o'zgaradi. Salbiy emotsiyalar ta'sirida qorachiq torayadi, ijobiy emotsiyalar ta'sirida
esa kengayadi.
Mutaxassislar maslahatiga ko'ra, ijobiy va ishonchli munosabat o'rnatish uchun
suhbatdoshlar vizual kontakti butun muloqot vaqtining 60—70%ini egallashi
kerak. Odam samimiy bo'lmasa yoki uyalayotgan bo'lsa vizual aloqa butun
muloqot vaqtining 1/3 qismini egallaydi. Agar vizual
kontakt butun muloqot
vaqtining 2/3 qismini egallasa, bu holat odamga nisbatan qiziqish kuchlihgini
(bunda ko'z qorachig'i kengayadi) yoki salbiy munosabat kuchliligini ko'rsatadi
(bunda ko'z qorachig'i torayadi). Ammo vizual aloqada milliy xususiyatlarni
inobatga olish kerak. Janubiy Yevropa xalqlarida suhbatdosh ko'zlariga uzoqroq
tikilish odatiy holat. Ba'zilarga bu haqorot bo'lib tuyulishi mumkin. Yaponlar
yuzga nisbatan bo'yinga ko'proq qaraydilar. Vizual kontakt 10 soniyadan
ortmasligi kerak. Vizual aloqaning optimal varianti suhbatdoshlarning yuzma-yuz
emas, ma'lum burchak ostida (90 gradus) bir-biriga yuzlanishidan iborat. Bunday
joylashish tikilib turishga majbur qilmaydi va harakatlarning erkin bo'lishini
ta'minlaydi. Demak, noverbal muloqotda bir qancha belgilar tizimlaridan
foydalaniladi. Ulardan foydalanish ko'pincha ongsiz ravishda amalga oshadi.
Kishi ehtiyojlari azaldan agar u boshqa odamlar bilan birgalikda harakat qilgan
holda o'zaro munosabatga kirishgan taqdirdagina qondirilishi mumkin bo'lib
kelgan. Bu hoi subyektda uning uchun nima muhim va ahamiyatli
ekanligini aytish
ehtiyojini keltirib chiqaradi. Muayyan yoshda bola aniq-ravshan nutqni egallay
boshlaydi, bir yoshning oxiriga yetganda buning dastlabki belgilari paydo bo'ladi.
Murakkab talaffuzni talab qilmaydigan va oson aytiladigan «o — pa», «bu — vi»
kabi ohangdosh so'zlar jumlasidandir. Katta yoshdagilar bu hamohanglikni konkret
shaxslarga — ona — ota — buviga bogiaydilar va bolaga ana shu ohangdosh
so'zlarning uning yaqin atrofidagi konkret shaxslar bilan bog'lanishi qaror
topishiga («bu sening buving») yordamlashadilar. Bola so'zni talaffuz qilarkan,
istaganiga erishishga — e'tiborga, erkalatilishga, o'yinchoq kabilarga erishishga
intiladi. So'z aloqa vositasiga aylanadi. Qo'llanadigan so'zlar soni to'xtovsiz orta
boradi va 2 yoshda bolalarning so'z boyligi kengayib, ularning grammatik
shakllarini to'g'ri ishlatishi ham mumkin bo'lib qoladi. Jumlalar murakkablashib va
uzunroq qilib tuzila boshlaydi. Bolaning tili maktab yoshigacha bo'lgan yillar
davomida muttasil boyib boradi.
Maktabda o'qish, yozish, keyinroq esa til va adabiyot darslarida bolalarda
muloqot vositasi sifatida tilga va munosabat jarayoni sifatida nutqqa ongli
munosabat shakllantiriladi. Til o'qituvchi tomonidan maxsus uyushtirilgan
tahlil
predmetiga aylangan holda o'quvchilar oldida ijtimoiy jihatdan shakllangan
qonunlar ta'siriga bo'ysunadigan murakkab belgilar tizimi sifatida namoyon bo'ladi.
Maktabgacha tarbiya yoshidagi bolalarda va o'quvchilarda nutqiy munosabatga
kirishish malakasini hosil qilishda pedagogikaning roli katta. Bu o'rinda ham
o'qituvchining erkin hamda aniq-ravshan nutqi o'quvchilar nutqi va tafakkurini
rivojlantirishning birinchi darajali muhim shartlaridan hisoblanadi. Yuksak nutq
madaniyati — o'qituvchi tomonidan vaqtdan oqilona foydalanishning muhim
shartidir. Demak, nutq faoliyati turli davrlarda o'ziga xos tazrda shakllanib,
takomillashib boradi.
Dostları ilə paylaş: