Milli Kitabxana
Yüklə 2,79 Mb. Pdf görüntüsü
|
____________________Milli Kitabxana_____________________ 180
sala bilsəm, yeməyimiz-içməyimiz pis olmaz" - deyə düşünmüş və istədiyinə nail olmuşdu. Bir dəfə onlar qonaqlıqda yanaşı oturmuşdular. Kosaoğlu kirvə olduğu bu evdə heç kesi saymır, tez-tez sağlıq deyir, əlindəki bədəni yuxarı qaldırıb məclisdəkilərə meydan oxuyurdu. Əsədov gözaltı onu süzürdü. Gecə yarıya yaxın Kosaoğlu lap qızışdı. Pencəyini soyunub köynəyinin qolunu çirmədi. Əsədovun gözü onun sol biləyinə sataşdı. Əvvəlcə bu güllə yarasına əhəmiyyət vermədi. Ancaq evə qayıdandan sonra onnn beynində çox qəribə bir fikir doğdu. "Bəlkə baş tutdu" - deyə fikirləşdi. Bir neçə gündən sonra o, Kosaoğlunu yanına çağırtdırdı. Kabinetin qapı və pəncərəsini örtüb qaşqabağını salladı. Kosaoğlu ilə üzbəüz oturub gözünü onun gozünə zillədi. Sükut xeyli çəkdi. Kosaoğlu bir qədər narahat olsa da, özünü sındırmadı. - Ə, pişik kimi marıtdayıb üzümə niyə baxırsan? Məni yeməyəcəksən ha? Əsodov halını pozmadan, yavaşca dilləndi: - Köynəyinin qolunu aç. Kosaoğlunun bədəninə üşütmə düşdü. Bu hal prokurorun gözündən yayınmadı. O, təmkinlə sualını təkrar edəndə Kosaoğlu özünü sakit göstərməyo çalışaraq ayağa durdu: - Get
özünə iş tap, bala, mənim sənnən oynamağa vaxtım yoxdur. Onun bu cür soyuqqanlı cavab verməsi Əsədovu çaşdırdısa da, oyunu davam etdirməyi lazım bildi. Qapıya yaxınlaşan Kosaoğlunun üstünə qışqırdı: - Dayan, sən dustaqsan! Kosaoğlu geri döndü. Osodov sosini alçaltdı: - Əyləş.
Kosaoğlu itaət etdi. Pn)kuror papiros yandırdı. - Qolunu aç. - Axı niyə? - Sonra bilərsən. Kosaoğlu astaca köynəyinin düyməlarini açdı. Əsodov onun bar-raaqlarmı titrədiyini gördü. - Tuapsedə yaralanınışam. - Bilirəm. Özü do rayonumuzdakı qospitalda yatıbsan. Xəstəxana- ya gəlınəzdən əvvəi gecə cvinize də gedibsən. ^a 180 ıs<
- Bunları sən hardan büİrsən? Əsodov Kosaoğlunun sifətinə baxıb acı-acı gülümsədi. ____________________Milli Kitabxana_____________________ 181
- Köynəyinin qolunu aşağı sala bilərsən. Kosaoğlunnn gözünə qaranlıq çökdü. Başı hərləndi. Amma özünü tez toxtatdı. Əsədov stolun siyirməsindən bir kağız çıxardıb oxudu və astadan: - Fakt yoxlanılıb, bizə hər şey məlumdur, - dedi. Kosaoğlunun rəngi ölü rəngi kimi saraldı. Əsədov gördü ki, o, stuldan qalxmaq istəyir, amma dizlərində taqət yoxdur. Kosaoğlu ancaq bunu deyə bildi: - İgid basdığını kəsməz, Əsədov. Əsədov dərindən nəfəs alıb gülümsündü... O gündən onlar dost oldular. İndi Kosaoğlu maşında oturub hirsli-hirsli prokurora baxırdı. İclasdan sonra o, Əsədovun qoluna girib "gedək evə, - demişdi, - bir əmliyim də var. Xeyli vaxtdır kabab yemirik". Prokuror razı olmamışdı. İş belə olanda Kosaoğlu maşını qapıdan sürdürmüşdü. Kazım bir dəqiqədə əmliyin ayaqlarını bağlayıb maşına qoymuşdu. - Bizim
