Dona xanım bir qələm lə, bir kağız quyunun dıbinə salladı. Koroğlu
kağız-qələm i götürüb belə yazdı: “S əh ər yem əyinə: bir batm an yaxşı
bişm iş toğlu əti, bir batm an çörək, yarım batm an araq, bir batm an
şorab, min m isqal beng; günorta yem oyinə: erkek toğlu etin d ən bir
batm an yarım kabab, bir batm an bürüşte çörək, bir batm an araq, bir
batm an şerab; şam olanda: bir batm an yarım ela plov üstündə ə tli-
canlı bir əm lik quzu, iki batm an şerab, bir batm an araq” . K oroğlu y a z -
dığm ı ipə bağlayıb yuxarı yolladı. D ona xanım siyahm ı L ələy e verib
hökm edib dedi:
- H ər gün bunları hazırlayıb K oroğluya gətirərsən.
L elə h ər gün bütün yem əkləri hazırlayıb arağı, şərabı da yam nda
K oroğluya gətirirdi.
K oroğlu burda qalsın, indi eşit M isir padşahım n oğlu İsabalıdan,
K oroğlu hələ çox qabaqlardan İsabalım M isirdən oğurlayıb g ətirm iş-
di. O, İsabalım çox istəyirdi.
İsabalı Ç əm libeldə bir gece yuxuda gördü ki, K oroğlu qan d əry a-
sm da üzür. Y uxudan dik atılıb öz-özünə dedi: “Y əqin K oroğlunun b a-
şm da bir iş var. O bəd b ex t öz ayağı ilə B olu b əy n e n İstanbula getdi.
İndi isə xeyli vaxtdı ondan bir x əb ə r yoxdu. B ilm irik başına nə iş gəlib.
Allah qoysa sabah səh ər tezdən Qıratı m inib İstanbula gedəcəm ” .
S əh ər dan yeri söküləndə İsabalı yuxudan oyam b Koroğlunun töv-
ləsinə gedib D əli M ehtərə dedi:
- Qıratı y əh e rlə, K oroğlunun da yaraq-yasağını gətir. K oroğlunun
dalısıncan İstanbula gedirəm .
İsabalı əsil-n ec ab ətli adam idi. K oroğlu bir y erə gedəndə, ya da
bir uzaq səfərə çıxm aq istəy ən d ə bütün işleri ona tapşırardı. K oroğlu
Ç əm libeldə olm ayanda bütün dəlilər İsabalıya tabe olub onun sözün-
dən çıxm azdılar.
D əli M ehtər o saat K oroğlunun yaraq-yasağım hazırladı. İsabalı
yaraqlanıb yola çıxm aq istədi. O fikirləşib ö z-ö zü n ə dedi: “Qoy d e li-
lərə deyim , m enim le geden varsa, lap yaxşı, yox, getm irlərse, sonra
dem əsinler ki, b ize n iy ə dem ed in ” . İsabalı delilerin yanına gedib bir
türkü ile İstanbula K oroğlunun dalısm ca getm əyini onlara bildirdi.
İsabalı dedi:
Bu gün b ir igid istərəm ,
G etsəm , g ed ə m ənim ilən.
M ə n ö lə rsə m , o da ölə,
G əlsəm , g ə lə m ənim ilən.
D əlilər İsabalının sözünə baxm adıiar. İsabalı dedi:
İgidün g ərə k d ü gücü,
Qalalarda ala bürcü,
Düşmənə oyri qılıcı,
Ç alsam , çala m ən im ilən.
Ö rd ək çox olur göllərdə,
C eyran çox olur çöllərdə,
M ən ölsəm qərib ellərdə,
Ö lsəm , ölə m ən im ilən.
İsabalı deyir ham ,
V ar m eydanda qən im tanı,
A la gözlü tə r sonanı,
Alsam , ala m ən im ilən.
İsabah sözünü qurtarıb Qıratı minib tək -tə n h a İstanbula yol aldı.
Q ıratı çap a-çap a günlərin bir günü gəlib İstanbula çatdı. Orada bir kar-
vansaraya düşdü. O dabaşını çağırıb dedi:
- B ir təm iz, pakizə hücre hazırla!
O dabaşı dedi:
- A y ağa, mal almayan taciri karvansaraya buraxmırıq.
İsabalı dedi:
- Ay em i, qabağa gəl, görüm nə deyirsən?
Odabaşı qabağa gəldi. İsabah kişinin ovcuna bir əşrəfı qoyub dedi:
- H ə r günüm ə bir eşrəfi verecəyəm .
O dabaşı sevinib ona təm iz bir hücrə hazırladı. İsabalı on-on iki
gün İstanbulda qaldı. O, bu m üddət ərzində K oroğludan bir x əb ə r tuta
bilm ədi. İsabalı fikirleşib dedi: “M ən ancaq aşıqlıq edib Koroğlunu
tapa b ilə rə m ” .
O
ham am a gedib çimdi. Sonra bir dest ec əm paltarı geyindi, bir saz
götürüb şəhərin m eydam na getdi. İsabalı m eydanda saz çalıb oxuyurdu,
Bütün İstanbul ehli cavanlı-qocalı, arvadlı-kişili onun sazını-sözünü
eşidib başm a toplaşdılar. S əhərden axşam a kimi bir at torbası pul qaza-
mb odabaşımn dalına verib hücreyə gətirirdi. B eləcə neçə gün sovuşdu.
İsabalı burada qalsın, indi sən ə x əb e r verim D ona xanım ın L ə lə -
sindən. D ona xanım ın Lələsi K oroğlunun səh ə r yem əyinə yağ-düyü
almaq üçün İstanbul m eydanm a gəlm işdi. İsabalının sazını-sözünü
eşidib tamaşaya dayandı. S əhər yem əyinin də, günorta yem əyinin də
vaxtı keçmişdi. L ələ bir do özünə gəlib gördü ki, qaş qaralmaqdadı.
