ON İKİNCİ MƏCLİS
Koroğlu Bolu bəyə ənam, xələt verdi. Ona xüsusi otaq ayırdı.
Gündəlik yemək-içməyini verib onu az da olsun korluq çəkməyə qoy-
madı. Bu minvalla beş-altı gün keçdi. Bir gün Koroğlu Bolu bəylə
şərab məclisində oturmuşdu. Bir də gördü, Bolu bəy ağlayır. Koroğlu
Bolu bəyə dedi:
- Niyə ağlayırsan, yoxsa, məndən inciyibsən?
Bolu bəy dedi:
- Ey Koroğlu, ürəyimdə bir nisgilim var, ona görə ağlayıram.
Koroğlu dedi:
- Dərdin nədi?
Bolu bəy dedi:
- Ey Cəlali Koroğlu, bilirsən ki, Həsən paşanın qızı Dona xanıma
aşiqəm. Həsən paşa and içib şərt kəsib ki, əgər Koroğlunu tutub bura
gətirsən, qızım Dona xammı sənə verəcəm. Çəmlibeldə də başıma
belə bir iş gəldi. Qoşunum qırıldı, arzum ürəyimdə qaldı.
Koroğlunun Bolu bəyə yazığı gəlib dedi:
- Məni İstanbula Həsən paşamn yanına aparsan, qızını sənə verəcək?
Bolu bəy dedi:
- Bəli, verəcək.
Koroğlu dedi:
- Bolu bəy, mənə düzünü de, sən mərdsən, yoxsa namərd?
Bolu bəy dedi:
- Ey Cəlali Koroğlu, bəri başdan mərdlikdən dəm vurmaq nəyə
gərəkdi. Mərd, ya namərd olduğum axırda bəlli olar.
Koroğlu Dəli Mehtəri çağırıb dedi:
- Mənim sər tövləmdən güclü, iri bir yabı gətir.
Dəli Mehtər yabım gətirdi.
Koroğlu Bolu bəyə dedi:
- Məni nə təhər aparacaqsan? Dustaq
kim i
aparmaq istəyirsənsə
deyim ki, haçalı bir kündə düzəltsinlər, boynuma vur apar.
Bolu bəy dedi:
- Ey Cəlali Koroğlu, kündə nəyə gərəkdi?
Koroğlu Dəli Mehtərə dedi:
Bolu bəy deməyə utanır, tapşır bir iki haçalı kündə düzəltsinlər.
D əlilər K oroğlunun sözünü eşidib onun ayaqlarına düşüb dedilər:
- Ay ağa, bu n ə işdi tutursan? N iy ə özünü sağ ikən düşm ən əlinə
verirsən?
Koroğlu elə bil cin atına m inm işdi. D əlilər n ə qəd ər yalvardılarsa,
qəbul etm ədi. D ə lilə r gördülər ki, yalvarm ağın faydası yoxdu. O nlar
Koroğludan soruşdular:
- N ə vaxt qayıdacaqsan?
Koroğlu dedi:
- Altı aydan sonra qayıdacağam .
D əlilər B olu b əy in atlılarını da zindandan buraxdılar. Onları y a -
bıya m indirib İstanbula yola saldılar. B olu b əy yol boyu K oroğluya elə
qulluq göstərirdi ki, satın alınm ış qul öz ağasına elə xidm ət etm əzdi.
Qul nədi, heç oğul da atasm a belə qulluq göstərm əzdi.
Bolu b əy öz h ə rə k ə tilə K oroğlunu arxayın etdi. Ç əm libeldən bir
neçə m ənzil uzaqlaşdılar. Bolu bəy gördü ki, Ç əm libeldən xeyli arala-
nıblar. A rtıq h ə r tərə fd ən g et-gəl kəsilib, heç bir insan oğlunun bu
yerlərə əli çatm az. H ə r yandan arxayın olandan sonra şeşpərlə K oroğ-
lunun belindən elə vurdu ki, yazıq K oroğlu yerə sərildi. K oroğlu gördü
ki, onu vuran Bolu bəydi. Bolu b əy ə dedi:
- Ay vələdüzna, m ənim yaxşılığım ın əvəzi budu?
Bolu b əy dedi:
- Ay axm aq aşıq Rövşən, axı sən m ənə nə yaxşılıq edibsən?
H əsən paşanın üç kürur pulunu kəsib, m ənim də on iki m in atlımı qı-
rıbsan. Budu sənin m ən ə etdiyin yaxşıhq?
Koroğlu gördü ki, ə l-q o lu bağlı atın qabağına salıb aparırlar, ə la c -
sız qalıb kor-pcşm an ürəyində dedi: “B u nə axm aq qeyrət idi ki, m ən
göstərdim ?” Sonra B olu bəyə dedi:
- De qollarım ı açsınlar, bir türkü deyim, sonra yenə bağlayarlar.
