Dəli M ehtər şeşpərlə onun da başını əzib:
- “Y alançm ın atasına lən ət” , - dedi.
Dəli M ehtər bu iyirm i nəfərin ham ısını q ə tlə yetirəndən sonra fı-
kirləşib öz-özünə dedi: “N ə zər C əlalinin adam larından düzgün cavab
əld ə etm ək müm kün deyil. Y axşısı budu, gedim N ə z ə r Cəlalinin
özündən söz çəkim ” .
Dəli M ehtər atı m inib qoşunun içinə girdi. N əzor C əlalinin çadırı-
nın qarşısında atdan düşüb salam verm ədən içəri girdi. N əzər Cəlali
gördü ki, natarazm biri heç kəsi saym adan başım aşağı salıb içəri girdi.
N ə zər C əlali bir neçə tacir dostu ilə kürsü başında oturmuşdu. N əzər
C əlali ilə dostları D əli M ehtəri saym adılar. D əli M ehtər tacirlərdən
birinin qolundan tutub kənara atdı, keçib özü onun yerində oturdu.
N əzər C əlali qeyzlə dedi:
- Ay pəzəvəng, qonağa yer göstərərlar, o da əd əblə oturar.
D əli M ehtər dedi:
- Ay nadan, sən ev yiyəsisən b elə davranm am ahsan, qonaq isə
kafır də olsa, ona h ö raıət lazımdı.
N ə zər C əlali soruşdu:
- K im lərdənsən?
Dəli M ehtər dedi:
- Ç əm libeldə K oroğlunun adamlarındanam .
N ozər Cəlali soruşdu:
- Adın nədi?
- D əli Mehtərdi!
N əzər Colali:
- N ə istəyirsən? - deyə, Dəli M ehtordən soruşdu.
Dəli M ehtor dedi:
- K oroğlunun qoruğunu tutduğun üçün min beş yüz tüm on cərim o
ver, özün də tez buradan sürüş.
N ə zər Cəlali Dəli M ehtərin belə sərt cavabını görüb ürəyində
dedi: “Koroğlunun adamı belo olanda, gör özü n ə d i” . N ə zər Colali öz-
özüno dedi: “Koroğlu ilə davaya çıxm aq m ənim işim deyil, yaxşısı
budu K oroğluya qonaq gedim, bir müddot orada Eyvaza tamaşa
eləyim , sonra sakitcə qayıdaram ” .
N əzər C əlali dedi:
- G əlm işəm bir neço gün K oroğluya qonaq olam, özüm özündən,
dəlilərim isə dəlilərindən döyüş təlim i alıb öz yurdum uza qayıdaq.
O O 156 r ^ o
Dəli M ehtər dedi:
- K in-küdurət üçün gəlm isənsə, düzünü de. Yoxsa, and olsun
Allaha, Koroğlu x əb ə r tutsa daha özündən küs.
N əzər C əlali and içib dedi ki, ürəyim də olan bütün kin-küdurəti
silib atmışam, indi isə K oroğluya qonaq olm aq istəyirəm . M ən K oroğ-
lunun quluyam. Sonra qoşununa əm r etdi, hamı atlandılar.
Dəli M ehtər dedi.
- Qoşun atlanm asın, m ən gedim əhvalatı K oroğluya danışım , razı
olsa, atlanarsınız, yox razı olmasa, elə buradan geri qayıdarsımz.
Dəli M ehtər əhvalatı olduğu kimi K oroğluya damşdı. K oroğlunun
hökm ü ilə yeddi yüz yetm iş yeddi dəli atlanıb N ə z ə r Cəlalini qarşıla-
m ağa çıxdı. K oroğlu D əli M ehtərə tapşırdı ki, ham ıdan qabaq gedib
N ə z ə r C əlaliyə deyərsən, ağam salam -dua göndərdi. Sonra ona de ki,
on iki min qoşunu ilə b irlikdə qırx gün m ənə qonaqdı.
Dəli M ehtər gəlib K oroğlunun sözlərini N ə z ə r C əlaliyə çatdırdı.
