gül adlandırıb onları qoxulayırmış. Eh, adamlar heç nəyin fərqinə varmırlar. Elə ki, quşlar qış yuxusundan durdular uçub hərəsi bir tərəfə qaçdı.
Milli Kitabxana
69
AYAQQABILARIN SÖHBƏTİ
oğrusu bu əhvalatı eşidəndə tüklərim biz-biz oldu. Fikirləşdim ki, yəni doğrudan belə şey olar? Amma xidmətçi qadın dedi ki, əgər siz bu əhvalatın doğruluğuna inanmasanız mən də məktəbimizdə oxuyan bütün şagirdlərə deyəcəyəm ki, sizin nağıllarınızı heç oxumasınlar. Əlacım kəsildi. Qələm, dəftər hazırlayıb dedim: —Danış nağılını. — Xeyr, — dedi — bu nağıl-zad deyil, əsl həqiqətdir ki, var. Sonra da başladı danışmağa. Gecə hamı yatanda qulağıma səs gəldi. Diqqətlə baxdım ki, görüm yatmayan kimdi. Gördüm hamı yerindədir. Səs də dəhlizdən gəlir. Yavaşca dəhlizin qapısına kimi getdim. Kimsə deyirdi: —Eh, uşaqları aldatmağa nə var, ayağını necə sıхdısa tez məni çıxarıb tulladı. Başqa bir səs dedi: —Sən Rafiqin ayaqqabıları idin? —Əlbəttə! Bəs sən? —Eh, mən də! — Elə ki onun ayaqlarını sıxdım, xidmətçilər məəttəl qaldı. Axı mən onun ölçüsündən bir az da böyük idim. —Demək sən məndən qabaq bu biclikləri bilirmişsən. —Daha neyniyim elə birinci gün geyinib küçəyə çıxmışdı. Bir də gördüm burnum bərk ağrıdı. Özümə gələndə nə görsəm yaxşıdı Rafiq burnumu yumru bir daşa vurub. Daş gedib xeyli aralı durmuşdu. Sonra o həmin daşı tapıb vura-vura Yüklə 2,17 Mb. Dostları ilə paylaş:
|