tonha Pərizad xanımın yanına gəldi. Koroğlu öz-özünə dedi: “Pərizad
xanım öz razılığı ilə gəlsə heç, gəlm əsə zorla aparm ayacağam ” .
P ərizad xanım dedi:
- Ey Colali Koroğlu, m əni burda kimin üm idinə qoyub gedirsən?
K oroğlu Pərizad xanım ın əlindən tutub Q ıratın tərkinə mindirdi.
O nlar yola düşdülər. Eyvaz uzaqdan gördü ki, Koroğlu bir ağ çadralı
qadınla gəlir. Koroğlu çatdıqda Eyvaz dedi:
- Ay ağa, bu kimdi?
K oroğlu dedi:
- Oğlum , mənim burda daha heç nəyim qalmadı, bütün bu hənga-
m ələr bunun iistündəydi.
Eyvaz dedi:
- Ay ağa, Çəm libeldə çörəkdən, paltardan heç nə qalmayıb.
K oroğlu dedi:
- “B abalar der: bol gərək, ya dərmam , ya d ərd i” .
K oroğlu Pərizadla Eyvazı götürüb d ey ə-g ü lə Ç əm libelə doğru
yola düşdü. M ənzilbəm ənzil gəlib Ç əm libelə çatdırar.
D olilər Koroğlunun qorxusundan onun gözünə görünm ürdülər.
Onlar dalda qalıb Ə rəb Reyhanın, Əhm əd paşam n var-dövlətini
yükləm əklə m əşğul idilər. A lm asatan da osm anlıların qorxusundan
arvad-uşağım götürüb dəlilorlə birlikdə Ç əm libelə gəldi.
Koroğlu gəlib Ç əm libelə çıxdı. Pərizad xanım ı hərəm xanaya yol-
ladı. Ərəb Reyhanla Əhm od paşanın m al-dövlətini yerbəyer edəndən
sonra Eyvaz N igar xanım a dedi:
- Koroğlu min zəhm ətlə özünə qız gətirib, indi isə m əndən utanır.
Nigar xanım Eyvaza dedi:
Koroğlu ilə Porizad xanım a toy tədarükü gör.
Eyvaz toy todarükü gördü. Yeddi gün, yeddi gecə toy çalındı. Y ed-
dinci geco Pərizad xanımın olini Koroğlunun əlin ə verib gərdəyə yol-
ladılar. Koroğlu ilə Pərizad xanım kam a çatdılar.
DOQQUZUNCU MƏCLİS
İndi sizə kim dən deyim G iziroğlu M ustafa bəydən. Giziroğlu
M ustafa bəy Ç əm libeldə K oroğluya qonaq idi. Ş ahanə bir m əclis qu-
rulmuşdu. K oroğlu G iziroğlu M ustafa bəylə birgə yeddi yüz yetmiş
yeddi dəlisini başm a yığıb şərab içirdilər. Eyvaz Balı, M usa Balı, İsa
Balı m əclisdə saqilik edib şərab süzürdü. Koroğlu, Giziroğlu, dəlilər
m əst olub başları qızandan sonra K oroğlu G iziroğluna dedi:
- M ənim m əclisim dən yaxşı bir m əclis görübsənsə, de?
Giziroğlu dedi:
- Yox, görm əm işəm , am m a bir şey çatışmır.
Koroğlu:
- N ə çatışmır? - deyə soruşdu.
Giziroğlu dedi:
- Paşa Toqat şəhərinin kənarında gözəl bir bağ saldınb, o bağda
qaz, ördək, qutan, dum a, başqa quşlar vardır. Qoy paşanın dum aların-
dan tutub gətirib kabab çəksinlər, Eyvaz o kababları m əclisə versin,
b iz də yeyib m əzə edək.
M ustafa bəy bu sözü k e f havasına dedi, yoxsa durna əti cam ış ə ti-
nin dadını verir. K oroğlu E yvazdan bir piyalə şərab alıb üzünü dəlilərə
tutub dedi:
- Bir cavan istərəm bu piyaləni m ənim əlim dən alıb içə, gedə
H ə sə n paşanın bağm dan bir neçə kabablıq dum a vurub gətirə, kabab
çəkib yeyək. M ustafa bəy qonaqdı, könlü dum a kababı istəyir, onun
x ə trin ə dəym ək olmaz.
