(məsələn, faşizm, ilhaqçı, qəsbkar və s.) isə bu tərəqqini
ləngidən, insanlara bədbəxtlik gətirən normalar, qaydalar
məcmusudur.
Real həyatda hüquq dövlət tərəfindən formalaşdırılan,
yəni zəruri şəkildə müəyyən sənədlərdə təsbit olunan,
dövlətin gücü ilə yerinə yetirilməsi təmin edilən qaydalar
şəklində təzahür edir. Bu qaydalar insanın davranış azadlığını
və onun sosial fərd kimi mövcud olmasını şərtləndirən bir sıra
amilləri
müəj^ən
edir.
Hüquq
dövlət
tərəfindən
pozitivləşdirildikdə bir-biri ilə qarşılıqlı əlaqəyə malik, bütöv
qaydalar sistemi kimi çıxış edir. Bu qaydalar cəmiyyət və
dövlət həyatının hər bir sahəsinə təsir edir. Ai- lədaxili
münasibətlərdən tutmuş, dövlət orqanlannm qarşılıqlı
münasibətlərinə qədər ən müxtəlif məsələlərə toxunan hüquq,
təbii ki, mürəkkəbləşir və bir növ ixtisaslaşır.
Hüquq sisteminin vahidi hüquq normasıdır. Hüquq
normaları hüququn təsbiti forması olan normativ aktlarda
cəmlənir və bunun da nəticəsində qanunvericilik sistemi
əmələ gəlir. Aid olduğu məsələnin xüsusiyyətləri hüquq
normasına və normativ aktlara da keçir. Hüquq normaları
özünün quruluşuna, reallıqda hərəkətinə (hüquqi qüvvəsinə),
məzmununa görə bir-birindən kəskin fərqlənir. Nəticədə
hüququn ayn-ayrı münasibətlər üzrə «ixtisaslaşması» ortaya
çıxır, son nəticədə isə qanunvericilik sisteminin üfüqi
münasibətləri yaranır. Yəni normalar bir-birindən əlaqələrinə
görə nisbətən təcrid olunur, qruplaşır. Məsələn, ixtisaslaşma
nəticəsində konstitusiya hüquq norması mülki hüquq
normasından daha çox, inzibati hüquq normasına yaxın olur,
baxmayaraq ki, bir sistemə daxil olduqlarından onların
arasında ümumi əlaqələr də mövcuddur. Hüquq normalarının
bu cür müxtəlif münasibətlər üzrə qruplaşması hüquq sahəsini
yaradır. Məlum olduğu ki
— 19 —
mi, hüquq sahəsi özünün predmetinə, yəni nizamladığı
münasibətlərə görə digər sahələrdən fərqlənir. Eyni zamanda
hər bir sahənin özünün tənzimləmə metodu olur. Hüquqi
nizamasalma metodu aşağıdakıları ehtiva edir:
1)
münasibətdə olan subyektlərin hüquqi statusu;
2)
hüquq və azadlıqların təsbiti qaydası;
3)
pozulmuş hüquqların müdafiə üsullurı;
4)
hüquqi
instrumentariya,
yəni
normaların
və
münasibətlərin qurulmasında istifadə olunan hüquqi
konstruksiyalar. Bütün bunlar hüquq sahəsinin müstəqilliyini
şərtləndirir.
Konstitusiya hüququ da müəyyən predmetə və metoda
malikdir. Bir hüquq sahəsi kimi konstitusiya hüququ
şəxsiyyətin, dövlətin və cəmiyyətin qarşılıqlı əlaqələrini
tənzimləyir. Lakin bu ümumi göstərişdir. Bir qədər də
dəqiqləşdirsək, konstitusiya hüququ
müxtəlif qrup
münasibətləri tənzimləyir. Bunlara:
-
cəmiyyətin və dövlətin sosial əsasları;
-
dövlətin iqtisadi əsasları;
-
dövlət və cəmiyyətdə baş verən əsas siyasi-hüquqi
proseslər;
-
bəzi mənəvi ideoloji münasibətlər (din, təhsil və s.)
aiddir.
Bu münasibətlərin özləri də daha kiçik və dəqiq ya-
nmqruplara bölünür. Bütün bu münasibətlərdə dövlət və
dövlət orqanları, şəxsiyyət və onun sosial birlikləri (siyasi
partiyalar, qeyri-hökumət təşkilatları və s.), cəmiyyət iştirak
edir. Konstitusiya hüququnda bu münasibətlər aşağıdakı
aspektdən nizamlanır:
1)
dövlətin təşkili əsasları - əsas dövlət orqanları və
onlann təşkili, hakimiyyətin təşkili prinsipləri;
— 20 —
2)
şəxsiyyətin hüquqi stausunun əsasları - insanın ən əsas
və mühüm hüquqları və vəzifələri;
3)
yerli özünüidarəetmə - eəmiyyətin özünütəşkilatlan-
dırmasmm əsasları;
4)
xalq hakimiyyəti - cəmiyyət və dövlət arasında
münasibətlər.
Qeyd etmək lazımdır ki, konstitusiya hüququ bu
münasibətləri bütünlüklə, tam təfsilatı ilə, xırdalıqlarına
qədər nizamlamır. O, cəmiyyət, dövlət və şəxsiyyət üçün
xüsusilə vacib olan münasibətlərin ən əsas tərəfini, özəyini
tənzimləyir, yerdə qalan digər bütün münasibətlərin
tənzimlənməsini isə başqa hüquq sahələrinin öhdəsinə
buraxır. Bu da yalnız konstitusiya hüququna xas olan əsas
xüsusiyyətdir. Konstitusiya hüququ ən vacib münasibətlərin
əsasını tənzimləyir. Odur ki, konstitusiya hüquq
münasibətləri digər münasibətlərdən özünün bilavasitə hər
hansı həyat sferasına aidiyyəti ilə deyil, çəkisi, əhəmiyyəti ilə
fərqlənir. Belə ki, mülkiyyət iqtisadi sferaya, seçki hüququ və
prosesi isə siyasi-hakimiyyət sferasına aiddir. Bunları
konstitusiya hüququnda birləşdirən onlann baza (təməl)
institut, əsas kateqoriya olmasıdır. Mülkiyyət iqtisadi sferanın
və mülki hüququn özəyini təşkil edir. Seçki hüququ isə
bilavasitə konstitusiya hüququnun və hakimiyyətin
formalaşdınimasmm rişəsini, özəyini təşkil edir. Konstitusiya
hüquq münasibətləri təsisatlandırıcı-təşkilati xarakterlidir.
Bütün digər hüquqi kateqoriya və anlayışlar məhz
konstitusiyadakı
konstruksiyaya
uyğun
gəlməlidir.
Münasibətlərin bu cür vacibliyi konstitusiya hüququ
sahəsinin metodunun da məhz əsas etibarilə imperativ metod
olmasına səbəb olmuşdur. Bu münasibətlər bütün cəmiyyətin
və dövlətin mənafeyinə aiddir. Bu münasibətlər şəxsiyyətin
dövlətə münasibətdə yerini müəyyən etdiyindən,
— 21 —
Dostları ilə paylaş: |