Psychologia Społeczna – serce I umysł

R.12. Agresja: dlaczego ranimy innych ludzi

I. Czym jest agresja?
Działanie agresywne – zachowanie, którego celem jest spowodowanie fizycznej lub psychicznej szkody

agresja	wroga – akt agresji poprzedzony uczuciem gniewu, którego celem jest zadanie bólu lub zranienie
	instrumentalna – akt agresji służący osiągnięciu innego celu poza zadaniem bólu czy zranieniem

Czy agresja jest wrodzona czy wyuczona?

• 
  T. Hobbes „Lewiatan”(1651) – człowiek z natury jest barbarzyńcą, hamują go tylko represje narzucone przez prawo
  
• 
  J.J Rousseau (1762) – koncepcja „szlachetnego dzikusa”, ludzie są z natury łagodni, to cywilizacja tłumi tę naturę i wyzwala agresję
  
• 
  Z. Freud (1930) - instynkt życia (eros) i śmierci (tanatos);
  

Teoria hydrauliczna – nie ujawnione emocje ulegają kumulacji i wywołują stan napięcia ustępujący w chwili, gdy dojdzie do ekspresji tłumionych emocji
Agresja – instynkt czy wpływ zachowania?

• 
  J.P. Scott (1958) – jeśli organizm nie otrzymuje z zewnątrz bodźców de walki, nie będzie przejawiał zachowania agresywnego (czyli potrzeba walki nie ma charakteru wrodzonego, nie istnieje instynkt agresji)
  
• 
  K. Lorenz (1966) – obserwacja zachowania pielęgnic rycerskich (agresywne rybki) – samce pielęgnic w warunkach naturalnych atakują tylko samce swojego gatunku, w eksperymencie usunięto z akwarium samce pielęgnic (agresja skierowana na samce innych gatunków) a później wszystkie samce (agresja skierowana na samice, co w przyrodzie się nie zdarza)
  
• 
  R.Lore i L. Schultz (1993) – agresja ze względu na swoje przystosowawcze znaczenie została utrzymana i doskonalona w toku rozwoju; rozwojowi agresji towarzyszy doskonalenie mechanizmów hamujących jej ekspresję, gdy jest to korzystne dla organizmu
  

Na ekspresję agresji mają wpływ:

• 
  wrodzone popędy
  
• 
  opanowane sposoby kontroli zachowania
  
• 
  cechy sytuacji społecznej
  

Wniosek: nie udowodniono jaka jest natura agresji (instynktowna czy wyuczona), ale na pewno nie jest wyłącznie reakcją wrodzoną, czynniki społeczne i sytuacyjne modyfikują jej nasilenie i sposób przejawiania.

II. Sytuacyjne uwarunkowanie agresji

• 
  procesy neuronalne i chemiczne jako przyczyny agresji
  

• 
  ciało migdałowate sprawuje kontrolę nad zachowaniami agresywnymi
  
• 
  testosteron powoduje nasilenie agresji
  
• 
  alkohol obniża opory przed dokonywaniem czynów naruszających normy społeczne (w tym aktów agresji)
  

• 
  ból i niewygoda jako przyczyny agresji
  

 eksperyment Berkowitza (1983, 1988) – studenci, których ręka była zanurzana w b. zimnej wodzie, okazywali nagłe nasilenie wrogości w stosunku do osób znajdujących się w pobliżu

 „zjawisko długiego, gorącego lata” – wraz ze wzrostem temperatury zwiększa się częstotliwość występowania rozruchów ulicznych i aktów przemocy (Carlsmith, Andersen, 1979)

• 
  sytuacje społeczne jako przyczyny agresji
  

• 
  frustracja jako przyczyna agresji
  

teoria frustracji-agresji – przeszkody występujące na drodze do osiągnięcia celu zwiększają prawdopodobieństwo wystąpienia reakcji agresywnych

czynniki zwiększające frustrację (a więc sprzyjające agresji):

• 
  dystans dzielący nas od upragnionego celu lub obiektu – im bliżsi jesteśmy realizacji zamierzeń, tym większa jest nasza frustracja przy napotkaniu przeszkody
  
• 
  niespodziewane lub (w naszym mniemaniu) niesłuszne pojawienie się czynników frustrujących
  

kiedy frustracja prowadzi do agresji?

• 
  kiedy wygląd i siła osoby, która ponosi odpowiedzialność za naszą frustrację oraz jej potencjalna zdolność do rewanżu jest niska
  
• 
  kiedy przyczyny frustracji są niezrozumiałe, kiedy nie zasłużyliśmy sobie na nią i ktoś celowo się do niej przyczynił
  

Frustracja nie jest bezpośrednią konsekwencją deprywacji, lecz jest efektem deprywacji relatywnej.

deprywacja relatywna – poczucie jednostki (albo grupy społecznej), że posiada mniej niż zasługuje lub mniej niż pozwolono jej oczekiwać, lub też mniej niż posiadają ludzie do niej podobni.

