ilə çapırdı. Bürcü Sultan uzaqdan baxıb gördü ki, dağ kimi bir p əh lə-
van qılıncına söykənib yolun ağzını kəsib, N igar xanım onun yanında
dayanıb. B ürcü Sultanın canına qorxu düşdü, ö z-özünə dedi: “M ən
belə bir pəhləvana tay deyiləm , y əq in bu Koroğludu, Ç əm libeldən
gəlib, yoxsa, ondan başqa kim sə bu cürəti eləm əz, gəlib İstanbuldan
Sultan M urad xoktarın qızı N igar xanım ı götürüb qaçm az” . B ürcü Sul-
tan fıkirləşdi ki, yaxşısı budu qoşun m ən ə gəlib çatana q əd ə r gedib bir
tə h ə r hiylə ilə Koroğiunun başını qatım. Bürcü Sultan uca səslə dedi:
- Ey pəhləvan, m ən K oroğludan təlim almışam, səninlə əcəm sa-
yağı vuruşacağam , dayan bir türkü deyim , sonra döyüşə başlayaq.
Koroğlu Bürcü Sultana dedi:
- Bu axm ağa bax, başm aqçıya başm aq satır, m ənim başım a papaq
qoyana bax.
Sonra üzünü Nigar xanım a tutub dedi:
- Bu m ən ə kələk gəlir, qoşun gəlib çatana kim i m ənim başım ı qat-
m aq istəyir. M ən ona d əym ək istəm irəm . Sənin x ətrinə qoşun gələnə
kimi dayanacağam . Bir də tək adam la vuruşm aq kişilikdən deyil.
Koroğlu B ürcü Sultanı səsləyib, türkünü de, - dedi. B ürcü Sultan
dedi:
Handa gedirsən, K oroğlu,
Ya sənündür, ya m ənim dür.
Bu nəsyətim bil, K oroğlu,
Y a sənindür, ya m ənim dür.
Bürcü Sultan baxıb görəndə ki, bacısı N igar xanım atın belində dağ
gövdəli pəhləvanın yanm da dayanıb, dərindən bir ah çəkdi, canında
tükiəri bir-b iz oldu. Aldı dübarə:
Bir köynəyi var çəkili,
Bağları əlv an çiçəkli,
Ala göz qara birçəkli,
Ya sənindür, ya m ənim dür.
Koroğlu B ürcü Sultana dedi:
- Ay axmaq, qara züiflü m ənim di.
Koroğlu baxıb gördü ki, qoşun d ə stə -d ə stə gəlib Bürcü Suitanın
arxasında dayandı.
Koroğlu N igar xanıma dedi:
- Q ardaşm Bürcü Sultan da lotudu ha!?
Aldı Koroğlu:
M eydana g irəndə xanlar,
S ənə qurban şirin canlar,
M eydanda tökülən qanlar,
Ya sənindür, ya mənimdür.
Bürcü Sultan dedi:
X otkar oğlu, adım Bürcü,
D üşm ənün boynun burucu,
Çalarıq əyri qılıcı.
Y a sənindür, ya m ənim dür.
K oroğlu dedi:
- A y haramzada, türkünü belə deməzlər. Qulaq as gör necə deyərlər.
K oroğlu ayağmı üzəngidən çəkib yəhərin qaşına qoydu, sazı götü-
rüb dedi:
M ən sözüm ü dedim bəlli.
M ən K oroğluyam , Koroğlu.
A tım dəli, özüm dəli,
Q oç K oroğluyam , Koroğlu.
B ürcü Sultanın sərkərdəsi K oroğlunun zəhm li səsindən qorxuya
düşüb, tabınlarına1 dedi:
- U şaqlar, bu qoç Koroğludu. Onun nərəsindən qarlı dağların ba-
şında qar dayanmaz, boylu arvadlar bu səsin zəhm indən bala salar.
And olsun hamımızı qıracaq. M ən qayıdıram.
K oroğlu gördü qoşunun bir dəstəsi qoyub qaçdı. Ü zünü N igar xa-
nıma tutub dedi:
- Xanım , belə ki, görürəm qardaşının qoşunu vuruşm adan qoyub
qaçacaq.
K oroğlu öz-özünə dedi: “A y zalım, bir həm lə ilə p ərən-porən
düşdülər” . Sonra sazı götürüb dedi:
M ərd igidin zatın bülləm ,
M ü x ə n n ət üzünə gülləm ,
D əm ir çeynərəm , püfkürrəm ,
M ə n K oroğluyam , Koroğlu.
1 T ərəfd arlarm a
Biircü Sultanm tabm ları bu sözləri eşidəndə b ir-b irin ə dedilər:
- Dəm ir çeynəyən bu adamın qabağında dayanm aq olmaz.
Qoşunun bir dəstəsi də geri dönüb qaçdı. Q alan hissəsi isə B ürcü
Sultanı tək qoymayıb onun tərəfındə durdular. K oroğlu gördü ki, qo-
şunun bir hissəsi Bürcü Sultanı tək qoymayıb onun arxasında dayandı.
