Milli Kitabxana
35
Balıqçılar yüyürüşüb gəldilər. Ancaq qayıq çayın düz
ortasında idi. Ayı qorxusundan özünü itirmişdi. Balıqçılar əlləri
ilə işarə edirdilər ki, ayı qayığı sahilə — onlar tərəfə sürsün.
Lakin ayı ömründə birinci dəfə idi ki, qayıq sürürdü. Nə qədər
əlləşdisə qayığı sahilə çıxara bilmədi. Xeyli gedəndən sonra
burulduğu yerdə su qayığı sahilə çıxardı. Balıqçılar yüyürə-
yüyürə, meşəyə səs sala-sala qaçırdılar.
Dələlər ağacın başından bu qəribə əhvalata baxırdılar.
Sağsağanlar gülməkdən uğunub getmişdilər. Kolların arası ilə
çətinliklə qaçan, arabir yıxılıb-duran balıqçılar axır ki, qayığa
yetişdilər. Lakin qonur ayı balası utandığından onları
gözləmədən çıxıb getmiş, meşənin qalın yerlərində
gizlənmişdi.
Milli Kitabxana
36
GÜNƏŞI QOPARMAQ ISTƏYƏN AYILAR
ayızın ikinci ayında günəşin istisi xeyli azalmışdı.
Ayı balası yerdə eşələnə-eşələnə günəşə baxırdı.
Birdən qulağını qaşıyıb dərin fıkrə getdi. Öz-
özünə dedi: "Gəlsənə günəşi qoparıb öz kahamıza
gətirəm. Onda hamını qızdırmaq əvəzinə bütün istisini bizə
verər. Gör canımız necə qızar ey!" O başına gələn bu fikrin
təsirindən elə sevindi ki, iki dəfə mayallaq aşdı. Sonra atasının
yanına gəlib ondan məsləhət istədi. Atası qulağının dibini elə
bərk qaşıdı ki, qoz boyda şiş yarandı.
—Ağıllı fıkirdir. Lap ağıllı. Gedək baba ilə məslə-
hətləşək.
Onlar qoca ayının yanına gəldilər:
—İstəyirik günəşi qoparıb öz kahamıza gətirək. Qoy
təkcə bizimki olsun.
Baba qulağının dibini necə qaşıdısa ordan qan çıxdı.
Ayılar o saat başa düşdülər ki, baba lap dərindən fıkirləşir.
Haçandan-haçana dilləndi:
—Olduqca ağıllı fikirdir. Gedək günəşi gətirməyə.
Baba qabaqda, ata onun arxasında, nəvə isə lap arxada
yola düşdülər. Gəlib Kəpəzin ətəyinə çatdılar. Baba dedi:
—Dağın lap zirvəsinə çıxa bilsək əlimiz günəşə çata-
caq.
Baba qabaqda, ata onun arxasınca, nəvə arxada
ağzıyuxarı yortmağa başladılar. Kəpəzin lap zirvəsində
qabaqlarına sıldırım bir qaya çıxdı. Dayanıb fikrə gеtdilər ki,
bu sıldırımı necə çıxsınlar. Ayı balası qulağının dibini bərk-
Milli Kitabxana
37
bərk qaşıdı. Ata ayı qulağını necə qaşıdısa bayaqkından da
böyük şiş yarandı. Baba qulağını qaşıyanda qan necə fəvvarə
vurdusa xeyli əlləşdikdən sonra onun qulağının qanını kəsdilər.
Baba dedi:
—Mən dırmaşacağam. Siz isə ayağımdan sallanın.
Bərk tutun ki, yıxılmayasınız.
Onlar çıxdılar, çıxdılar. Sıldırımın qurtarhaqurtarında
baba dedi:
—Uşaqlar ayağımdan bərk tutun əlimə tüpürürəm.
Onlar babanın ayağından lap bərk yapışdılar.
Baba əlinə tüpürmək üçün tutduğu qayanı bir anlıq
buraxdı. Ayıların üçü də sıldırımdan aşağı yumalandılar. Bir
müddətdən sonra özlərinə gəldilər. Ayaqları, belləri tamam
əzilmişdi.
Onlar yıxılmalarının səbəbini başa düşmədikləri üçün
donquldana-donquldana öz kahalarına qayıtdılar.
Milli Kitabxana
38
HAMIYA NAĞIL DANIŞMAQ
İSTƏYƏN QIZ
əli, bəli qətiyyən təəccüblənməyin. Bu qız eşitdiyi
bir nağılı hamıya danışmaq istəyirdi.
—Bəs necə, — deyirdi, — qoy hamı görsün ki,
qəşəng nağıllar bilirəm.
—Nağılı gecə danışarlar, hamı bir yerə yığışanda,
amma sən elə günün günorta çağı da danışırsan. Camaatın işi-
gücü var axı.
—Bilirsiniz, mənim nağıllarım, onların işləməyinə
qətiyyən mane olmur.
Daha neynəmək olardı?! Gərək harda gəldi bu qəşəng
qızın nağıllarına qulaq asaydılar, yoxsa inciyə bilərdi.
Bir dəfə dörd yol ayrıcının tən ortasında dayanıb
maşınlara yol göstərən polis işçisi gördü ki, ağ bantlı qız ona
yaxınlaşır. Polis fıkirləşdi ki, yəqin uşaq yolu azıb, ondan söz
soruşmaq istəyir. Qız ona yaxınlaşanda əlini papağının
günlüyünə aparıb farağat dayandı. Qız günəşdən qamaşan
gözlərini qırpa-qırpa dedi:
—Biri varmış, biri yoxmuş bir polis varmış. Polis işçisi
fıt çaldı. Polis dilində bu o demək idi ki, danışma. Amma qız
heç elə bil polisin fitini eşitmədi. Nağılını davam etdirdi.
—İstəyirsiniz sizə maşın yeyən qızın nağılını danışım?
Bax bu doğrudan da maraqlı idi. Doğrudur, polis bu saat iş
başındaydı, maşınlara yol göstərirdi. Amma maşın yeyən qızın
haqqında eşitmək də pis olmazdı.
—Yaxşı, danış, qulağım səndədir, — deyə farağat
vəziyyətində dayandı.
Milli Kitabxana
39
—Hə, bu qız maşın yeməyə onun təkərlərindən
başlayır. Əvvəlcə təkərin birini ağzına soxur, sonra bütün
maşını udmağa çalışır. Amma siz narahat olmaym, qız nə qədər
əlləşirsə maşından bir tikə də qoparda bilmir.
—Niyə? — deyə polis təəccüblə soruşdu.
—Axı onun dişləri yoxdu.
Başa düşdüm. O qədər maşın yeyib ki, dişləri tökülüb.
—Yox canım, dişləri hələ çıxmayıb. Buna görə də
hələlik maşınlardan heç nə qopara bilmir. Dişləri çıxandan
sonra yəqin ki, sağ maşın qoymayacaq. Polis əmi nədənsə fıt
çaldı və maşınlara yol göstərdi. Sonra çevrilib baxdı ki, qız süd
mağazasının satıcısına şirin bir nağıl danışır.
Dostları ilə paylaş: |