206
inkişaf edirsə, onda kliniki əlamətlər əməliyyat yarasından təzahürlü qanaxma,
dayanıqlı hipotoniya, sidik kisəsindəki kateterdən tünd –qırmızı (темно-
вишневого) və ya qara rəngli sidik gəlməyə başlayır.
Şokun kliniki gedişinin ağırlığı köçürülmüş uyğunsuz eritrositlərin
miqdarından çox asılıdır, bu zaman əsas xəstyəliyin xarakteri və
hemotransfuziyadan əvvəl xəstənin vəziyyətinin əhəmiyyətli rola oynayır.
Sistolik arterial təzyiqin səviyyəsindən asılı olaraq, posttransfuzion şokun üç
dərəcəsi ayırd edilir: I dərəcəli şok – arterial təzyiq 90 mm c.s.-a qəqdər enir; II
dərəcəli şok – arterial təzyiq 80-70 mm c.s.-a qədər; III dərəcəli şok – arterial təzyiq
70 mm.c.s.-dan aşağı enir. Şokun kliniki gedişinin ağırlığı, onun müddəti və
proqnozu köçürülmüş qanın dozasından və hemotransfuzion fəsadın səbəbindən,
habelə xəstənin yaşından, narkoz vəziyyətindən və hemotransfuziya üsulundan
əlaqəli deyil (A.Q.: ?).
Müalicəsi. Hemoliz törətmiş qanın, eritrosit kütləsinin köçürülməsini
dayandırmaq; şokdan çıxarmaq üçün müalicə tədbirləri kompleksinə eyni zamanda
massiv (2,0-2,5 litrə qədər) plazmoferez aparmaq göstərişdir (sərbəst hemoqlobini,
fibrinogenin deqradasiya məhsullarını çıxarmaq məqsədi ilə) (çıxarılmış həcmə
müvafiq
miqdarda
təzə
dondurulmuş plazma və ya onu kolloid
plazmaəvəzedicilərlə müştərəkləşdirməklə); hemoliz məhsullarının nefronun distal
kanalcıqlarında çöküb qalmasını azaltmaq üçün 20%-li mannitol (15-20 qram
dozada) və ferasemid (100 mq) vasitəsi ilə diurezi 75-100 ml/saatdan az olmayaraq
saxlamaq lazımdır. Turşu-qələvi vəziyyətini korreksiya etmək üçün 4%-li natrium-
bikarbonat məhlulundan (sutkada 1000, 0 ml-?, birdəfəyə-?) istifadə etrmək
lazımdır. DQH saxlamaq və A/T sabitləşdirmək məqsədi ilə reoloji məhlullardan
(reopoliqlükin, albumin) istifadə rdilir; dərin anemiyanın (60 q/l-dən az
olmamamlıdır) korreksiyası lazım gəldikdə - fərdi qaydada seçilmiş
(индивидуально подобранных) yuyulmuş eritrosit köçürülməli; desensibilzəedici
terapiya – antihistamin preparatları, kortikosteroidlər, ürək-damar maddələri.
Transfuzion-infuzion terapiyanın həcmi diurezin miqdarına adekvat olmalıdır.
Nəzarət üçün mərkəzi venoz təzyiqin (MVT) ölçülməsindən istifadə etmək
lazımdır. Vurulan kortikosteroidlərin dozası hemodinamiki sabitlikdən asılıdır,
sutkada xəstənin bədən kütləsinin hər 10 kq çəkisinə 30 mq-dan az olmamalıdır.
Onu qeyd etmək lazımdır ki, anuriyanın başlanmasına qədər osmotik fəallıqlı
plazmaəvəzedicilər tətbiq ertmək lazımdır. Anuriya zamanı onların təyin edilməsi
ağ ciyərlərin və ya baç beynin ödeminin meydana çıxmasına görə təhlükəlidir.
Postttansfuzion damardaxili kəskin hemolizinin inkişafının birinci sutkalarında
qanın laxtalanmasına nəzarət etməklə sutkada 25 min Vahid dozada heparinin
venadaxili təyininə göstəriş vardır.
