B uyur m əni öldürsünlər,
D idəm yaşm sildirsünlər.
P iyalələr doldursunlar,
İç qanım, sənə nuş olsun.
K oroğlu öz-özünə dedi: “Bu q əd ə r zəhm ət çəkib İstanbula gəlm i-
şəm, heç olm asa on-on beş N igar xanım kimisi olaydı götürüb aparay-
dım ” .
Sazı götürüb dedi:
G ə z ə r idim arzusunda,
X iyabanlar çarsusunda,
K oroğlunun qarşusunda,
N igar kim i on beş olsun.
N igar xanımm əlində piyalə görən Koroğlunun ağzı sulandı, çox-
dan idi ki, şərab içmirdi. K oroğlu görəndə N igar xam m ona tamaşa
eləyir, dodaqlarım yalam ağa başladı.
N igar xanım dedi:
- Qızlar, çavuş m əndən qorxub, dil dodağı quruyub. Yazıqdı,
m um yaya b ir az yağ qatın, ona verin yesin, özünə də deyin ki, xanım
deyir canına yazığı gəlsin, başını götürüb buradan qaçsın, yoxsa onu
öldürəcəyəm .
K əniz bir kasa yağlı m um ya düzəldib K oroğluya verdi. Koroğlu
əvvəl elə bildi ki, kəniz kasada ona şərab gətirir. Qız yaxınlaşdıqda
gördü kasadakı yağlı m um yadı. K oroğlu kənizə “bu n əd i?” - dedi.
K əniz dedi:
- Bu yağlı mumyadı, xanım bir piyalə dedi, m ən isə bir kasa gətir-
mişəm, götü ye, tez buradan başını götü qaç, yoxsa xanım səni öldürəcək.
K oroğlu acıqlanıb dedi:
- Ay çəp əl, kasanı qaytar, m ən bu yem əyi xoşlam ıram . Bir də x a-
nım a de ki, düz adamdısa, m ənə şərab versin.
K əniz kasanı geri qaytardı. N igar xanım m ətləbi soruşduqda kəniz
dedi:
- Ay xanım , çavuş dedi ki, m ən yağlı-m um yam xoşlam ıram,
xanım düz adamdısa, m ənə şərab göndərsin.
N igar xanım dedi:
- Sən tapan hacı çaxır içən olar da!
Sonra dedi:
-
Qızlar, gəlin m əclisi aparaq hovuz qırağında düzəldək, hacını da
kefləndirib oynadandan sonra dəyənəklə əzişdirib yola salarıq.
K enizlər dərhal büsatı hovuz qırağına daşıdılar. N igar xanım nazla
sallana-sallana hovuz qırağına gəldi. K ənizlərdən kim isi ona kabab
verirdi, kımi m əzə. K oroğlu N igar xanıınm belə işvə-nazla gəldiyini
görüb, ürəyində dedi: “Bu m əqam da türkü oxum ayasan neyləyəsən?”
Sazı götürüb dedi:
A y ağalar, ay qardaşlar,
N igar xanım yenə gəldi.
D id əm d ən axıtdı yaşlar,
N igar xanım yenə gəldi.
Sən tə rsa ol, xaçın alum,
A ğ üzüvün m açın alum,
Hörüb siyah saçın alum,
Salub dal g ərdənə gəldi.
N igar xanım K oroğluya baxa-baxa nazla hovuzun qırağına yaxın-
laşırdı.
K oroğlu dedi:
H eç b elə olurmu işlər,
X əyalun guyim də qışlar,
Bir əlin d ə m əzə dişlər,
Bir ə lin d ə m ina gəldi.
G ö zəlliyin bildirm əyə,
D idəm yaşın sildirm əyə,
K oroğlunu öldürm əyə,
N igar xanım yenə gəldi.
K oroğlu sözünü tam am eləy ən d ən sonra N igar xam m ın hökmü ilə
kənizlər onun başına tökülüşüb m öhkəm əzişdirdilər. Koroğlu geriyə
çəkilm ek istəyəndə hovuza düşüb, daş fəvvarəyə söykəndi.
N igar xanım k ən izlərə dedi:
- Daha ona doyənək çatm az, daş ilə vurun.
