NəSĠman yaqublu
Yüklə 2,8 Kb. Pdf görüntüsü
|
Əsl həqiqətdə bu, Sovet dövlətinin uydurması idi. Əslində, Sovet dövlətinin öz daxilində mövcud kommunist rejiminə qarşı silahlı üsyanlar, müqavimət hərəkatları davam edirdi. 6-cı Konqresdə daha bir məsələyə toxunuldu: SSRİ-ni müdafiə etməli, müstəmləkə xalqlarının imperialist köləliyinə qarşı üsyanlarına kömək etməli, xüsusən Çin inqilabına yardım göstərməli. (187, s.429) Göründüyü kimi, Sovet dövləti konqresin işindən öz siyasəti üçün faydalanırdı. Konqresin qərarları dünyada gərginliyin daha da artırılmasına xidmət edirdi: “Beynəlxalq kommunist hərəkatının möhkəmlənməsi, kommunist partiyalarının leninçi birliyinin möhkəmlənməsi, kütlələrin kapitalizmlə mübarizə üçün səfərbərliyə alınması”. (187, s. 429) 1929-1932-ci illərdə Sovet İttifaqı beynəlxalq vəziyyətin gərginləşməsi istiqamətində bir şüara da üstünlük verirdi: Sosializm quruluşunun kapitalizm quruluşundan üstün olması!” (187, s.438) “Sovet İttifaqı Kommunist Partiyasının tarixi” kitabında bu fikir belə açıqlanırdı: “İrticaçı kapitalist dairələrində müdaxiləçilik əhval-ruhiyyələri yenidən canlandı, SSRİ-də sosializm qurulucuğuna mane olmaq, birinci beşillik planın yerinə yetirilməsini pozmaq səyi qüvvətləndi. Sovet İttifaqına qarşı müharibəyə başlamağa cürət etməyən imperialistlər SSRİ xalq təsərrüfatında ziyançılığın təşkil olunmasına kömək edir, böhtan kampaniyasını genişləndirirlər. Roma Papasının başçılığı ilə ruhanilərin etdiyi antisovet çıxışın ardınca, guya Sovet İttifaqının təbliğ etdiyi dempinq münasibəti ilə kinli təbliğat başlandı. Sonra guya SSRİ-də icbari əmək tətbiq edildiyi haqqında qondarma əfsanə işə salındı. Sovet ölkəsinə qarşı yağdırılan böhtanın həddi yox idi. Bir çox kapitalist ölkələrinin (ABŞ, Fransa, Polşa, Belçika) hakim dairələri antisovet təbliğatından sovet ixracını azaltmaq üçün istifadə edirdilər. Sovetlər ölkəsinə qarşı əsl iqtisadi müharibə aparılırdı”. (187, s. 462) Sovet dövləti azad yaşayış sistemindən və demokratik dövlət quruculuğundan uzaqda dayanıb yalnız ölkələrlə münasibətlərin gərginləşməsini daha önə çəkirdi. Bəlkə elə buna görə idi ki, Stalinin çıxışlarında Avropanın müharibəyə cəlb edilməsinə üstünlük verilirdi. Stalin göstərirdi ki, belə vəziyyətdə rəqiblər didişib, bir-birini haldan salıb yorulacaqlar. Onda biz Qızıl Ordunun bütün gücünü götürəcəyik. Bu illərdə Sovet İttifaqı güclü silah istehsal edir, hərbi gücünü artırırdı. Əslində Sovet dövləti müharibəyə hazırlıq planını müvafiq qaydada davam etdirirdi. Belə ki, 1933-cü ildə alman albayı Heyne Quderian Xarkovdakı lokomotivqurma zavodunda olarkən öyrəndi ki, burada parovozdan başqa tanklar da istehsal edirlər. Zavodda hər gündə 22 tank istehsal olunurdu. (334, s.31) 1933-1937-ci illərdə beynəlxalq şəraitdə bir sıra səciyyəvi xüsusiyyətlər yarandı. Belə ki, SSRİ-də sosializmin tam qələbəsi başa çatması elan edildi, Almaniyada faşist diktaturası quruldu. Sovet dövləti ilə ABŞ arasında rəsmi münasibətlər yarandı. 