34
Yaxında dilmanc da yox idi, mütərcim də... Mahmud ağa günorta yeməyindən
əvvəl öz otağında kamanda inləyən Bayatı-şirazın həzin laylaları, nalələri altında
xoş bir yuxuya getmişdi. O, bir az sonra tanrı çaldığı şur sədaları ilə yuxudan
oyanacaq, günorta yeməyinin hazır olduğunu bilib, qonaqları mey, məzə, rəqs,
musiqi və şeir məclisinə dəvət edəcək idi...
Gəlin biz də heç bir şeylə kömək edə bilməyəcəyimiz cavanları ilk insanın dili
ilə anlaşmaqda qoyub yolumuzu dəyişək... Başqa bir məkana, bizi maraqlandıran
başqa insanların yanına gedək, görək onların taleyi nə yerdə qaldı...
Orda bizi bir dəstə qız, ana torpağın yetirdiyi çiçəklər qədər incə, rayihədar bir
qız dəstəsi gözləyir...
GÖRÜŞ YERİ
Qızlar bu gün paltarlarını yumaq, yuyunub arınmaq üçün özlərini çayın adam
ayağından uzaq bir guşəsinə vermisdilər. Buralarda gediş-gəliş yox, gicələr isə
dərin idi. Səhər gün istisi qalxmamış, Ədil onları bura gətirmiş, əmin-aman yer
olduğuna arxayınlaşıb, onlardan aralanmış, yaxındakı meşəliyin kölgəliyinə çəkilib
palaz saldırmış, uzanıb yatmışdı... Qızlar deyə-gülə paltar yuyurdular. Sona, İzzət.
Qəndi çaydakı iri çopur daşları kənara çəkib, paltarları bu daşların üstündə yuyur-
dular. Ağ gilabı suda islandıqca paltarların üstünə yayılır, köpüklənirdi; qızlar yaş
paltarları çəngələyir, daşa çupır, ovxalayır, sonra da çayın göz yaşı kimi duru
suyunda yaxalayıb, sahildən aralı kolların üstünə sərirdilər. Sona əlindəki iri
mələfəni yuduqca gözləri yol çəkirdi. Qəndi ona sataşdı:
-Hə, nə əlində paltar dondun aaz... Gözün yol çəkir, deyəsən...
-Hə, gözüm yol çəkir...
-Səfərdən gələnin var? Sonanın səsi titrədi:
-Kimim olacaq ki, sən bilməyəsən, a çoxbilmiş...
Qəndinin qələmiqaşları quş qanadı kimi qalxdı, elə bil körpə quş uçacaqdı,
birdən dayandı... İncə dodaqlarındakı xəfif təbəssüm qəh-qəhəyə çevrildi:
-Hardan çoxbilmiş oldum? Hansını bilsəm də, sənin bircə sirrini bilmədim ki,
bilmədim...
35
- Mənim sirrimi?
Qəndi kəlağayısını suya çəkməklə məşğul olduğu halda, onlardan göz
çəkməyən İzzətə göz vurdu:
-Bəs kimin?
-Mənim heç bir sirrim-zadım yoxdu... Necə deyiblər?
Pirdirəki pirivüz,
Mən də sizin birivüz.
-Elə var!.. Elə bilirsən bilmirik ki, axır vaxtlar kimin üçün oynayırsan, kimin
üçün ah-uf eləyirsən? Keçən üzük falında kimin üçün üzük salmışdın suya, a
faqqı?!
-Sən Allah bəsdi...
Qəndi süzgün gözlərini bir az da süzdü. Sonaya sanki məhəl qoymadan söhbətə
başladı:
-Bilirsən, İzzət, iki adama gümanım gedir, amma hansıdı bilmirəm...
Hamısından kiçik olmasına baxmayaraq, Sonaya daha çox yaxın olan Nisənin
üzündə həyəcan duyuldu, elə bil ki, dostunun sirrinin açılmasını istəmirdi, amma
gizləyə də bilmirdi. Sonaya yaxınlığını göstərmək arzusu bu hıssə qalib gəldi, uşaq
sadəlövhlüyü ilə gülümsünüb dilləndi:
-Amma mən bilirəm, bi-li-rəm...
Sonanın qaşları çatıldı, qara gözlərindəki şəfqətlə Nisəyə baxdı, qıza acıqlana
bilmədi:
-Sən heççə şey bilmirsən, Nisə, gəl bu ağı apar sər.
