Nizami Tağısoy
Qaraqalpaq ədəbiyyatı
314
315
müraciətlə bağlı yazırdı: «Keçmiş indinin müəllimidir.
Keçmişin səhvlərini təkrar etməmək
üçün şagird bu səhvləri
yaxşı öyrənməlidir… - Bütün zamanların və xalqların
müəllimi olan xalq müdrikliyi «Səhvlərdən öyrənirik» - deyə
bizi öyrədir.
Kim ki, fikirləşmədən öz keçmiş əcdadının qəbrini daşa
tutur, gələcək nəsil onun özünü qəbirdən kənara atacaq.
Buna görə də keçmişə olduqca diqqətlə yanaşmaq lazımdır.
Bir də onu da yaddan çıxarmalı deyilik ki, elə ölülər var ki,
onlardan daim canlı ruhu gəlir, amma, əksinə, elə dirilər də
var ki, onlar ölüyə bənzəyir».
5
Sonra isə bunları əlavə edir:
«Keçmişin üstündən atlanmaq da, üstündən sakitcə keçmək
də olmaz. Keçmiş elə keçmişdi. O, daim özünə diqqətli
münasibət tələb edir».
6
Sonra T.Kaipbergenov trilogiyanın
yaranması haqqında fikirlərini davam etdirərək aşağıdakıları
qeyd edir: «Keçmişə müraciət
edərkən qəmə, kədərə batıb,
yaş tökmək lazım deyil, onun qaranlıq səhifələri, hadisələri
üzərində düşünüb qalmaq lazım deyil. Ya da heç sevinməli
də deyilik ki, tariximizin hansısa şanlı səhifələri olub, buna
görə papağımızı göyə də atmalı deyilik. Xalqın taleyindəki
yaxşını da, pisi də, işıqlını da, qaranlığı da görmək lazımdır
və yadda saxlamaq lazımdır ki, yaddaş insana onun insan
olduğunu unutmamaq üçün verilib».
7
Doğrudan da belə olduğu halda, görəsən, insanın
epopeyada əhəmiyyəti nədən ibarətdir? Epopeyanın üç
romanındakı baş qəhrəmanlar, onun əsas dayağı Mamanbiy,
Aydosbiy, Yernəzər biy – Alagözdür. Belə bədii yanaşma
tərzi oxucunu Orta Asiya roman epopeya tipinin başlıca
qəhrəmanının mərkəzdə durmasını diqqətə gətirir. Bu
mənada T.Kaipbergenovun trilogiyası M.Auezovun «Abay»
və «Abay yolu», Aybəkin «Nəvai», M.S.Ordubadinin «Qılınc
və qələm», Y.Çəmənzəminlinin «Qan içində» və s. kimi
əsərlərlə müqayisə edilə bilər.
Əlbəttə, T.Kaipbergenov bu trilogiyanı heç
də asan
araya-ərsəyə gətirmə mişdir. Onun üçün ən çətin məsələ
qaraqalpaq ədəbiyyatında tarixi roman janrı ənənələrinin
olmaması ilə bağlı idi. Buna görə də yazıçının özünün qeyd
etdiyi kimi, elə etmək lazım idi ki, «materialı elə toxumaq, elə
biçmək, elə tikmək lazım idi ki», bu özünün paltarın olaydı.
T.Kaipbergenov onu da bilirdi ki, əgər sənin yaradıcılığın
digər xalqların xoşuna gəlməsə, əsərinə laqeyd yanaşılsa,
onlar sənin sözünü doğma söz kimi də qəbul etməyəcək
və onu öyrənməyə çalışmayacaq. Yazıçı hər ehtimala qarşı
Nizaminin, Nəvainin, Uluqbəyin,
Birinci Pyotrun, Boqdan
Xmelnitskinin, Vaqifin, Abayın və digər böyük insanların
haqqında əsərlər yazıldığından da yaxşı xəbərdar idi.
Mamanbiy, Aydos-dədə, Yernəzər-Alagöz haqqında isə heç
kəs heç nə bilmirdi, buna görə də o, onları tanıtmalıydı. Onlar
haqqında ancaq qaraqalpaqların və Orta Asiya xalqlarının
tarixinin tədqiqi ilə məşğul olan tarixçilərin, etnoqrafların
məlumatı vardı. Ümumiyyətlə, dünyada qaraqalpaqların
özlərinin mövcudluğundan da az insanların məlumatı
var idi. Buna görə də yazıçı qarşısında
məqsəd əsasən
aşağıdakılardan ibarət idi: «Nə üçün bütöv bir xalq tarixin
gediş «təkər»indən kənarda qalıb, niyə digər xalqlar üçün,
hətta XVI əsrdən haqqında məlumatlar olan qaraqalpaqlarla
bağlı digərləri konkret, dürüst məlumatlara malik deyillər?».
Buna görə də yazıçı qaraqalpaqlar barədə daha dərindən
düşünməyə başladı. Sənətkar qaraqalpaqlar haqqında elə
danışmaq istədi ki, onları digər xalqlara daha yaxından tanış
etsin. Bütün bu söylədiklərimiz haqqında T.Kaipbergenov
da ha obyektiv məlumatlar verməklə yanaşı, həm də oxucula-
rın gözündə keçmiş nəsillərin əsl obrazını yaratmağa müvəf-
fəq oldu.
Qaraqalpaq xalqının tarixi şəxsiyyətlərinin adı uzun müd-
dət ərzində folklor əsərlərində əks olunmasına baxmaya raq,
Nizami Tağısoy
Qaraqalpaq ədəbiyyatı
316
317
T.Kaipbergenovun trilogiyasında
onlar həm də ədəbi hə yat
əldə edə bildilər.
