köklərində kök yumrularıəmələ gətirən bakteriyalar aid edilir. İkinciyə – torpaqda
sərbəst yaşayan aerob Azotobacter-lər vəyağ turşusuna qıcqırma əmələ gətirən
anaerob Clostridium pasteurianum aiddir.
Kök yumruları bakteriyaları.Rus alimi M.S.Voroninin (1866) tədqiqatları ilə
məlum olmuşdur ki, paxlalı bitkilərin kökündə olan yumrularda çöpvari bakteriyalar
vardır.M.S.Voronin həmin bakteriyaların morfologiyasını vəölçülərini təsvir etmiş
və bunların yumru əmələ gəlməyə səbəb olduqlarını göstərmişdir.Sonralar bu
bitkilərin havada olan azotu fiksə etməsi, alman alimləri H.Hezrigel və H.Vilfab
(1886) tərəfindən təcrübələrlə isbat edilmişdir.
1886-cı ildə, bu bakteriyalar M.Beyerinq tərəfindən təmiz kultura halında əldə
edilmiş və ətraflı öyrənilmişdir. O, sübut etmişdir ki kök yumrularında olan
bakteriyalar molekulyar azotu təmiz kulturada deyil, yalnız bitki ilə simbioz
münasibətdə fiksə edir.
Kök yumruları bakteriyaları qram-mənfi, hərəkətli, spor əmələ gətirməyən
xırda çöplərdir (1,2-3 mkm).
Torpaqda kök yumruları bakteriyalarının fəal, qeyri-fəal formalıştammlarına
təsadüf olunur.Fəal ştamlarıəsasən çəhrayı rəngli yumrular əmələ gətirib, atmosfer
azotunu fəal fiksə edir.Qeyri-fəal ştamları isə bitkinin bütün kök sistemindəçox xırda,
yaşıl rəngli yumrular əmələ gətirir. Kök yumruları bakteriyaları neytral mühitli (pH-
6,5-7,5), bitki əkilən torpaqlarda 24-26°C temperaturada daha sürətləçoxalırlar.
Kök yumruları bakteriyalarının aşağıdakı növləri torpaqda geniş yayılmışdır:
1) Rhiz.trifoli – üçyarpaq yonca bitkisinin kökündə yaşayır;
2) Rhiz.coponicum – soya bitkisinin kökündə yumrular əmələ gətirir;
3) Rhiz.phaseoli – lobya bitkisinin köklərində yaşayır;
4) Rhiz.meliloti – yonca və xəşənbül bitkisinin kökündə yumrular əmələ gətirir;
5) Rhiz.simplex – xana bitkisində yaşayır;
6) Rhiz.leguminosarum – noxudda yaşayır;
7) Rhiz.lupini – acı paxlada yaşayır;
8) Rhiz.ornithopi – saradel bitki kökündə yaşayır;
9) Rhiz.pschati – iydə bitkisinin kökündə yaşayır.
Bitki
köklərinə
daxil
olmuş
bakteriyalar
paxlalı
simbioz
münasibətdədir.Bitkilər bakteriyaları azotsuz üzvi maddələrlə (şəkərlərlə), su və
mineral duzlarla, bakteriyalar isə bitkiləri atmosferdən fiksə edib, üzvi azotlu
birləşmələrəçevirdiyi maddələrlə təmin edir.Hesablamalar göstərir ki, kök
yumruları bakteriyalarının fəaliyyəti nəticəsində torpağın hər hektar əkin qatı 100
kq-a qədər azotlu üzvi maddələr ala bilir.
Kənd təsərrüfatında torpaqların məhsuldarlığını artırmaq üçün kök yumruları
bakteriyalarından hazırlanmış bakterial gübrə – nitragindən geniş istifadə edilir.
Azotobakterlər torpaqda sərbəst yaşayırlar. Bunlar 1901-ci ildə, Hollandiya
alimi M.B.Beyerinq tərəfindən bağça torpaqlarından ayrılıb, təmiz kultura halında
əldə edilmişdir. Azotobakterin torpaqda yayılmış növləri, bir-birindən morfoloji,
kultural və fizioloji xüsusiyyətləri ilə fərqlənir. Bunların bütün növləri aerobdur.