Nisənin dolğun dodaqlarındakı təbəssüm dərhal soldu, o dostunun səsindəki
kədəri duymuşdu, dostu ondan narazı idi. Qız yaş balaqlarından su süzülə-süzülə
yerindən qalxdı, yumaqda olduğu balaca köynəyi çəngələyib xışmaladı,
yumurlayıb onun üçün çanağı əvəz edən daşın üstünə qoydu, ürkək addımlarla
sevimli müəlliməsinə yanaşdı. Sona sıxılmış mələfəni Nisəyə verəndə gəlinin
gözlərində elə bir dərd, elə bir ələm var idi ki, bu gənc qızın nəzərlərindən
qaçmadı, ağır daş kimi qəlbinə çökdü. Qız təəssüfləndi. Hələ heç bir şey deməsə
də, sirri vermiş kimi, cinayət üstə tutulmuş uşaq təki dodaqları büzüldü, az qala
ağlayacaqdı. Onun bu halı Sonaya bərk təsir elədi, şəfqətlə şagirdinə baxıb yavaşca
dedi:
-Di yaxşı, amma bundan sonra böyük danışanda sən sus...
-Yaxşı... - qız burulu mələfəni alıb açdı, çırpdı, qırışlarını düzəldə-düzəldə
qaramığ kollarının üstünə sərdi.
36
İzzətlə Qəndi isə əl çəkmirdilər; xüsusilə Qəndi bərk maraqlanmışdı:
-Aha, torbada pişik varmış ki... bizim xəbərimiz yox... Sən Allah, Nisə, sən
mənim canım, de görək bildiyin nədi?
İzzət da ona qoşuldu:
-Ayıb deyil, Nisə, bizdən neyşə gizləyirsən? Bu gün də olmasa sabah
biləcəyik... bizim ki, bir-birimizdən gizlinimiz yoxdu...
Qız duruxub durmuşdu, amma artıq tərəddüd etmirdi, duraxması da özünü
yamanca yerdə ələ verməsinə, ağzından lazım olmayan söz qaçırmasına görə idi.
İndi daha onu öldürsəydin də bildiyini heç kəsə deməzdi. Təkcə pərt olmuşdu ki:
"Niyə mən bö'üklərin sözünə qarışdım?" Sona harayına gəlməsəydi, Qəndi ilə İzzət
ondan əl çəkməyəcəkdilər:
-Di yaxşı, bəsdi, əl çəkin uşaqdan... Axı o nə bilir, nə desin sizə... Paltarınızı
yuyun, gün suyu qızdırıb, nə qədər adam-zadyoxdu, çimək...
-Aralığa söz qatma, niyə bizdən gizləyirsən?..
-Dedim ki, heç bir şey gizlətmirəm... Sona paltar yumağı bitirib durdu:
-Nisə, gəl başıma su tök...
Nisə hələ də pərtltyin təsiri ilə aram-aram yerinden qalxdı, qazançada gün
altına qoyulmuş suyu yaxına çəkdi. Sona qara, parlaq hörüklərini açdı, mis
piyalənin içinə iki yumurta çırpdı, bir az su əlave edib çaldı, sonra başına töküb
saçlarını yumağa başladı. Sonanın tələbi ilə Nisə, arabir mis piyalə ilə qazançadan
ilıq su alıb onun başına tökürdü.
Sona saçlarını yuyub tağ ayırdı, narın dişli taxta daraqla daramağa başladı.
Onun üzündən, çənəsindən, saçtarından və dirsəyəcən çılpaq qollarından təmiz su
süzülürdü. Tərdən təmizlənmiş, sudan sərinlənmiş başında bir yüngüllük duydu. O
hər iki tərəfdən saçlarım hörüb ayağa qalxdı, indi hörükləri onun dizlərinəcən
enirdi. Sona bu uzun hörükləri bir neçə dəfə başının ətrafına doladı, uclarını gətirib
əmgəyinin üstündə düyünlədi, ağ güllü al sərqətfə ilə başını bağladı. İndi artıq
gülümsəyirdi, elə bil ki, bir az əvvəlki kədər də üzündən su ilə yuyulub getmiş,
qara fəttan gözlərinə, qızarmış yanaqlarına, nəm dodaqlarına qızılgül təzəliyi,
tərliyi gətirmişdi:
-Qızlar, gəlin çimək...
Sona üst paltarlarını soyundu. Köynəyini və islaq dizliyini çıxarıb daşın üstünə
atdı, bircə uzun, ərəbi donu xatırladan, nazik gecə köynəyində qaldı. Cəld cumub
özünü giconun ən dərin yerinə saldı, tez-tez qol ataraq üzməyə başladı. Qızlar da
gülüşərək ona qoşuldular. İndi
Dostları ilə paylaş: |