D ə lilər də gəlib çıxdılar. N əzər C əlali qoşunu ilə birlikdə sevinclə
Ç əm libelə yollandı. K oroğlu qalanm darvazasında onları qarşıladı.
Şərab m əclisi döşəndi. Koroğlu, N ə z ə r Cəlali, dəlilər, m ehtərlər ha-
m ısı öz tay-tuşları ilə e y ş-işrətə m əşğul oldular.
N ozor Cəlalinin bir pis xasiyyəti var idi. K oroğlu onun bu xasiy-
y ətin ə bələd idi. E lə buna görə də D əli M ehtərə tapşırıb dcm işdi ki,
Eyvazı bir yanda gizlət, qoym a m əclisə gəlsin. Bu volədüzna Nozor
C əlali Eyvaza söz atar, m ənim də qeyrətim götürm oz, onu öldürərom .
B ütün alomo səs düşor ki, Koroğlu nam orddi, öz qonağını öldiirdü.
Y ox, əgor cavabını verm əsəm , axmaq, qeyrətsiz olaram.
Nozor Colali hey gözdə-qulaqda oldu, gördü Eyvazdan bir xobor
yoxdu. Dözə bilm əyib K oroğluya dedi:
- Ey Colali Koroğlu, Eyvaz hardadı? Niyo bu m oclisdo yoxdu?
Koroğlu öz-özünə dedi: “Bu haram zada on iki min nofərlik qoşunu
ilə olm azın əzab-əziyyotino qatlaşıb bura gəlib. Eyvazı ona göstorm o-
səm dığlayıb ölər. Bir də in saf da yaxşı şcydi” .
Koroğlu telli sazı götürüb dedi:
Ç ağırın Eyvazı gəlsin m əcliso,
Versin h az ar badə, cano nuş olsun.
Q urun nərdtaxtanı, gəlin oynayaq,
A tın yeki dudan, o da şeş olsun.
157 fO
X ə lə t biçin xan Eyvazm boyundan,
H əzz ey lərəm xasyətindən, xoyundan,
G ətirin b ü n ü k d ən
, 1 q ın n qoyundan,
Y eyin qoçaqlanm , canə nuş olsun.
Eyvaza x əb ə r apardılar ki, K oroğlu deyir yaraşıqlı paltarlar g ey ib
m əclisə gəlsin.
Qırx gün idi ki, N ə z ə r C əlali on iki min atlısı ilə K oroğluya q o n aq
idi. Hamı gecəni-gündüzə qatıb yeyib-içm əklə m əşğul idi. D ah a
Ç əm libeldə y em əy ə -içm əy ə heç n ə qalmamışdı. A şpazla şərabdar
gəlib K oroğluya dedilər ki, ağa, daha b ir nəfərlik də yem ək, şərab q a l-
mayıb.
Xeyli vaxt idi, o hənd əv ərd ən bir karvan da keçmirdi. Rum v ila -
y ətində B olqeydə adlı bir el var idi. B u el yeddi il idi ki, Rum dan ü z
döndərib Ç əm libelə pənah gətirib K oroğluya qulluq edirdi. K oroğlu
onlardan vergi almağı yasaq edib dem işdi ki, onlar yam an gündə işi-
m izə yararlar. Bu yeddi il m üddətində Bolqeydə eli saysız-hesabsız
m al-d ö v lət yığmışdı. Elin başçıları gəlib K oroğluya dedilər ki, elin bir
sürü qoyununu gətirib b aşlannı kəsək, dəlilərin də, qonaqların da k e f
eləsin. K oroğlu sazı bağrına basıb dedi:
D um an gəlsin bu dağları bürüsün.
K əllə lə r kəsilsin, qanlar yerisün,
Ç əkin gəlsin B olqeydənün sürüsün,
Qırın qoçaqlarım , can ə nuş olsun.
K oroğlu der, m ü x ə n n ətd ə yox iman,
Uca d ağlar başın alıbdu duman,
0 igidə verrəm m in beş yüz tüm ən,
Yükü qancırğada g ə lə n baş olsun.
D əlilər atlanıb B olqeyidin sürüsünü gətirib Ç əm libelə tökdülər.
