Microsoft Word Zahid ikinci kitab
Yüklə 2,17 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Milli Kitabxana
Milli Kitabxana
202
ulayırdı. Boğazını mümkün qədər göyə uzatmışdı ki, ulduzun işığını lap tez söndürə bilsin. Bir anlıq dayanıb baxdı. Ulduzun işığı deyəsən əməlli başlı azalmışdı. Bundan sonra Qaplanı saxlamaq olmazdı. Demək olar ki, səhərəcən uladı və günəş doğmağa az qalmış hiss etdi ki, bоğazı bərk ağrıyır. Dincini almaq üçün dayananda gördü ki, təkcə o parlaq ulduz deyil, göydəki ulduzların hamısı görünməz olub. —Bax belə — deyə Qaplan bir-iki ağız da hürdü ki, hamı onun igidliyini başa düşsün. Bəli bir dəfə Qaplan belə bir igidlik göstərə bilmişdi.
Milli Kitabxana
203
QAPLAN VƏ KƏPƏNƏKLƏR ir dəfə Qaplan gördü ki, həyətlərində bitən sarı çiçəklər bir anda qanadlanıb uçdular. Əlbəttə uçan sarı kəpənəklər idi, amma Qaplan işin nə yerdə olduğunu başa düşənə kimi onlar həyətin ortasına qədər uçdular. —Hav, hav, hara belə, sarsaqlar?! Harda görünübdü ki, çiçək uçsun?! Kəpənəklər Qaplanı heç veclərinə də almadılar. Bir- birini qova-qova dağlara tərəf üz tutdular. Yox, yox, buna dözmək olmazdı. Bu ağılsız çiçəkləri harda olsa tutub öz yerlərinə qaytarmaq lazımdı. —Kimin ağlına nə gəlir, onu da edir — deyə Qaplan kəpənəklərin dalınca yorta-yorta qaçır və fikirləşirdi. Kəpənəklər isə bal arılarının yanına uçurdular. Arılar dağın gözəl bir yarğanında bal hazırlayıb öz qonaqlarını gözləyirdi. Kəpənəklər sarı yaylıq kimi süzür, bəzən də uçan sarı çiçəkləri xatırladırdılar. Qaplan isə boğazı yırtılana qədər hürürdü və onları bir an da gözdən qoymurdu. Kəpənəklər dərin dərələrin üstündən asanca keçdikləri halda Qaplan dərənin dibinə kimi gedib yenidən dağa dırmaşmalı olurdu. Buna görə də kəpənəklər ondan xeyli uzaqlara uça bilmişdilər. Qaplan uzaqdan baxıb gördü ki, kəpənəklər nəhəng qoz ağacının yaxınlığındakı çəmənliyə qondular. —İndi sizin ağlınızı başınıza gətirərəm — deyə fikirləş- di və çəmənliyə doğru götürüldü. Milli Kitabxana
204
Çəmənlikdə isə arılar öz dostlarını çox mehriban qarşıladılar. Soruşdular ki, nə olub, niyə belə həyəcanlıdırlar. —Odur bax, deyə Sarıköynək dilləndi. — Bax bu avara bizi səhərdən qovur. Sarıköynək bu kəpənəyin adı idi. Onun dostunun isə adı Ballıbəy idi. Sarıköynək sözünü təzəcə qurtarmışdı ki, Sarıləçək gözünün yaşını tökdü: —Siz bir buna baxın, kənddən bura kimi bizi qovub. — Sarıləçəyin sözü Dadlı bəyi riqqətə gətirdi. Axı Dadlıbəy də Sarıləçəyin dostu idi. —Eybi yoxdur — deyə Dadlı bəy xəncərini qurşadı, nizəsini götürdü və döyüşə hazır dayandı. Qaplan isə hələ də çiçəklərin arasında öz həyətlərindən uçan çiçəkləri axtarırdı. Birdən arılar onun üstünə atıldılar. Ballıbəy onun qırmızı burnundan vaxtında bir dişdəm ala bildi. Dadlıbəy də xəncərini Qaplanın dodağına sancdı. Bundan sonra nələr baş verdiyini Qaplan özü də başa düşmədi. Ayağı gəldikcə bu çəmənlikdən qaçır, başının üstündə isə bal arıları vızıldaşırdı. Onlar Qaplanı düz evlərinə qədər qovdular. Qaplan kölgədə başını qoltuğunun altına soxub xeyli zingildədi. Ağlı başına gələndən sonra baxıb gördü ki, sarı çiçəklər elə öz yerlərindədir. Amma daha onlar tərəfə baxmaq belə istəmədi.
