“M
ənim Əhli-beytim Nuhun gəmisinə bənzəyir. Hər
kəs ona minsə nicat tapar,
h
ər kəs ondan uzaqlaşsa qərq olar”
1
“Ulduzlar göy
əhlini məhv olmaqdan qoruduğu kimi Əhli-beytim də yer əhlini
m
əhv olmaqdan qoruyur”
2
“Dörd qrupa qiyam
ət günü şəfaətçiyəm: məndən sonra zürriyyətimə hörmət
ed
ənə, onların ehtiyaclarını ödəyənə, çətin vaxtlarında onlara köməklik edənə və
q
əlbi və dili ilə onları sevənə”
3
İmamın (ə) üslubundan biri də şiəliyin mahiyyət və əlamətlərini, doğruluq və
əsaslarını ümmətə bəyan etmək olmuşdur. Onun bu mövzuda gördüyü işi bəlkə də
heç bir imam görm
əmişdi. Belə ki, o, şiəliyin mahiyyətini açıb göstərmiş və bununla
da camatın nəzərində tarixən ali hakimiyyət tərəfindən qara guruh kimi göstərilmiş
şiəlik öz həqiqi sifətini xalqa tanıtmışdı. Bu haqda İmam (ə)
hədislərinin birində
buyurmuşdur:
“Bizim t
ərəfdarlarımız namaz qılan, zəkat ödəyən, Kəbəni sevən, ramazan
ayının orucunu tutan, Əhli-beytin dostları ilə dost olan və onların düşmənləri ilə
düşmən olanlardır. Məhz belə kimsələr həqiqi iman və təqva əhlidirlər”
4
.
İmam (ə) bəzən şiəliyin mahiyyətini daha da dərindən açıb göstərmək üçün
tatixi şəxslərdən misallar gətitirdi. Belə hədislərinin birində o, buyurur: “Şiə Həsən
(
ə), Hüseyn (ə), Əbu Zər, Salman, Miqdad, Məhəmməd bin Əbi Bəkrdir. Bunlar heç
vaxt (Əliyə qarşı) müxalifət qrupda olmamışlar…”
5
İmamın (ə) təbliğatında mühüm yerlərin birini də Kərbəla faciəsi tuturdu. O, öz
xütb
ələrində bu hadisənin hərtərəfli təhlilini verir və insanları onun həqiqi mahiyyəti
il
ə tanış edirdi. Həmçinin, o, bununla Peyğəmbərdən (s) sonrakı xilafətin doğru
m
əcrada inkişaf etmədiyini və nəticədə belə bir böyük hadisələrin ortalığa çıxdığını
vurğulayırdı. Bütün bunlardan əlavə İmam (ə) Kərbəla hadisəsinin daim yaddaşlarda
qalmasını və insanlar üçün azadlığa çıxma, zülmə boyun əyməmə yolunun məhz
K
ərbəladan keçdiyini açıqlamışdı. O, bu mövzuda dediyi hədislərin
birində bu
hadis
əni yaddaşımıza belə yazırdı: “Həqiqətən Hüseynin (ə) günü bizə qarşı edilmiş
ən böyük cəfa günüdür. O gün qanımızın axıdıldığı, əzizlərmizin zəlil edildiyi
gündür… Ağlayanlar Hüseynə (ə) ağlasınlar, çünki ona ağlamaq böyük günahları
aradan aparar”
6
. İmam (ə) bu kimi hədisləri ilə İmam Hüseynə (ə) əza saxlamağı
ümm
ət içərisində lazımı bir həddə çatırmışdı.
7.13.
6.İmam Rza (ə) və İqtisadi islahatları
İmam Rzanın (ə) apardığı istilahlarının mühüm bir hissəsi iqtisadi islahatlardır.
Abbasi xilaf
əti zamanında dövlət büdcəsinin (beytül-malın) gəlirlərinin çox olmasına
baxmayaraq
əhali ağır social problemlər qarşısında idi. Çünki vergiləri toplayan
dövl
ət məmurları əhalinin var-yoxunu qanunsuz yerə əllərindən alır, vergi vere
bilm
əyənləri olmazın cəzalara məruz qoyurdular. Bundan əlavə dövlət büdcəsinə
1
Şeyx Səduq, Uyunu-Əxbarir-Rza, c. II, səh. 101
2
H
əmin mənbə, c. II, səh. 28
3
H
əmin mənbə, c. I, səh. 253
4
Əllamə Məhəmməd Bağır əl-Məclisi, Biharül-ənvar, c. 65, səh. 168
5
H
əmin mənbə, c. 65, səh. 158
6
Muşiruddin ibn Şəhr Aşub, Mənaqibu-Ali Əbi Talib, c. IV, səh. 93
292
toplanan mallar lazımı yerlərə deyil bəzən xəlifə başda olmaqla yüksək
rütbəli dövlət
m
əmurlarının kef və əyləncələrinə sərf olunurdu. Bütün bu deyilənləri nəzərə alaraq
İmamın (ə) həyatı boyu üzləşdiyi mühüm iqtisadi problemləri aşağıdakı kimi
qruplaşdıra bilərik.
