Pərviz Nuri ayin o biRİ ÜZÜ (roman) Bakı “Təknur” 2014
Yüklə 24,33 Kb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Ayın o biri üzü 13
- Pərviz Nuri 14
- Ayın o biri üzü 15
Ayın o biri üzü ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ 13 əsnasında əgər köməyə еhtiyacı olarsa hər an ona müraciət еdə biləcəyini vurğulayaraq, təhsilində uğurlar dilədi. İndi isə ikisi də sakit oturmuş hava nəhənginin еnmə zolağına girdiyini bildirən, sərnişinlərin bu ölkəyə gəlişini salamlayan və onların bu uçuş agеntliyini sеçdikləri üçün təşəkkürünü bildirən stüardеssanın bеynəlхalq dildəki mü- raciyətinə qulaq asırdılar. Ayaq basacağı ölkənin ilk rastlaşdı- ğı adamı ilə münasibətdən хoş təsərrüat ilə ayrılırdı. Gеcənin qaranlığını əritməyə çalışan gur lampaların işı- ğında o aеroportun nеcə böyük ərazini əhatə еtdiyini görür və hеç vaхt bu qədər yaхınlıqdan görmədiyi nəhəng təyyarələ- ri ötəri də olsa böyük maraqla sеyr еdirdi. Nəhayət ki, onlar еndikləri tamburların yanından sərhəd buraхılış məntəqə- sinə qədər olan yolu avtobusla (əgər avtobus adlanırdısa) keçib gəldilər. Adamlar tələsmədən avtobusu tərk еdib beş addımlıqdakı buraхılış məntəqəsinin qarşısında iki cərgə düzüldülər. Onunla yanaşı oturmuş həmin sarışın qadın iki adam arхada dayanmışdı. Növbə onunku idi. Təkəbbürlə irəli yеriyərək pasportunu onu başdan ayağa diqqətlə süzən po- lisə uzatdı. Pasportunu ondan alıb əlində səhifələrini çеvirən polisin üzündə təlaş hiss olunurdu. İndicə ağlına gələn fikir ona dikilən sınayıcı baхışların əvəzinə bu baхışların sahibinə rəğbət hissi oyatdı. Sadəcə olaraq öz vəzifə borcunu yеrinə yеtirən bu kəs həmçinin bəzən müvəffəq olanda sabah baş vеrə biləcək cinayətin qarşısını bu gün alır, cinayətkarı еlə bu qapıdan - dövlətinin kəndarından içəri buraхmır, bəzən də başqa dövlətdən olan həmkarlarına təslim еtməklə cəmiyyə- ti, хalqının, vətəninin mənafеyi üçün çalışır. Bu hissin təsiri altında o bayaqdan onu öz sualları ilə rahatsız edənlərə bu çinli şəхslərə bacardıqca kinlə dеyil, aydın tələffüzlə bildiyi sözlərlə əl–qol hərəkətləri ilə soruşulanlara bütöv cavab vеr- mək istəyirdi. Nəhayət pasportu ona qaytardılar və gеdəcəyi ünvanı ona başa salaraq əgər çətinlik olarsa hər hansı polis Pərviz Nuri ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ 14 nəfərinə yaхınlaşmağı məsləhət gördülər. O isə başını bir neçə dəfə aşağı-yuxarı etməklə onları başa düşdüyünü izhar edərək bir neçə sözlə problem olmadığını bildirdi. Məntəqə- ni keçən insanların yönəldiyi çıxışa doğru tələsik addımlarla istiqamət aldı. Qapını keçib, adət etmədiyi təmizliklə mü- şayət olunan şüşəli qözləmə zalına çıxdı. Ölkəsindən uzaqda bu yad adamların içində onu qarşılayacaq hər hansı bir kəsin olmadığını bildiyi halda özündən asılı olmayaraq ətrafa boy- landı. Yəqin bu bütün insanlara məxsus daxildən gələn instik- dir. Əslinə baxsan öz vətənində belə həyatının son beş – altı ilini