17
Qorqud Ata Bayatın, yaxud Dədə Qorqudun Orta Asiyanın Oğuz tayfalarına mənsub olduqlarını Ağqoyunlu
Uzun Həsənin 1470-ci ildə şahzadə Bəyazidə məktubundan da görmək olur: "Talenin hüdudlarında
yaşayan
Bayandur xanın qəbilə və adamları, Bayat və Oğuzlar bizim xoşbəxt dövlətimizin sahəsi altına sığınıb xilas
olmuşlar".
167
Sülaləyə öz adını verən Oğuz xanın nəvəsi Bayandur xan kiçik qardaşı "Beçənəqı" Sayramda öz yerinə
Türküstana canişin qoyduqdan sonra, özü Qarabağ qışlağına və Göycə dəniz yaylaqlarına gəldi, ölkəsini oğulları
arasında bölüb, dünyadan köçdü".
168
Onun soyundan olan "Sunqur bəy (Qara
[38-39]
Osmanın 22-ci arxa
dönəni) haqqında deyilir ki, o, peyğəmbərin (Məhəmmədin) müasiri olmuş və Orta Asiyadan Dəşti Qıpçaq yolu
ilə Azərbaycanın Alagöz və Göycə dəniz bölgəsinə yerləşmiş və islam dininə girməmişkən düşmənlərlə vu-
ruşduğu zaman bir oxla yaralanıb ölmüşdü".
169
Əbu Bəkr Tehraninin verdiyi mə"lumatlara görə Əlincə qalası
Xəlifə Harunun və Hadinin dövründə (VIII əsrin sonunda - IX əsrin əvvəllərində) Qıpçaq xanın, Xəlifə Əmin və
Mə"munun dövründə (809-833-cü illər) Şəktür bəyin ixtiyarında olmuşdur.
170
F.Sümer Əbu Bəkr Tehraninin Ağqoyunluların şəcərəsində Tur Əli bəydən öncə qeyd olunmuş tarixi
şəxsiyyətlər haqqındakı mə"lumatına şübhə ilə yanaşır.
171
Bu münasibətlə O.Əfəndiyev yazır ki, Əbu Bəkr
Tehrani şübhəsiz ki, Uzun Həsənin nəslinin qədimliyini göstərməyə Bayandurların hakimiyyətinin qanuniliyini
əsaslandırmağa çalışmışdır. Lakin bu genelogiya tarixilikdən heç də uzaq deyildir.
172
F.Kırzıoğlu Əbu Bəkr Tehraninin verdiyi mə"lumatlara əsaslanaraq, Oğuzların Bayandur boyuna
mənsub olan Ağqoyunluların VII əsrdə Türküstandan Qıpçaq ölkəsinə, oradan isə Azərbaycana gələrək Alagöz
dağı ilə Göycə gölü sahillərində yerləşdiklərini, Əlincə qalasına sahib olduqlarını və sonralar Alagöz-Göycə
gölü - Əlincə bölgəsindən Diyarbəkrə köçdüklərini göstərir.
173
Həmin fikrə X.Koroğlu da gəlmişdir. O, yazır:
"Ağqoyunlu birliyinə daxil olan Bayındır qəbiləsi VII əsrdə Qıpçaq çölündən keçib Qafqaza gəlmiş, Alagözlə
Göycə dəniz arasındakı yaylaqda, Kür və Araz qıraqlarında yerləşmişdir. Sonra onlar Diyarbəkrə köçmüşlər və
nəhayət, burada güclü Ağqoyunlu dövləti yaratmışlar".
174
Oğuzların Bayandur boyundan olan Ağqoyunlular mənbələrdə çox zaman "Bayanduriyyə" kimi təqdim
edilir. F.Sümerin qənaətinə görə, Bayandurlar XI əsrdə Səlcuq istilasında iştirak etmişdir. Əbul Qazidəki
Türkmən rəvayətlərində Bayandurların XI əsrin II yarısında və ya XII əsrdə İraqda
[39-40]
yaşayan türkmən
qəbilələrinin ən qüvvətlisi olduğuna aid bir xatirə vardır.
175
Lakin F.Sümerin fıkrincə, Bayandur
boyunun bir
tayfası olan Ağqoyunlular Şərqi Anadoluya Səlcuq istilası zamanı deyil, daha sonralar - Monqol yüprüşləri
dövründə gəlmişlər.