evdə yemədik, sizdə yeyərik, - deyə Kosaoğlu izah etmişdi. O, Kazımı da özü ilə aparırdı ki, orda lazım olar. Kazım büzüşüb maşının küncünə qısılmışdı. Bu saat onun gözünə heç nə görünmürdü. Dərd onu aparmışdı. Neçə il idi ki, kənddə əməlli-başlı dolanırdı. Altında at, hara istəsə gedir, kimi istəsə çağırıb işə göndərirdi. O hər səhər kənd arası ilə at çapıb idarəyə gedəndə, yaxud da çöldən evə qayıdanda elə bilirdi ki, dünya ayağının altındadır. ...Kazım fikirləşdikcə gözünün qabağında Zeynəb dayanırdı. "Bütün işlərin kökü ondadır. Suyu bulandıran odur. O olmasa, bəlkə heç İmranın da arası mənimlə dəyməzdi. Pambığın da üstü açılmazdı. Briqadirlikdən də çıxarılmazdım. Qız ola-ola gör mənim başıma nə oyun açır! Yaxşı, Zeynəb, borc olsun. Mən bu qisası yerdə qoysam, kişi deyiləm". Şoferin yanında çəpəki oturan prokuror sükutdan darıxaraq geri döndü. - Ay
Kosaoğlu, bir az siyasətlə iş görmək lazımdır. Belə getsə, özünü də, məni də biabır elərsən! A kişi, niyə hər şeyi ümumi iclasa qoyursan ki, onlar da sənin əleyhinə qərar çıxardırlar?! İndi nə qayıracaqsan? - Ə, işində ol, elə qərarları çox görmüşəm. Nə qərarbazlıqdır! Qərar mənəm. Onlara bir toy tutacam ki!.. ____________________Milli Kitabxana_____________________ 182
- Bugünkü kimimi? Kosaoğlu bir az tutuldu. - Yox, bu gün səhv elədim. - Əlbəttə, - deyə prokuror davam etdi: - Gərək hər şeyi maddəyə salasan. Bir akt, üç-dörd adamın da qolu. Sən bunları düzəlt mənə ver, sonrası ilə işin olmasm. Yoxsa məsələ səs-küyə düşüb raykomdakıların qulağına çatar. Onda nə sən bir iş görə bilərsən, nə də mən. Amma əl altdan üç-dörd adamı yola salsan, camaatın da gözü qorxar. - Elədir, - deyə Kosaoğlu mızıldandı. - Onları bir-bir dənləmək lazımdır. O yanında dinməz-söyləməz oturan Kazımı dürtmələdi. - Ə, sənə nə olub? - Nə olacaq, - Kazım incik halda dilləndi, - yeri əkdirdin, dara düşəndə də yıxdın mənim üstümə. İndi tutub basacaqlar dama. - Ə, mən ölməmişəm ha! Dalında dağ kimi durmuşam. Lap qırx arşın quyunun dibinə də düşsən, çəkib çıxardaram. Vay o gündən ki, mənim işim dara düşə, onda sən məndən qabaq gedəcəksən. Başa düşdünmü, ay səfeh! Kazım bir az ürəkləndi. Xeyli sükutdan sonra prokuror geri döndü: - O
qız kimdir? - Hansı qız? - Zeynəbdir, nədir, onun əri-zadı varmı? - Yox,
a kişi, nə ər? Yetim qızdır. Deyəsən ağranoma şırvanır. - Onda işiniz düzələr ki. Bu söhbət Kazımın yadına yenə Zeynəbi saldı. Birdən onun beynində qəribə bir fikir əmələ gəldi. Kazımın gözləri parıldadı. - Onun öhdəsindən yaxşı gələrəm, amma Qurban qağamdan qorxuram. - Ə, mən sənin əlini-ayağını tutmuşam? Nə bacarırsan elə, istəyirsən lap qolundan yapış, apar evinə. Bizim də qulağımız dincəlsin. - Razı olmur. - Razı sal. - Nə təhər? - Bunun təhəri yoxdur ki. Gecənin birində kəs qabağını, əlini-ayağını sarı, apar evə. Ondan sonra ha çığırsın, barayına kim çatacaq? "Ağıllı sözdür, - deyə Kazım düşündü, - aparacam evə. Üç-dörd gün saxlayacam. Sonra da dalına bir təpik vurub qovacam. Qoy biabır
Yüklə 2,79 Mb. Dostları ilə paylaş:
|