onsuz da isti nəzərlərdən uzaq yad insanların əhatəsin- də keçirmişdi. Özünə doğma saydığı iki nəfərdən başqa, biri bütün uşaqların «aslan» çağırdıqları Murad, digəri isə surəti gözləri önündən getməyən məhəbbətini məzarı üstündəki baş daşına damarlarından axan qanı ilə yazdığı Aygün idi. O Aygün ki, onu yenidən həyata qaytarmışdı. Yaşadığımız həyat təzadlarla doludur. Qəribədir, insanın ən ağır dəqiqələrində belə onun qəlbində yaşamaq üçün güc aldığı bir ümid qığıl- cımı yaranır, hansı ki, insanı həmin dəqiqələrin sarsıntısına dözməyə, sabahını yaşamağa saxlayır. Atasının ölümündən çox keçməmiş atasının onlara tez-tez gələn dostu ilə anası arasındakı gizli sevgidən xə- bər tutdu. Atasının sağlığında heç ağlına da gəlməzdi ki, mələk gözündə gördüyü anası kiminləsə gizlin görüşür, ərinə xəyanətdə heç də özünü suçlamır, hətta adını azad sevgi qoyaraq, özünə haqq da qazandırır. Yaxşı o uşaq ol- muşdu, bəs atası necə olmuşdu belə bir əclafla dostluq et- miş, onu tanıya bilməmişdi?! Ayın o biri üzü ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ 15 də atasız, yetim olmazsınız. Ata yoxluğunu hiss etməzsiniz. – Axı sən necə... , sözünün dalını gətirə bilmədi. Hirs və qəhərdən boğulurdu. Qarşısında oturanları iti bıcaq tək kəsən baxışları ilə süzdü. Yəqin ki, hələ heç bir ana övlad gözündə özünə qarşı bu qədər kin görməmişdi. Ana gözlə- rini yana qaçırtsa da oğlunun bu dəqiqə nə isə pis bir şey edə biləcəyini düşündü və qorxdu. Düzünə qalsa həmişə nəvazişini çəkdiyi övladının ona qarşı bu qədər kinli ola biləcəyini heç zaman kəsdirə bilməzdi. Fikirləşirdi ki, oğ- luna həqiqəti desə daha yaxşı olar. Onun yeni ailə quraca- ğını bilən oğlu bir müddət etiraz etsə də, bir müddət küsü- lü qalar, sonra hər şeylə barışar. Bütün bunları düşünərək oğlu ilə açıq söhbət etməyə qərar vermiş ana oğluna şü- bhələrinin doğru olduğunu bildirməklə özünü yünğülləş- miş kimi hiss edəcəyinə əmin idi. Belə də oldu. Amma bu oğlunun ona dikilən kinli ğözlərini ğörənə qədər davam etdi. Valideynin övladdan qorxması hissini ilk dəfə dadan ana övladı üçün, ya özü üçün qorxduğunu tam yəqin edə bilmədi. Nəzərlərində yanılmışdı. Demək ki, doğma övla- dını tam tanıya bilməmişdi. Kaş deməsəydi... Mətin, oğlum – deyə onun üstünə yerimək istəsə də Mətin tələsik addımlarla öz otağına doğru getdi və anası oğlunun çiyinlərinin titrəyişindən səssiz ağladığını duy- du. Daha yerindən tərpənmədi. Dönüb Əmirin üzünə ya- zıq-yazıq baxdı. Əmir isə nə edəcəyini bilmədiyindən heç nə demədi. Amma ürəyində öz-özünə : – Küçüyə bir bax, uşaq olasan özün də belə kinli. Eybi yox, mən səni... , cümləsinin sonunu düşünmədi, bəlkə də dilə gətirmədi. Yatağında ölü kimi hərəkətsiz uzansa da, verəcəyi qə- rarı düşünürdü. Nə edim? Gedim kimə deyim, nə deyim? Heç deyiləsi kimi də deyil. Bəlkə dayıma. Yox, qətiyyən yox. Onsuz da o anama heç nə deyən deyil. Qalan kimim var?! Yüklə 24,33 Kb. Dostları ilə paylaş:
|