Rusiya ağalığı dövründə Rusiyanın və Rusiya vasitəsilə Qərbin
yeni - demokratik dövlət quruculuğu ənənələri ilə - parlament
mədəniyyəti ilə yaxından tanış ola bilmişdi. Azərbaycan
ziyalılarının mühüm bir hissəsi, о cümlədən Ə.Topçubaşov,
İ.Ziyadxanov, F.Xoyski, X.Xasməmmədov, M.Y.Cəfərov
(M.Şahtaxtinski isə həm Sarbonna, həm də Leypsiq universitet
lərində fəlsəfə üzrə təhsil almışdı) peşəkar hüquqşünaslar
Rusiyanın Dövlət dumalarında zəngin parlamentçilik təcrübəsi
qazanmışdılar. Onlar Rusiya mütləqiyyətindən tamamilə fərq
lənən, bütün hüquq və azadlıqların hökmran olduğu ən demok
ratik respublika sistemi yaratmağa hazır idilər. Azərbaycan
Xalq Cümhuriyyəti xadimlərinin demokratik dövlət yaratmaq
ideyaları onların hələ Rusiya Dövlət dumalarında fəaliyyət
göstərdikləri dövrdə formalaşmışdı. Buna görə də Azərbaycan
Xalq Cümhuriyyətinin parlamentli respublika kimi formalaş
ması tarixi reallıqdan doğurdu. Çarizmin devrilməsindən
sonrakı hadisələrin real inkişafı da işi buna doğru aparırdı (58,
№ 6, s. 94-95).
“Dirilik” dərgisində, millətin elmi tərifini verən “Milli dirilik”
başlıqlı silsilə məqalələrində millətin din birliyinə deyil, dil və
kültür birliyinə dayandığını, müsəlmanlığın milləti deyil, dini bir
camia olan ümməti ifadə etdiyini əsaslı bir surətdə izah edən
M.Ə.Rəsulzadə, milliyyəti təşkil edən amilləri bir-bir təhlil
etməkdədir. Milliyyətin dar və birtərəfli tərifi yerinə, Azərbaycan
türklərinin, Rusiya İmperatorluğu daxilində hakim və işğalçı
milliyyətlə heç bir münasibəti olmayan ayrı və müstəqil milli bir
mövcudiyyət olduğunu izah edən M.Ə.Rəsulzadə “Açıq söz”
qəzetini belə bir milli məfkurənin orqanı olmaq üzrə nəşrə
başlamışdır. Milliyyət fikrinə əsaslı surətdə bağlı olan “Açıq söz”
hələ ilk nüsxəsində M.Ə.Rəsulzadənin imzasını daşıyan ideoloji
məqaləsini bu sözlərlə bitirirdi: “Ayrı-ayrı milliyyətlər, bir millət
olaraq yaşaya bilmək üçün, hər şeydən əvvəl özlərini bilməli,
müəyyən fikir və əməllər ətrafında birləşərək böyük bir məfku
rəyə sahib olmalıdırlar” (117, s. 9). M.Ə.Rəsulzadənin həmin
137
dövrdəki qənaətləri təsdiqləyir ki, azərbaycanlıların milli mənlik
şüurunun ümummüsəlman və ümumtürk şüurundan ayrılması
prosesi artıq qarşısıalınmaz xarakter almışdı. Tədqiqatçı A.Bala-
yevə görə, “şübhəsiz ki, həmin dövrdə azərbaycanlıların milli
identikliyinin yetkinlik dərəcəsi, onun xalq kütlələri arasında
yayılma miqyası barədə mübahisə etmək olar. Lakin onun
mövcudluğu artıq inkarolunmaz fakt idi” (15, s. 59).
