81
Unun zülali maddələrinə, karbohidrogenlərinə və lipidlərinə inkişaf edən
mikroorqanizmlər, xüsusilə də kif göbələkləri olan mikromisetlər güclü təsir
göstərir. Bəzi kif göbələkləri, məsələn, Aspergillus niger müəyyən şəraitdə və
qlükooksidaza fermentinin katalitik təsiri ilə qlükozanı tamamilə qlükon turşusuna
çevirir.
Mikroorqanizmlər inkişaf prosesində unun şəkərlərindən istifadə edirlər.
Oksigen kifayət qədər olduqda onlardan stearin turşusu əmələ gəlir ( bu
reaksiyanın getməsi üçün hər 5 q /mol şəkər üçün 3953 kC. enerji lazımdır):
5C
6
H
12
O
6
+ 19O
2
→ C
18
H
36
O
32
+ 12CO
2
+ 12H
2
O.
Qlükoza Stearin
turşusu
Epifit mikroflora (başqa bitki üzərində yaşayan, lakin parazit olmayan
bitkilər) unun öz-özünə qızışmasının və xarab olmasının qarşısını alır. Unun istilik
keçiriciliyinə görə tənəffüs zamanı ayrılan istilik tutulur və unun temperaturu
tədricən artır. Unun öz-özünə qızışması onda yaşayan mikrofloranın aktiv həyat
fəaliyyəti nəticəsində baş verir. Bu proses adətən unun topalanması, onun
kiflənməsi və xoşagəlməz üfunətli qoxunun meydana çıxması ilə müşahidə olunur.
Öz-özünə qızışma prosesləri unun nəmliyi 15,5 %-dən yuxarı olduqda baş verir.
Unun nəmliyinin və temperaturunun yüksəlməsi unda kif göbələklərinin və
bakteriyaların inkişafı üçün əlverişli şərait yaradır, bu da oksidləşmə proseslərinin
intensivləşməsinə gətirib çıxarır. Un hissəcikləri arasında hava qatlarının çox
olması burada kif göbələklərinin inkişafına səbəb olur.
Kiflənmə unun dadını ( o, turşuyur), qoxusunu (o, üfunətli olur) pisləşdirir,
ümumi turşuluğu artırır. Mikroorqanizmlərin intensiv həyat fəaliyyəti onun
turşumasına - unda özünəməxsus turş dadın və qoxunun yaranmasına səbəb olur.
Unun turşuması — süd turşusu bakteriyalarının çoxalması, unun şəkərlərinin
qıcqıraraq turşu əmələ gətirməsinin nəticəsidir.
82
Unun acılaşması — yağların oksigenin iştirakı ilə oksidləşməsi prosesi olub,
qismən kimyəvi, bəzi bakteriyaların və kif göbələklərinin lipolitik fermentlərinin
təsiri ilə yağların hidrolizinin nəticəsi olub, qismən biokimyəvi prosesdir. Bu
proses unda nişasta parçalayan və turşu əmələ gətirən bakteriyaların fəaliyyəti ilə
müşahidə olunur. Nişastaya təsiri zamanı nişasta parçalayan bakteriyaların
parçalanma məhsulları şəkərlərdir, turşu əmələ gətirən bakteriyaların parçalanma
məhsulları isə bu şəkərlərdən yaranan üzvi turşulardır. Nişasta parçalayan
mikroorqanizmlərin inkişafına sərf olunması nəticəsində unda nişastanın miqdarı
azalır.
Kiflənmə prosesinin güclü inkişaf etməsi zamanı üfunətli qoxu hazır
məhsulda qalır. Buna görə də belə un emal üçün yararsızdır.
Turş qoxunun yaranması uçucu üzvi turşuların yaranması ilə izah olunur.
Belə unun ələnməsi zamanı turşuların bir hissəsi uçub gedir və qoxu nisbətən az
hiss olunur.