1933-cü ilin yanvarında isə Hitler kommunistlərə amansız divan tutub çoxlarını məhv etdi. 1935-ci ildə isə İtaliya dövləti Həbəşistanı zəbt etmək üçün müharibəyə başladı. 1936-cı ildə Almaniya və İtaliya İspaniyada vətəndaş müharibəsini alovlandırdı. (187, s. 474) 1936-cı ildə Almaniya ilə Yaponiya “Antikomintern müqaviləsi” deyilən müqavilə bağladılar və bir ildən sonra İtaliya da ona qoşuldu. Əslində bu, üç təcavüzkarın bloku idi. Hitlerçilər kommunizm əleyhinə “səlib yürüşü”nə çağırmaq pərdəsi altında, dünyanı yenidən bölüşdürmək məqsədi ilə dünya müharibəsinə hazırlıq görürdülər”. (187, s.474) 1933-cü ildə Sovet İttifaqı Millətlər Cəmiyyətinə daxil oldu. Lakin bu təşkilatdan da SSRİ dövləti öz məqsədləri üçün istifadəyə çalışdı. Bununla bağlı Sovet dövlətinin planı belə açıqlanırdı: “Az sonra SSRİ Millətlər Cəmiyyətinə daxil olmaq dəvətini aldı və Sovet hğküməti Millətlər Cəmiyyətindən təcavüzə qarşı mübarizə üçün, mükəmməl bir alət olmasa da, hər halda bir alət kimi istifadə etmək məqsədi ilə bu dəvətə razılıq verdi”. (187, s.475) Sovet İttifaqının digər ölkələrin kommunist partiyaları ilə birlikdə ümumi cəbhə yaratmaq ideyası tam olaraq dəstəklənmirdi. Çünki o dövrdə fəhlələrin çoxu sosial-demokratiyanın ardınca gedirdi. Maraqlıdır ki, sovet tarixi dərsliklərində və kitablarında faşizmin yaranmasında əsas günahkar olaraq Almaniyada sağ sosial-demokratiyanın başçıları göstərilirdi. Guya onlar kommunistlərlə əməkdaşlıqdan boyun qaçıraraq fəhlələrin birliyini pozdular. Və onların xain taktikası faşist diktaturasının əmələ gəlməsinə çox kömək etdi. (187, s.476) Qeyd edək ki, sonrakı dövrdə sağ alman sosial-demokratiyası başçıları öz partiyasını saxlamaq ümidində olsalar da, lakin fəaliyyətləri qadağan edildi. Bu şəraitdə 1935-ci ilin yayında Kommunist İnternasionalının 7-ci Konqresi toplandı. Konqresin işində başlıca məsələ faşizm və yeni müharibə hazırlığı əleyhinə mübarizə məsələsi idi. (187, s.478) Konqres proletar birliyi zəminində elə geniş antifaşist xalq cəbhəsi yaratmaq irəli sürdü ki, həmin cəbhədə kəndlilər, xırda burjuaziya vəz iyalılar fəhlə sinfinin ətrafında birləşsin. Konqres bütün xalqları təcavüzə qarşı, imperialist zülmünə qarşı, istiqlaliyyəti uğrunda mübarizə aparan ölkələrə yardım etmək üçün öz qüvvələrini səfərbərliyə almağa çağırırdı. (187, s. 478) Göründüyü ki, Sovet dövləti Komintern kürsüsündən məharətlə istifadə edib, hələ müharibə başlamazdan xeyli əvvəl Almaniyadakı vəziyyəti gərginləşdirirdi. Sovet İttifaqının zorla işğal altında saxladığı milli respublikalarda isə qanlı terror rejimi yaradılır, minlərlə insan məhv edilirdi. Lakin Almaniya və digər dövlətlər Sovet İttifaqına qarşı hər hansı bir “komintern” yaradıb müharibə gərginliyini artırmırdı. Yüklə 2,8 Kb. Dostları ilə paylaş:
|