69
23-“…Avrupa Birliği’ne üyeliği savunan partimizin öncelikli hedefi,
dilleri ve kültürleri asimilasyon politikalarından korumaktır... ”
24- “Edebiyat, sinema, tiyatro, folklor, müzik, etnografya, resim gibi
kültürel ve sanatsal faaliyetlerin gelişimi ve özgürleştirilmesi gerekmektedir…”
25-“…Partimiz mahalli kültürel ve sanatsal ihtiyaçlar açısından yerel
yönetimlere kültür ve sanat konuları için ek kaynak aktarılmasını ve bu konuda
yerel yönetimlerin güçlendirilmesini savunmaktadır.” Kültürel kimliklerin
yaşatılması için yerel yönetimlere kaynak aktarılması hedeflenmektedir.
26- “Kültür ve sanat alanında gelişmenin yolu, okul öncesi ve ilköğretim
çağında vatandaşlarımıza kültürel ve sanatsal değerleri aşılamaktır...”
SONUÇ
Parti programlarına baktığımızda; kültürel kimliklerin temel hak ve özgürlükler
çerçevesinde değerlendirildiğini görmekteyiz. Bu temel hak ve özgürlüklerin kullanımına
yönelik farklı görüşler programlarda ifade edilse de, ortak olan talep bu hakların kullanıl-
masına yönelik yeni ve güçlü bir anayasa vurgusudur. Yine tüm parti programlarında bu
hak ve özgürlüklerin uluslar arası sözleşmelerin insan hakları alanında getirdiği standartlar
çerçevesinde kullanılması gerektiği belirtilmektedir.
Parti programlarında dini özgürlüklerin genişletilmesi ve dinin istismarının önlen-
mesine yönelik talepler ifade edilmekle birlikte, tüm partilerde kültürel kimliklerin kulla-
nımına yönelik yerel yönetimlerin yetkilerinin arttırılması talebini görmekteyiz.
Yine parti programlarında kültürel kimlikler zenginlik olarak görülmekle birlikte,
bu zenginliğin ülkemizin tanıtımı ve turizm potansiyeli açısından da bir fırsat olarak gö-
rülmesi görüşü dile getirilmektedir. Bununla birlikte yurt dışında yaşayan vatandaşla-
rımızın kültürel değerlerinin korunmasına yönelik ortak taleplerin de programlarda yer
aldığını söylemek mümkündür.
Kültürel kimliklerin temel unsurlarından olan farklı dil ve lehçelerin eğitim-öğretim
ortamlarında öğrenilmesine yönelik farklı görüşler programlarda yer almaktadır. AKP ve
CHP eğitim dili Türkçe olmak koşuluyla bu dillerin öğretilmesine yönelik talepleri sıralar-
ken, BDP Türkçe dışında da anadillerin eğitim dili olabileceğini belirtmiş; MHP ise her tür
eğitim-öğretim ortamlarında Türkçe dışında dillerin kullanılmasının yasaklanması gerek-
tiğini belirtmektedir.
AKP ve MHP’den farklı olarak CHP ve BDP parti programlarında dinsel mezhep-
lere vurgu yapmış, iki programda özellikle Alevilik kültürüne yönelik taleplere değinil-
miştir.
Genel olarak ülkemizdeki mevcutparti programlarına baktığımızda kültürel
kimliğin partilere göre değişkenlik gösterdiğini görmekteyiz. AKP, CHP ve MHP
genel ve kapsayıcı bir dil kullanmakta; BDP ise kültürel kimlikleri öznelleştirerek
talepleri daha net olarak vurgulamaktadır. Örneğin AK Parti Türk toplumunun gelenek
ve göreneklerine vurgu yaparken, CHP sosyal adalet çerçevesinde konuyu ele almış, MHP
milli değerlere atıfta bulunmuş, BDP ise etnik ve dinsel değerleri ön plana çıkararak ko-
nuyu ele almıştır. Bu durumda Türkiye’deki siyasal partilerin kültürel kimlik konusundaki
yaklaşımlarının kendi siyasal tabanlarının beklentisi çerçevesinde şekillendiğini söylemek
70
mümkün olacaktır. Bu yaklaşım kültürel kimliğe yönelik ortak bir tutumun geliştirilme-
sinin ne kadar zorlu bir süreç olduğunun göstergesidir.
