Milli Kitabxana
193
—Baxarıq — tülkü hirslənib canavarları yamsılamağa
başladı. Arxasını pəncərəyə tərəf çevirib qarı sоvurmağa
başladı. Qar sovruğu pəncərəyə dəydikcə dovşan uğunub
gedirdi. Doğrudur onun güluşünü eşidən olmurdu. Çünki
dovşan ürəyində gülürdü ki, ev sahibi oyanmasın. Amma
pəncərə şaqqıltısı ev sahibini yuxudan oyatdı və o, tülkünün
cani-dildən necə işlədiyini görəndə bərkdən şaqqanaq çəkib
güldü. Tülkü bu gülüş səslərini qətiyyən gözləmirdi. Bircə anda
işin nə yerdə olduğunu başa düşdü və qaçıb meşədə gözdən
itdi.
Dovşan isə ev sahibini ehtiyatsızlıq üstündə qınadı. Axı
belə bir səfeh tülküyə kim bilir, bir də nə zaman rast
gələcəkdilər.
Milli Kitabxana
194
QARA ADAMLAR
iz bəlkə də belə adamları ömrünüzdə görməmi-
siniz. Onlara Qara adamlar deyirlər. Bədənləri,
paltarları, hətta gözləri də qara olur. Gecə
qaranlığında gəzəndə onları görmək demək olar
ki, mümkün deyil. Elə güman etməyin ki, mən zəncilərdən
danışıram. Yox canım, zəncilərin dişləri və bəbəkləri qar kimi
ağ olur. Elə zənci var ki, hətta adam onun nə qədər gözəl
olduğuna heyran qalır.
Amma Qara adamlar başqadır. Belələrinin fikri xəyalı
da qara olur. Ona görə də gecələr gəzirlər ki, onları görüb
tanıyan olmasın. Onların adları da bir-birinə oxşayır: Qara
Mirzə, Qara Gürzə, Qara Fərzə, Qara Hürzə...
Günəş olan yerdə qara adamları görmək çətindir. Çünki
Günəş onların gözlərini qamaşdırır. Bir də onlar qorxur ki,
günəş bu adamların ürəyindəki qara-qura fikirləri açıb göstərə
bilər. Bax buna görə də onlar həmişə qaranlıq yerlərdə gəzib
dolanırlar.
Bir dəfə qara adamların hamısı dərin bir dərəyə
toplaşdı. Bura o qədər qaranlıqlaşdı ki, göz-gözü görmədi.
Qara adamlar çox danışdılar, az danışdılar bilmirəm, axırda
belə qərara gəldilər ki, dünyada onların yeganə düşməni varsa
o da Günəşdi. Günəş olmasa xalqın canı rahatlanar, camaatın
gözü qamaşmaz, qara adamlar bu dünyada rahat ömür sürər.
Onlar axırda belə qərara gəldilər ki, Günəşi söndürsünlər.
Qərar qəti idi. Qara adamların ən güclüləri bir yerə
toplandı. Onlar qaranlığın ən qatı yerindən özlərinə qılınc
Milli Kitabxana
195
qalxan düzəltdilər. Qara fikirlərdən patron hazırladılar.
Doğrusu çox qaranlıq olduğu üçün onların daha nə iş
gördüklərini ayırd edə bilmədim. Qapqara döyüş paltarlarını
geyinib Günəşin yolunu gözləməyə başladılar.
—Sabah xalqın canı bu parlaq avaradan qurtaracaq —
deyə bir—birinə ürək dirək verirdilər.
Qara Mirzə üzünü qara buludlara tutub dedi:
—Hətta buludlar da bizimlədir. Bütün xalq bizim
tərəfimizdədir.
Qara Hürzə ehtiyatla onun sözünü kəsib dedi:
—Mən bir dəfə təyyarənin kölgəsinə çevrilib buludun o
biri üzünü görmüşəm. O, ikiüzlü və yaltaqdır. Yerə baxan
üzünün qaralığı sizi aldatmasın. Günəşə baxan tərəfdə onun
rəngi ağdır. Özü də o biri üzü ilə Günəşə elə yaltaqlanır ki,
görsəniz hirsinizdən ağararsınız.