Saxlanma zamanı unun bərkiməsi və yapıxması mümkündür. Unun
bərkiməsi onun öz çəkisinin təsiri altında baş verir, lakin bu hadisə onun
səpələnmə xassəsinə təsir göstərmir.
Unun yapıxması — onun əlverişsiz şəraitdə saxlanması səbəbindən un
kütləsinin bərkiməsidir. Yapıxma nəticəsində unun səpələnmə xassəsi kəskin azalır
və topalar (monolitlər) əmələ gələ bilir. Onun yapıxmaması üçün onun
yumşaldılmasını təmin etmək lazımdır.
Qida mikromisetləri çoxlu sayda mikoloji toksinlər yaratmaq qabiliyyətinə
malikdir, onlardan bəziləri kanserogendir. Buğdada və onun emal məhsullarında —
unda, yarımada və çörəkdə aşkar edilmiş aflatoksinlər daha böyük təhlükəyə
malikdir.
Aflatoksin B
1
ən aktiv kanserogen maddədir. Onlar dənin periferik
hissələrində cəmləşirlər, buna görə də əla sort unda onların miqdarı azdır. Xəmirin
hazırlanması və bişirilməsi prosesində aflatoksinlərinmiqdarı xeyli azalır.
5.4.3. Nəmliyi az olan unun saxlanması zamanı gedən proseslər.
83
Nəmliyi 13,5 % olan unun saxlanması zamanı da onda müxtəlif oksidləşmə
prosesləri gedir, onlar yetişmə prosesi qurtardıqdan sonra unun çörəkbişirmə
xüsusiyyətlərini tədricən pisləşdirirlər.
Quru unda proseslər yavaş gedir. Buna baxmayaraq unun turşuluğu yenə də
artır, lakin turş dad hələ hiss olunmur. Yağların hidrolizi zamanı əmələ gələn yağ
turşuları suda həll olmur, lakin üzvi həlledicilərdə həll olurlar. Temperaturun
yüksəlməsi unda arzuolunmaz prosesləri tezləşdirir.
Nəmliyi 14,5 %-ə qədər olan normal buğdadan alınmış un 15-20 ºC
temperaturda öz ilkin keyfiyyətini heç bir korlanma əlamətləri olmadan (acılaşma
turşuma) 8 ay ərzində saxlaya bilər.
Öz-özünə qızışmış və ya cücərmiş və don vurmuş qatışıqları olan buğda
partiyasından emal edilmiş un saxlanma zamanı az davamlıdır: o, iki dəfə tez xarab
olmağa başlayır.
Hava oksigeninin daxil olması unun korlanmasını tezləşdirir. Yüksək
sortlardan ibarət olan un, tərkibində yağ az olsa da oboynı una nisbətən tez acılaşır.
Bu onunla əlaqədardır ki, belə unda antioksidləşdiricilərə malik rüşeym toxuması
çoxdur.
Çörək zavodlarının anbarlarında (həm taralı, həm də tarasız) un 15 sutkaya
qədər saxlanılır (adətən, 7 sutka). Bu müddət ərzində unun çörəkbişirmə
xüsusiyyətlərinin pisləşməsinə və unun korlanmasına səbəb oolan proseslər inkişaf
etməyə macal tapmır. Buna baxmayaraq havanın parametrlərində kənaraçıxmalar
olan anbarlarda unun saxlanması zamanı, xüsusilə də unun nəmliyi və havanın
temperaturu yüksək olduqda onun vəziyyətinə nəzarət etmək lazımdır.
5.5. Duzun saxlanması və onun istehsala hazırlanması.
Aşağı gücə malik çörəkbişirmə müəssisələrinə duz kisələrdə daxil olur və
ayrıca otaqlarda təpəcik şəklində yığılır və ya qutularda saxlanılır. Hiqroskopik
olduğuna görə onu başqa məhsullarla birlikdə saxlamaq olmaz. Duzu xəmirə
Dostları ilə paylaş: |