N igar xanım dedi:
- M ən toy-düyün istəm irəm , m əni bu yollarda sorkərdən etmo, tez
Ç əm libelə yetir.
Koroğlu ilə Nigar xanım ordunun yanından keçəndə fırəng oğlu
çadırın qabağında dayanmışdı. Gördü ki, iki atlı, biri qadın, o biri iso
kişi dağ kim i atlarm belində oradan keçir. Dərhal m ehtərini çağırıb
tövlədən iki at gətirtdi. Sonra vəzirə tapşırdı ki, m üx təlif n az -n em ət-
lərdən ibarət bir xonça düzəldib başlarında aparıb o athlara verib desin-
lər ki, fırəng oğlu sizə salam -dua göndərir, deyir buyursunlar yesinlər.
Sonra bu iki atı onlara verib desinlər ki, biz səfər üstəyik, öz atlarmı
bizə peşkəş etsinlər.
Fərraş başında xonça Koroğlunun hüzuruna gəldi. Nigar xanım dedi:
- Ey Colali Koroğlu, yolçunu əzizləyib xonça ilə qarşılayan adama
yam anlıq etm ək olarmı?
Koroğlu çox ağıllı, uzaqgörən adam idi. Başa düşdü ki, bu xonça
təm ənnasız deyil. Nigar xanım a dedi:
- Ay xanım , piyalənin dibində n ə olduğunu bilsən, heç içmozsən.
Fərraş K oroğlunu səsləyib dedi:
- Ey pohləvan, fırəng oğlu sizə xonça yollayıb, buyurun ağzınızı
şirin eləyin.
Koroğlu ilə N igar xanım atdan düşüb süfrə başında əyləşdilər.
Fərraş xonçanı onların qabağına qoyan vaxt gözü Koroğlunun bığla-
rına sataşıb qorxudan dili tutuldu. K oroğlu gördü forraş sözlü adama
oxşayır. Dedi:
- Fərraş, n ə isə dem ək istəyirson, çəkinm ə, de.
Zavallı fərraş qorxudan heç bir söz demodi. K oroğlu Q ırata m inən
zam an fərraş dili tutula-tutula dedi:
- Ağa, bir ərzim var.
Koroğlu dedi:
- Hə, de görüm , sözün nədi?
Fərraş dedi:
- Firəng oğlu salam -dua göndərib dedi ki, biz səfər üstoyik, bu at-
Iarı onlar m inib öz atlarını bizə versinlər.
Koroğlu soruşdu ki, fırəng oğlu kim di? Fərraş cavab vcrdi ki,
fırəng padşahının vəzirinin oğludu. K oroğlu dedi:
- M ən fırəng oğlunun atlarını istəm irəm . Biz elatıq, obalarım ız iso
dağın o tərəfındodi. O balarım ıza çatandan sonra başqa ata m inib öz at-
larım ızı ona verorik.
Koroğlu Qıratın başını fırəng oğlunun çadırına tə rə f döndərib
N igar xanıma tapşırdı ki, dalınca gəlsin. N igar xanım dedi:
- Ay evi yığılmış, m ən hara gəlim ?
Koroğlu qəzəblənib dedi:
- Ay qız, deyirəm gəl!
Koroğlu Nigar xanım la birlikdə fırəng oğlunun çadırına tə rə f y o l-
landı. Çadıra girəndə gördü ki, fırəng oğlu gözəllikdə heç Eyvazdan
geri qalan deyil, üzü günəş kim i işıq saçır. K oroğlu ürəyində “ ilahi,
bunu da m ənə qism ət e lə ” - dedi. Sonra fırəng oğluna salam verdi. F i-
rəng oğlu salam alıb soruşdu: - Ey pəhləvan, kim sən, nəçisən?
Koroğlu dedi:
- A y fırəng oğlu, aşığam.
F irəng oğlu dedi:
- N ecə aşıqsan?
K oroğlu sazı götürüb dedi:
Q alx yerinnən döyüşəlim ,
F irəng oğlu, fırəng oğlu.
H ər dil d esən danışalım ,
F irəng oğlu, fırəng oğlu.
F irəng oğlunun baxışları N igar xanım a dikilm işdi. N igar xam m ın
gözləri, ox kimi kirpikləri rübəndin altından görünürdü. Firəng oğlu
gördü bu qaş-göz şəkildə gördüyü qaş-gözdü. O, gözlərini N igar x a-
nım a dikib donub qalm ışdı. K oroğlu gördü fırəng oğlu özündə deyil.
O nun dediyi sözləri isə bu qulağm dan alıb, o biri qulağından ötürür.
K oroğlu qəzəb lən ərək sazı götürüb dedi:
G ülü tapşurdular xara,
C ig ər oldu h az ar para,
N ə göz tik m isən Nigara,
F irəng oğlu, firəng oğlu?
F irəng oğlu N igar xanım ın adını eşidən kim i dedi:
- E y pəhləvan, bu hansı N igar xamm dı?
K oroğlu dedi:
- Sultan Murad xokarın qızı N igar xanımdı.
F irəng oğlu ürəyində dedi: “İlahi, yaxşı yetirm isən” . Sonra adam -
larına işarə elədi ki, onları m ansırıya alsınlar. Firəng oğlu öz-özünə
dedi ki, yaxşı oldu, Nigarı bunun əlindən alıb elə burada da toy elərəm .