Bolu bəy dedi:
- Ay anası ləçər, gözüm ü elə qorxutm am ısan ki, b ir də qolunu
açam.
Koroğlu qolu bağlı dedi:
G ör necə g ü n lə rə qoydu,
B u qəhbə ruzgar m əni.
A xır in c əld ə r öldürer,
B u nam us m əni, ar m əni.
N əsidür, b əy lə r nəsidür,
Bu g ələn yarın səsidür,
F ələyin tapançasudur,
Salıbdı d ə rb ə d ər m əni.
B olu b ə y Koroğluya qulaq asırdı. K oroğlu Ç əm libeli xatırlayıb
dedi:
Saxladur, b əy lər saxladur,
B ağrum un başın oxladur,
Y adum a düşər ağladur,
Ç əm libel tə k diyar m əni.
Ac etdi, Koroğlu, ac etdi,
M isir şəh rin xərac etdi,
G ör k im lərə m öhtac etdi,
Bu qəh b ə ruzgar m əni.
K oroğlu sözünü qurtaran kim i atlılar İstanbula yollandılar. K o ro ğ -
lu geri baxıb gördü ki, Ç əm libel artıq gözdən itib. A ncaq h ə lə d a ğ la -
rın zirvəsi görünürdü. K oroğlu B olu b əye dedi:
- A yaq saxla, bir türkü deyim , sonra gedək.
Bolu b əy soruşdu ki, de görüm, nə deyirsən?
K oroğlu dedi:
Qarşı yatan qarlı dağlar,
M ənim sə n d ə yarum qaldı.
Ə lim y etm əz gülün dərəm ,
D al budaqda narum qaldı.
M əni tutdı B olu bəylər,
D əm ir zə n cir boynum əy lər,
T am am b ir-b irin d ən yeylər,
T ə z ə m əhbublarım qaldı.
Bolu b əy dedi:
- Ay vələdüzna, bütün aləm i viran qoyan sənsən ki!
K oroğlu ürəyində dedi: “A y haram zada, A llah qisası yerdə
qoym az” . Sonra sözünə davam etdi:
- Bolu bəy, ürəyim dağlandı, bir türkü də dem ək istəyirəm .
Koroğlu dedi:
M ə n i tutdı dost əcəli,
Ö ldürü, verm əz m əcəli.
H e y f qırm adum qacari,
B u sinəm də dağım qaldı.
Koroğlu B olu b əy lə yola çıxm aq istəyəndə Eyvaz çox yalvarıb ağ-
lamışdı. Eyvazm axıtdığı göz yaşları da K oroğlunu şeytan atından y en-
diro bilməmişdi. Koroğlu Eyvazın tökdüyii göz yaşlarını yada salıb dcdi:
G ülün dərdim d ə s tə -d ə s tə ,
Ə rm ağan g ö ndərdim dosta,
M ə n gedəndə yollar üstə,
D urub Eyvaz ağlar qaldı.
K oroğlu, sığın xudayə,
Q alxan ol, g izlən qadayə,
R əqib, girm ə g əl arayə,
Ç əm libel tə k yerim qaldı.
Koroğlu ə li-q o lu bağlı atların qabağında, Bolu boylə atlıları da
arxada, gecə-gündüz yol gedib İstanbulun iki m ənzilliyino çatdılar.
B olu bəy H əson paşaya m uştuluq yollayıb dedi:
- Bəxtin gətirdi. K oroğlunu diri tutub hüzuruna gotirmişom.
H əsən paşa ycddi yaşında uşaqdan tutm uş yetm iş yaşında qocaya
kim i bütün İstanbul ohalisino hökm edib onları Bolu boyin pişvazına
çıxartdı. Y eddi-səkkiz adam Koroğlunun boynundakı zoncirdon tutub
ço k ə -çə k o aparırdı. B olu bəy, adam ları, K oroğlu ilo birlikdo golib
İstanbula çıxdılar. H əsən paşa Bolu bəyo əm r cdib dedi:
- Koroğlunu
m ə n im
hüzurum a gotir
görüm n
cco adamdı?
N eçə nofər dağ kimi igid K oroğlunun boynunun zoncirindon tutub
çə k ə -ç o k ə H əsən paşanın divanxanasına gətirdilor. Hoson paşa K o-
roğlunun boy-buxununu, dağ kimi gövdəsini görüb canına lorzo
düşdü, qorxudan gözlərini yumdu. H əsən paşa B olu boyo dedi:
- Bunu tez aparın, y oxsa bağrım çatlayar.
Koroğlu ürəyində dedi: “G orbagor oğluna bir bax, mon d ə deyir-
dim bu bir ağıllı adam dı” . K oroğlu H əsən paşaya dedi:
Dostları ilə paylaş: |