Kompleks konservativ terapiya ilə kəskin böyrək çatmamazlının və anuriyanın
inkişafının, kreatininemiya və hiperkaliemiyanın proqressivləşməsinin qarşısının
207
alınmadığı hallarında ixtisaslaşmış müəssisələrdə hemodializin aparılması
lazımdır(A.Q.: sabitlik yarandıqda və əksgöstərişlər nəzərə alınmaqla).
Rezus-faktora, eritrosit antigenlərinin digər sisteminə görə uyğunsuz qanın
köçürülməsi səbəbindən orqanizmin hemotransfuzion şok tipli inkişaf edən
reaksiyaları ABO sisteminə görə başqa qrup qanın köçürülməsi hallarına nisbətən
az rastlaşır. Səbəb: bu fəsadlar rezus-faktorala əlaqədar sensibilizəolunmuş
xəstələrdə baş verir.
Rezus-antigeni ilə izoimmunizasiya
Rezus-antigeni ilə izoimmunizasiya aşağıdakı şəraitlər yarandıqda meydana
çıxa bilər:
1.
Rezus-mənfi qanı olan resipientə rezus-müsbətli qanın təkrar köçürülməsi
zamanı;
2.
Qanı rezus-mənfi olan qadınların hamiləliklərində dölün rezus-müsbətli
qana malik olması zamanı: bu zaman rezus amili ananın qanına keçir və
burada rezus-faktora qarşı immun antitellər əmələ gəlir.
Belə fəsadlaşmaların səbəbi çox böyük əksəriyyət hallarda mamalıq və
transfuzion anamnezin öyrənilməməsi və nəzərə alınmaması, həmçinin rezus-
faktorla əlaqədar uyğunsuzluğun qarşısını alan digər tədbirlərin görülməməsidir.
Patogenez: resipientin təkrar hamiləlii ilə və ya antigen sistemi üzrə (Rezus,
Koll, Daffi, Kidd, Levis və s.) uyğunsuz eritrositlərin transfuziyası nəticəsində baş
verən sensibilizasiya prosesində əmələ gəlmiş immun antitelləri (anti-C, anti-D,
anti-E və başqaları) ilə köçürülən eritrositlərin damardaxili massiv hemolizi.
Bu növ fəsadlaşmaların kliniki təzahürü əvvəlkilərdən daha gec başlaması,
nisbətən zəif gedişə malik olması, gemolizin gecikməsi ilə fərqlənir ki, bu da
immun antitellərin növündən və onların titrlərindən asılıdır.
Terapiyasının prinsipləri ABO sisteminin qrup faktorlarına görə uyğunsuz
qanın (eritrositlərin) köçürülməsindən baş verən posttranfuzion şokdakı müalicə
kimidir.
Qan köçürmə zamanı fəsadlaşmaların səbəbi ABO sisteminin qrup
faktorlarından və Rh
0
(D) rezus-faktorundan başqa, nadir hallarda olsa da, rezus
sisteminin digər antigenləri- ry
1
(C), rh
11
(E), hr
1
(c), hr (e), hətta Koll, Daffi, Kidd
və başqa sistemlər ola bilər. Onu qeyd etmək lazımdır ki, onların antigenlik
dərəcəsi xeyli aşağıdır, buna görə də резус-фактора Rh
0
(D) qanın köçürülmə
təcrübəsi üçün elə də əhəmiyyəti yoxdur. Lakin hər halda belə fəsadlaşmalar
rastlaşır. Onlar həm rezus-mənfi şəxslərdə və həm də hamiləlik və ya təkrar
qanköçürmə nəticəsində immunlaşmış rezus-müsbət qanlı şəxslərdə meydana çıxır.
Bu antigenlərlə əlaqədar transfuzion fəsadlaşmaların qarşısını almağa imkan
verən əsas tədbirlər, birinci növbədə mamalıq və transfuzion anamnezini
öyrənməkdən və lazımi məqamları nəzərə almaqdan, həmçinin bütün digər
Dostları ilə paylaş: |