D əlilər hamısı başlarmı aşağı salıb dinm əz-sö y ləm əz dayandılar.
Q e y rət Eyvaza güc gəldi, o, Koroğlunun qarşısında baş əyib dedi:
- Bu işi m ənə tapşır, piyaləni ver içim.
Eyvazın sözü Koroğlunun xoşuna gəlm ədi. Üzünü Eyvaza tutub dedi:
- K əs səsini yaram az, yeddi yüz yetm iş yeddi dəli dura-dura, son
gedib M ustafa b əy ə kababhq durna gətirəcəksən?
Eyvaz d inm əz-söyləm əz yerində oturdu. K oroğlu üzünü dəlilərə
tutub iki-üç dəfə də bu sözü təkrar etdi. D əlilərin cınqırı da çıxmadı.
B unu görən Eyvaz qeyzlə yerindən qalxıb baş oyib dedi:
- Ağa, bu işi m ənə buyur, v erp iy alən i içim. Piyaloni verməson, bu
xəncəri ürəyim in başından soxub özüm ü həlak edocəm , üroyino
öm ürlük dağ çəkəcəm . G ərək m ən ayağa durm ayaydım , indi ki, du r-
m uşam , daha yerə oturm aram .
Koroğlu elacsız qalıb piyaləni Eyvaza verdi. Eyvaz yaraq-yasağını
taxdı, atını minib Toqata yollandı. Dəmirçioğlu, K üyüm çüoğlu, Bəlli
Ə hm əd dedilər:
- Bu vələdüzna Eyvaz kefləndiyi üçün bu işi boynuna götürdü.
Sabah Koroğlunun başı kefdən ayıldıqda görsə ki, Eyvazı təkbaşına
H əsən paşanın bağına yollam ışıq, nəslim izi kəsər. D urun onun dalı-
sıncan gedək. Eyvaz ölsə, biz də ölərik, diri qalsa, biz də xilas olarıq.
D əm irçioğlu, Küyümçüoğlu, B əlli Əhm əd yaraqlanıb, atlanıb E y-
vazın dalısınca yollandılar. Onlar Eyvaza çatıb dördü də birlikdə m ən-
zilbəm ənzil gedib Toqat şəhərinə yetişdilər.
D əlilər Giziroğlu M ustafa bəyin nişan verdiyi bağa girdilər, bir
neçə quş vurub kabab çəkdilər, böyürlərini yerə verib şərab içə-içə
kabab yem əyə başladılar. Eyvaz qılm cını çəkib ağacları kəsm əyə baş-
ladı. B ağban görəndə ki, Eyvazla dəlilər bağı viran qoyur, dərhal şə-
h ə rə gedib paşaya xəbər verib dedi:
- Koroğlunun dörd dəlisi gəlib bağı kor qoyub, ağacları kökündən
qırırlar. Onlardan niyə belə eləyirsiniz, soruşanda, deyirlər: “calaq
eləy irik ” .
Paşa qəzəblənib süvarilərinin sərkərdəsi B olu b əyə dörd yüz atlı
verib dedi:
- Koroğlunun dəlilərinin dördünü d ə diri tutub hüzuruma gətirərsən.
D əm irçioğlu Bəlli Ə hm ədə dedi:
- Eyvaz bizi dörd divar arasında qəfəsə saldı. İndi bağban paşaya
x əb ə r aparacaq, paşa da Toqatın qoşununu üstüm üzə töküb atamızı
yandıracaq.
Sonra D əm irçioğlu B əlli Ə hm ədə dedi:
- Eyvazın cürətini sınayaeağam. Toqat qoşunu gəldikdə Eyvaz
qaçm aq istəsə, qılıncla boynunu vurub öldürəcəyəm , yox, əgər kişi
kimi dayanıb dava etsə, nə qədər canımda qan var, döyüşüb vuruşacağıq.
