67
bildirən sözlərin düzəldilməsində istifadə olunur: kalıcı, ivdirici, iletici,
inceltici, oyalayıcı, görücü, okuyucu, düşündürücü, artırıcı, bağlayıcı,
ayırtıcı və s.
Bu şəkilçi əski türkçədə -gçı
2
/ -guçı
2
şəklində olmuşdu. -g, -gu,
-gü + -çı, -çi birləşməsindən yaranan şəkilçi g-nin düşməsi ilə -uşı, -üçi
formasını almışdır. Sonradan ç-nin c ilə əvəzlənməsi və dodaqlanan sait-
lərin ahəngə uyğun olaraq öz yerini qapalı saitlərə verməsi nəticəsində
-ıcı, -ici şəkli meydana çıxmışdır. -ıcı
4
şəkilçisinin yaratdığı isimlər həm
ümumişlək, həm də terminoloji məna daşıyır, məs.: tüketici, denetici,
yönetici, üretici, eğitici, dinleyici, alıcı, verici kimi sözlər müxtəlif termi-
noloji sistemlərin tərkib hissəsidir.
Ümumiyyətlə, bu yolla yaranan sözlər əsasən hər hansı bir hərəkəti
yerinə yetirəni və bu işi daima, mütəmadi olaraq həyata keçirən şəxsi ifa-
də peşə adlarını bildirir: satıcı, dikici, bakıcı, örücü, alıcı, eğitici, deneti-
ci, yönetici, ekici və s.
-ıcı
4
şəkilçisinin digər bir xüsusiyyəti isə adət halını almış vəziyyə-
ti ifadə edən atributiv adlar yaratmaqdır: yiyici, binici, bölücü, yırtıcı,
arabulucu, araştırıcı və s.
Azərbaycan dilində isə «həmin şəkilçi vasitəsilə əsasən hər hansı
bir hərəkəti davam etdirən şəxs, heyvan və ya alət adlarını bildirən atri-
butiv isimlər əmələ gətirilir» [2. S. 94], məs.: alıcı, dinləyici, qaldırıcı,
bilici, oxucu, ötürücü, gəmirici və s.
Terminoloji sistemin əsas vasitələrindən olan -ıcı
4
şəkilçisi türk di-
lində olduğu kimi, Azərbaycan dilində də fellərə əlavə olunaraq ayrı-ayrı
prosesləri və alətlərin adlarını bildirən terminlər əmələ gətirir.
Türkmən dilində bu şəkilçinin -ıcı
4
,
-ıjı
4
variantları mövcuddur, məs.: ke-
çiriji, ayıklayıcı, düzüjü, galplaşdırıcı, qoneldiji, bezikdirici, gıcındırıcı və s. Bu
şəkilçinin ahəng qanununa uyğunlaşdırılmış -ucı, -uji variantı da var. Bu sözlər
də axırıncı hecadakı dodaqlanan sait şəkilçidəki birinci ı saitinin u ilə əvəzlən-
məsinə səbəb olmuşdur, məs.: gansoruci, ovruji, arabozucı, tutuji, övrüji və s.
İşləkliyi ilə diqqəti cəlb edən -tı
4
şəkilçisinin müasir türk dilindəki
funksiyaları aşağıdakılardır:
1 sifət mənşəli sözlərdən yaranan fellərə qoşularaq atributiv
xarakterli isimlər yaradır: işartı, qızartı, bozartı, alçaltı, boşaltı, göğerti,
karaltı, çökelti, ürperti, pırıltı, ışıltı, göverti və s.;
5
*
68
2 fellərə qoşularaq konkret və mücərrəd anlayış bildirən isimlər ya-
radır: gömültü, bağlantı, dayantı, düzelti, buyrultu, belirti, yükselti, oyalantı,
ulantı, çilenti, koşaltı, eklenti, çakıltı, çevrinti, elenti, önerti və s.;
3 təqlidi sözlərə və təqlidi sözlərdən əmələ gələn fellərə
artırılaraq təbiət və məişətdə olan müxtəlif səsləri ifadə edən isimlər
yaradır: zırıltı, çıtırtı, fıkırtı, şakırtı, gurultu, çığırtı, dırıltı, hıçkırtı,
böğürtü, bağırtı, böbürtü, kıpırtı və s.
Burada daha çox ır + tı, kır + tı, ıl + tı sözyaratma variantları mü-
şahidə olunmaqdadır. Bu şəkilçi vasitəsilə Azərbaycan dilində də əsasən, ha-
disə və cisim bildirən substantiv adlar əmələ gətirilir və türk dilində müşahidə
olunan məna xüsusiyyətləri eynilə dilimizdə də müşahidə olunmaqdadır.
Azərbaycan dilində də sifət mənşəli sözlərdən yaranan fellərə qo-
şularaq ağartı, göyərti, bozartı kimi atributiv xarakterli isimlər, bağırtı,
tıqqıltı, şaqqıltı, uğultu kimi müxtəlif səsləri ifadə edən isimlər yaranır.
Türkmən dilində isə bu şəkilçi -dı, -di şəklindədir və fellərə qoşularaq
daha çox təqlidi sözlərlə bağlı olan və müxtəlif səsləri ifadə edən isimlər
yaradır, məs.: takırdı, sorkuldı, xümürdi, şakırdı, inirdi, sakırdı, şabırdı və s.
-ıntı, -inti, -untu, -üntü. S. Cəfərov yazır ki, «başqa türk dillərində
təsadüf edilməyən və ya qeyri-məhsuldar olan bu şəkilçi bizim dilimizdə
nisbətən məhsuldar olub, xüsusi bir semantikaya malikdir. Etimologiyası
etibarilə -ın
4
+ -tı
4
şəkilçisinin əlavəsi ilə düzəlmişdir» [2. S. 93]. Ancaq
digər oğuz qrupu türk dillərində də bu şəkilçiyə təsadüf edilir. Xüsusilə
müasir türk dilində ərəb-fars mənşəli sözlərin əvəzlənməsində, yeni anla-
yışların ifadəsində olduqca məhsuldardır: şayia söylenti, teessür
üzüntü, evham kuruntu, harabe yıkıntı, kat`iyat kesinti, aidat
ödenti [7. S. 259].
Müasir türk dilində fasiləsiz baş verən hərəkəti (aşıntı, yaşantı,
akıntı, süzüntü, sızıntı), prosesin adını ( çalkantı, gezinti, sallantı, sarsıntı,
çırpıntı), iş və hərəkətin nəticəsini ( birikinti, yıkıntı, yığıntı, dağıntı,
kalıntı), insanla bağlı anlayışları ( sıkıntı, takıntı, kuruntu, üzüntü, kasıntı,
bozuntu), konkret anlayışları ( görüntü, kaşıntı, alıntı, toplantı, sığıntı)
bildirən isimlərlə yanaşı, bu şəkilçi bəzən əşya və şəxsin xüsusiyyətilə
əlaqədar qəlibləşmiş isimlərin yaranmasında da yaxından iştirak edir:
askıntı, çalıntı, didinti, girinti, kapantı, irinti.
Dostları ilə paylaş: |