41
qoşunlarımız hərbi əməliyyatları yenidən cəbhənin şimal kəsiyinə yönəltdilər.
1993-cü il yanvarın 15-də Çıldıran, Sırxavənd istiqamətində irimiqyaslı hücum
başlandı. Hücum əməliyyatına 703-cü motoatıcı briqadanın hissələri, dəniz
piyadası, daxili qoşunlar, Tərtər taburu cəlb olunmuşdu. Fərrux və "Qlobus"
yüksəklikləri yaxınlığında gərgin döyüşlər baş verdi. Lakin Azərbaycan ordusu
qələbə qazana bilmədi və geri çəkilməli oldu. Azərbaycan rəhbərliyi hücumun
dayandırılması və müdafiəyə keçilməsi haqda əmr verdi. Bu yanlış qərar 1993-
cü ilin uğursuzluqlarına gətirib çıxarmış əsas amillərdən biri oldu.
İşğalçı Ermənistanın irimiqyaslı hərbi yürüşləri
Ermənistan 1993-cü ilin əvvəlində Rusiyanın dəstəyi ilə silahlı
qüvvələrini yüksək hazırılıq vəziyyətinə gətirdi. Əlavə ümumi səfərbərlik həyata
keçirildi, yeni silah, sursat və texnika əldə edildi. Ermənistandakı rus qoşunlarının
silah arsenalı ermənilərin ixtiyarına verildi. Rusiyanın hərbi mütəxəssisləri və canlı
qüvvəsi hərbi əməliyyatların hazırlanması və həyata keçirilməsinə cəlb olundu.
Azərbaycan isə yenidən hakimiyyət böhranı ilə üzləşdi. Hakimiyyət daxilində,
orduda, ölkənin ayrı-ayrı ərazilərində Rusiya xüsusi xidmət orqanları tərəfindən
təxribatlar törədildi. Belə bir vəziyyətdə Ermənistan böyük qüvvələrlə
genişmiqyaslı işğalçı hücumlara başladı.
1993-cü il fevralın 5-də Ermənistan ordusu cəbhənin şimal kəsiyində,
Çıldıran rayonu ərazisində güclü artilleriya hazırlığından sonra hücuma keçdi. Bu
hücumda ermənilər tərəfdən Rusiyanın 127-ci motoatıcı diviziyasının 128-ci
alayının hissələri, Don və Kuban kazaklarının muzdlu birləşmələri də iştirak edirdi.
Ermənilər 3 gün ərzində Sərsəng su anbarına doğru 10 km irəlilədilər və 7 yaşayış
məntəqəsini ələ keçirdilər. Burada onlar desant-hücum briqdamızın əks hücumu ilə
dayandırıldılar. Az sonra işğalçılar hücumu yenidən bərpa etdilər, fevralın 17-də
Qozlu körpü və Heyvalı kəndlərini tutdular, fevralın 23-də isə Sərsəng Su Elektrik
stansiyasının ərazisinə soxuldular. Hərbi birləşmələrimiz onların qarşısını yalnız
burada ala bildilər. Düşmənin bir neçə dəfə Ağdərə istiqamətində hərəkət etmək
cəhdlərinin qarşısı alındı. Bundan sonra ermənilər istiqaməti dəyişərək Kəlbəcər
üzərinə hücuma keçdilər. Ermənilər Kəlbəcər üzərinə hücumu Rusiya rəhbərliyinin
razılığı və göstərişi ilə həyata keçirirdi. Azərbaycanın Rusiyadakı keçmiş səfıri
H.Hacızadə xatırlayır: "Səfir işlədiyim dövrdə ruslardan 3 müqavilə layihəsi aldım.
Bu, 1992-ci ilin sonunda başladı. Məsələn, onlar deyirdilər ki, Rusiya qoşunları
burada dayanacaq, müharibə müvəqqəti dayandırılacaq, danışıqlar başlayacaq. Biz
onlara etiraz edirdik ki, bu Kipr variantı ola bilər. Onlar isə bizi Kəlbəcərin
42
götürülməsi ilə hədələyirdilər". İşğalçıların martın 27-də başladıqları hücum
əməliyyatı 4 istiqamətdən-Ermənistanın Vardenis və Çermux rayonları, Dağlıq
Qarabağın şimal-qərb kəsiyi, həmçinin Laçın dəhlizi tərəfindən həyata keçirilirdi.
