Milli Kitabxana
12
başlayırlar. Göründüyü kimi məzmun uşaqlar üçün cəlbedici-
dir. Kölgələrin başına cürbəcür əhvalatlar gəlir və həmin
süjetlər uşaqları əyləndirir. Bu tipli hekayələrin hər birinin alt
qatında müəllifin fəlsəfi fikirləri dayanır. Həmin fikirlər
böyüklər üçündür. Beləliklə müəllif uşaq əsərlərində fəlsəfi
fikirlər ifadə etmək bacarığı ilə diqqətimizi cəlb edir.
Heyvanların kölgələri atılıb düşür və xoşbəxt-xoşbəxt oynayır-
lar. Birdən ovçu kölgəsi peydə olur. Kölgələr dəhşətə gəlirlər.
Ovçu kölgəsi onlara deyir: “Doğrusu mən sizi qovmaqdan
yorulmuşam. Gəlin indi siz məni qovun” pələng kölgəsi isə
ovçu kölgəsini hədələyir və ondan qorxmadığını söyləyir:
“Ancaq sənin sahibinin tüfəngi var, bizi qorxudan budur”.
Ovçu kölgəsinin öz sahibinə nifrət etməsi haqqında söhbətləri
isə hekayənin fəlsəfi fikrini müəyyənləşdirir. Məlumdur ki,
ovçu olmasa onun kölgəsi də olmaz. Amma buna baxmayaraq
silahını götürüb heyvanları məhv edən ovçuya öz kölgəsi də
nifrət edir. Beləliklə yazıçı gözə görünməyən, əti-canı
olmayan, əslində heç nədən oxucunu düşündürən problemlərin
izahına girişir.
“Yalançı sözlər” hekayəsində ata-anasına yalan danışan
və bunun pis aqibətini göstərən ənənəvi bir mövzunu yeni, son
dərəcə orijinal bir yolla həllinə girişir. Məktəbdən qaçıb
zooparka gedən uşaq anasını aldadır. Ona həqiqəti demir. Bu
“Yalançı sözlər” hekayəsinin süjet xəttidir. Lakin hekayədə nə
bu cümləyə, nə də onun ifadə etdiyi bir epizoda rast gəlmirik.
Bunu ana ilə uşağın söhbətindən hiss edirik. Yazıçı uşağın
hərəkətlərinin pis olduğunu da demir. “Yaşar bu yalançı
sözlərlə başara bilmirdi. Elə ağzını açıb sözün düzünü demək
istəyirdi ki, yalançı söz onun dilinin ucundan həqiqi sözlərin
hərəsinə bir yumruq, bir dirsək, axırda da bir təpik ilişdib
keçirdi qabağa. Bu yalançı söz Yaşarın ağzından elə çıxırdı ki,
adam onun yalan olduğuna qətiyyən inanmırdı.” Əslində bu
yalançı sözün canlı obrazıdır. Oxucu uşaq yalanın hərəkətini,
kobudluğunu, Yaşarın dilinin ucundakı həqiqi sözləri
Milli Kitabxana
13
sıxışdırmasını görür və onu canlı bir obraz kimi təsəvvür edir.
Yalançı sözün obrazı bütün əsər boyu inkişaf edir. Ananın
“Dərs çoxdan qurtarıb, bəs sən hardasan?” sualını eşidəndə: “
Bax bu zaman həmin o yalançı söz Yaşarın lap dilinin ucunda
dayanıb ağzından çıxmağa hazır olan doğru sözü necə itələdisə
Yaşar iki dəfə udqunmalı oldu. Sonra yalançı söz güllənin
ağzından çıxan mərmi kimi düz ananın üzünə çırpıldı”.
Deməli, yalançı sözlər daha güclüdür. Onların güclü olmasının
səbəbi Yaşarın yalançı sözlərə rəğbət bəsləməsindədir.
Lakin Yaşar yalançı sözlərin nə qədər qorxunc
olduğunu anası ilə söhbət edərkən görür. Yazıçı ananın
həyəcan keçirdiyini, bu yalanları başa düşdüyü üçün oğlunun
halına acıdığını demir. Bu sözlərin özü də obraza çevrilir:
“Yalançı sözlər ananın üzünə dəyəndə Yaşara elə gəldi ki,
anası bibər yedi. Çünki, yazıq arvadın sifəti əyildi. Yaşar
dodaqlarını sıxıb dayandı ki, yalançı sözlər daha çıxa bilməsin.
