ÖZÜ VƏ ustadi haqda məlumat
Yüklə 5,35 Mb. Pdf görüntüsü
|
811
811
iran aşıqlarının dastanları
aldı mənim allaə vern payımı, xamuş etdi olduzumu, ayımı, yalqız qaldım, eşidən yox hayımı !
asıyə deyir: yaz daşıma: öldü ayın oçundh, əkınçılər biçinləri biçndh, bir qəribm, məni yada salmazlar, sən onutma gəlib buradan keçəndə
çox çətinliklə danışa bilən asıhnın son sözləri bunlarıdı: birdə qol-boyun olaydıq, məhəbbətli, sağ qalaydıq, qələm kimi dulanaydıq ! ə əlaylə barmaq içində.
qəmi - qəshni atmadım, arzu - həsrətə çatmadım, qol - boyun olub yatmadım, hüri kimi bağ içində
asiyənı tüt kəfnə, qəmində dağlama sinə, yubanma qayıt vətənə qüy məni turpaq içində !
pənahəlı: bir bədənə can olaydıq qəm - qəshədən yan olaydıq, bir damarda qan olaydıq, ətaylə dırnaq içində. 812
812
iran aşıqlarının dastanları
dərdi - qəmi itirhidik, dövrhədə gül bitirhidik, iki ayaq götürhidik, təkcə bir sırnaq içində
nazlı yar, dağ - daşda qalma, orıymı dərdə salma ölüm sözün dilə alma, mən yandım, dağ yağ içində.
pənahəlı bir daha söyləiyr: sən qolumdan açdin ağır zəncirim, zəncir,kündə məni yarıcan etdi rəngimi saraltdı, bağrımı yaxdı, sixdi orıymı Qara qan etdi.
bülüd tökr dağ başına çəmləri, çəm dağıdar dəsthələri , cəmləri, oriymə calayıblar qəmləri, qəmlər məni püzdü, natuan etdi.
pənahəlı bu qanlara edr qan, sən gələn yolları eylər gulustan, sənsiz mənə zından olar hər məkan, ayrılığın əbağrımı əşan - şan etdi.
mən düşdüm bir dünya bəvْıda zındana, qəlbim evin ahın qüydü vırana, yaxdı, yaxdı əbağrımı əbırıan etdi.
813
813
iran aşıqlarının dastanları
vurdusa fərhad külüngü başına, sənin qanın axdı dağın daşına, pənahlı qurban olsun qaşına ! hansı qız yarına can əqurban aetdi ?
pənahəlının sözü bəvُraya çatanda, asiə şəhadtın deyib, həyata göz yümdü. pənahəlı gözlərindən yaş tökə - tökh, onu Qara turpağa tapşırdı. neçə gecə - günüz məzarının ostündə göz yaşı töküb sızladı. nəhayt orıy asıhənın yanında qalsa da, özü atına minib yola düşdü. olcə düşmənə sarı dönmhiə və asıyənın qanını almağa düşünürdü ; amma sonra onun vəsiyyəti yadina düşdü. asiə tapşırmışdı: mən ölsm, sən mənim qanımı almaq əvٍçun geri dönmh, bir başa ınallı elinə get ! atan - anan sənin yolünü gözlə - yirlər. pənahəlı qəmli orgilə ınallı elinə sarı yola düşdü. gəl - ha gəl yolun bir yerindh, neçə nəfr atlı onun qabağını kəsdi. onlar asıyən güllələiyb. öldürn atlının yoldaşlarıydılar. pənahəlı onları tanıdı. kəhr atının boyunu oxşaya - oxşaya onların ostünə at saldı. gör - kə, atına nələr deyirdi:
yabılar rakıbın yıxar kəhr şəhab kimi axar, bərk yerdə aradan çıxar, yetirr elimə məni.
qışda töylhn gün eylərm, tellərin çin - çin eylərm, səni qızıl zin eylərm, vermhsn ölümə məni.
kəhərim qanlı tər tökər, bu qanlı yolları sökər, pənahlı olar nökər, 814
814
iran aşıqlarının dastanları
salmasan çöllərə məni.
pənahəlı, dövrhsini alan atlılarıda hədələiyb belə söyləyir: baş ilə candan keçərəm sizi sünbül tək biçərəm, namrdlər qanın ıçərəm yol verin gedim ellərə
koroğlu tək meydan qurram əslan tək meydanda durram hamızı baş - başa vurram yol verin gedim ellərə
elləriz dursalar sana əslan tək girrəm meydana hamızı bələrəm qana yol verin gedim ellərə
qilicim batırsam qana baxmaram sultana - xana sizi tökrəm yan - yana yol verin gedim ellərə
onlar pənahəlidə bu quçaqlığı, qəhrmanlığı görüb hər biri bir yana qaçdı. pənahlı ədə atının başını qaytarıb öz elinə sarı yola düşdü. nəhayətdə gəlib öz elinə çatdı. onun sağ - səlamt gəlmhsinin xəbri putalı elində yayıldı. pənahlının ata - anası onu görüb, bağrına basdı. elin bütün böyük - kiçigi onun görüşünə gəlirdi. onlar gözlhdikləri qədər onu şad görmhibb, ona deyirdilər: pənahlı, sən gərk sevinəsən, deyəsən, güləsən, nə üçün belə bahar bülüdi kimi dulubsan ? bu sözlərin cavabında pənahəlı belə deyirdi:
815
815
iran aşıqlarının dastanları
bir yanım Qaradı , bir yanım sazaq bir yandan bağlıydı yolum ay ellər bir yandan düşmüşdüm əvْbamdan uzaq bağlıydı dustaqda qolum ay ellər
bir yanım daşıdı, bir yanım qaya bir yandan olduzum düşmüşdü çaya çəkdiyim zəhmətlər gedibdir zaya qirilibdir sağım - sülüm ay ellər
çəkildim şöhrth, çəkildim ada bir nəfr olmadı yetişə dada heç biriz salmadı pənahı yada ındı necə mən şad olum ay ellər
pənahəlı asiyənın ölümünə işarə edir və belə deyir:
hər kim qündü, köçdü ellər yanan çırağ keçdi ellər niyə fəlk ağ dününü, asihəmə biçdi ellər ? !
həma qüşüm oşdu ellər harda günüm xüşdü ellər ? asıhm əlımdən getdi, daha əlım büşdü ellər.
pənahəlı bu sözləri deyib, quhumlarını başa saldı ki nə üçün belə qəmh, qussəyə batıbdır. onun bu sözləri onlarıda qəmə batırdı. neçə gün belə keçdi. bir gün pənahəlı asıyənın ona verdiyi xürcünü açdı. asıyənin Yüklə 5,35 Mb. Dostları ilə paylaş:
|