reinfeksiya adlanır. Birinci infeksiya ləğv edilənə qədər eyni törədici ilə
orqanizmin yoluxmasına superinfeksiya deyilir. Buna malyariya, sarı yara, süzənək
kimi xəstəlikləri misal göstərmək olar.
Yoluxmuş orqanizmin sağalma dövründə prosesin yenidən şiddətlənməsinə
residiv adı verilir. Klinik əlamətləri aşkar nəzərə çarpmayan infeksiya simptomsuz
infeksiya
adlanır. Yoluxucu
xəstəliklərə diaqnoz qoyulmasında klinik
əlamətlərdən, bakterioloji müayinələrdən və xüsusi immunitet reaksiyalarından
geniş istifadə olunur.
Ümumiyyətlə, xəstə və ya xəstəlikdən sacalıb, lakin uzun müddət həmin
xəstəliyin mikroblarını gəzdirən insan və ya heyvanlar basil daşıyanlar adlanır ki,
bunlar da yoluxma mənbəyi ola bilər. Yoluxmalar kontakt – məişət yolu ilə, hava, su,
yeyinti məhsulları, qan soran həşəratlarla, torpaqla, heyvanlarla (gəmiricilərlə) yayıla
bilər.
Yoluxmanın yayılma formaları müxtəlifdir. Xəstəlik tək-tək hallarda təsadüf
olunduqda buna sporadik hal deyilir. Eyni bir mənbədən yayılan çoxlu miqdarda
adamların xəstələnmə hallarına epidemiya, epidemiyanın yayılıb bütün ölkələri və
hətta qitələri əhatə etməsinə pandemiya adı verilir.
Hər hansı bir yoluxucu xəstəlik müəyyən bir ərazidə uzun müddət davam
edirsə, bu forma endemiyadır.
Qeyd etmək lazımdır ki, orqanizmə düşmüş hər bir xəstəlik törədicisi həmişə
xəstəlik törədə bilmir, belə hallar bədəndə immunitetin olması ilə izah edilir.
İmmunitet (immunitos - hər hansı şeydən azad olmaq). Orqanizmin xəstəliyə
tutulmamaq qabiliyyətinə və ya orqanizmin yoluxucu xəstəliyə davamlılıcına
immunitet deyilir.
İmmunitet mikrobun və ya onun həyat fəaliyyəti məhsullarına qarşı orqanizmin
verdiyi mürəkkəb kompleks fizioloji müdafiə reaksiyasıdır. Bu mürəkkəb prosesin
orqanizmdə inkişafında mərkəzi sinir sistemi başlıca rol oynayır. İmmunitetlə
əlaqədar olaraq orqanizmdə əkscisimlər (antitellər) əmələ gəlir. Mikrobun toksininə
qarşı qeyri-həssaslıqda immunitetdən başqa, onun qeyri-spesifik amilləri də, xüsusilə
reaktivliyi, iltihab, maddələr mübadiləsinin dəyişilməsi, dəri və selikli qişalar, limfa
düyünləri, fermentlər və s. böyük rol oynayır.
Orqanizmin davamlılığında iştirak edən qeyri-spesifik amillərin cəminə
rezistentlik deyilir.
L.Paster və onun əməkdaşları bir neçə xəstəliyin (pasterelloz, qarayara və
quduzluq) törədicilərinin zəifləşdirmə üsulunu müəyyən edərək, onlara qarşı
peyvənd vasitəsi (vaksin) hazırlamışlar. Sonralar mikrobdan hazırlanmış peyvənd
vasitəsi A.Pasterin təklifinə görə vaksin və onun işlədilməsi üsulu vaksinasiya
adlandırılmışdır.
2. İmmunitetin növləri
İmmunitet- mənşəyinə görə anadangəlmə və həyatda qazanılma olur.
Anadangəlmə, təbii və ya irsi immunitet – orqanizmin genetik xüsusiyyəti ilə
əlaqədardır. Belə immunitet zamanı yalnız bir növə aid olan canlılar başqa
canlıların xəstəliklərinə tutulmur. Məsələn qaramal, insanların yoluxducu qarın
yatalağı ilə, insanlar isə heç vaxt toyuq vəbası ilə xəstələnmirlər. Belə bir
immunitet anadangəlmə olub, irsi xarakter daşıyır və növün bioloji
xüsusiyyətlərindən asılı olaraq, bu nəsildən-nəslə keçir.