A).Hakim dairənin müsəlmanların gəlirlərini əyləncəyə çevirmələri
Abbasi x
əlifələri İslam iqtisadiyyatının nizamını öz istədikləri qaydalar əsasında
t
ənzimlədilər. Bununla da onlar şəri əsası olmayan bir çox vergilərin cəmiyyət
üz
ərinə tətbiq olunmasına, xalqın xüsusi mülkiyyətini onların əllərindən müsadirə
edib
beytul-
mal adıyla xəlifənin şəxsi mülkiyyətinə çevrilməsinə və bununla da
yığılan var-dövləti öz şəxsi istəklərinə xərcləməyə bais oldular. Müsəlmanların
beytül-
malı hesabına xəlifə və onun məmurları uca qəsrlər tikdirdi, saray müğənniləri
v
ə cariyələr saxladılar. Bu hərəkətləri ilə onlar müsəlmanları yoxsul və dilənçi
v
əziyyətə salır, İslamın iqtisadi qanunlarına böyük sarsıntılar gətirirdilər. Tarix özü
buna şahiddir ki, xəlifə Harun ər-Rəşid Mosul bölgəsindən gələn gəlirləri bəzi
cariy
ələrinə paylamış, ona mədhiyyə yazan yaltaq saray şairlərinə həddən artıq bahalı
h
ədiyyələr bağışlamışdı. Hətta bir gün Əbul-Ətahiyə xəlifə Harunun yanına girərək
ona üç misralıq beyt demiş xəlifə də bunun müqabilində ona iyirmi min dirhəm
vermiş, Fəzl bin Rəbi də ona dörd
min dirhəm əlavə etmişdi
1
. Harunun qardaşı
İbrahim bin Mehdi müğənni üçün bir milyon dirhəm vermişdi
2
. O, yetm
iş min
dirh
əmə bir cariyə almış, sonar da ona on iki min dirhəmə bir cəvahir alıb
bağışlamışdı
3
.
Bu
ənənə Harundan sonar onun xəlifə olan oğlanları arasında da davam etmişdir.
Bel
ə ki, onun oğlu Məhəmməd Əmin (809-813) öz cariyəsi üçün ipəkdən və qızıl
sap
lardan hazırlanmış yataq dəsti hazırlatmışdı
4
. Onun üçün kıçık bir balıq ovlanmış
ona qızıldan iki halqa asılmışdı
5
. Beytül-
malın böyük bir hissəsi onun kef və
əyləncəsi, qurdurduğu musiqi məclisləri üçün sərf edilirdi
6
.
X
əlifə Məmun da (813-833) beytül-malı yersiz xərcləməkdə ittiham olunur.
Bel
ə ki, o, Fars və Əhvazdan gələn xəracı arvadının valideyninə bağışlamışdı
7
.
T
əbii ki, belə bir şəraitdə İmam Rza (ə) yeri gəldikcə xilafət sarayında dövlət
m
əmurlarının bu hoqqabazlıqlarını görür və onların xalqın var-dövlətini
necə talan
etdikl
ərinin şahidi olurdu. İmam (ə) onlarının qulaqlarının eşidəcəyi səviyyədə
beytül-
malın Allahın mülkü olduğunu, onu yalnız şəxsi işlərə və əyləncələrə deyil,
haqqı olanlara verilə biləcəyi mövzusunda hədislər rəvayət edirdi. Əlbəttə ki, onun bu
sah
ədə apardığı təbliğatlar əbəs olmayıb müləq böyük bir əhəmiyyət daşıyırdı.
b)
Vətəndaşların mal-dövlətlərinin himayə olunmaması
H
ər bir dövlətin əsas borclarından biri vətəndaşların mal-mülklərini qorumaq
v
ə onların təhlükəsizliyini təmin etmək olmalıdır. Əks halda ölkədə hərc-mərclik baş
1
Əbul Fərəc əl-İsfahani, Kitab əl-Əğani, c. IV, Beyrut, 1995, səh. 67
2
H
əmin mənbə, c. X, səh. 99
3
H
əmin mənbə, c. XVI, səh. 342, 343
4
Əbul-Həsən Əli bin Hüseyn Məsudi, Murucüz-zəhəb və məadinül-cəvahir, c. III, səh. 392
5
H
əmin mənbə, c. III, səh. 394
6
İbn Əsir əl-Cəzəri, əl-Kamil
fit-Tarix, c. VI, səh. 294
7
Əbul-Həsən Əli bin Hüseyn Məsudi, Murucüz-zəhəb və məadinül-cəvahir, c. III, səh. 443
293