176
Ağqoyunluların mənşəyi məsələsində Türkiyə tarixçiləri arasında mövcud olan mühüm fikirlərdən biri
də onların Hun tayfalarına bağlanılmasıdır. M.X.Yınancın fikrincə, qədimdən qoyun toteminə bağlı olduqları
üçün bayraqlarına və qəbir daşlarına qoyun (qoç) təsvirlərini həkk edən və islamı qəbul etdikdən sonra da bu
totemi tərk etməyən Ağqoyunlular erkən orta əsrlərdə böyük rol oynamış qon ("qoyun") türk elindən qalmış
kiçik bir dəstə olmuş, qədim Qoyunlulardan ayrılaraq Anadoluya gəlmiş və buradakı Oğuzların Bayandur
boyuna daxil olmuşlar.
177
Z.V.Toğan "Oğuz dastanı"nın təhlili əsasında belə nəticəyə gəlir ki, Bayandurlular digər Hun tayfaları
kimi V əsrin 60-cı illərində Qafqaz Dərbəndi yoluyla Azərbaycana daxil olmuş və Göyçə gölü - Van gölü
bölgəsində yerləşmişdilər.
178
Z.V.Toğan IV əsrdə Azərbaycanın cənub-qərb ərazisində yerləşmiş Ağ Hunlarla
Ağqoyunlular arasında yaxın əlaqə olduğunu qeyd edir.
179
O, Ağqoyunluların bir hissəsinin qədim zamanlardan
e"tibarən Azərbaycanda olduğunu, bir qisminin isə monqol istilası dövründə Orta Asiyadan gəldiyini göstərir.
180
F.Kırzıoğlu da Bayburtlu Osman Əfəndinin öz əsərində istifadə etdiyi "Bəhrül-ənsaba" əsaslanaraq
yazır ki, Bayandurlar eramızın ilk əsrlərində Xorasandan gələrək Azərbaycanın cənub-qərbində yerləşmiş,
Dəmirqapı Dərbəndi ələ keçirmiş, doqquz tümən Gürcüstan bəylərindən xərac almışlar.
181
M.Ə.Seyfəddini belə hesab edir ki, Ağqoyunlu tayfa birliyi öz mənşəyini oğuz-türkmən tayfasının
Səbuktəkin nəslindən almış və Orta Asiyadan XI və XIII əsrlərdə qərbə
[40-41]
köç edərək Azərbaycanın qərb
hissəsində məskunlaşmışdır
182
. Bə'zi tədqiqatçılar Ağqoyunluların VIII-IX əsirlərdə, digərləri isə XII-XIII
əsirlərdə Orta Asiyadan Azərbaycana köç etdiyini göstərirlər.
183
Lakin buna baxmayaraq, tədqiqatlar sübut edir
ki, Azərbaycan xalqının soykökündə iştirak etmiş türk tayfa birliyindən biri olan Ağqoyunlular VI əsrin sonunda
və VII əsrin əvvəllərində Qarabağda, Göyçə gölü ətrafında, Alagöz yaylaqlarında yaşamışlar.
184
Ağqoyunlu tayfa birləşməsinin başında Bayandur tayfası dururdu və Ağqoyunlu hökmdarı adətən bu
tayfadan olurdu. Faruq Sümer yazır ki, Ağqoyunlu sülaləsi Oğuzların Bayandur boyuna mənsub olduğu üçün
hökmdarları Həmzə bəydən e'tibarən pullarına, fərmanlarına, bayraqlarına Bayandur boyununun damğasını
qoymuşlar
185
. Ağqoyunlu tayfa birliyində müstəqil Ağqoyunlu tayfası olmamışdır
186
.
Tayfa birliyində Bayandur
boyu ilə yanaşı, Oğuzların Bayat, Döğər, Çepni, İnallı boylarının Azərbaycanın cənub-qərbində və Şərqi
Anadoluda qışlaq və yaylaq həyat tərzi keçirmiş tayfaları və sonralar Cagirlu, Ərəbkirlu, Biçən, Düharlu, Bay-
ramlu, Hacılu, Mosullu, Pornək, Qoca Hacılu, Uzun Həsənin Qaraqoyunlular üzərindəki qələbəsindən sonra isə
Əfşar, Sə'dlu, Ağmalı, Qacar, Alpout, Ağaçəri və Qaramanlu tayfaları daxil olmuşlar'
87
. Qeyd olunmuş
tayfalarla yanaşı Ağqoyunlu tayfa birləşməsinə Şeyxlu, Əhmədli, Təbanlu, Heydərlu, Emirlu, İzzəddin Hacılu,