Kor-peşm an yağ, ət, düyü alıb N arm qalaya yollandı.
İsabalı da, L ələ də burada qalsın, indi eşit D ona xammdan. Dona
xanım gündə bir dəfə Koroğlunu salam lam ağa gəlirdi. Bu gün də o
həm işəki kimi Koroğlunu salam lam ağa gəlib uca səslə dedi:
- Ey Cəlali Koroğlu, salam un-əleyküm .
Koroğlu o gün səh əry em əy i yem əm işdi, şərab da içməmişdi. Buna
görə də kefı yox idi. Koroğlu Dona xanım ın salam ına cavab vermədi.
Dona xanım uca səslə bir də dedi:
- Ey Cəlali, salam Allahm adıdı, bəs cavabm ı niyə vermirsən?
Koroğlu qeyzlə cavab verdi:
- İtil gözümün qabağmdan, ifritə.
Dona xamm dedi:
- Ey Cəlali Koroğlu, b əlkə, sono yaxşı qulluq etm əm işəm deyə
belə qəzəblənibsən?
Koroğlu dedi:
- Bu vaxta kimi də adam ac qalar? M ən i saxlaya bilmirdinsə, əv-
vəldən soz vem ıəyəydin.
D ona xanım təəecü b lən ərək dedi:
- Ey Cəlali, indiyə kimi qəlyanaltı eləm əm isən ?
Elə bu zaman L ələ gəlib N arınqalaya çatdı. D ona xamm yaman
qəzəbli idi. Lələyə: - Ay kaftar, hardaydın? - dedi. D ona xanım Lələyə
ağzmı açmağa imkan vermoyib konizlərə falaqqam gətizdirdi. Kəniz-
lər falaqqa, çubuğu gətirib yazıq Lələnin ayaqlarm ın altmı çubuqlamağa
başladılar. Lələni bir qədər vurandan sonra yazıq ah -n alə edib dedi:
- Ay xanım, de vurm asm lar, düzünü deyim .
K ənizlər ona qulaq asm ayıb hey döyəcləyirdilər. Biçarə Lələnin
əli h ər yerdən üzülüb dedi:
- Ay xanım, m on m eydanda gördüyüm ü sən görsəydin ordan heç
qayıtmazdın.
Dona xanımın hökm ü ilə konizlər əl saxladılar. D ona xanım Lələ-
dən m eydanda nə gördüyünü soruşdu. L ələ dedi:
- Ay xanım, m eydanda gözəl, xoşsöhbət, qızıl barm aqlı bir cavan
aşıq gördüm, Bütün camaat onun başına toplaşm ışdı. O, saz çalıb mahnı
oxuyurdu, camaat da ona qulaq asırdı.
Lalə İsabalını o q əd ə r tə rif etdi ki, D ona xanıın İsabalım görmom iş
ona aşiq oldu. D ona xanım kən izlərə əm r etdi ki, K oroğluya yem ək
gətirsinlər. O, K oroğludan üzr istəyib öz otağına getdi, L ələni çağırıb
ona çoxlu ənam , x ə lə t verib dedi:
- L ələ, harda olur-olsun, bu gecə o cavam m ənim otağım a gotir-
m əlisən.
L ələ tez özünü m eydana çatdırıb gördü ki, m ərəkə dağılıb, bir ncçə
osmanlı İsabalm ın qolundan tutub hərəsi bir yana ç ə k ə -ç ə k ə onu cvlo-
rinə qonaq aparmaq istəyirlər. L ələ qəfıldən özünü İsabahya çatdırıb dcdi:
- Ə cəm oğlu, paşa səni çağırır.
İsabalı soruşdu:
- P aşa kimdi?
L ə lə dedi:
- H əsən paşanın qızı Dona xanım.
İsabalı özündən çıxıb dedi:
- A y gorbagorun oğlu, erkəklərdən qurtarıb indi də aıvadlarla
hom söhbət olaeağam ?
L ə lə dedi:
- Zayıllayıb boş-b o ş damşma. Bu, sən dediyin arvadlardan deyil.
S ənə kurur-kurur pul verəcok.
İsabalı ürəyində dcdi: “K oroğlu kimi ağılsız olma get, bclo qız arif
olar, hor yerdon xəb o r verər, K oroğlunun harda olduğunu bilmom iş
olm az” . İsabalı L əloyə dedi:
- Gedok, ancaq mon atımı da özüm lo apannalıyam .
L ələ dedi:
- N ə olar gotir də. Qalada nə çox sam anlıq, atına da ycr tapılar.
İsabalı karvansaraya qayıdıb yaraq-yasağını götürdii, odabaşmm
haqqını verdi. Sonra Qıratı yəhərləyib ınindi. Lolo ilo birlikdo N arın-
qalaya sarı yola düşdü. Qalaya çatan kimi İsabalı ovvol Qıratı aparıb
tövləyo bağladı, qabağına saman tökdü. Qıratdan arxayın olandan
sonra L ə lə ilə D ona xanımın yanına getdilər. Dona xanım İsabalının
hələ üzünü görm ozdən bir könüldən min könülə ona clo vurulm uşdu
ki, səbr-qərarım əldon vermişdi. D ona xanım səbirsizliklo oturub İsa-
balının yolunu gözləyirdi. O öz-ö zü n ə deyirdi: Göroson, oeom oğlu
haçan gəlib çıxacaq. D ona xanım uzaqdan İsabahm görən kimi ixtiya-
rını əldən verdi. D ona xam m h ə lə öm ründə belə gözəl cavan görm o-
mişdi. Şair burada b elə deyib:
Dostları ilə paylaş: |