Eyvaz Koroğluya dedi:
- Sən m əni özünə oğul götürübsən, oğulu belə saxlayarlarmı?
Daha m ən burada qalmaram. Bolu b əyinən G iziroğlunun yanma gedi-
rəm. Sonra üstünə hücum çəkib səni öldürüb qanından bir qədəh içə-
cəyəm ki, ürəyim soyusun.
Koroğlu Bolu bəyin adını eşidən kimi qeyzlə sazı götürüb dedi:
K oroğlu, çağır m üsahib,
B ə y lə rə bu işlər eyib.
B olu b ə y ə ağa deyib,
Zinhar p əsən d etm ə, m ədəd.
Koroğlu sözünü bitirən kimi E yvaz üzəngini basıb yola düşdü. Bir
qədər uzaqlaşdıqdan sonra K oroğlu arxadan onu səsləyib dedi:
- Eyvaz, dayan bir söz deyim, sonra get.
Koroğlu sazı götürüb dedi:
E yvazım , handa gedirsən,
Daşdı b u dağın yolları.
Ə hli d ildən x ə b ə r aldım ,
Puçdu bu dağın yolları.
Ç adırçıoğlu çadır çəkər,
G eyim çioğlu geyim in sökər,
Atun nal-m ıx ım tökər,
Daşdı bu dağm yolları.
Eyvaz dedi:
- Ağa, atımın nalları, m ıxları tökülər verərəm nalladaram. Mən
daha burada yaşaya bilm ərəm .
Koroğlu dedi:
K oroğlu çağır bahadır,
Ö zünü qul edib satır,
C əm dəkdi sərilib yatır,
Leşdi bu dağın yolları.
Koroğlu sözünü sona çatdıran kim i Eyvaz atı çapıb yola düşdü.
Koroğlu bir qodər arxadan ona baxıb dedi:
- Eyvaz sərxoşdu, gedib bir neçə gündən sonra kefdən ayılıb qa-
yıdacaq.
Koroğlu qayıdıb m əclisə gəldi, d əlilərə üz tutub dedi:
- Məni yalnız Eyvaz qayıdanda çağırarsınız. B ir də qonağa hörm ət
vacibdi. N ə zər C əlaliyə m əhobbət b əsləyib xoş ü z göstərin.
N əzər C əlali x əcalotdən başım yuxarı qaldıra bilm irdi. Ö z-özüno
deyirdi: “Bu nə axm aqlıqdı m ən elədim . B elə şiri heç ovlam aq olar?”
N əzər C əlali burda qalsın, indi sizə deyim B olu bəydən.
Bolu bəy A yrum lu elindən qoşun çəkib K oroğlunun üstünə gəlirdi.
O, yolda bir yerdə düşüb çadır qurm uşdu. Bolu boyiıı gözotçiləri do
ondan bir q əd ə r aralı çadır qunnuşdular. Eyvaz gördü ki, yolun kona-
rında qəlondərano çadırlar görünür. O, atın başını çadırlara to ro f dön-
dərdi. Çadırların qabağına çatanda atdan düşdü. B olu bəyin gözətçilori
gördülər ki, bir yaraqlı oğlan atdan düşdü. O nlar atın cilovunu tutub
Eyvazı çadıra apardılar. Eyvaz əyləşdi. G özətçilər dedilər:
- Ağa, siz kim siniz?
Eyvaz dedi:
- K oroğlunun Eyvazını eşidibsiniz? M ən həm ən Eyvazam.
G özətçilər Eyvazın adını eşidon kimi Bolu bo y ə xobor verdilor.
Bolu boy Eyvazın gəlişini bilib dcdi:
- Dünyasında Eyvaz Koroğludan ayrılmaz. G öroson, aralarında no
olub ki, Eyvaz tək -tə n h a baş götürüb bura gəlib.
Bolu boy tolom -tolosik öziinü Eyvaz olan çadıra yctirdi.
Eyvaz gözotçilordon soruşdu:
- Bu kimdi?
Gözotçilor:
- Bu Bolu boydi - dedilor.
Bolu boy Eyvazla ol verib görüşüb dedi:
- Eyvaz bəy, burada niyo dayanıbsan, dur m onim çadırım a gcdok.
Eyvaz Bolu boylo borabər onun çadırına gctdi. Bolu boy adamlarına
şərab gotirtdi. Bolu boylə Eyvaz bir neço piyalo şorab içib hala goldik-
dən sonra Bolu bəy işin no yerdo olduğunu öyronm ok üçün soruşdu:
- Eyvaz bəy, no əcob son Koroğlusuz tok yola çıxıbsan?
Eyvaz dedi:
- Əhd edib A llaha and içm işəm ki, ya soni, ya da Giziroğlunu
özümlo aparıb K oroğlunu öldürəm , qanından içib Çom libcli do sizo
verəm.
Sonra Eyvaz dedi:
- İndi ki, sənə rast gəlm işəm , gəl səninlə gedək, yoxsa, gedib G i-
ziroğlunu apararam.
Bolu bəy öz-özünə dedi: “G örünür Eyvaz çox şərab içdiyindən n ə
danışdığını bilmir, yoxsa, bu, K oroğludan dönən deyil” .
Bolu bəy adamlarm a dedi:
- Y orğan-döşək gətirin Eyvaz yatsın.