K o ro ğ lu n u n gö zii f ırə n g o ğ lu n d a idi. G ö rd ü k i, o n u n i ş a r ə s il ə
a d a m la r d ö r d to rə fı k ə s d ilə r. F irə n g o ğ lu n u n a d a m la rı d a ö z ü k im i b a -
la c a b o y , in c o id ilə r. O n la r K o ro ğ lu ilə N ig a r x a n ım ı d ə r h a l d ö v r ə y ə
a ld ıla r. K o ro ğ lu ü r ə y in d ə d e d i: “ A y it b a la sı, m ə n i, q ır x y a ş lı ig id i t u -
la la ra b o ğ d u r m a q is to y irs ə n ? ” S o n ra d cd i:
T anrım oda yananı,
A ğlar qoyaram ananı,
D ur yükləndir pişxananı'.
F irəng oğlu, fırəng oğlu.
F iro n g o ğ lu dedi:
- A y y a ra m a z , sə n k im s ə n ki, m o n im p iş x a n a m ı y ü k lə d ə s ə n ?
K o ro ğ lu d e d i:
- F ir ə n g o ğ lu , e şit g ö r m o n k im ə m :
Y olda duran yol oğluyam ,
M ən m ərd igidlər quluyam,
Y əqin bil ki, Koroğluyam ,
F irəng oğlu, fırəng oğlu.
F ir ə n g o ğ lu so ru şd u :
- K o ro ğ lu s ə n s ə n ?
K o ro ğ lu : - B ə li, m ə n ə m , - ded i.
F irə n g o ğ lu dedi:
- E y K o ro ğ lu , in d iy ə k im i q o ç la y o x , q u zu ilə v u ru ş m u s a n .
S o n ra q ılın c ın ı ç ə k ib K o ro ğ lu n u n ü s tü n ə c u m d u . K o ro ğ lu fırə n g
o ğ lu n u n q o lu n d a n b ir q ılın c v u ru b q ılın c ın ı y e rə sa ld ı, b ir z ə r b ə d ə
g ic g a h ın a e n d ird i. F irə n g o ğ lu h u ş u n u itirib üç illik ö lü k im i ç a d ırın o r -
ta s ın a y ıx ıld ı. F irə n g o ğ lu n u n a d a m la rı K o ro ğ lu n u n ü s tü n ə h ə m lo e t -
d ilə r. K o ro ğ lu o n la rın o n b e ş n ə f ə r in i ö ld ü rd ü , o b ir ilə r d ə q o rx u d a n
d a ğ a - d a ş a q a ç d ıla r. K o ro ğ lu fıro n g o ğ lu n u n q o lla rın ı ip lə m ö h k ə m
b a ğ la y ıb b ir y a b ın ın ü s tü n ə q o y d u . S o n ra fıro n g o ğ lu n u n p ə r ə n - p ə r ə n
d ü ş m ü ş f ə r r a ş la rın a h ö k m e d ib dcd i:
- B u k ö p o k o ğ lu n u n v a r - y o x u n u y ü k lə y in !
F ə rra ş la r b ir g ö z q ırp ım ın d a fırə n g o ğ lu n u n b ü tü n v a r- d ö v lə tin i y ü k -
lə d ilə r. K o ro ğ lu fo rraşları, y ü k lə n m iş a tla rı q a b a ğ ın a q a tıb y o la d ü zo ld i.
Bir neçə ağac yol getm işdilor ki, fırong oğlu özünə goldi, Nigar
xanım a yalvarıb dedi:
- Ay xanım, sonin şəklini görüb bir könüldən min könülo sənə vu-
ruhnuşam . Mən soni görm oyo golmişdim, bilm irdim belə bir ojdaha
əlin ə düşəcəyəm .
Firəng oğlu N igar xanım a ah-nalo eloyib dedi:
- Ay xanım, bir təh ər əl-ayağım ı aç, m əni bunun əlindon qurtar.
N igar xanım dedi:
- Koroğlunu aldadıb əl-ayağını açsam, qaça bilərsən?
Firəng oğlu dedi:
- Daltmca gəlm əyo qoym asan, qaça bilərəm .
N igar xanım dedi:
- Qorxma, necə olur olsun, soni xilas edəcəm . Koroğlunu da qoy-
maram dalınca golsin.
N igar xanım Koroğluya dedi:
- Ey Cəlali Koroğlu, bir ərzim var.
Koroğlu dedi:
- N ə buyurursan, ay xanım?
N igar xanım dedi:
- Hökm elo, firong oğlunun ol-ayağını açsınlar.
Koroğlu dedi:
- Ay xanım, iiroyin bclo istoyirsə, qoy elə də olsun.
Koroğlu özü düşüb fırong oğlunun ol-ayağını açıb ata mindirdi.
N igar xanım dedi:
- Ey Koroğlu, m onim atımı neçoyo alıbsan?
Koroğlu dcdi:
- Min bcş yüz tümono.
N igar xanım dcdi:
- Bos öz atını ncçoyo alım san?
K oroğlu cavab vcrdi:
- Monim atım da min iki yüz tümono doyor.
N igar xanım dedi:
- Ey Koroğlu, gəl yarışaq görok kimin atı ycyin gcdir?
N igar xanıın fırong oğluna dcm işdi ki, yarış zamanı Koroğlu uzaq-
laşdıqda qaçarsan. N igar xanım yarışdan söz açanda Koroğlu işin no
yerdə olduğunu duyub, kefıın yoxdu, - dcdi.
N ıgar xanım ol çəkm əyib öz canına and vcrondo Koroğlu onun
x ətrinə dəym oyib, razılaşdı.
Dostları ilə paylaş: |