«Qaraqalpaqlar haqqında dastan» əsərində təkcə
qaraqalpaqlar deyil, həm də Orta Asiya xalqları və dünyanın
digər xalqlarına məlumatlar çatdırıldı. Trilogiya qəhrə-
manların dan hər biri öz xalqı qarşısında tarixi missiya yerinə
yetirmək dədir. «T.Kaipbergenov tərəfindən belə qəhrəman-
ların seçimi onun ictimai fəal şəxsiyyət idealı ilə əlaqələrinin
olduğunu əks etdirir. Maman və Yernəzər obrazlarında
öz ideallarını təsvir edən yazıçı bununla belə əsl insanın
təkrarsızlığını, onun xarakterinin fərdi xüsusiyyətlərini
göstərmək istəyirdi».
8
Digər tərəfdən, baş qəhrəmanların
fəaliyyəti ilə həm də epopeyanın başlıca gedişi, əsas
istiqamətləri bağlıdır. Buna görə də epopeyanın üç romanı
yazıçının qaraqalpaqların tarixinə vahid baxışı altında
birləşmişdi. Burada həm də tarixi-siyasi tendensiyaların
müvafiq təkamülü də öz əksini tapmışdır. Ədəbi tənqid bu
əsəri məhz belə qiymətləndirirdi.
Söhbət T.Kaipbergenovun «Qaraqalpaqlar haqqında
dastan» trilogiyasına ədəbi tənqidin münasibətindən
düşmüşkən bu əsərə qeyri-obyektiv
qeyri-peşəkar tənqidçi
münasibəti ilə bağlı fikrimizi də bildirək. Epopeya rus
tərcüməsində yenicə işıq üzü gördüyü vaxtda Moskvada
nəşr olunan nüfuzlu «Voprosı literaturı» jurnalı 1989-cu
ildəki onuncu sayında A.İzyumski adlı bir tarixçinin «Vətən
tarixi ədəbiyyatın güzgüsü arxasında»
9
mövzulu məqaləsi
dərc olunmuşdur ki, burada müəllif T.Kaipbergenovun
reputasiyalı yazıçı nüfuzuna kölgə salmağa cəhd etmişdir. Biz
trilogiya ilə yaxından tanış olan bir ədəbiyyatşünas-türkoloq
kimi qaraqalpaq yazıçısının bu əsərinin nəinki öz milli
ədəbiyyatında, həm də türk, Şərq və dünya ədəbiyyatında
orijinal nümunə olduğunu söyləməliyik.
1990-cı ilin iyun ayında nəşr olunmuş «Redaktora
məktub»
10
başlıqlı yazıda T.Kaipbergenov A.İzyumski kimi
tarixçilərin ədəbiyyat məsələsi ilə kompetensiyasız
məşğul
olmasını təəssüf hissi ilə qeyd edir və əksər hallarda bədii
təsvirlə tarixi fakt arasında fərqləri görə bilmədiyinə görə
müəllif İzyumskiyə öz əsaslı iradlarını ortaya qoyur. O,
İzyumskini ədəbi etikanın elementar qaydalarına riayət
edə, tarixlə bədii təfəkkürün hədlərini müəyyənləşdirə
bilməməkdə suçlayır. Trilogiya müəllifi bir neçə məqamlarda
İzyumskinin bu və ya digər frazanı ümumi kontekstdən
çıxarıb ona siyasi rəng verməsinin məqsədli olduğunu qeyd
edir. İzyumski Kaipbergenovun kitabın əvvəlində dediyi
«mən oxuculara yalnız həqiqəti yazmağı vəd edirəm»dən
yapışıb getdiyini və kursivlə fərqləndirilmiş «Daha bir
əfsanə» ifadəsini nəzərdən qaçırdığını da
tarixçiyə irad
tutur. Bununla da müəllif sənədin həqiqətə uyğunluğu
yox, əfsanənin həqiqətindən danışdığını qabartdığını və
əfsanənin bu xalqın həyatında əsaslı yer tutduğunu göstərir.
İzyumskinin «dastan» və «hekayətlə» tarixi fakt və material
arasında qeyri-ədəbiyyatşünas kimi fərq qoya bilmədiyini
sübuta yetirir. Bunun da başlıca səbəbini yazıçı bir sıra özünü
mütəxəssis hesab edənlərin şərq ədəbiyyatının özünəməxsus
xüsusiyyətlərini kifayət qədər anlamadıqları ilə bağlayır.
Sonda T.Kaipbergenov peşəkarlıq baxımından olduqca zəif
bir məqalənin «Voprosı literaturı» jurnalının səhifəsinə ayaq
açmasından təəssüf hissi keçirdiyini gizlətmir.
Trilogiyanın birinci kitabının başlıca ideyası «Ma-
manbiy haqqında dastan»da Mamanın əsərin
magistral
tendensiyasının ifadəçisi kimi çıxış etməsi dir. Əsərdə məhz
dağınıq halda olan qaraqalpaq qəbilələrinin birləşməsinə o,
bütün gücü ilə, daxilən can atır. Maman həm də tanınmış
ta rixi şəxsiyyət kimi çıxış edir. O, daha məğrur addımlar at-
maq istəyir (məsələn, o, qazaxlar tərəfindən Əbdülxeyrxa nın
başçılığı altında mübarizəyə qarşı çıxış edir). Burada Maman