Qara Mirzə onun sözünü kəsdi:
—Sən hələ uşaqsan və yəqin ki, belə şeyləri başa
düşməzsən. Buludlar bizim dostumuzdur. Birləşməsək Günəş
kimi bir düşmənin öhdəsindən gələ bilmərik. Qara Gürzə, Qara
Fərzə və başqa qara adamlar Qara Mirzənin sözünü təsdiq
etdilər və Qara Hürzə daha danışmadı.
Bu zaman buludlar da baş-başa verib Qara adamların
barəsində düşünürdülər. Onların üst üzü də daha elə sən deyən
ağ deyildi. Günəş görünmədiyinə görə onlar kimə yaltaqlana
bilərdilər?! Qara buludların da ürəyində qara sular cövlan
edirdi. Onların da maraqlı adları vardı: Ala Bulud, Tala Bulud,
Qala Bulud, Çala Bulud...
—Biz sabah bütün gücümüzü göstərməliyik. Günəşin
nazı ilə bu qədər oynamağın mənası yoxdur — deyə Ala bulud
coşmuşdu.
—Qara adamlar da bizim tərəfimizdədir, — deyə Tala
Bulud onun sözünə qüvvət verdi.
Milli Kitabxana
196
—Ancaq onlar olduqca qorxaq və yaramazdılar. —Heç
bilmirəm bu söz Qala Buludun dilindən necə çıxdı. Orasını
deyim ki, Qala Bulud cavan olsa da sözü üzə deyə bilirdi və
buna görə də o biri buludların ondan xoşu gəlmirdi.
—Nə danışırsan, canım, Qara adamlar bu sözü eşitsə
bizdən inciyə bilər və bütün işlərimiz alt-üst olar — deyə Ala
Bulud Qala Buludu danladı və bərkdən guruldadı ki, Qara
adamlar onun səsini eşidib ürəklənsinlər. Amma birdən Qala
Bulud Şimşək yaratdı və Şimşək dərəni necə işıqlandırdısa
Qara adamlar bir anda gözdən ilim-ilim itdilər. Onların bu
qədər qorxaq olduğunu görən Qala Bulud necə şaqqanaq çəkib
güldüsə dağ-daş lərzəyə gəldi. Belə anlarda onun gözündən bir
qığılcım çıxıb ildırıma cevrildi və qaranlıq dərədəki nəhəng bir
qayanı parça-parça elədi.
—Bir az yavaş gül də, deyə yoldaşları onu danladı. Bir
də belə gülsən dünyanı yandırarsan ki.
Amma Qara adamların qorxaqlığı Qala Buludu elə
həyəcanlandırmışdı ki, o, uzun müddət gülüşünü saxlaya
bilmədi və gözlərindən çıxan ildırımlar daha bır neçə qayanı
оvхaladı.
İldırım çaxanda dərədəki daşlar bir anda necə
parıldadısa elə bil nəhəng bir tonqalın qığılcımlarıdı. İşıq sönən
kimi Qara adamlar dərəyə toplaşdılar və parıldayan daşların
hamısını yığıb çaya tulladılar:
—Onlar hamısı Günəşin qohumlarıdı. İldırım çaxanda
bir görsəydiniz sevincdən necə parıldaşırdılar —deyə Qara
Mirzə bütün daşları çaya tulladı ki, daha heç zaman parıldaya
bilməsinlər.
Amma Qara Mirzə çayın necə parıldadığını görməmiş-
di. Göydə ildırım parıldayanda çayın gümüşü ləpələri xоşbəxt-
xoşbəxt gülümsünmüşdü və bununla da Günəşin dostu
olduğunu bildirmişdi.
Dostları ilə paylaş: |