Sonuç olarak; temel ve hak ve özgürlükler kapsamında olan kültürel kimliklerin
korunması ve yaşatılması geniş tabanlı bir uzlaşının ürünü olan yeni ve güçlü bir anayasa
ile mümkün olabilecektir.
KAYNAKÇA
Adalet ve Kalkınma Partisi Parti Programı(2014), Adalet ve Kalkınma Partisi, https://www.
akparti. org. tr/site/akparti/parti-programi (08. 03. 2014)
Barış ve Demokrasi Partisi Programı(2014), Barış ve Demokrasi Partisi, http://bdp. org.
tr/devam/17-bdp-program. aspx, (ET:01. 03. 2014)
Çağdaş Türkiye İçin Değişim Cumhuriyet Halk Partisi Programı(2014) Cumhuriyet Halk
Partisi, http://www. chp. org. tr/wp-content/uploads/chpprogram. pdf (ET:10. 03.
2014)
Geleceğe Doğru, Milliyetçi Hareket Partisi 9. Olağan Kongresi Parti Programı(2009)
Milliyetçi Hareket Partisi, Ankara,
Kültürel Kimlik(2014) Wikipedia, http://tr. wikipedia. org/wiki/K%C3%BClt%C3%BCrel_
kimlik (04. 03. 2014)
Kongar, E. (1997), Küreselleşme ve Kültürel Farklılıklar Çerçevesinde Ulusal Kültür
Ankara http://www. kongar. org/makaleler/mak_ku. php (28. 02. 2014)
TDK (2014), Terimler Sözlüğü, www. tdk. gov. tr (05. 03. 2014)
Turan, Ş. (1990). Türk Kültür Tarihi: Türk kültüründen Türkiye Kültürüne ve Evrenselliğe.
Ankara: Bilgi Yayınevi.
UNESCO(1982). Mexico City Declaration on Cultural Policies. http://portal. unesco.
org/culture/en/files/12762/11295421661mexico_en. pd f/mexico_en. pdf (03. 03.
2014)
SİYASİ PARTİ PROGRAMLARINDA KÜLTÜREL KİMLİK: TÜRKİYE
ÖRNEĞİ
İsmet KAYMAK
Asya ve Avrupa arasında köprü işlevini gören ülkemiz farklı kültürel kimliklerin
varlığını gösterdiği bir coğrafyada yer almaktadır. Günümüz demokrasilerinde bu tür farklı
kültürel kimliklerin bütünleyici anlayışla siyasal yaşama dahil edilmesi önem arz etmektedir.
Kültürel kimlikler bir toplumun geçmişten günümüze kadar olan süreçlerini yaşantılarla canlı
tutma eğilimi gösterir. Bireyler sahip oldukları bu kültürel değerlerle yaşantılarını belirler;
siyasal, dinsel vb. tüm değerleri bu çerçevede yönlendirirler. Bireyler aynı zamanda kendi
kültürel kimliklerini yaşatmak için var olan siyasal yapılarla ilişki içerisindedirler. Bu yüzden
demokrasilerdeki siyasal politikalar kültürel kimliklerin evrilme sürecini etkiler ve yönlen-
dirir. Bu bağlamda siyasal partilerin kültürel kimliklere yönelik yaklaşımları önem taşımak-
tadır.
Millet iradesi ile mecliste temsiliyet yeterliliği kazanmış siyasal partilerin kültürel
kimliklere bakışı farklılık göstermektedir. Kültürel kimliklere yönelik talep ve sorunlarının
yönetilmesinde temsiliyet yeterliliği olan siyasal partilerin politika ve uygulamaları, ülke-
mizin kültürel kimliklere yönelik genel politikasını da etkilemektedir. Dolayısıyla alınacak
karar, tedbir ve uygulamalar demokrasi anlayışımızın işlerliğini belirleyerek geleceğimize
yön verecektir.