İsabalı dedi:
N ə xoş gündə Ü sküdara gəlm işəm ,
K eçən günün m ən qədrini b ilm üşəm ,
A llah b ilü r ondan ötrü gəlm işəm ,
Ö lə r əc əm oğlu, g etm əz bu yerdən.
Dona xanım İsabalıya belə cavab verdi:
Haşa, sevdiciyim , g əl etm ə haşa,
Ə g ər qism ətim sən, yetü şər başa,
B u sözü sö y lə d i ol D ona paşa,
D ur get, ə c ə m oğlu, qalm a bu yerdə.
İsabalı dedi:
İsabalı der, yam an gördüm duşum u.
A llah özü avand etsün işim i,
Y a k əsərəm , ya k əsd ü rrəm başım i,
Ö lə r əc əm oğlu, getm əz b u yerdən.
İsabalı sözünü bitirən kimi Dona xanım dedi:
- Əcəm oğlu, Bolu bəyin beş yüz adamı qalanı mansırıya alıb. Dur
Koroğlunu da verim, götür get.
İsabalı dedi:
- Sən Koroğlunu tap mənə ver, buradan elə gedək ki, heç tozu-
muzu da görən olmasm.
Onlar durub quyunun başma gəldilər. İsabalı dedi:
- Xanım, mən Koroğlunun xasiyyətinə yaxşı bələdəm, o çox m əğ-
rur adamdı. Bilsə ki, mən onu xilas etməyə gəlmişəm, heç səsimə səs
verməz. Sən onu səsləyib de ki, ey Cəlali, gəl səni quyudan çıxarım.
Dona xanım Koroğlunu səslədi. Koroğlu yeddi yuxunun içində idi.
Heç nə eşitmədi. Dona xanım yenə də səslədi. Koroğlu Dona xanımın
səsinə yuxudan oyanıb, öz-özünə dedi: “Görəsən, bu gecəyarısı Dona
xanım nə istəyir?”
Koıoğlu:
- Nədi, ay xanım? - deyə Dona xanıma cavab verdi.
Dona xanım dedi:
- Ey Cəlali Koroğlu, bu quyuda çox əzab çəkirsən, gəl səni çıxa-
rım. Çəmlibelə yola salım.
K oroğlu D ona xanımın bu sözündən acıqlanıb qeyzlə dedi:
- A y qız, kəs səsini, istəyirsən sabah hamı “K oroğlunu bir arvad
xilas e lə d i” desin?
D ona xanım elacsız qalıb İsabahya dedi:
- K oroğlu m ən im sözüm den acıqlandı, sən de, b əlk ə, sənin sözünə
qulaq asa.
İsab ah quyunun başına gəlib K oroğlunu səslədi. K oroğlu İsabalı-
nın səsin i eşid ən d ə sevincinden az qaldı ki, ürəyi partlasm . Koroğlu:
- İsa, oğlum , sənsən? - dedi.
İsabalı:
- B əli, ağa, - deyə cavab verdi.
K oroğlu zarafatla:
- O ğlum , yerim yaxşıdı, buradan çıxm aq istəm irəm , - dedi.
İsabalı təəc cü b lə soruşdu:
- A ğa, nə üçün çıxmaq istəm irsən?
K oroğlu dedi:
- D o n a xam m ın dövlətindən yeyib-içm əyim başım dan aşıb.
İsabalı dedi:
- A ğa, Bolu b ə y m in nəfərə yaxın qoşunu ilə qalanı m ansırıya alıb.
S abah sə h ə r m əni də, Dona xanımı da öldürəcəklər. M ən bir yana,
D ona x an ım heyifdi, sənə çox qulluq edibdi.
K oroğlu dcdi:
- M ən yam an kökəlm işəm . Siz ikilikdə m əni buradan çıxara b il-
m əzsiniz.
B eş-a ltı qalın-qayım ip gətirdilər. İpləri bir-b irin ə düyünləyib q u -
y uya salladılar. İsabalı, Dona xanım, kənizlər ipin ucundan tutub m in
ə z a b -ə z iy y ə tlə Koroğlunu quyudan çıxartdılar.
K oroğlu kəl camış kimi olmuşdu. İsabalı K oroğlunun əlindən, K o -
roğlu da onun üzündən öpdü. İsabalı K oroğlunun k ə d ə rli-k əd ərli fikrə
dalıb: - “M əni quyuya salla”, - dedi.
İsabalı təəccü b lən ib səbəbini soruşdu.
K oroğlu dedi:
- M en Q ıratsız heç nəyəm.
İsabalı dedi:
- A ğa, ü rəyini sıxma, Qıratı da, yaraq-yasağını da gətirm işəm .
Sonra İsabalı Koroğlunun hökm ü ilə Q ıratı da, onun y araq -y a sa -
ğını da gətirdi. K oroğlu yaraq-yasağını bağlayıb, Qıratı m inib dedi:
- İndi m ən im im anım yerinə gəldi.
Koroğlu Dona xanım a dedi:
- Sən H əsən paşanın qızı yox, m ənim qızımsan. Soni o nam ərd
Bolu bəyo verm əyəcəyəm .
Sonra K oroğlu Dona xanım a dedi:
- Hazırlaş, səni də özüm lə Ç əm libelə aparacağam .