Milli Kitabxana
205
QAPLAN VƏ ARABA KÖLGƏSI
ay günəşi göydən od ələyirdi. Bir ulaq arabanı çəkib apara bilmirdi və buna görə də yolun qırağında dayanmışdı ki, dincini alsın. Bu zaman hardansa Qaplan gəlib çıxdı və arabanın kölgəsində dincəlməyə başladı. Kölgə sərin və ləzzətli idi. Bayaqdan istidən dili çıxan itin keyfi kökəlmişdi. Quyruğunu şeşəliyib gərnəşdi. Birdən gözünə uzunqulaq dəydi. İt fikirləşdi ki, bu uzunqulaq deyəsən özünü yaman dartır. Əslində isə o, qanmaz və avaradır. —Hav-hav, deyərək uzunqulaqa hürdü. Sən avara bir uzunqulaqsan: Camaat işində gücündədir, amma sən bu yolun qırağında avaralanırsan. —Mən avaralanmıram — deyə uzunqulaq izah etdi. Bir az dincimi alıram. Arabanı çəkmək sənə asan gəlməsin. —Hav-hav, inandıra bilməzsən. Yer üzündəki bütün uzunqulaqlar sarsaq və avaradır. —Başqaları ilə nə işin var? — deyə uzunqulaq qəzəbləndi və arabanı dartıb apardı. Aydın məsələdir ki, araba ilə birlikdə onun kölgəsi də getməyə başladı. Özünü ağıllı hesab edən Qaplan əvvəl qulağını salladı və sonra quyruğunu dik tutub arabanın dalınca qaçmağa başladı. —Kölgəni hara aparırsan? Onu özüm tapmışam. Axıra qədər də mənim olmalıdır. Uzunqulaq isə mümkün qədər sürətlə qaçırdı ki, itin zəhlətökən səsini eşitməsin. Kölgə də eyni sürətlə yolun qırağı ilə şütüyürdü. Milli Kitabxana
206
QAR ŞƏHƏRİ
ir şəhər vardı, burda adamlar da, heyvanlar da qardan yaranmışdılar. Adamlar səhərdən-axşamacan bir-birinə qonaq gedirdilər. Bir də görürdün ki, qar adamların, qar telefonları zəng çalır. —Xrıp, хrıp, хrıp! Bəs necə! Bu sənə adi telefonu deyil ha, belə etsin: Dzınn! Dzınn! Dzınn! Ya da cingildəsin «Cırrınt!» Ya da quş kimi oxusun «Fia-fia-fia». Hətta yəqin beləsini də еşitmisən «Dalalay!» «Dalalay!» Amma ağzında qar tеlеfоnu dеyirsən. О, hökmən belə səslənə bilər: Xırıp! Xırıp! —Bəli — deyə Qargəlin dəstəyi qaldırdı. —Salam! Sizinlə danışan Qarxanımıdı. Axşama hamı- nızı qonaq çağırıram. Gələndə Qarbəbəni də gətirməyi unutmayın. Çox zaman yekə qarınquluların hamısı gəlir, yazıq Qarbəbələr evdə çığıra-çığıra qalır. Heç insafınız-zadınız yoxdu.
Qarxanım beləcə üyüdüb tökdü və axırda dedi: —Əla qarplovu hazırlamışam. Qardan kokteyli də yanında. —Bəh-bəh — deyə Qargəlininin ağzı sulandı Kokteylə buz lülələri qoymağı unutma. Qartоrtu da olsa daha bu qonaqlığın heç əvəzi olmaz. —Bir halda ki, ürəyinizə qartоrtu düşüb, daha neynə- yim, onu da hazırlayaram Onlar ordan-burdan danışıb xudahafizləşdilər.
Yüklə 2,17 Mb. Dostları ilə paylaş:
|