Əməliyyata Ermənilər tərəfdən çoxlu sayda tank, artilleriya, "Qrad" qurğuları, Mi-
24 döyüş vertolyotları, dövlət mənsubiyyəti məlum olmayan qırıcı təyyarələr cəlb
olunmuşdu. Döyüşlərdə Rusiyanın 127-ci motoatıcı diviziyası və 12-ci xüsusi
təyinatlı briqadasının hissələri, həmçinin rus zabitlərinin idarə etdikləri 10 tank
iştirak edirdi. Düşmən martın 27-28-də Kəlbəcər rayonunun Ağqaya, Mərcimək,
Təzəkənd, Ağcakənd, Narışlar kəndlərini zəbt etdi. Martın 31-də isə güclü
artilleriya atəşindən sonra daha 12 kənd işğal olundu. Hücum əməliyyatı
başlayandan 3 gün sonra ermənilər hakim yüksəklikləri, Laçın-Kəlbəcər yolundakı
strateji əhəmiyyətli tuneli tutaraq Kəlbəcər rayon mərkəzinə yaxınlaşdılar.
Kəlbəcərdə olan hərbi qüvvələrimiz müdafiə döyüşləri aparır və əhalinin
vertolyotlarla çıxarılmasını təmin etməyə çalışırdılar. Aprelin 2-də axşam işğalçılar
Kəlbəcər şəhərini zəbt etdilər. Azərbaycan Ordusunun hissələri Kəlbəcəri tərk
edərək Murovdağ aşırımı ilə geri çəkildilər. Kəlbəcərin müdafiəçiləri çox az idi,
onlar ciddi müqavimət göstərə bilmədilər və düşmən demək olar ki, heç bir itgi
vermədi. Kəlbəcər rayonunun zəbt edilməsi işğalçı Ermənistanın yanlız Dağlıq
Qarabağın inzibati sərhədləri və "Laçın dəhlizi" ilə kifayətlənmək niyyətində
olmadığını açıq şəkildə göstərdi. Azərbaycan rəhbərliyi yaranmış vəziyyətdən
düzgün nəticə çıxararaq bir sıra təxirəsalınmaz tədbirlər həyata keçirdi. Aprelin 6-
da bütün ölkə üzrə fövqəladə vəziyyət rejimi elan olundu, çağırışçıların və
ehtiyatda olan hərbçilərin səfərbərliyinə başlanıldı. Hərbi komandanlığa 1993-cü
ilin yayında əks hücum kampaniyasının hazırlanıb həyata keçirilməsi tapşırıldı.
Aprelin birinci yarısında Ermənilər cəbhənin cənub kəsiyində də
fəallaşdılar. Aprelin 2-də düşmən Füzuli rayonunun Qacar, Divanlılar və Gövşadlı
kəndlərini zəbt etdi. Füzuli şəhərini zəbt etmək məqsədilə bir neçə ciddi cəhd
göstərildi. Bakıdan göndərilmiş Prezident qvardiyasının, yerli piyada briqadasınm,
sərhəd dəstəsinin birgə keçirdiyi əks hücum nəticəsində düşmən ağır zərbə alaraq
geri çəkilməli oldu. Aprelin 20-də cəbhənin bu hissəsində vəziyyət stabilləşdi.
Lakin bu operativ pauza yalnız iyunun 12-ə qədər davam etdi. Həmin gün işğalçı
Ermənistan cəbhənin cənub kəsiyində irimiqyaslı hücum əməliyyatına başladı. Bu
vaxt Azərbaycanda hakimiyyət böhranı kəskin həddə çatmışdı. Gəncədə polkovnik
Surət Hüseynovun başçılığı altında mərkəzi hakimiyyətə qarşı qiyam
qaldırılmışdı. Burada yerləşən 709-cu motopiyada briqadasının bütün şəxsi
heyəti qiyamçılara qoşulmuşdu. S.Hüseynov Qarabağ müharibəsinin gedişində
xüsusi xidmətlər göstərmiş şəxslərdən biri idi, lakin siyasi səriştəsi olmadığına
görə özü də bilmədən Rusiyanm xüsusi xidmət orqanlarının və Azərbaycanda
hakimiyyətə can atan bəzi qüvvələrin istəklərinin icraçısına və qurbanına