NəSĠman yaqublu

növbəsində,  Hitler  bütün  dünyada  gedən  ideoloji  prosesləri  aydınlaşdırmaq  üçün 
irqi  nəzəriyyədən  istifadə  edirdi.  O,  1933-cü  ildə  Nyurenberqdə  keçirilən  partiya 
qurultayındakı  çıxışında,  “irqi  təmizlik”  probleminə  toxunurdu.  Hitler  çıxışında 
deyirdi:  “İrqi  münasibətdə  təmiz  olan  xalq  özünün  təmiz  varlığına  uyğun  olaraq, 
bütün  həyati  vacib  suallarda  adekvat  mövqe  tutur.  Əgər  xalq  müxtəlif  irqi 
elementlərdən ibarətdirsə, onda bu şəraitdə o situasiya əhəmiyyətli olacaq ki, hansı 
irqi elementin dünyagörüşü ideoloji mübarizədə üstünlük qazanacaq. (241, s.288-
289) 
Hitler  təsdiqləyirdi  ki,  nasional-sosializmin  xidməti  ondan  ibarətdir  ki,  o, 
alman qanının instiktiv tələbini əks etdirən dünyagörüşünün qələbəsinə kömək etdi. 
Hitlerin  fikrincə,  insanlığı  üç  irqə  bölmək  lazımdır:  mədəniyyət  banisləri, 
mədəniyyət daşıyıcıları və mədəniyyət dağıdıcıları. (326, s.97) Hitler göstərirdi ki, 
yalnız  ari  irqə  mənsub  olanlar  mədəniyyət  banisləri  və  mədəniyyət  yaradanlar 
hesab  edilir.  Asiya  xalqları  isə,  məsələn,  yaponlar  və  çinlilər  öz  formalarını  ari 
mədəniyyətinə verib onu qəbul etdiklərindən, onlar mədəniyyət daşıyıcıları sayılır. 
Yəhudi  irqini  isə  mədəniyyət  dağıdıcılığına  aid  etmək  olar.  “Aşağı  insanlar”ın 
mövcudluğu  yüksək  mədəniyyətin  yaranmasında  əsas  şərtdir.  İnsanlığın  ilkin 
mədəniyyəti aşağı irqlərin istifadəsinə söykənib. Keçmiş zamanlarda qalib olduğu 
üçün  arilər  istila  etdikləri  xalqları  iradəsinə  tabe  etdirir,  öz  tələblərinə  uyğun 
tapşırıqlarını həyata keçirirdilər. Lakin bütün bunlara baxmayaraq, məğlub xalqlar 
“hakimlər”in  adətini,  ənənəsini,  dilini  qəbul  etsə  də,  arilər  öz  qanının  təmizliyini 
itirməyə  başladı.  Hitler  bununla  əlaqədar  “Mənim  mübarizəm”  əsərində  yazırdı: 
“Mədəniyyətlərin  zəifləməsinin  yeganə  səbəbi  qan  qarışıqlığı  oldu  və  bunun 
nəticəsində irqlərin inkişaf səviyyəsi aşağı düşdü”. (383, s.296) 
Əlbəttə,  Hitlerin  irqi  mühakiməsində  həm  obyektiv,  həm  də  müəyyən 
gerçəkliklər  vardır.  Və  qeyd  edək  ki,  onun  irqə  belə  münasibəti  hər  çeydən  çox 
Darvinin irəli sürdüyü “Təbii seçim nəzəriyyəsinə” əsaslanırdı. Hitler göstərirdi ki, 
əgər  belədirsə  və  arilər  yeganə  mədəniyyət  yaradanlardırsa,  onda  onlar  dünyaya 
hökmranlıq etməlidirlər. Odur ki, Almaniya imperiyası şərq istiqamətində - Sovet 
Rusiyasının ərazisi hesabına sərhədlərini genişləndirməlidir. 
Qeyd  edək  ki,  hələ  keçmiş  əsrlərdə  də  almanlar  belə  qapalılığa, 
özünütəcridliliyə  meylli  idilər.  Hələ  XI-XII  əsrlərdən  Almaniyada  bütün  etnik 
qrupların  etnik  sərhədlərlə  qapanması  onların  qarışmasını  və  inteqrasiyasını 
olduqca çətinləşdirirdi. Başqa tayfaların yayılması yerli vilayətin məhvi kimi qəbul  
edilirdi (məsələn, saksların şvatblara qarşı daimi mübarizəsi). (328, s.38) 
Nasistlərin  irqçilik  nəzəriyyəsinə  görə  yüksək  irqə  mənsub  olan  almanlar 
bütün  aşağı  irqə  qarşı  mübarizə  aparmalıdırlar.  İrqin  mövcudluq  formasını 
saxlayan müharibədir. Yüksək irq ətraf mühitdən təcrid olunmağı bacarmalıdır. 
Aşağı  irqə  mənsub  olan  slavyanları  arilər  gələcəkdə  kölə  halına  salmalı, 
yəhudi və qaraçıları isə tamamilə məhv etməli idilər. Odur ki, Almaniyada hər bir 
yəhudi kişinin adının axırına İsrail yazılırdı. 