İnsan öz həyatı boyu müxtəlif yollarla immunitet qazana bilir, lakin belə
immunitet nəslən keçmir. Belə qazanılan immunitet, təbii immunitetin əksinə
olaraq doculduqdan sonra həyatda qazanılır ki, bu da iki yolla meydana çıxır: təbii
qazanılma və süni qazanılma ilə o, müəyyən bir xəstəliyi keçirdikdən sonra
yaranan immunitet təbii qazanılmış immunitet adlanır. Çiçək, qızılca və s.
yoluxmalarla xəstələnmiş insanlarda möhkəm və ya daimi immunitetlər yaranır və
ona görə də insan bu xəstəliklərlə ikinci dəfə xəstələnmir. Deməli, keçirilən
xəstəlikdən sonra əldə edilən immunitet təbii qazanılan immunitetdir. Elə
xəstəliklər də vardır ki, bunlardan sonra əmələ gələn immunitet tezliklə itir, yəni
müvəqqəti olur. Ona görə də qanlı ishal, süzənək, siflis, qrip kimi xəstəliklər təkrar
olunur.
Süni qazanılan immunitet insan müdaxiləsi ilə, yəni orqanizmə müxtəlif
peyvəndlər etmə yolu ilə də əldə edilə bilir. Bunun da iki növü vardır: fəal və
qeyri-fəal.
Peyvəndləmə (aşılama) vasitəsilə – öldürülmüş və ya diri vaksinlə əldə edilən
immunitetə fəal immunitet adı verilir, çünki burada orqanizmin özü bilavasitə iştirak
edir. Bu zaman orqanizmdə immun maddələr yaranır. Belə immunitet uzun
müddətlidir. Qeyri-fəal immunitetdə isə immun maddələr orqanizmə hazır şəkildə
zərdabla birlikdə daxil edilir. Deməli, orqanizm özü anticisimciklər əmələ gətirmir və
fəaldan fərqli olaraq bu immunitet tez meydana gəlib (zərdab vurduqdan 1-2 saat
sonra) 15-20 günə qədər davam edə bilər.
İnfeksion xəstəliklərin profilaktika və müalicəsində spesifik vaksin və
serumlardan geniş istifadə edilir. Vaksin və serumları orqanizmə yeritdikdə üzv və
toxumalarda həmin mikroba və ya virusa qarşı immunitet yaranır.
Orqanizmə vaksinlərin parenterial yolla yeridilməsi fəal immuni-zasiya,
serumların yeridilməsi isə qeyri-fəal immunizasiya adlanır.
3. Qida xəstəlikləri və onların mikrobioloji əsasları
Toksiki mikroorqanizmlərlə qidanın yoluxması nəticəsində (qidalanma) əmələ
gələn xəstəliyə qida xəstəliyi deyilir. Bu mikroorqanizmlər qidalara müxtəlif
yollarla daxil olur. Onlar qida məhsulunu hazırlayan işçinin əli ilə, havadan tozla,
çirklənmiş su ilə daxil ola bilər. Bir çox məhsullarla (məsələn, ət, süd) xəstə
heyvanlardan da toksiki mikroorqanizmlər keçə bilər.
Ərzaq məhsullarının tədarükü və saxlanması ilə məşcul olan şəxslər qida
xəstəliklərinin yayılma şəraiti, onun baş vermə səbəbləri və ona qarşı mübarizə
tədbirləri ilə tanış olmalıdırlar. Qida xəstəlikləri əmələ gəlməsinə və əlamətlərinə
görə iki qrupa bölünür: qida infeksiyası və qida zəhərlənməsinə.
Qida infeksiyası. Qida məhsulları istehsalında sanitar-gigiyenik recimin, hazır
məhsulun saxlanması qaydalarının pozulması insanlarda infeksion xəstəliklərin
mənbəyi ola bilər. İnsan və heyvanlar da qida infeksiyalarının törədiciləri ilə yoluxa
bilər. Qida infeksiyaları hər bir xəstəliyə uycun klinik əlamətlərlə keçir.
Dostları ilə paylaş: |