Çünki, anasına yazığı gəldi”. Bu, canlı bir prosesdir.
Hekayənin son cümlələri belədir: “Ah, bu yalançı sözlər! Onlar
Yaşarın əlinə düsəydi...” Beləliklə yazıçı qəhrəmanın “ Öz
mənfi xüsusiyyətlərini başa düşdü” kimi müddəalardan imtina
edir və daha obrazlı düşüncə ilə əsərini yekunlaşdırır.
Uşaq ədəbiyyatının obrazlı olması dünyanın nəhəng
sənətkarlarını daim düşündürmüşdür. Lakin uşaq mücərrəd
obrazları heç də həmişə başa düşmür. Əgər uşaq müəllif fikrini
başa düşməsə bundan ləzzət də almaz. Hər bir yazıçı bu
problemi imkanları, istedad səviyyələrinə uyğun həll edirlər.
Həm də hər bir qələm sahibi bu işi orijinal yolla həll etməyə
çalışır. Burada yazı
çının başqasını yamsılamağı
yolverilməzdir. Həqiqi yazıçı təsirləndiyi bir üslubun
boyunduruğundan çıxmağı bacarmalıdır. Anderseni, Rodarini,
Kiprinqi, Tompsonu, Kerrolsu, Bartonu, Mixalkovu, Oleşanı
və başqalarını mütaliə edən Zahid Xəlil orijinal yol tutmaq
üçün ciddi axtarışlar etdi və ona nail oldu. “Yalançı sözlər”,
Milli Kitabxana
14
«Kralın kreslosu» “İtmiş pul kisəsi”, “Pul şəhərinin adamları”,
“Bütün dünyanı fəth edən padşahın nağılı”, “Üçbucaq ölkənin
adamları” və s onlarla hekayəsi Zahid Xəlil sənətinin heç kəsə
bənzəmədiyini, büllur dağ çayı kimi təmiz bir dilə, obrazlı
düşüncəyə, qeyri adi süjetlərə və kompozisiyaya malik bir
sənət nümunəsi olduğunu göstərir.
Şəlalə NƏBİYEVA
pedaqoji elmlər namizədi
Milli Kitabxana
16
YUMRU YUMAQ
ir yumru yumaq var idi və yaman qоrхaqdı. Buna
görə də həmişə diyirlənə-diyirlənə gеdirdi ki, оnu
görən оlmasın. Bir dəfə bu yumru yumaq yеnə də
dığırlanıb gеdirdi. Birdən qabağına bir yumru
Yumruq çıхdı. Yumru Yumruq güclü və qəzəbli idi.
—Еhеy yumru Yumaq, hara bеlə? Məgər qоrхmursan
ki, yоlda səni əzişdirib palaza döndərərlər?
—Qоrхuram! Amma gеtməliyəm. Aхı yumru-yumru
qayaların arasında Qumru adlı bir qız mənim yоlumu gözləyir.
О məndən yumşaq bir cоrab tохuyub yumru bir хоnça
düzəltmək və Yuхarı Yurddakı igid оğlana göndərəcəkdir.
—Bir halda ki, bеlədir, оnda qоy mən də səninlə gеdim.
Yumru Yumruq da Yumru yumağa qоşulub gеtməyə başladı.
Əvvəl qabaqlarına bir dоvşan çıхdı. Еlə dоvşan da
yumaq kimi yumru idi:
—Ay Yumru Yumaq, ay Yumru Yumruq hara bеlə?
Məgər qоrхmursunuz ki, yоlda yalquzaq sizi parçalayar?
Yumru Yumruq qəzəbləndi. Bir az da yumurlanıb
qaşqabağını tökdü:
—Yalquzağın nəyindən qоrхuruq? Qоy о bizdən
qоrхsun!
Dоvşan Yumru Yumruğun nə qədər güclü və qоrхmaz
оlduğunu indi gördü və dеdi:
—Qоyun mən də sizinlə gеdim!
—Lap yaхşı оldu – dеyə Yumru Yumruq atılıb düşdü.
Amma atılıb düşəndə az qaldı ki, cözələnsin.
Dostları ilə paylaş: |