• 
  bezpośrednia prowokacja i odwet jako przyczyna agresji – pragnienie odwetu w momencie, gdy spotykamy się z agresywnym zachowaniem
  
  • 
    tylko prowokacja zamierzona prowadzi do odwetu, prowokacja przypadkowa natomiast do powstrzymania się przed rewanżem
    
  • 
    odwet nie pojawi się, gdy znamy okoliczności łagodzące, wiemy, dlaczego ktoś nas prowokuje (pod warunkiem, że posiadamy tę wiedzę przed zaistnieniem krytycznego zdarzenia)
    

• 
  obecność przedmiotów kojarzonych z agresją jako przyczyna agresji
  

bodziec wyzwalający agresję – przedmiot kojarzony potocznie z działaniami agresywnymi (np. rewolwer); sama jego obecność zwiększa prawdopodobieństwo wystąpienia aktów agresji

• 
  teoria społecznego uczenia: naśladownictwo i agresja
  

teoria społecznego uczenia – uczenie się społecznych zachowań następuje poprzez obserwację i naśladownictwo innych ludzi;

 Seria eksperymentów Bandury (1961, 1963) - agresywna zabawa lalką Bobo - wykazały rolę społecznego uczenia się w wywoływaniu agresji;

III. Wpływ agresji oglądanej w środkach masowego przekazu

wpływ na dzieci

• 
  oglądanie przemocy rzeczywiście wywołuje agresywne zachowania (Hearold, 1986)
  
• 
  największy wpływ wywiera na dzieci mające skłonność do okazywania agresji (Josephson, 1987)
  
• 
  większość dzieci, nawet nie przejawiających tendencji agresywnych, pod wpływem długotrwałego kontaktu z aktami przemocy w telewizji, zaczyna wykazywać nasilone tendencje agresywne (Leyens i in., 1975; Parke i in., 1977);
  

wpływ na dorosłych

oglądana w mediach przemoc wywiera wpływ na zachowanie się osób dorosłych:

• 
  liczba morderstw wzrasta w tygodniu następującym po transmisji walk bokserów wagi ciężkiej (Phillips, 1983)
  

znieczulający efekt oglądania przemocy w środkach masowego przekazu – powtarzający się kontakt z aktami agresji obniża naszą wrażliwość na tego typu sytuacje
Przyczyny nasilenia tendencji agresywnych w wyniku kontaktu z przemocą poprzez środki masowego przekazu:

1. 
   Jeśli oni mogą to robić, ja też mogę – osłabienie norm nakazujących kontrolę agresywnych impulsów;
   
2. 
   Ach, więc tak to się robi! – dostarczenie pomysłów, jak ujawnić własną agresję;
   
3. 
   Myślę, że to, co czuję, to właśnie agresja – lepsze uświadamianie sobie własnej złości i szybsze uruchomienie działań agresywnych;
   
4. 
   Przyzwyczajenie się do przemocy, osłabienie przerażenia i wstrętu, zmniejszenie współczucia dla ofiary – łatwiejsza akceptacja aktów przemocy;
   

IV. Przemoc, pornografia i akty agresji wobec kobiet

• 
  pornografia nie prowadzi do zachowań agresywnych – ekspozycja materiału o treściach erotycznych nie powoduje liczby przestępstw seksualnych, aktów przemocy wobec kobiet i innych przejawów antyspołecznych zachowań, ale…
  
• 
  pornografia + przemoc prowadzi do zachowań agresywnych – prezentacja brutalnej pornografii prowadzi do zwiększenia akceptacji przemocy seksualnej wobec kobiet i stanowi czynnik odpowiedzialny za agresywne zachowania w stosunku do nich.
  

V. Jak zmniejszać agresję

Czy kara sprzyja hamowaniu zachowań agresywnych?

 Eksperyment Aronsona i Carlsmitha przeprowadzony w przedszkolu (1963) – groźba surowej kary za ewentualny odwet na rywalu nie zmniejszała znacząco pokusy rewanżu. Natomiast groźba mniejszej kary, na tyle jednak przykrej, że czasowo powstrzymywała agresję, skłaniała dzieci do zweryfikowania własnej umiejętności panowania nad sobą i w ostateczności zmniejszała atrakcyjność działań odwetowych;

• 
  groźba surowej kary nie zapobiega popełnianiu przestępstw;
  
• 
  kara o średnim stopniu dolegliwości, wymierzana jednak konsekwentnie, zapobiega dokonywaniu aktów przemocy przez osoby dorosłe
  

Katharsis – uwalnianie nagromadzonej energii poprzez wysiłek fizyczny, obserwację zachowań agresywnych innych ludzi lub dopuszczenie się czynu noszącego znamiona agresji; takie „wypuszczenie pary” ma obniżyć prawdopodobieństwo wystąpienia podobnych działań w przyszłości (Freud, 1933; Dollard 1939);
Aby pozbyć się agresji można: a) uczestniczyć w fizycznych formach aktywności; b) przyglądać się innym ludziom biorących udział w grach z elementami rywalizacji; c) podejmować bezpośrednie działania agresywne.

Okazuje się, że:

• 
  zarówno uczestnictwo, jak i kibicowanie rywalizacji sportowej nasila agresywne zachowania
  
• 
  dokonanie czynu o znamionach agresji zwiększa skłonność do dokonywania podobnych czynów w przyszłości
  

Ponadto:

• 
  werbalna agresja raz wyrażona zwiększa prawdopodobieństwo podjęcia kolejnych ataków;
  
• 
  dopuszczenie się aktu otwartej agresji względem jakiejś osoby zmienia nasz stosunek wobec tej osoby (uruchamiają się procesy poznawcze, których celem jest usprawiedliwienie wyrządzonej tej osobie krzywdy – deprecjonowanie ofiary, „zasłużył sobie na to”), co dodatkowo zwiększa szanse użycia w stosunku do niej przemocy;
  
• 
  ekspresja agresji nie hamuje tendencji agresywnych, a nawet sprzyja ich wzrostowi;