63
məsdər şəkilçisi ilə bağlı olduğunu qeyd edirlər. «Bizcə, bir tərəfdən,
həmin şəkilçinin ancaq fel köklərinə bitişməsi, digər tərəfdən – yenə
həmin şəkilçinin tam forması olan -maq, -mək şəkilçisinin isim əmələ
gətirməsi, ismə yaxınlaşması -ma, -mənin -maq, -məklə bir mənşədən
olduğunu təsdiq etməyə əsas verir» [1. S. 104]. S. Cəfərov da bu
şəkilçinin -maq
2
məsdər şəkilçisindən törənib dilimizdə atributiv və
substantiv isimlər əmələ gətirdiyini qeyd edir [2. S. 181]. M. Erginin
fikrincə, bütün fel köklərinə artırıla bilən -ma, -me şəkilçilərinin əsas
funksiyası iş isimləri yaratmaqdır [3. S. 186]: okuma, gelme, yazma və s.
R. Rüstəmov isə bu şəkilçinin hal-vəziyyət, əşya, keyfiyyət, münasibət
bildirdiyini, bununla yanaşı, konkret isimlər düzəltdiyini qeyd edir
[4. S. 23]. Türk dilində xəfif məsdərin şəkilçisi olan bu şəkilçi qoşulduğu
fellərə isim xüsusiyyəti qazandırır. Ən çox terminyaratmada istifadə
olunan bu şəkilçinin digər bir xüsusiyyəti isə qəlibləşən, əşya adı bildirən
sözlər düzəltməkdir. Hərəkət və proses adı bildirən birinci qrup
isimlərdən fərqli olaraq dondurma, kavurma, dolma kimi sözlər felə aid
xüsusiyyətini tamamilə itirərək qəlibləşmiş ismə çevrilmişdir. Hind-
Avropa dillərindəki -tion, -ung şəkilçilərinin qarşılığı kimi -ma
2
şəkilçisi
həm də mücərrəd anlayışları ifadə etmə xüsusiyyətinə malikdir.
Türk dilinin ərəb-fars mənşəli hərəkət adlarından, fail və
məfullardan təmizlənməsində (süküt düşme, murur geçme, kıraat
okuma,
muhafaza
koruma,
naliş
inleme,
nevaziş
okşama,
ihraç
çıkarma,
tediye
ödeme,
istikbal
karşılama,
temadi
uzama,
müzayede
artırma) aktiv rol oynamış bu şəkilçi terminlərin
türkləşməsində də əsas vasitələrdən biridir: tarh – çıkarma, mizan
sağlama,
teşri
yasama,
icra
yürütme,
tehammür
mayalanma,
tasfiye
arıtma,
temeyyu –
sıvılaşma,
tahkik –
gerçekleme,
tekanuz –
çelişme və s.
Sifət yaratma xüsusiyyətinə malik olan -ma
2
şəkilçinin yaratdığı
isimlərin əksəriyyətində də sifətlik xüsusiyyəti hiss olunmaqdadır.
Görünür, ilk yaranarkən sifət şəklində olan bu sözlər tədricən qəlibləşib
isimləşmişdir. Xüsusilə yeməklə bağlı sözlər bu qəbildəndir: dolma,
şekerleme, sarma, ezme, akıtma, tarama, bulama, katlama, kaplama,
pastırma, dürme, tarama, söğürme, çevirme, haşlama.
-ma
2
şəkilçisinin sözyaratma funksiyalarından biri də fellərə
qoşularaq əşya adı bildirən isimlər yaratmaqdır. Bu sözlər hərəkət adı
bildirən isimlərlə omonim xarakter daşıyır: asma, burma, sıtma, inme,
saçma,
donanma,
yarma,
kazma,
döşeme,
çizme və s.
64
Azərbaycan dilində də bu şəkilçi proses, hal-vəziyyət ifadə edən
isimlərin yaranmasında olduqca işləkdir: uydurma, döşəmə, gəlmə,
qızdırma, vuruşma, suvarma və s. Qeyd etdiyimiz məna çalarını ifadə
etməsi şəkilçinin termin yaratmadakı rolunu daha da artırır. «Bu
şəkilçidən terminlərin yaranmasında daha çox istifadə olunmasının əsas
səbəbi də elmdə hərəkət və proseslə bağlı anlayışların daha zəngin ol-
masıdır» [5. S. 61]. Ayrı-ayrı prosesləri ifadə edən bu şəkilçi geniş
sözyaratma qabiliyyətinə malikdir: görmə, durulma, sorulma, süzülmə,
maqnitlənmə,
aşqarlama,
şüalanma,
süzmə və s.
Terminyaratma zamanı bu şəkilçi nəinki sadə, həm də düzəltmə
fellərə artırılır. Ən çox -laş
2
, -lan
2
, -dır
4
şəkilçilərindən sonra artırılan
-ma
2
şəkilçisi düzəltmə fellərin ifadə etdiyi hərəkəti adlandırmaq
vəzifəsini yerinə yetirir: əhəngləşmə, durulaşdırma, qatılaşdırma,
fırlanma, sızlaşma və s. Həm alınma, həm də milli sözlərə qoşulan bu
şəkilçi nümunələrdən göründüyü kimi onları məsdərləşdirir, yəni felə
isim xüsusiyyəti qazandırır və tədricən onlar isimlik qazanır. Ancaq bu
şəkilçinin yaratdığı yeni sözlər arasında müasir dildə əşya adı bildirən
sözlər əksəriyyət təşkil edir: çəkmə, süzmə, qovurma, döşəmə. Təsirli və
təsirsiz fellərə qoşularaq proses ifadə edən şəkilçi vasitəsilə yaranan
isimləri 2 qismə bölmək mümkündür: a) prosesin gedişini ifadə edənlər
(becərilmə, anlama, qidalanma, baltalama, doydurma, buxarlanma);
b) prosesin nəticəsini və ya bitmiş bir prosesi ifadə edənlər (vurma,
sınma, toqquşma, aldatma).
Türkmən dilində də isim yaratma xüsusiyyətinə malik olan -ma
2
şəkilçisi digər oğuz qrupu türk dillərində olduğu kimi hərəkət, proses adı
bildirən sözlər yaradır. Sadə və düzəltmə fel köklərinə artırılan bu şəkilçi
həm alınma, həm də milli sözlərdən yeni isimlər yaradır.
Terminyaratmada da aktiv olan bu şəkilçi Azərbaycan dilində olduğu
kimi, -la
2
, -lan
2
, -laş
2
, -dır
4
, -t, -n şəkilçilərindən sonra gələrək fellərin
ifadə etdiyi hərəkəti, o hərəkətin baş verdiyi prosesi adlandıran isimlər
əmələ gətirir: dolandyrma ‘idarəetmə’, optimallaşdyrma, iymitlendirme
‘bəsləmə’, aỳyrma ‘dövrəaçma’, qozqanma ‘tərpənmə’, ırqıldama
‘titrəmə’, eyülma ‘pozulma’, şemallatma ‘ventilyasiya’, dikeltme ‘bərpa’,
denaqramlaşma ‘müvazinətləşdirmə’,
eglenme ‘ləngimə’,
deneşdirme
‘müqayisə’, qışarma ‘meyiletmə’ və s.