D əm irçioğlu Eyvaza dedi:
- Evini A llah yıxm asın, öz gücündən xəbərin yoxdu ki, bizi gəti-
rib bu dörd divar arasında tələy ə saldın, indicə paşa Toqat qoşununu
başım ıza tökəcəkdi.
Eyvaz D əm irçioğluna dedi:
- N ə q əd ə r ki, canım da can var, vuruşacağam. İşdi ə g ə r ölsəm,
K oroğlu sizi qırm asın deyə, H əsən paşaya pənah aparın.
D əm irçioğlu şad olub dedi:
- Gözlərinə qurban olum , Eyvaz, dur atını min.
Eyvaz, D əm irçioğlu, Küyüm çüoğlu, B əlli Ə hm əd yaraqlam b, atla-
rına minib pələng kim i T oqat qoşununun qabağım kəsdilər. B olu bəy
bunları görən kim i qoşununa hökm edib dedi:
- Cavanlar, bunlar K oroğlunun dəliləridi, tutun bunları.
Eyvaz D əm irçioğluna, vurun - dedi. D əlilər ac qurd qoyun sürü-
sünə daraşan kim i, qoşunu darm adağın etdilər. B olu bəy gördü ki, bu
dörd n əfər qoşunun yarısım qılıncdan keçirdi. Ə g ər belə getsə, qoşu-
nun hamısı qırılacaq, əm r etdi kəm ənd atsınlar. Toqat qoşunu Eyvazın
boynuna kəm ənd atdı. D əm irçioğlu kəm əndi qılıncla kəsdi. O biri tə -
rə fd ə n D əm irçioğlunun boynuna k əm ən d atdılar. Bəlli Ə hm əd k ə -
m ən d i kəsib qırdı. Bolu b əy əlacsız qalıb dedi:
- Canım cavanlar, ham ınız dörd tərə fd ən k əm ənd atın.
D örd yandan kəm ənd atıb dəlilərin dördünü də tutub atdan yerə
saldılar. Onların qollarını bağlayıb, atın qabağm a qatıb piyada Toqata
apardılar.
Eyvazın şəklini U rfa şəhərindən K oroğluya gətirən sövdəgar X acə
Y ə q u b ticarət üçün Toqat şəhərinə gəlm iş, şəhərin girəcəyində otur-
m uşdu. Xacə Y əqub gördü, bağ tərəfdən qoşun gəlir. X acə Y əqub bir
osm anlıdan soruşdu ki, bu nə xəbərdi?
Osm anlı dedi:
- Koroğlunun dörd dəlisi H əsən paşanın bağına girmişdi paşanın
qoşunu onları tutub gətirir.
X acə Yəqub dəli adı eşidən kı'mi özündən çıxdı. Qabağa yeriyib
g ördü ki, Eyvaz, D əm irçioğlu, Küyüm çüoğlu, B əlli Ə hm əd qolları
bağ lı qoşunun qabağında gəlirlər. X acə Y əqub dərindən bir ah çəkdi.
Q o şu n a bir də baxıb gördü ki, Koroğlunun dörd dəlisi osmanlı qoşu-
n u nun yarıdan çoxunu qırıb. A tlılar qırılanları da özləri ilə daşıyırdılar.
X a cə Yəqub Eyvazı səslədi. Eyvaz X acə Y əqubu qürbət eldə gördüyü
ü çün kövrəlib ağladı. Bolu b əy Eyvaza dedi:
- A y vələdüzna, ölüm don qorxub ağlayırsan? İki yüz nəfor bizdən
qıranda gözündən heç yaş da gəlm ədi.
Eyvaz Bolu b əy ə dedi:
- Ölüm dən qorxm uram , m ənim bu kişiyə beş yüz tümən borcum
var, qorxuram şüğlüzüm ə ölüb gedəm. K oroğlu m ənim xatirimi çox
istəyir, iki min də borcum olsa, yenə də m əni borclu qoym ayıb ödüyər.
X ahiş edirəm əm r edəsən, qollarım ı açsınlar, K oroğluya bir nam ə
Dostları ilə paylaş: |