K oroğlu dedi:
-
Ay xanım, kənizlərə de vunnasınlar, sənə bir sözüm var.
Koroğlu bura gəlm əyindən peşim an olm uşdu, fıkirləşirdi ki, Bəlli
Ə hm ədin gətirdiyi nam ə yalandı. Ü rəyində dedi: “B əlli Ə hm əd, sənin
gorbagor olmuş dədəni yandıracam . Bu qız m əni sevm irdisə, yalan na-
məni m ənə niyə gətirirdin” . B elə fıkirləşə-fık irləşə dedi:
Ay ağalar, cavan sevdim ,
O ldum dəli, divanə m ən.
N agah yerdən m ayıl oldum,
Bir ala göz cavanə mən.
B elə bilsəydim , sevm əzdim ,
Q əm -q ü ssə sin i yem əzdim ,
Ç ə rx i-fə lə k o dem əzdim ,
Səno gəldim am anə mən.
K oroğlu Nigar xanım ın ağ sinəsini görüb, ürəyi döyünm əyə baş-
ladı. Sözünü belə tamamladı:
Gün doğdu m əşriq dağına,
B ir gül düzm üş büxağına,
R əqib, girm ə dost bağm a,
G ülün dordüm zəm anə m ən.
K oroğlu om sin dilinnən,
H eç qucan ö lm ə z belinnən,
N igarım sənün olinnən,
Q ulam y ax şı-y am an ə m ən.
BEŞİNCİ MƏCLİS
Koroğlu sözünü qurtardıqda N igar xanım yuxudan ayılmış kimi
dərin fıkrə getdi. N igar xam m öz-özünə dedi: “Ey dili qafıl, bu ki, elo
Koroğlu deyir, olm aya K oroğlu özüdü. Əlbət, Bəlli Əhməd nam əni
ona çatdırıb” .
N igarxanım dilə gəlib dedi:
- Ey pəhləvan, K oroğlusansa, de!
Koroğlu dedi:
- Ay xanım, m əni əzişdirib indi də deyirsən Koroğlusan. M əni
sevm irdinsə, nə üçün B əlli Ə hm ədnən nam ə yollamısan?
N igar xanım dedi:
- Ey Koroğlu, bilm əm işəm , danışm ışam sa, dilimi kəs, vunnuşam -
sa əlim i. M ənim günahım dan keç.
Koroğlu dedi:
- Əzoldən sənin günahından keçm işəm .
N igar xanım dedi:
- Ey Koroğlu, bir şərtim var, atam Sultan M urad xotkar sonin oy-
n in ə bir köynək tikdiribdi. O köynəyi gotirdəcəyom , əyninə uzun
g əlsə, ayaqlarmın altına nal çaldıracağam , əgər oynino qısa golso,
ayaqlarını kəsdirəceyəm , d ar olsa qam ını cırdıracağam , gcn olsa, si-
n ə n ə mıx çaldıracağam.
Koroğlu öz-özünə dedi: “Bu m onə divan tutm aq istoyir, yoxsa
köynok ya dar olar, ya da gen olar, ya uzun olar, ya da qısa” . Sonra fi-
kirloşdi ki, qadınları oynatm ağa nə var, köynək uzun golso, bir az d a-
banım ı qaldıraram, gödok gəlso, ayaqlarımı bir az biikorom, gcn olsa,
qarnım ı bir az şişirdorəm , yox, dar olsa, qarnımı yığaram ” .
Koroğlu N igar xanım a dedi ki, buyur köynoyi gotirsinlor. Konizlor
köynoyi gotirdilər. N igar xanım Koroğlunun olindon tutub hovuzdan
çıxartdı Koroğlu köynəyi geydi, elə bil dərzi onun boyuna biçib tik-
m işdi. Koroğlu ilə N igar xanıın otağa getdilor. N igar xanım om r etdi
k ənizlor şorab gotirdilor. Osm anlıların qaydası ilo bir piyalo Koroğlu
içdi. Yavaş-yavaş ikisinin do kefı duruldu.
N igar xanım dedi:
- Ey Cəlali Koroğlu, Qıratı gətirm isən?
Koroğlu dedi:
- Bəli xanım, gətirm işəm .
Dostları ilə paylaş: |