Götürüb dedi:
Bir sazım vardur sədalı,
N igar ləbindən dad alı,
M isri qılıc qarqu cidalı,
M ən Eoroğluyam , Koroğlu.
Bürcü Sultan gördü ki, arxasında dayanan bir dəstəd ən başqa, qo-
şunun ham ısı p ərən -p ə rən düşüb. Koroğlu dedi:
M ən K oroğluyam , çökdürrəm ,
Y erinizdə xırm an əkdirrəm ,
Ü stünüzə qoşun tökdürrəm ,
M ən K oroğluyam , Koroğlu.
Koroğlu sözünü qurtarıb Qıratı Bürcü Sultanın qoşununun üstünə
sürdü. Elə bil bir ac qurd bir sürü qoyunun içinə düşm üşdü. Q oşunun
qalan dəstəsi də ahu kimi çöllərə qaçdı. On yeddi osm anlı öldürüldü.
Bürcü Sultan atım Koroğlunun üstünə sürdü. K oroğlu fıkirləşdi ki,
Bürcü Sultam öldürsom, N igar xanım m əndən inciyəcək. K oroğlu
baxıb gördü N igar xanım ağlayır. N igar xanım dan ağlam ağınm sə b ə -
bini soruşduqda Nigar xanım dedi:
- Ey Koroğlu, bir qardaşım var, qorxuram onu da sən öldürəsən.
Koroğlu dedi:
- Ay xanım, qorxma, onu öldürm ənəm.
Bürcü Sultan:
- Əlim in zərbini dad - deyə, atını Koroğlunun üstünə səyirtdi.
Koroğlu dcdi:
- Ey Biircü Sultan, m chtərə verdiyin çörək haram olsun ki, atının
yohər-yiiyonini yaxşı borkitm oyib. İndi səni atdan yerə salsam , d ey ə -
cəksən ki, yohor boş idi. Əyil yəhorini borkit, sonra vuruşaq.
Axmaq Bürcü Sultan aldanıb oyilib yəhəri düzəltm ək istəy ən d ə
Koroğlu Qıratı onun üstüno sürüb qılıncın yastısı ilə kürəyinə yüngül
bir zərbə endirdi. B ürcü Sultan Qıratın ayağı altına düşdü. Koroğlu
atdan düşüb B ürcü Sultanını sinəsinə çökdü. Qılıncı belindən çəkəndə
Bürcü Sultan ağlam ağa başladı. Nigar xanım da iltim as edirdi. K oroğ-
lu Bürcü Sultana dedi:
- N ecə oldu bəs, deyirdin, ya sənindi, ya m ənim di? EIə budurm u
kişiliyin?
Bürcü Sultan dedi:
- Sultan M urad xotkarın bu dünyada bir oğlu, bir qızı var. Oğlunu
öldürüb, qızını da qaçırdıb, ocağını söndürürsən.
Koroğlu dedi:
- Ey Bürcü Sultan, bacın N igar xanım ın kəbinini m ənə kəs, səni
öldürməyim.
Bürcü Sultan dedi:
- Ey Koroğlu, ə rəb d ilində səkkiz cild kitab oxumuşam. M əni
burax, necə istəyirsən kəbin kəsim .
Koroğlu onun ə lin d ə n tutub ayağa qaldırdı. Bürcü Sultan canınm
qorxusundan bacısınm k əbinini K oroğluya kəsdi. K oroğlu Bürcü S ul-
tanın alnından öpüb dedi:
- M ən də olum Ç əm lib eld ə oturan Sultan M uradın kiçik n ö k ərlə -
rindən biri. B uradan nigaran getm ə, bacını m əndən yaxşı kim ə v erə-
cəydin?
Koroğlu N igar xanım m əlin d ən tutub yola düşdü. Zavallı B ürcü
Sultan Nigar xanım gözdən itən ə kimi h əsrətlə onun dalınca baxdı.
Sonra İstanbula qayıtdı.
İndi eşit K oroğlu ilə N igar xanım dan, Koroğlu ilə N igar xanım bir
neçə m ənzil k eçdikdən sonra bir çəm onliyə çatdılar. Ç əm ənlikdo
otuz-qırx çadırdan ibarət bir ordu ilə rastlaşdılar. Ordu fırəng padşahı
vəzirinin oğlunun idi. V əzirin oğlu Nigar xanım ın şəklini görüb bir k ö-
nüldən min könülə ona aşiq olm uşdu. Əhd eləm işdi ki, Sultan M ura-
dın yanına getsin, dinindən dönüb N igar xanım ı alsın, öm rünün axırına
qədər Sultan M uradın qulluğunda dayansın. İndi isə öz ordusu ilə Sul-
tan M uradın hüzuruna gedirdi. N igar xanım onu gördükdə toşvişə
düşüb dedi:
- Ey Cəlali K oroğlu, gəl buradan uzaqlaşaq.
Koroğlu dedi:
- A y xanım, sənin toyunun xərci yüz m in tüm ən olacaq, m ən isə
yoxsul bir adamam, icazə ver orduya hücum eləyim , bunların azı əlli
min-yüz min var-d ö v ləti olar.
Dostları ilə paylaş: |