---

Eyni zamanda, nasistlərə görə “yüksək irq” həyati genişliyə malik olmalıdır. 
Almaniya  buna  sahib  deyildir.  Odur  ki,  o  bu  genişliyi  ən  kəskin  və  amansız 
üsullarla  qazanmalıdır.  Odur  ki,  alman  faşistlərinin  xarici  siyasətində  başlıca 
məqsəd  Sovet  İttifaqına  qarşı  müharibəyə  başlayıb,  Urala  qədər  həyati  genişlik 
əldə  etmək,  onu  amansızcasına  almanlaşdırıb,  müstəmləkəyə  çevirmək  idi.  (317, 
s.39) 
Qeyd edək ki, nasistlərin irqçilik nəzəriyyəsinə görə, həm yəhudilər, həm də 
qaraçılar  və  slavyanlar  “zərərli  elementlər”  sayılırdı.  Əlbəttə  ki,  yəhudilərə  və 
qaraçılara  qarşı  mübarizə  nasistlər  üçün  problem    doğurmurdu  və  istənilən  vaxt 
onları irqi toqquşmalara, şəxsi ziddiyyətlərə, təşkil olunmuş dağıntılara cəlb etmək 
mümkün  idi.  Lakin,  slavyanlarla  mübarizə  başqa  vəziyyətdə  idi.  Əvvəla, 
Almaniyada  slavyanlar  çox  az  idi,  onlarin  yaşadığı  yerlər  isə  almanlaşdırılmışdı. 
(241, s.291) 
Slavyanlar  Almaniyanın  şərqində  və  cənub-şərqində  yaşayan  qonşular  idi. 
Odur  ki,  nasistlər  ilk  qənimət  olaraq  məhz  slavyanları  düşünürdülər.  Odur  ki, 
nasistlərin  slavyanları  aşağı  irqə  aid  etməyi  həm  də  onların  şərq  qonşularına 
hücumu üçün psixoloji əsas yaradırdı. 
Qeyd  edək  ki,  Hitlerin  hakimiyyəti  dövründə  geç  də  bütün  almanlar  onun 
“irqçiliyi” təsiri altına düşməmişdi. 
Şübhəsiz  ki,  faşizmə  yalnız  Hitlerin  yaxud  nasional-sosialistlərin problemi 
kimi  yox,  kütlə  problemi  olaraq  baxmaq  lazımdır.  Nasional-sosialistlər  geniş 
ketləni  cəlb  etmək  üçün  inqilabi  frazeologiyadan  məharətlə  istifadə  edirdilər. 
Təsadüfi deyildi ki, Hitlerin bəzi  yaxınları onu  “alman  Lenini” adlandırırdı. Odur 
ki,  sosial-demokrat  və  mərkəzçi-liberal  partiyalardan  çoxlu  sayda  inqilabçı  əhval-
ruhiyyəli adamlar Hitlerin tərəfinə keçirdilər. 
Nasional-sosialistlər 
öz 
fəaliyyətlərində 
kommunist 
təbliğatı 
elementlərindən  məharətlə istifadə edirdilər. Nasional-sosialistlər öz bayraqlarının 
quruluşunda da bu inqilabi xarakterə üstünlük verirdilər. Bu haqda Hitler yazırdı: 
“Bizim  üçün,  nasional-sosialistlər  üçün,  bayrağımız  fəaliyyət  proqramımızı  əks 
etdirir.  Qırmızı  rəng  –  hərəkatımızın  sosial  ideyalarını  ifadə  edir.  Ağ  rəng  – 
millətçilik  ideyasıdır.  Xaç  işarəsində  isə  arilər  həmişə  antisemit  olmuş  və  olacaq, 
arilərin və yaradıcı əməyin qələbəsi uğrunda mübarizə ideyası qoyulmuşdur. (382, 
s.117) 
Beləliklə,  Hitler  hakimiyyətə  gəlməzdən  əvvəl  nasist  ideyaları  ilə 
silahlanmış təhlükəli bir proqrama malik idi. 
Hitler  1889-cu  ildə  Avstriya  ilə  sərhəddə  yerləşən  Lintse  şəhərində  kiçik 
burjua ailəsində anadan olmuşdu. Uşaqlıq illərində heç bir qeyri-adi keyfiyyəti ilə 
seçilmirdi. 
On  altı  yaşında  olarkən  təəssüflənmədən  orta  məktəbi  tərk  etmişdi.  1907-
1908-ci  illərdə  isə  Vyanadakı  Təsviri  İncəsənət  Akademiyasına  daxil  ola 
bilməmişdi.  Sonradan  beş  il  o,  imperiya  paytaxtı  olan  bu  şəhərdə  bir  neçə  dostu 

---