İnkişaflarının ilk dövrlərində iri, yoğun çöpvari formada olub, hərəkətlidir.
Hüceyrə yaşlandıqdan sonra hərəkətini itirib, üzərləri kapsula iləəhatə olunur.
Bunlar karbon və enercini müxtəlif üzvi birləşmələrdən – şəkərlərdən, spirtlərdən,
üzvi turşulardan alırlar. Bunların inkişafıüçün 28-30°C temperatura, oksigenli
şərait, pH=7,2-8,0, mühitdə kalsium, fosfor duzları, mikroelementlər və normal
rütubət olmalıdır. Azotobakterlərin torpaqda aşağıdakı növləri yayılmışdır:
Azotobacter
chroococeum,
Azot.agile,
Azot.vinelandiv,
Azot.nigericans,
Azot.golophilum.
Clostridium pasterianum-un azot fiksə etməsi.Torpaqda sərbəst yaşayan və
atmosfer azotunu fiksə edən növlərdən biri də 1895-ci ildə S.N.Vinoqradski
tərəfindən təmiz kulturaya çıxarılıb, öyrənilmiş Clostridium pasterianum-dur.
Bunlar çöpvari formaya malikdirlər, uzunluqları 2,5-7,5 mkm-dir. Bu bakteriyalar
qram-müsbət, obliqat anaerobdurlar. Mühitdə pH=5,5-8,0 olduqda onlar 25°C
temperaturada yaxşı inkişaf edirlər.
MÜHAZIRE 4. PATOGEN MİKROORQANİZMLƏR, QİDA
XƏSTƏLİKLƏRİ VƏ ONLARIN MİKROBİOLOJİ ƏSASLARI
Plan
1. İnfeksiyaların mənbələri və yoluxma yolları
2. İmmunitetin növləri
3. Qida xəstəlikləri və onların mikrobioloji əsasları
4. İnfeksion xəstəliklər, qida zəhərlənmələri və helmintozlarin profilaktikasi
5. Bağırsaq infeksiyaları və onların profilaktikası
6. Qida zəhərlənmələri, helmintozlar və onların profilaktikası
7. Qida toksikoinfeksiyaları
8. Şərti-patogen bakteriyaların törətdikləri qida toksiko-infeksiyaları
İnfeksiyaların mənbələri və yoluxma yolları
İnsan, heyvan və bitkilərdə müxtəlif xəstəlik əmələ gətirən mikroorqanizmlərə
patogen və ya xəstəlik törədənlər adı verilir. Patogen mikroorqanizmlər təbiətdə
geniş yayılmışdır ki, bu da onların təkamül prosesində bitki, heyvan və insan
orqanizminə uycunlaşaraq onların hesabına yaşamaq qabiliyyəti qazanması ilə
əlaqədardır.
Mikrobun patogenliyi onun növ əlamətidir. Bununla yanaşı, digər növlərin
ayrı-ayrı ştammları az və ya çox patogen olur. Patogen mikrobun xəstəlik törətmə
qabiliyyətinin dərəcəsinə virulentlik deyilir ki, bu da fərdi əlamətdir. Mikrobun
virulentliyi daimi deyildir. Mikrobun virulentliyi nə qədər yüksək olarsa,
mikroorqanizmi yolux-durmaca bir o qədər az miqdarda mikrob düşməsi kifayət
edir. Xəstə orqanizmdən yenicə ayrılmış patogen mikroblar çox virulent olur.
Mikroorqanizmlərin müxtəlif ştammlarının virulentliyi minimum ölüm dozası
ilə müəyyən edilir. Ən kiçik ölüm dozası məlum heyvanı müəyyən vaxt ərzində
öldürə bilən mikrobun ən az miqdarına deyilir. Yüksək virulentliyə malik
mikroblar və ya onların toksini cüzi miqdarda belə həssas heyvanı öldürür.
Məsələn, siçanlara qarayara çöplərinin virulent ştammlarını daxil etdikdə
(0,0001ml) onlar tezliklə tələf olur.
Dostları ilə paylaş: |