Eyvaz başını yerə atıb yatdı. Y uxudan durub kefdən ayılandan
sonra B olu bəy ona dedi:
- Eyvaz bəy, k e f havasına q ə rib ə -q ə rib ə sözlər danışırdın, doğru-
dan dediklərin həqiqətdirm i?
Eyvaz dedi:
- Allaha and olsun, dediklərim in ham ısı doğrudu. Sən gəlm irsən-
sə gedib Giziroğlunu aparacağam .
Eyvazm ağzmdan bu sözü eşidən kimi sevincindən Bolu bəyin az
qaldı iirəyi partlasm. O, Quranı gətirib Eyvazın qabağına qoyub dedi:
- And iç ki, m ən arxayın olum. Ondan sonra sən necə desən, elə
də edərəm.
Eyvaz Qurana əl basıb and içdi. Bolu bəy arxayın olub əm r etdi ki,
qoşun atlanıb yola düşsün. Ç əm libelin dörd ağaclığm a çatanda Eyvaz
Bolu bəyə dedi:
- Biz belə təm təraqlı qoşunla gedib K oroğlunu basa bilmərik. Ə m r
elə ordu burada pusquda dayansın M ənə əlli atlı ver gedib Koroğlunun
qoruğunda dayanım. K oroğlu m əni diinyalar q əd ə r istəyir. Eşidəndə
golm işəm Qıratı minib tə k -tə n h a dalım ca g ələ c ə k ki, m əni götiiriib
özü ilə aparsm. Onun xəbori yoxdu ki, m ən ona düşm ənom . 0 zaman
rnən Koroğlunu tutaram. Onun dəliləri də ham ılıqla qılıncının altından
keçib sənə tabe olarlar
Bolu bəy Eyvazın təklifıni b əyənib ona əlli m ahir atlı verdi. Eyvaz
atlıları götürüb qoruğa gəldi.
Koroğlunun iki ovçusu var idi. B irinin adı ovçu Zam an, o birinin
adı isə ovçu Qasım idi. B unlar ikisi də K oroğlunun xüsusi ovçuları
idilər. H əm in gün onlar ov vurub K oroğluya apardıqları vaxt Eyvazla
rastlaşdılar. Koroğlu E yvaza o q ə d ə r ixtiyar verm işdi ki, yeddi yüz
yetmiş yeddi dəli əvvəl Eyvazı, sonra K oroğlunu salam lam ağa gəlirdi.
Ovçular da Eyvazı görən kim i ovları ona peşkəş verib ondan nə səbobə
burada dayandığını soruşdular.
Eyvaz dedi:
- Koroğlu m əni acılayıb. M ən ondan kiisüb bura gəlm işəm ki, da-
lımca gəlib m ənim könlüm ü alsın. O isə gəlm ək istomir.
Ovçular tez özlərini Koroğlunun hərəm xanasına yetirib h a li-q ə -
ziyyəni dedilər. H ərəm xana qulluqçuları K oroğluya dedilər ağa, ovçu-
ların sənə sözləri var. K oroğlu ürəyində fıkirləşdi ki, yəqin Eyvazdan
bir xəbər gətiriblər. K oroğlu ovçuları çağırıb m ətləb i onlardan xəbər
aldı. Onlar dedilər:
- Ağa, Eyvaz qoruqda oturub. Ondan soruşduqda ki, nə üçün bu-
rada oturubsan? - dedi ki, Koroğludan kiism üşəm . Burada oturm uşam
ki, gəlib m ənim könlüm ü alsın.
Koroğlu ovçulara dedi:
- D əlilər heç nə bilm əsinlor, m ən öziim gedib Eyvazı gotirorom.
Koroğlu Qıratı yəhərlədi. Ehtiyat üçiin bir qılınc, bir şeşpor bclino
bağlayıb adi geyim nən Qırata minib yola düşdü. Qoruğa çatdıqda
gördü ki, Eyvaz bir qələndəri çadır qurub əlli-altm ış atlı da y an-yöro-
sini kəsib. K oroğlu öz-ö zü n ə fıkirləşib dedi: “Y əqin Eyvaz bu əlli-a lt-
m ış nəfəri özünə nökər gətirib. Bunlar ruzusuz qalm asın dcyo, m ova-
ciblərini m ən v erm əliyəm ” .
Koroğlunun ürəyi Eyvaz üçün əsirdi. O, ürəyindən keçirirdi ki,
Eyvaz onu görən kimi durub olindən öpəcək, özü do, nökorlori də bir
ycrdə Ç əm libelə gedəcoklər. Ancaq Eyvaz yam an inadkar idi, clo bil
şeytan atına minmişdi. Koroğlunu heç saymırdı. Koroğlu Eyvazı belo
gördükdo fikirloşib dedi: “H əlbət Eyvaz onam istoyir, nə istoso, vcro-
cəyom ” .
Koroğlu dcdi:
Eyvaz, m əndon istodiiyiin,
Canm ıdur, başm ıdur, nodür?
Q urubsan obrii-kam anı,
B ilm om savaşm ıdür, nodür?
Koroğlu can-başını Eyvaza pcşkoş ctso do, Eyvaz yeno do inadın-
dan ol çokm əyib üzünü ona sarı döndormirdi. Koroğlu qozoblonib dedi:
- Ay haram zada, mono lağ eloyib gülürson?
Sonra götürüb dedi:
M əni görcok başm bular,
D idəm dən axıtdı sular,
M ən ağlaram , E yvaz gıilor,
X atiri xoşm udur, nəd ü r?
Dostları ilə paylaş: |