Microsoft Word Zahid ikinci kitab
Yüklə 2,17 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Milli Kitabxana
Milli Kitabxana
53
QAYAYA ÇEVRİLMİŞ BALİNA
ə, mən bu əhvalatın əvvəlini hеkayələrimin birində yazmışam. Yadındadırmı. Mərdəkan çimərliyində uşaqlarla zarafat etmək fıkrinə düşən balina! Sonra həmin balina uşaqları qorxutduğu üçün dənizin lap sahilində qayaya çevrilib. Bax, bu əhvalat isə balina qayaya çevriləndən sonra olmuşdur. Bir dəfə ləpələr sahilə hücum çəkib balinanı yuxudan oyatmaq fıkrinə düşdülər. Amma balina heç kirpiklərini də qaldırmadı. Çünki o, uşaqları yenidən qorxudacağından ehtiyat edirdi. Ləpələr sözü bir yerə qoyub bu nəhəngin bədənini doğramağa başladılar. Onlar o qədər hücuma keçdilər ki, axırda balinanı həqiqətən bir neçə yerdən yaraladılar. Bir ləpə ağ başını qürurla yuxarı qaldırıb deyirdi: —Sən bir buna bax! Yatmaqdan doymur. Bir də ayılıb görəcək ki, daha heç nəyi qalmayıb. —Biz onu doğrayıb tökməliyik, — deyə hələ də hirsi soyumayan iri bir ləpə özünü balinaya çırpdı. Çimərlikdəki adamlar bu qayanın vaxtilə balina olduğunu bilmədiklərinə görə elə güman edirdilər ki, ləpələr sahil qayalarına çırpılıb geri qayıdır, vəssalam. Onlar hardan biləydilər ki, balina bu saat hirslənib ayağa durmaqdan özünü güclə saxlayır. Axı uşaqlar onun belində özlərini günə verirlər. Balina bir balaca tərpənsə onları qorxuda bilər. Ağılsız ləpələr isə buna qətiyyən əhəmiyyat vermir, gecə-gündüz onun bədənini yaralamaq üçün özlərini var güclərilə ona çırpırlar. Küləkli havalarda işlər lap korlanır.
Milli Kitabxana
54 Ləpələr dalğaya çevrilir. Bu zaman dəniz sahillə əlbəyaxa olur. Dalğalar isə balinadan hayıflarını almaq üçün şahə qalxır, az qala onu qucaqlarına alıb dənizə aparmaq istəyirlər. Buna da Balina deyərəm. Sahildən aralanmağı ağlına belə gətirmir. Bir özünüz düşünün. Səhər uşaqlar gəlib görsələr ki, balina yerində yoxdur, onda nə olar?!
Milli Kitabxana
55
QARINQULU QARPIZ
u qarpızlar qonşu idi. Hər ikisi kolun dibində uzanıb tağın şirəsini ləzzətlə sorurdu. Dənizçilər kimi zolaqlı köynək geyinən birinci qarpız gözünün altı ilə baxıb gördü ki, o biri qarpız deyəsən daha çox şirə əmir. Axı həmin qara qarpız səsini çıxartmadan ancaq gələcək haqqında şirin xəyallara dalırdı. —Belə, — deyə zolaqlı qarpız elə həmin andan daha çox şirə sorub qarnına doldurmaq haqqında düşündü. Axı belə şey olmazdı. Necə ola bilərdi ki, qara qarpız daha çox şirə əməydi, buna dözmək olmazdı. Zolaqlı qarpız tağı əmməyə başlayanda qara qarpızın ona yazığı gəldi. Çünki, zolaqlı qarpız gələcək haqqında qətiyyən şirin xəyallara dala bilmirdi. Amma qara qarpız düşünürdü ki, bir az da böyüyəcək və onu dərib süfrəyə qoyacaqlar. Zolaqlı qarpız isə belə şeyləri qətiyyən düşünmür, sadəcə olaraq qarınqululuq edirdi. Onların ikisi də böyüdü. Zolaqlı qarpız o qədər şişmişdi ki, az qalırdı partlaya. Gecələr səhərə qədər qonşuları yatmağa qoymurdu. Qarnına o qədər su dolmuşdu ki, bilmirdi neyləyə. Bir dəfə dovşan zolaqlı qarpızı balalarına aparmaq istədi. Onu tağdan üzüb elə təzəcə itələmişdi ki, qarpız balaca bir daşa dəyib partladı. Günlərlə sorub qarnma doldurduğu su bir andaca axıb boşaldı. Amma qəribə olsa da onun zarıltısı kəsmişdi. Axı qarnı boşalmışdı. Qara qarpız isə yavaş-yavaş böyüyürdü. Hərdən kürəyini günə verirdi ki, qoy günəş onu qızdırsın, dadlı və ləzzətli olsun. Bir dəfə bu qarpızı dərib apardılar. Onu kəsib yeyəndə dedilər:
Milli Kitabxana
56 —Lap dadlı qarpızdı. Sağ olsun bostançı! Bax bu ədalətsizlik oldu! Axı qarpızın dadlı olması üçün bostançıdan çox çalışan onun özü idi. Amma insanlar bu barədə düşünmək belə istəmədilər. Bir də insanlar bilmədi ki, bu qarpızın yanında başqa bir qarpız vardı və o qədər böyük idi ki, bir balaca daşa toxunmaqla parçalandı. Yox, insanlar zolaqlı qarpızı heç yadlarına da salmadılar. Bu isə ədalətsizlik idi.
Milli Kitabxana
57
STOLUSTÜ LAMPANIN DƏRDİ
lbəttə, heç kəsin ağlına belə gəlməzdi ki, bu lampanın da dərdi var. Məsələ burasında idi ki, lampa bir yazıçının stolunun üstündə ən hörmətli bir yerdə idi. Yazıçının hələ hamıdan gizlətdiyi əsərlərinin ilk əlyazmasını oxumağa təkcə ona icazə verilirdi. Buna görə də stolüstü lampa özünü son dərəcə xoşbəxt hesab edirdi. Uzaqdan gözlərini heyrətlə açan lampalara heç cavab belə vermək istemirdi. Uzaqdakı lampalar isə işıq dilində ondan xahiş edirdilər ki, yazıçının təzə əsərləri haqqında onlara heç olmasa bir məlumat versin. Amma stolüstü lampa necə dayanmışdısa eləcə də başını qaldırmadan yazı stoluna baxırdı. Elə bil ətrafda gözlərini ona həsrətlə dikən bu qədər lampaları qətiyyən görmürdü. Amma stolüstü lampanın dərdi başqaydı. Axı yazıçı bu əsərlərinin demək olar ki, hamısını onun işığında yazırdı. Necə deyərlər, lampa da yazıçı ilə eyni həyəcanı keçirirdi. Bir dəfə işıqlar keçdiyi üçün yazıçı həmin gecə işləmədi və o zaman stolüstü lapma yəqin etdi ki, onsuz yazıçının heç bir dəqiqəsi də səmərə verməz. Hə, di gəl ki, əsərlər yayılmağa başlayanda onların üstündə ancaq yazıçının adı olardı. Heç kəsin ağlına belə gəlməzdi ki, bu balaca nağıllarda stolüstü lampanın gözlərinin nuru var.
Yüklə 2,17 Mb. Dostları ilə paylaş:
|