Azərbaycan milli dövlətinin yaradılması layihəsinin bitkin
və ardıcıl konseptual sistemini işləyib hazırlanması və bu
ideyanın praktikada reallaşması uğrunda mübarizə M.Ə.Rəsul-
zadənin sonrakı siyasi fəaliyyətinin əsas məzmununu təşkil
etmişdir (15, s. 67). Dünyəvilik ideyalarının ardıcıl tərəfdarı
olmuş M.Ə.Rəsulzadə dini ayinlərin yerinə yetirilməsi istisna
olmaqla, ictimai həyatın bütün digər sahələrində ruhanilərin
fəaliyyətinin tamamilə dayandırılması və yaxud, ən azı, maksi
mum məhdudlaşdırılmasını təklif edirdi. Bu mənada onun
“Müsavat”ın I qurultayındakı çıxışı çox səciyyəvidir. Həmin
nitqində o, qətiyyətlə bildirirdi: “Məscidə daxil olan şəxs
siyasəti, partiyanı, ideyanı unutmalı və ancaq Allaha dua
etməlidir. Ümumiyyətlə, ruhanilər siyasətlə məşğul olmamalı
və siyasi mübarizədə məscid bitərəf qalmalıdır” (156, f.894,
s.10). M.Ə.Rəsulzadənin təkidi ilə partiya proqramına əlavə
olunmuş xüsusi bənd bənddə deyilirdi ki “hökumət din və
məzhəblərdən heç birini digərlərindən üstün tutub, onu himayə
və mühafizə edə bilməz”. Bununla da, sonradan Azərbaycan
Cümhuriyyətində həyata keçirilmiş dinin dövlətdən ayrılması
prinsipinin əsası qoyulmuş oldu. Qurultayın yekunları göstərir
ki, əsas müddəaları M.Ə.Rəsulzadə tərəfindən işlənib hazır
lanmış azərbaycançılıq konsepsiyası rəsmi şəkildə “Müsavat”ın
siyasi doktrinası qismində təsdiqlənmiş oldu. Bütövlükdə isə,
“Müsavat” partiyasının proqramı “Şərqdəki milli qurtuluş
ideyaları ilə Qərbin kültür və demokratik cərəyanlarının təbii
sintezindən ibarət idi” (15, s. 79-80).
138
Dünyəvilik (sekulyarizm) ideyaları M.Ə.Rəsulzadənin
siyasi baxışlar sistemində mühüm yer tuturdu. O, “bütün
müsəlman ölkələrində milli özünüdərkin oyanışı prosesini
gücləndirməyi” təklif edirdi, “çünki hər bir tərəqqinin ilkin
mənbəyi, eləcə də milli istiqlalın təməli yalnız dərk olunmuş
milli “Mən”in mövcudluğudur” (76, s. 41). Sonralar “Pantu-
ranizm haqqında” əsərində isə açıq şəkildə bəyan edirdi ki,
islam dini müsəlman xalqlarının milli şüurunun oyanmasına
maneçilik törədərək, onların tərəqqisini ləngidir. Bununla da,
islam həmin xalqların müasir millətlərə çevrilməsinə mane
olur. O, vurğulayırdı ki, “milli özünüdərkin oyanmasına mane
olmaq - xalqların öz müstəqil dövlətlərini yaratmasını
əngəlləmək deməkdir” (15, s. 167). Cümhuriyyətə qədərki
dövrdə Azərbaycan topluluğundakı üç əsas fikir cərəyanından
bəhs edərək M.Ə.Rəsulzadə yazır ki, bunlardan biri, dini
düşüncədən irəli gələrək milliyyət fikrinə xor baxan islami
ittihadçılıqdır. Buna müqabil, yenə milliyyət ayrılığını rədd
edən kosmopolit bir fikir cərəyanı - sosializm vardı. Biri sağçı,
digəri solçu olan hər iki kosmopolit cərəyana Azərbaycan
çərçivəsi daxilində qalmaq çox dar gəlirdi. Azərbaycan məf
humu onları təmin etmirdi. Onlar üçün ya “Rusiyada müsəl
manlıq”, ya da “Rusiyada sosializm” vardı. Milli olmayan bu
cərəyanların arasında milli Azərbaycan milliyyətçiliyi mərkəzi
bir mövqedə dururdu. Tarix və kültür anlayışında türkçü olan
bu milliyyətçi zümrənin hədəfi, siyasi sahədə Azərbaycan
muxtariyyət və istiqlalı idi (134, s. 3). Azərbaycan türk
özəlliyinin formulunu verən və Rusiya hakimiyyətindəki türk
elləri üçün milli-məhəlli avtonomiyalar halında öz müqəddərat
larını müstəqil idarəetmə tələbini irəli sürən bütün fəal qüvvə
lər “Müsavat” Xalq Firqəsi ətrafında birləşmişdilər. 1917-ci
ildə təşəkkül edən “Türk Ədəmi Mərkəziyyət Firqəsi” ilə
birləşən “Müsavat” partiyasının Bakıda toplanan ilk konqresi
sadəcə Azərbaycan tarixində deyil, Rusiya məhkumu bütün
türk ellərinin yaxın tarixində də mühüm bir hadisə olmuşdu.
139
Dostları ilə paylaş: |