Dona xanım iki xurcun yüngül çəkili, baha qiym ətli c ə v a h ir, İsa-
balı ilə özünə iki baş at götürdü. K oroğlu hökm etdi ki, atları m insin-
lər. Dona xanım la İsabalı atlandılar. K oroğlu özü də Q ıra tı mindi.
O nlar Narınqalanın qapısına gəldilər. Koroğlu qalanın q ap ısın ı bağlı
görüb özündən çıxdı. E lə o saat şeşpəri çıxarıb bir şeşpər z ə rb ə s ilə qa-
pını qırıq-qırıq etdi. İsabalı tez Dona xanım ı qapıdan e şiy ə çıxartdı.
Koroğlu İsabalıya dedi:
- Oğlum, B olu bəyin ac\ğı ürəyim dən çıxm ayıb. Sən D o n a x an ım -
dan m uğayat ol, m ən ondan intiqamımı ahm.
İsabalı D ona xanım ın yanında dayanıb ondan göz oldu. K oroğlu
öz-ö zü n ə dedi: “B ir türkü ilə Bolu bəyi döyüşə çağırım. D o n a xanım
da m əniın döyüşüm ə şahid olsun” .
Koroğlu dedi:
A y ağalar, qovğa günü gələndə,
Başı ağrur, naçaq olur m üxənnət.
A t zərb in d ən qulaqları tutulur,
G ühdan-güha qaçaq olur m üxənnət.
B olu bəy qalxanına dayanıb durm uşdu ki, q əfıldən K o roğlunun sə-
sini eşitdi. Bolu bəyin canına üşütm ə düşdü. Y əqin etdi ki, qalanın
içində olan Koroğlunun adam ı imiş.
Koroğlu dedi:
G etm əg ilən m üxənnətün yanına,
L ənət g əlsü n sultaninə, xaninə,
Bir tasalaq qənim g olsə yaninə,
Siyir qılıc biçaq olur m üxənnət.
Koroğlu görəndo ki, B olu bəydən səs çıxm ır dedi:
- Ay vələdüzna, Dona xanımın dərdinə qal ki, onu özümlə aparıram .
B olu bəy D ona xanım ın adını eşidəndə yarım can irəlilədi.
K oroğlu dedi:
K oroğlu der b u gün d ü şm ə n boğulur,
Cam solur, boğazundan asulur,
M üxənnət olanın səri kəsülür,
B ilsə döyüş g erç ək olur, m üxənnət.
K oroğlu sözünü qurtaran kim i B olu b əy qılmcını siyirib ona hücum
etdi. B olu b əy üzünü adam larına tutub dedi:
- C anım igidlər, Koroğlunu sağ buraxm aym . - K oroğlu da qılın-
cını çəkib B olunun üstüno cum du. İsabalıynan Dona xanım qıraqdan
baxıb tam aşa edirdilər. Bolu b əy K oroğlunun başına qılm c endirəndə
Koroğlu qalxanla onun zərbəsini rədd edib özü qılıncla onun başından
elə b ir z ə rb ə vurdu ki, başı yarı bölündü. K oroğlu dedi:
- A y haram zada, qılınc vurm ağı m əndən öyrən.
S onra Qıratdan düşüb Bolu bəyin başm ı kəsib İsabalıya tə rə f atdı.
Koroğlu Qıratın cilovunu İsabalıya verib qalam n başına qalxdı, d əb il-
qəsini əyri qoydu. Koroğlu qılıncla Bolunun adamlarının leşini bir
yana, başını bir yana salırdı. Axır D ona xanım Koroğlunu səsləyib dedi:
- E y C əlali K oroğlu, m ənim xatirim ə döyüşü dayandır. B əsdi m əni
götür bir yana apar, indi xəbər tutub gələrlər, daha qaytara bilm ərik.
K oroğlu döyüşü dayandırdı. İsabahnı, D ona xanımı götürüb k əsə
yolla at sürüb Ç əm libelin dörd ağachğına çatdılar.
G ö z ətçilər uzaqdan Koroğlunun qaraltısm ı görüb, Eyvaz B alıya
muştuluq verib dedilər:
- Ağa, gözün aydın, Koroğluynan İsabalı gəlir.
Eyvazın əm ri ilə dəlilər elə o saat atlanıb Koroğlunu qarşılam ağa
çıxdılar. D əlilərdən kimisi oynayırdı, kim isi çahrdı, kim isi oyun çıx a-
rırdı. Yeddi yüz yetm iş yeddi dəli təm təraqla Dona xanınn Ç om libelə
gətirdilər. Koroğlu Eyvaza dedi:
- H ərəm xana əhlinə de, Dona xanım ı qarşılasınlar, o m ənə çox
yaxşılıqlar eləyib.
Q adınlar Dona xanımı qarşıladılar. N igar xanım D ona xanım ın
əlindən tutub öz evinə apardı. Onun ayağı altına payəndaz saldılar.
Qadınlar on beş, iyirmi gün izzət-ehtiram la D ona xanım ın qulluğunda
dayanıb onu qonaq etdilər. Sonra K oroğlu Eyvaza dedi:
- İsabalı ilə D ona xanımın toy hazırhğını gör.
Qırx gün, qırx gecə toy tutuldu. Sonuncu gecə İsabahnın əlini
Dona xanım ın əlinə verib gərdəyə yolladılar. İsabalıynan D ona xanım
öz arzularına çatdılar. N ağılı deyən də, d inləyən də, onu q ələm ə alan
da öz m uradına çatsm.
Dostları ilə paylaş: |