Q oyunların başları kəsildi, aşpazlar, şərabdarlar işə düşdülər. K ef
m əclisi başladı. Eyvaz Koroğlunun sözü ilə geyinib-kecinib m əclisə
gəldi. K oroğlunun qarşısında baş əyib, büllur q əd ə h lə r götürüb saqi-
liyə başladı. N ə z ə r Cəlali Eyvazı gördükdə ağlı başından çıxdı. Ko-
roğlu Eyvaza ə m r edib dedi ki, N ə zər C əlaliyə şərab süzsün. Eyvaz
əd ə b -ərk an la N ə z ə r C əlalinin qarşısında baş əyib ona şərab dolu pi-
yalə verdi. N ə z ə r Cəlali duruxub qalm ışdı. O, piyaləni alanda Eyvazın
' Düyə
əlini sıxdı. K oroğlunun gözü Eyvazda idi. G ördü ki, hirsdən Eyvazın
rəngi-rufu dəyişib sapsarı saraldı. K oroğlu başa düşdü ki, N ə z ə r C ə-
lali Eyvazm əlini sıxıb. K oroğlu q əzəblənib qılm ca əl atdı. B ir anlıq əl
saxlayıb öz-ö zü n ə fıkirləşdi ki, Allah şeytana lə n ə t eləsin, qonaq kafır
də olsa, ona h ö n n ə t g ö stə n n ə k vacibdi. Eyvaz qeyzlə bardaqla piya-
ləni yerə çırpıb öz yerində oturdu. D əli M ehtər Eyvaza: “niyə oturdun,
dur şərab süz, iç ə k ” , - dedi. Eyvaz bardağı D əli M ehtərin başına elə
çırpdı ki, bardaq onun başında parça-parça oldu. D əli M ehtər acıqlan-
dı, ancaq K oroğlunun qorxusundan cm qırını çıxartm adı. Sonra K oroğ-
lu Eyvaza buyurdu ki, şərab süzsün. Eyvaz qeyzlə durub öz istədiyi
adama şərab süzürdü. N övbə N ə zər C əlaliyə çatdıqda o Eyvazın ver-
diyi piyaləni alıb başına çəkdi. N ə z ə r C əlali k e f havasına Eyvaza:
“m ənə saqilik e lə ” , - dedi. Eyvaz q əzəblənib bardağı m əclisin orta-
sında yerə çırpdı. Eyvaz: “bundan sonra sənə qulluq edənin atabaata-
sına lə n ə t” , - deyib, m əclisi tərk etdi, yaraq-yasağını taxıb atlandı.
K oroğlu N ə z ə r C əlalini öldürm ək istədi. Y enə də səbrini basıb öz-
özünə dedi: “Bu vələdüznam öldürsəm , bütün aləm ə səs düşəcək ki,
K oroğlu qonağm ı öldürdü. İlahi, bu nə bəla idi gəlib m əni tapdı” .
Sonra o q əz əb li-q əz əb li m əclisi tərk edib im arətinə gəldi, qadınlarına
bildirdi ki, onu dindirm əsinlər. Bir q əd ə r oturandan sonra ürəyi döz-
m əyib çölə çıxdı. Eyvazı soruşdu. D edilər:
- Ağa, Eyvaz atlanıb getm ək istəyir.
Koroğlu Eyvazın yanm a gəlib soruşdu:
- Eyvaz, hara gedirsən?
Koroğlu çox dcdi, Eyvaz az eşitdi. Eyvazın inadından dönm odiyini
görən Koroğlunun oli h ər yerdən üzülüb dedi:
- İndi ki, burda qalm aq istəm irsən, dayan bir söz deyim, sonra
Allah amanmda hara istəyirsən, get.
Koroğlu telli sazı sinəsinə basıb dedi:
C anım Eyvaz, gözüm Eyvaz,
Bu küsünü tutma, m ədəd.
H ər olur, olm azdan ötrü,
Bu küsünü tutm a, m ədəd.
A cığun yoluna uym a gəl,
M əni heç m əlul qoym a gəl,
M ənim çörəyim ə qıym a gəl,
Saqm m aral getm ə m ədəd.
Dostları ilə paylaş: |